Όλες οι κριτικές για την Άντζελα - Ιάσονος 20Γ (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Στο συγκεκριμένο μπουρδελάκι, τις 2 τελευταίες φορές που πέρασα, την κοπέλα και το πρόγραμμα τα παρουσιάζει μία ηλικιωμένη υπηρεσία με χαρακτηριστική φωνή (βαριά, βραχνή, λίγο ψευδή, ακατέργαστη) και ευρηματικό λεξιλόγιο!
Την είχα πρωτοσυναντήσει πέρσι, στο αριστερό υπερυψωμένο ισόγειο της Κολοκυνθούς 63 (λογικά πρέπει να έχει εμφανιστεί και αλλού), ενώ πρωταγωνιστεί (ακούγεται) και σε βιντεάκι στο γιου τιουμπ, απ' το 2010!
– Καλώς τον κύριο! είπε βλέποντάς με να μπαίνω (στο σαλονάκι κάθονταν 2 άτομα) Εχουμε ωραίο μωρό, καινούριο, πιτσιρίκα! Καινούριο όχι στο επάγγελμα, ξέρει να τσιμπουκλωθεί (sic), της αρέσει το τσιμπούκι και δεν βιάζεται στο τσιμπούκι! Τσιμπουκάκι, μουνάκι, ισπανικό, 69, γλειψίματα, όλες οι στάσεις, να σας γλείψει παντού, χαδάκια, φιλάκια, 10 ευρώ! Και σιγά σιγά, όχι γρήγορα γρήγορα!
Από το κουζινάκι εμφανίστηκε το μικροκαμωμένο «μωρό»...
– Γεια σας! είπε με ψιλή φωνούλα.
Είχε ίσιο, σκουροκάστανο μαλλί μέχρι τους ώμους με ξανθές ανταύγειες, φιλήδονο προσωπάκι με κόκκινα χείλη, μικρό στήθος, αδύνατο κορμί με ωραίο μαζεμένο κωλαράκι και λεπτά καλοσχηματισμένα πόδια.
– Το μωρό είναι, ελάτε να σας γλείψει παιδιά. Οπου να πάτε όλο τις παλιές θα βρείτε, καινούρια δεν θα...
– Πώς τη λένε την κοπέλα; ρώτησα διακόπτοντας τον μονόλογο της υπηρεσίας.
– Εεε, Αντζελα! μου απάντησε.
– Αντζελα, επανέλαβα εγώ.
– Είναι πολύ καλό, περιποιητικό και σιγά σιγά! πρόσθεσε.
– Ορίστε, είπα και της έδωσα το 10άευρω.
– Περάστε απάνου, είπε και μου έδειξε τη σκάλα.
Το καλό με τα πάνω δωμάτια είναι πως δεν επηρεάζονται από τη φασαρία του σαλονιού, ενώ το συγκεκριμένο ήταν και καθαρό!
Σύντομα άκουσα τακούνια και σκληρές σόλες ν' ανεβαίνουν.
Η πόρτα άνοιξε και...ήταν η Αντζελα!
– Γεια σου μωρό μου, τί κάνει; είπε χαμογελώντας, κάνοντας ταυτόχρονα εμφανές το κενό ανάμεσα στους 2 κεντρικούς τομείς τής επάνω οδοντοστοιχίας της.
Εγώ εκείνη την ώρα καθόμουν στην άκρη του κρεβατιού. Της έπιασα το χέρι και την κάθισα στα πόδια μου, ενώ χαϊδεύοντάς την στα μαλλιά και στους μηρούς τη ρώτησα από πού ήταν.
– Μπουλγκάρα! μου απάντησε και αμέσως ρώτησε: – Εσύ;
– Γκρέκο!
– Ωραία!
Οση ώρα ασχολιόμουν με τα μαστίδιά της, χουφτώνοντάς την παράλληλα, εκείνη μου πιπίλαγε τ' αυτιά και ανακάτευε τ' αραιά μαλλιά μου.
Με τη σειρά της μ' έγλειψε-φίλησε (υγρά και αργά) στις θηλές (δυνατά, σε σημείο πόνου!), στον λαιμό, στα μάγουλα, στους λοβούς των αυτιών.
Κάποια στιγμή μου είπε: – Μωρό μου, φινίς (όταν τελειώσουμε), του (εσύ) φςςς (με τις παλάμες της έτριψε το στήθος και το πρόσωπό της. Εννοούσε να πλυθώ) τουαλέτ (έδειξε προς τον λαβομάνο)!
Στην αρχή δεν κατάλαβα τί ήθελε να πει. Δεν άργησα όμως να εννοήσω!
Με προειδοποιούσε για τα κόκκινα αποτυπώματα από το κραγιόν της στο σώμα και στο πρόσωπό μου και φευ, ήταν αρκετά!
Συνεχίσαμε για λίγο ακόμα, ενώ όταν διαπίστωσε ότι είχα καλή στύση, μου φόρεσε ωσάν κάλτσα την καπότα και με «τσιμπούκλωσε» ή για την ακρίβεια προχώρησε σε μία πίπα-μαλακία!
Τέλος πάντων δεν είχα τόσο ανάγκη να με «τσιμπουκλώσει». Είχα καυλώσει ακρκετά με τα προκαταρκτικά, οπότε την έστησα στα 4 (πήρε καλή θέση), τη γράπωσα απ' τις λαγόνες της και την ξεμουνοπατοφάρδωσα ή τουλάχιστον έτσι θεώρησα εγώ!
Αρκετά πριν το 10άλεπτο, με μασημένα λόγια, μου έδωσε να καταλάβω πως έπρεπε να τελειώνουμε.
Την έχυσα λίγο αργότερα, ψιθυρίζοντας ένα ανακουφιστικό: – Αααα!...
– Εχυσες μωρό μου; έκανε μία ερώτηση χωρίς νόημα, αφού από τους σπασμούς έπρεπε να είχε καταλάβει!
– Ναι...απάντησα χαμηλόφωνα.
– Εντάξει;...Ε; θέλησε να επιβεβαιώσει.
– Ναι ναι...είπα πάντα χαμηλόφωνα και τραβήχτηκα.
– Γκουντ; επέμεινε.
– Γκουντ γκουντ! της χαμογέλασα.
– Ευχαριστώ! είπε και άρχισε να ετοιμάζεται.
Εφυγε αφού μου υπενθύμισε πως έπρεπε να πλυθώ για να μην έχω «πρόμπλεμ»!
Σουμάροντας τώρα την όλη φάση και συγκεκριμένα ό,τι αφορούσε την κοπέλα και τις ερωτικές υπηρεσίες της: εμφανισιακά είναι εκφυλοομορφούλα, καλοσχηματισμένη και μικροκαμωμένη, καυλώνοντας τον επίδοξο γαμιά, επίσης, λόγω κατασκευής, είναι κι ευκολομανουβράριστη.
Το «τσιμπούκλωμα» δεν πρέπει να το 'χει. Το γαμήσι όμως στα 4, το 'χει!
Στη μία και μοναδική στάση που την πήρα –εκείνη του πισωκολλητού γονατιστού– την ευχαριστήθηκα!
Στα θετικά και ότι με προειδοποίησε για τα κοκκινάδια! Βέβαια θα μπορούσε (θα έπρεπε) να φοράει κραγιόν που δεν λερώνει.
Αν δεν μου έλεγε κι εκείνα τα περίεργα περί του ότι «πρέπει τελειώνεις μωρό μου» και «πρέπει φύγω σε λίγο», θα της έβαζα μεγαλύτερο βαθμό. Τώρα στη συμμετοχή θα της βάλω ένα...6!