Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Το 2018 ο @AmoKomA έγραψε για την μπαλότσα του. Ομοίως ο @ισοβιτης το 2019. Το 2022 είναι η χρονιά του Σκύλου.

Μπαλότσες υπάρχουν πολλές, σε διάφορες διατάξεις, μεγέθη και τύπους. Οι μπαλότσες είναι αναγκαίες στις λιμενικές εγκαταστάσεις και στα πλευρά των πλεούμενων. Το καουτσούκ στην υπηρεσία του τσιμέντου και της λαμαρίνας.

Μπήκε στο δωμάτιο.
Λάστιχα μαύρα, δεμένα με χοντρή οξειδωμένη καδένα.
Αυτοσχέδια καραβίσια μπαλότσα στο κρηπίδωμα.

«Αμάν! Μαλάκα στο έχω πει! Μην πίνεις και ποτέ- μα ποτέ- συνάντηση της τελευταίας στιγμής», βόγκηξα.

«Να την διώξω; Στριμώχτηκα! Να μείνω με την καύλα μεσοβδόμαδα; Άσε να της τα δώσω στο στόμα να ξαλαφρώσει η μανία μου» - φωνή κόπρου η φωνή μου.

Ντύσιμο οικιακής βοηθού σε κυριακάτικη έξοδο, άρωμα τραχύ, μάτι γυαλί, φωνή δεκαετίας ‘90 σε ζόρικο κωλάδικο, χείλη πάπια και σώμα τρομπαρισμένο απ´ το αλκοόλ. Κοιλιές και χαλαρότητα.

Δυσανασχέτησα αλλά πλέον ήταν αργά και η τσέπη ελαφρύτερη. Στριμώχτηκε δίπλα μου με τα ρούχα και ρουφώντας το ποτό της, έβαλε το χέρι της κάτω από το μπουρνούζι μου και άρχισε να μου τον παίζει. Παράλληλα, χαχάνιζε τόσο δυνατά που το σύμπαν επιτάχυνε τη διαστολή του.

Κάπνιζε, έπινε, μίλαγε και μου τον έπαιζε. Αν ήμουν 80 χρόνων σε γηροκομείο θα μου άρεσε. Γδύθηκε και όλα έγιναν χειρότερα. Απορώ με τις προηγούμενες κριτικές που επικεντρώνονται στην συμπεριφορά και όχι στην εμφάνιση.

Ζορίστηκα, τελείωσα και επιθεώρησα τα πλευρά. Τα ελάσματα μούγκρισαν πάνω στα λάστιχα. Η πόρτα έκλεισε. Η λίγδα της νοτιάς έμεινε.

Ο σκύλος του Francisco στην «Έπαυλη του Κουφού» δεν είναι αίνιγμα. Πάνω στον τοίχο, υποταγμένος στις διαστάσεις, κοιτώντας ψηλά, χαμένος, υπομένει την μοίρα των ζώντων.
Καμία βοήθεια δεν θα έρθει,
Περαστικά μου.