Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Στο σιτηρέσιο του οίκου ευγηρίας όπου φιλοξενούμαι -όπως άλλωστε και σε όλα, λίγο πολύ, τα σιτηρέσια- τα πιο ευχάριστα τα αφήνουν συνήθως για το τέλος. Όπως π.χ., τα φρούτα, τα γλυκίσματα και τα ηδύποτα. Στο σιτηρέσιο της ζωής όμως γίνεται το αντίθετο. Η φύση μας φυλά για το τέλος και μας παραθέτει ως επιδόρπιο τα πιο δυσάρεστα. Τις ρυτίδες, τους ρευματισμούς, την πλήξη, την εγκατάλειψη, την μοναξιά.

Βέβαια η μοναξιά από μόνη της δεν είναι κακή. Όταν μάλιστα αποτελεί επιλογή ενός νέου και ακμαίου ακόμα ανθρώπου, δύναται να είναι και ευχή. Έτσι, συνοδεύει σχεδόν όλους τους ερευνητές σε κάθε τους ανακάλυψη, καθώς και σχεδόν όλους όσους ανοίγουν νέους ορίζοντες σε κάθε δημιουργική τους σύλληψη. Οι πολυάσχολοι την αναζητούν κιόλας. Αυτοί θεωρούν μάλιστα ως Θείο δώρο το κάθε λεπτό απομόνωσης που μπορούν να έχουν. Για τους γέροντες όμως η μοναξιά είναι κατάρα. Οι ηλικιωμένοι, έστω και αν δεν την επιλέγουν από μόνοι τους, είναι πιο ευάλωτοι σε αυτήν. Και αυτό συμβαίνει όχι μόνον εξαιτίας των κινητικών δυσκολιών και των ασθενειών που αντιμετωπίζουν, και που αυτά με την σειρά τους καταστούν δυσχερείς τις κοινωνικές τους επαφές, αλλά και εξαιτίας της απώλειας, αδελφών, συντρόφων, φίλων, και γενικότερα ατόμων με τα οποία είχαν συνηθίσει να συναναστρέφονται στη διάρκεια της ζωής τους.

Αυτή λοιπόν η κατάρα, αυτό το βαρύ αίσθημα γεροντικής μοναξιάς ήταν και η αιτία που η αυγή της 4ης Ιανουαρίου με βρήκε στην αίθουσα αναμονής-επιδείξεων του πορνείου που βρίσκεται στον αριθμό 5 της Λ. Κατεχάκη. Εκεί, η εξυπηρετική επιστάτης μου παρουσίασε τις δεσποινίδες Irina και Χρύσα. Πρώτη έκανε την εμφάνισή της η δ. Χρύσα. Μετρίου αναστήματος μακρύκομη καστανή, με συμπαθές πρόσωπο και καλό σώμα (αν και προσωπικά θα προτιμούσα να έχει λίγο λεπτότερους αστραγάλους). Κατά την αυτοεπίδειξή της, εκτός από την άκρατη αυταρέσκεια που επέδειξε, προέβαλε με σθένος και το πόσο πόρνη είναι. Είτα ενεφανίσθει η δ. Irina. Υψηλόσωμη μελαχρινή, με κοντό καρέ μαλλί (προφανώς η μακρά κόμη η οποία την συνοδεύει στις αναρτημένες φωτογραφίες είναι περούκα), νόστιμο πρόσωπο και “γεμάτο”, κυρίως από την μέση και κάτω, σώμα, που εντυπωσιάζει όμως με την “φρεσκάδα” του, δεδομένου του νεαρού της ηλικίας της. Αντιθέτως με την αυτοεπίδειξη της δ. Χρύσας, η προσέγγιση της δ. Irina ήταν άτολμη και άνευρη. Ομοίαζε δε περισσότερο με την προσέγγιση που θα είχε μια οιαδήποτε τραπεζοκόμος ζυθεστιατορίου, που προσέρχεται στον πελάτη προκειμένου να τον ενημερώσει για τα πιάτα ημέρας, παρά με αυτοεπίδειξη εκδιδομένης. Παρά τούτο όμως , και κατά την διάρκεια της αποχώρησης της από την αίθουσα αναμονής-επιδείξεων, αφού έστρεψε τα νώτα της για να επιστρέψει προς τον “γυναικωνίτη”, άρχισε να βαδίζει λικνίζοντας αυτάρεσκα την “εκρηκτική” της περιφέρεια, παρουσιάζοντας πλέον εμφανώς (και αρκούντως ζωηρά θα προσέθετα), την ιδιοσυγκρασία πορνιδίου που την διακατέχει. Μιας “εν δυνάμει” πόρνης δηλαδή, που βρίσκεται όμως ακόμα στο σημείο της μη πλήρους και ολοκληρωμένης παραδοχής της πουτανιάς της, και που για κάποιους προσωπικούς της λόγους, δεν έχει ξεφύγει από τις προκαταλήψεις που την καθηλώνουν στο επίπεδο αυτό, είτε επειδή δεν θέλει να την βλέπουν οι άλλοι σαν πόρνη, είτε επειδή δεν επιθυμεί να βλέπει η ίδια τον εαυτό της ως πόρνη.

Το αίσθημα της μοναξιάς μου ήταν τόσο έντονο και βαθύ, ώστε επέλεξα και τις δύο για να με συντροφέψουν. Δεν σας κρύβω μάλιστα, ότι η κατάστασή μου ήταν τόσο βαριά, που την ώρα που στεκόμουν στην πόρτα της κρεβατοκάμαρης συνευρέσεων προκειμένου να καταβάλλω στην επί της υποδοχής κυρία το αντίτιμο, της πρότεινα (με το αζημίωτο φυσικά) να εκδυθεί και να έλθει και αυτή στην κρεβατοκάμαρη ομού με τις δεσποινίδες, για να κάνουμε όλοι μαζί παρέα. Πρόταση που αρνήθηκε με περισσή ευγένεια, και αφού με ευχαρίστησε, τόσο για το αντίτιμο, όσο και για την κολακευτική (όπως την χαρακτήρισε) πρόταση που της έκαμα, αποχώρησε γελώντας και ψελλίζοντας κάτι εντελώς ακατάληπτο στην μητρική της.

Βρήκα την κάμαρα πολύ καθαρή και εξοπλισμένη με νιπτήρα, λουτήρα κλωβό και συσκευή τηλεοράσεως. Δεν έλειπαν βέβαια, πετσέτα και παντόφλες εντός σφραγισθέντος περιτυλίγματος, χάρτινα μανδήλια καθώς και απολυμαντικό υγρό.

Πήρα το λουτρό μου με ησυχία, και κατόπιν ολιγολέπτου αναμονής οι δεσποινίδες εισήλθαν περιχαρείς στην κρεβατοκάμαρη. Πρώτη εισήλθε η πόρνη (Χρύσα) και κατά πόδας το πορνίδιο (Irina).

Κατά την πλήρη έκδυση τους, το πορνίδιο κέρδισε στα σημεία, με ελαφρώς μικρότερο, πλην όμως, πιο καλόσχημο στήθος, με πιο ευερέθιστες θηλές, πιο λεία και απαλή επιδερμίδα, και σαφώς πιο θελκτικά οπίσθια.

Οι ερωτικές περιπτύξεις άρχισαν με πρωτοβουλία της πόρνης, πράγμα που άλλωστε και ανέμενα. Οι προκαταρκτικές της ενέργειές της ήσαν λίαν επιθετικές και έντονες, με το πορνίδιο να περιορίζεται στην αρχή σε καθαρά επικουρικό ρόλο. Ο ερεθισμός του μορίου μου επήλθε σχετικά σύντομα, και έτσι η πόρνη παρέδωσε την σκυτάλη των προκαταρκτικών στο πορνίδιο, προκειμένου να αναλάβει αυτή να μου περάσει την προφύλαξη. Οι προκαταρκτικές ενέργειες του πορνιδίου δεν ήσαν ούτε τόσο έντονες, ούτε τόσο επιθετικές. Ήσαν όμως αρκούντως ερεθιστικές, διότι αποδείχθηκαν ευχάριστα αβρές, και προσεκτικά στοχευμένες . Συνεπώς στο πεδίο των προκαταρκτικών κρίνω το αποτέλεσμα ως ισόπαλο. Ακολούθησε θερμή και παρατεταμένη πεολειχία από αμφότερες. Εκεί τα σκήπτρα τα κρατά αναμφίβολα η πόρνη, με σαρώσεις σχεδόν όλου του κορμού, καλή χρήση της γλώσσας και κραταιά αίσθηση. Και όλα τούτα διανθισμένα από διαλείμματα πτυσμών και κολαφισμών του μορίου μου, εις τα χείλη και τις παρειές του προσώπου της. Όσον αφορά την πεολειχία του πορνιδίου, θεωρώ δέον να αναφέρω, ότι ενώ ήταν σαφώς πιο βαθιά και πιο υγρή, της εξέλειπαν οι εναλλαγές ρυθμού, η ποικιλία κινήσεων της γλώσσας και εν γένει η πολυτυπία.

Η κολπική συνουσία (όπως άλλωστε θα έχετε ήδη μαντέψει) άρχισε και αυτή με την πόρνη, και ως πρώτη στάση επελέγει η στάση με τον τρόπο των σκύλων. Εκεί όμως η πόρνη, η οποία ήταν υπερβολικά ομιλητική και παραινετική από της έναρξη κιόλας των περιπτύξεων, προσπαθώντας να δώσει “ρεσιτάλ” ερμηνείας ούτως ώστε να κερδίσει τις εντυπώσεις και να σπρώξει στην αφάνεια το πορνίδιο, υπέπεσε σε ακρότητες. Σε κάποιο σημείο δε έσκουζε και βογκούσε τόσο δυνατά, που αναρωτιόμουν πόσο πόνο ή ηδονή μπορεί να της προσφέρει η αηδιαστική μαλαπέρδα ενός σιχαμένου μωρόχαυλου μπάρμπα, που αγκομαχά ημιθανής ξοπίσω της. Αντιθέτως η συμμετοχή του πορνιδίου που ήταν ευθύς εξ' αρχής πιο λιγομίλητο και ολιγότερο εκδηλωτικό, ήταν πιο αληθοφανής και παρουσίασε μια πιο φυσιολογική κλιμάκωση. Με την ανεπιτήδευτη συμπεριφορά του το πορνίδιο διεκδικούσε και κέρδιζε αργά αλλά σταθερά την προσοχή μου. Έτσι το τέλος κατέφθασε μέσα του, εις την στάση του Λωτού (τουτέστιν με τους πόδας του εις τα ώτα μου) κατά την οποία θα ορκιζόμουν, ότι εκτός από κάποια ανεπαίσθητα βογγητά που άφηνε να ξεφύγουν μέσα από τα δαγκωμένα του χείλη, ένιωσα και μερικά από τα κολπικά υγρά του να μουσκεύουν τους γέρικους μαραμένους όρχεις μου. (Γνωρίζοντας βέβαια ότι η πιθανότερη εκδοχή είναι υπέρ της λιπαντικής γέλης, προλαμβάνω τους καλοπροαίρετους σχολιαστές, παρακαλώντας τους να αφήσουν έναν ανόητο γεροντομαλάκα, να φαντασιώνεται ό,τι θέλει. Άλλωστε πόσος χρόνος να moy απομένει ακόμα για τέτοιου είδους φαντασιώσεις!!!).