Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Ο γράφων, τα τελευταία 5 χρόνια έχει μετρημένες εμπειρίες με κορίτσια αυτής της κατηγορίας και όλες ήταν σε πολύ καλές περιπτώσεις μετά από προτροπή φίλων.
Όποιος λοιπόν πιστεύει, ότι δεν έχω την γνώση να γράψω κάτι spot on για τον αγοραίο έρωτα σε studio, σταματά να διαβάζει εδώ και συνεχίζω με τους υπόλοιπους.
Για όσους δεν ξέρουν, γράφω με σεβασμό μέχρι εκεί που πρέπει, αλλά δεν στρογγυλεύω γωνίες, δεν χαϊδεύω αυτιά, δεν με ενδιαφέρει αν διαβάζουν και τα κορίτσια. Οπότε καλό είναι να απομακρυνθούν ασθενές φίλο, άμαχος πληθυσμός και φίλα προσκείμενοι και συνεχίζω με όσους έμειναν και θέλουν να μάθουν πως βλέπει τα πράγματα κάποιος που πήγε για πρώτη φορά και μπορεί να ξαναπάει αν μάθει ότι υπάρχει κάποιο εξαιρετικό κορίτσι.
Το Φυλής 104 διάγει μέρες αποθέωσης και μεγαλείου. Η έλλειψη πάντως ρωσίδων ιερόδουλων έχει εμποδίσει την παράφραση του Τσέχοφ: Στo Φυλής 104 αδελφοί μου, στo Φυλής 104! Ακόμα κι έτσι όμως, είκοσι εννέα κατασκευαστές πλυντηρίου το συνιστούν. Αυτοί ξέρουν;
Αρχές Δεκέμβρη και συνεργάτης μου από την Θεσσαλονίκη έχει καταλύσει σε ξενοδοχείο της Αλεξάνδρας. Πρωινό, καφεδάκι, τελειώνουμε τις δουλειές και ενώ είχα κανονισμένο call girl για πάρτη του, έρχεται sms ακύρωσης.
«Εδώ κοντά είναι το Φυλής 104, ξέρεις τι παίζει; Διαβάζω καλά πράγματα», πέφτει η πρόταση από τον δικό μου.
Δεν ήξερα και δεν ήθελα να μάθω. Κάνω 2-3 τηλέφωνα, αλλά πήγαινε μεσημέρι και δεν έβρισκα κάτι καλό για εκείνη την στιγμή. Ξαναρίχνει την πρόταση. Τηλεφωνώ σε φίλο που ξέρω ότι είναι ψιλοθαμώνας και ρωτώ.
«Κάτι καλό θα βρείτε παιδιά. Ρίχτε μια ματιά στο site και τραβάτε» η απάντηση. Ανοίγω τον Laptop.
Ο δικός μου το ήξερε το site, εγώ πρώτη φορά έμπαινα. Εκτός απ’ τις βάρδιες και οι υπηρεσίες των κοριτσιών αναλυτικά να ξέρεις τι περιμένεις. Τρία κορίτσια εκείνη την ώρα. Του πούστη λέω, τρεις φυλλωσιές, μια θα μου κάτσει, το πολύ-πολύ κάνει μόνο ο δικός μου την δουλειά του. Άλλωστε μου είχε γυαλίσει η κοπέλα από το Καζακστάν με τα ασιατικά χαρακτηριστικά.
Η τύχη έδειχνε να είναι μαζί μας, Κορδιγκτώνος και Φυλής γωνία, ξεπαρκάρει ένα Fiat. 50 μέτρα περπάτημα και χτυπάμε το κουδούνι.
Ανοίγει η πόρτα και βρισκόμαστε φάτσα με ακόμα μια, πλεξιγκλάς με κάγκελα. Πριν προλάβω να σκεφτώ: face controll θα περάσουμε, ο ήχος της ηλεκτρικής κλειδαριάς μας καλούσε να την ανοίξουμε. Σωστή πάντως η οργάνωση, η ασφάλεια πάνω απ’ όλα, καθώς η περιοχή βρύχει στοιχείων που προσπαθούν να την μετατρέψουν σε Ισλαμαμπάντ.
Ο χώρος πιο μικρός από την εντύπωση που μου είχαν δώσει οι φωτογραφίες. Το κόκκινο και ο χαμηλός φωτισμός υπάρχουν για να κάνει το μυαλό συνειρμούς με μπουρδέλο, αλλά ο χώρος είναι πεντακάθαρος, αρωματισμένος, διακοσμημένος, χριστουγεννιάτικα στολίδια, μουσική για ατμόσφαιρα, όλα καλά. Φάτσα μπροστά η σκάλα, μπαράκι μικρό δίπλα, πίσω η πόρτα απ’ όπου ξεκινούν «πασαρέλα» τα κορίτσια και καναπές αναμονής ανάμεσα στα δυο δωμάτια.
Μια ευγενέστατη γιαγιάκα μας καλωσορίζει. Στο σαλόνι δεν υπήρχε ψυχή, αλλά μιλά πολύ χαμηλόφωνα, μάλλον απ’ την συνήθεια της διακριτικότητας.
Τυπική ερώτηση: πρώτη φορά στο χώρο; Αφού γνέφουμε καταφατικά, καθόμαστε στον καναπέ να μας παρουσιάσει τις 2 κοπέλες που δήλωσε ότι είχε free.
Μια γυναίκα 40φεύγα, με ασιατικά χαρακτηριστικά και χοντρούλα κάνει την εμφάνισή της στηριζόμενη σε 20ποντα πέδιλα. Σκέφτομαι ότι θα είναι η μαμά της κοπέλας που είχα δει σαν Μπέτυ στο site του studio.
Οι συστάσεις αποκαλύπτουν ότι δυστυχώς για μένα, είναι η ίδια η Μπέτυ, η οποία γεννήθηκε την εποχή που ο Μάο Τσετούνγκ ήταν στα φόρτε του και στην Ελλάδα οι γκόμενες φορούσαν στο σχολείο ποδιές. Μας χαιρετά με χαμόγελο και αποχωρεί. Κάηκε το πρώτο «φύλλο». Για να την πάρω έπρεπε να είναι 20 χρόνια νεότερη και 20 κιλά ελαφρύτερη. Fifty Fifty ποια οι πιθανότητες!
Εμφανίζεται η δεύτερη κοπέλα. Με porn star πέδιλα κι αυτή, εσώρουχο και τα βυζιά να ασφυκτιούν πίσω απ’ ένα δίχτυ. Κουνιέται με περίσσια αυτοπεποίθηση κι έρχεται μπροστά μας. Η βάρκα έκατσε προς την άλλη πλευρά. Ονομάζεται Αλεξάνδρα, ξανθιά, 30αρα, με χαμόγελο που σε ελκύει, αλλά δυστυχώς έχει προσχωρήσει στο κίνημα «Δεν χάνω τα κιλά μου». Τι διάολο γίνετε, πληθαίνουν αυτές!
Προς στιγμή σκέφτομαι να την πω ότι άλλο η αυτοπεποίθηση άλλο οι παραισθήσεις, αλλά γρήγορα συνειδητοποιώ ότι δεν είμαι σε call girl και πρέπει να προσαρμοστώ. Άλλωστε η κοπέλα «παίζει» τίμια. Αυτή είναι κι όποιος αρέσει.
Δεν άρεσα, άρεσε όμως ο φίλος μου, που μάλλον θαμπώθηκε από τις βυζάρες. Πληρώνει και πηγαίνει σε δωμάτιο, ενώ βολεύομαι στον καναπέ, περιμένοντας να δω και το υπόλοιπο «μενού» που εκείνη την ώρα είχε πελάτη.
Σκέπτομαι ότι μετά το εύκολο parking, η τύχη μου δεν συνεχίστηκε. Από τα 2 κορίτσια που είδα, καμιά δεν είναι «μονόφυλλη». Δεν περίμενα κάτι εξαιρετικό, αλλά δεν ήθελα να μιλήσω για τα μαγαζιά που πουλάν large νούμερα στρινγκ. Και για να λέμε την αλήθεια, απ’ την γρήγορη ματιά στις φωτογραφίες ήμουν σχετικά αισιόδοξος.
Τώρα μου έχει μείνει μόνο ένα «φύλλο», η Αναστασία. Αν δεν μου κάτσει και το River, η βάρκα μπάταρε τελείως.
Εν τω μεταξύ, έρχονται άλλοι 2 πελάτες, ο ένας «φορτώνει» την Μπέτυ και ανηφορίζει στο πάνω πάτωμα.
15 λεπτά αργότερα η Αναστασία πλησιάζει προς το μέρος μου φορώντας εσώρουχα και λικνιζόμενη σε παραπλήσια πέδιλα με τις προηγούμενες.
Χαιρετά τυπικότατα – καμιά σχέση με το χαμόγελο των προηγούμενων κοριτσιών – και αποχωρεί. Χαζεύω το κωλαράκι της όπως απομακρύνεται και σκέπτομαι ότι δεν μου γλιτώνει. Η «γιαγιάκα» περιμένει την απάντηση μου.
Είχα δεν είχα, ψώνισα την πιο «κρύα», αλλά κάτω από ένα επίπεδο εμφάνισης δεν μπορώ να λειτουργήσω.
Ένα κατοστάρικο παγκουί και τραβώ κι εγώ κατά πάνω.
Δωμάτιο εξαιρετικό, σαν hotel ημιδιαμονής. Ντουζιέρα με ωραίο αφρόλουτρο - μόνο ράφι δεν είχε να το τοποθετώ, αναγκαζόμουν να σκύβω - πετσέτα σε νάιλον, παντόφλες μιας χρήσης, ζελέ μαλλιών για μετά, άψογα.
Ήρθε η Αναστασία. Είναι μια εμφανίσιμη κοπέλα, σχετικά ψηλή, οι φωτογραφίες που είχα δει είναι ελαφρά «διορθωμένες», αλλά σχετικά κοντά στην πραγματικότητα. Καλούτσικο σώμα, μικρό βυζί με σκούρα θηλή και ωραία ρόγα, κώλος και πόδια αρκετά καλά.
Τυπικές όλες οι κινήσεις στα χάδια και στη πίπα, μέχρι που είπα για 69 και μπήκε καλύτερα στο παιχνίδι.
Σχετικά καλή στο γαμήσι, στο ιεραποστολικό η δύναμη της συνήθειας με έσπρωξε να την φιλήσω αλλά γύρισε μάγουλο. Ειλικρινά δεν το έκανα ηθελημένα).
Στην συνέχεια πάντως κρατιόμουν μην παρασυρθώ πάλι και τα 20ποντα ήταν σε απόσταση αναπνοής από το χέρι της.
Για σίγουρα την γύρισα σε doggie με την κωλοτρυπίδα να ανοίγει για να με δεχτεί.
Δυνατά την πήδηξα ομολογουμένως και έμεινα ευχαριστημένος από την συμμετοχή της.

Γενικά για την κοπέλα:
Η Αναστασία μου έδωσε αυτά που πάνω κάτω περίμενα. Ούτε με απογοήτευσε, ούτε με ενθουσίασε. Τυπικές υπηρεσίες studio.
Κρατά σαφέστατα την απόσταση ιερόδουλης-πελάτη, χαμογελά σπάνια και με το όλο της ύφος νομίζεις ότι αυτή είχε στο νου του ο Κολομβιανός συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες όταν έγραψε το : «Οι Θλιμμένες Πουτάνες της Ζωής μου».
Μετά την επίσκεψή μου, έχω ρίξει μια ματιά και σε άλλες κριτικές. Αν είχα διαβάσει πιο μπροστά μάλλον θα απογοητευόμουν. Θα περίμενα να μπω μέσα και να με περιλάβει μια κοπέλα να με κάνει «κούκλο».

Γενικά για τον χώρο:
Μακράν ο καλύτερος από τον ανταγωνισμό.
Προσοχή στην λεπτομέρεια, από την υποδοχή ως και το ξεπροβόδισμα. Είσαι πελάτης και θέλουν να ξαναπάς, θέλουν να φύγεις ευχαριστημένος.
Το vip cleaning που διαφημίζουν στην σελίδα τους τηρείται κατά γράμμα.
Σοβαρό αρνητικό πάντως, είναι για μένα το γεγονός ότι δεν είδα τα κορίτσια που περίμενα. Το Photoshop ήταν υπερβολικό. Αν βρω το χειριστή του, ο Brad Pitt θ’ αρχίσει να νιώθει μια χαλάρωση σφιγκτήρων, καθώς είμαι και μικρότερός του.

Συμπερασματικά για το studio:
Αν υπήρχε μια Moody's, αντί για οικονομίες να αξιολογεί τέτοια «ιδρύματα», το χώρο θα τον είχε στη κλίμακα Αa1. Υψηλής ποιότητας δηλαδή. Ποιό πάνω είναι μόνο το Αaa. Άριστης ποιότητας, αλλά λόγω της υποβαθμισμένης περιοχής δεν μπορεί να ανέβει κλίμακα.
Για κορίτσια και υπηρεσίες πάντως, δύσκολα θα ανέβαινε πάνω από την κλίμακα Β1.
Τοιούτο σημαίνει ότι απέχουν από τον επιθυμητό.

Αδιαμφισβήτητα, πάντως, η Άντζελα κατάφερε να κάνει τον συγκεκριμένο χώρο avant-garde, ανεβάζοντας τον πήχη στον ανταγωνισμό. Δικαιωματικά και λόγω marketing, μπορεί κάλλιστα να διαφημίζεται γαλλιστί: maison de tolérance.
Άλλωστε το marketing είναι βασικό στοιχείο αυτής της προσπάθειας.
Τον παλιό καιρό, που η ενημέρωση δεν μπλεκόταν καθόλου στην πούτσα μας και στα πληκτρολόγια μας, τα πράγματα ήταν απλά: περνούσες μια βόλτα από το «ίδρυμα» που σε βόλευε, αν σε έκανε κλικ η εκδιδόμενη βουρ, αλλιώς τηλεφωνάκι και αβάδιστα στον χώρο σου.
«Πόσο άλλαξες πόσο άλλαξα…» που θα έλεγε ο Γιάννης Μηλιώκας, ενώ ο Ρωμαίος ρήτορας Κικέρων μάλλον θα το έλεγε: «Ο tempora! o mores!»
Ο αγοραίος έρωτας διαφεντεύεται πια από το internet και συν τοις άλλοις η μεγάλη αναγνωσιμότητα του site έχει φέρει στην παρέα μας και τα κορίτσια.
Το chat και τα διάφορα event, έχουν αλλάξει την σχέση πελατών και κοριτσιών. Κοινώς έχουμε μπλέξει τα μπούτια μας. Ή καλύτερα, αφού το άρχισε ο Μηλιώκας ας το ολοκληρώσει ο ίδιος: «…ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε γίνει ροζ».
Τόσο ροζ, που ορισμένες σχέσεις έχουν φτάσει στο τέρμα, αλλά συμβαίνoυν αυτά στην ζωή.
C’ est la vie που λένε οι γάλλοι. Όντως έτσι είναι η ζωή:
Το greekboy19+gatoyla18=love forever μετατρέπεται σε greekman49+tigrhs48=fuck forever.
Κατανοητό, ο καθένας κάνει τα δικά του κουμάντα. Για κάποιον που θα πάει και θα ξανάπαει, λίγος ρομαντισμός και λίγο «αίσθημα» αλλάζουν την ατμόσφαιρα και πιθανόν το επίπεδο υπηρεσιών της κοπέλας.
Όμως, η προσωπική σχέση που αναπτύχθηκε μεταξύ πελάτη και εκδιδόμενης, μπορεί με το ροζ στοιχείο της να δίνει ζωή στα threads, αλλά δημιουργεί ένα πρόβλημα την ώρα της κρίσης, όπου τα added bonus που απορρέουν απ’ αυτή την σχέση είναι υπέρ της κρινόμενης. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που μερικά reviews μοιάζουν σαν μια άσκηση στο ζεν για να μαζέψουμε καλό κάρμα στην επόμενη ζωή μας
Ούτε είναι περίεργο που η reviewογραφία έχει έρθει στα μέτρα που επιθυμούν τα κορίτσια και όχι εκεί που θα πρέπει να βρίσκεται και κάποτε βρισκόταν. Τον καιρό που απευθυνόταν στα υπόλοιπα μέλη κι όχι στις εκδιδόμενες και κρινόμενες.
«Ο Αγοραίος Έρωτας στα Χρόνια του Internet» δηλαδή, παραφράζοντας το αριστούργημα «Ο Έρωτας στα Χρόνια της Χολέρας», του Κολομβιανού Νομπελίστα που ήδη προανέφερα…


Υ.Γ. Δεν είχα σκοπό να γράψω κριτική, μια διαφωνία όμως, μ’ένα φίλο χθες το βράδυ, μου άλλαξε άποψη. Προφανώς μερικά απ’ αυτά που προανέφερα, ισχύουν και για άλλα παρεμφερή «ιδρύματα».

Καλά Χριστούγεννα σε όλους.