Κανένας λόγος για μεμψιμοιρία (ακόμη, θα δείξει το μέλλον...), απλά το 0-1 και προχωράμε στο επόμενο. Δυστυχώς, δεν κατάφεραν ποτέ να βγάλουν τους Μακκαβαίους από το ρυθμό τους, το ματς παίχτηκε ακριβώς στο τέμπο που ήθελε ο Κάτας, ακόμα και όταν η ομάδα πήρε το διψήφιο προβάδισμα, το ματς παιζόταν ακριβώς στο ρυθμό που ευνοούσε τη Μακάμπι. Λίγο η ποιότητα των περιφερειακών τους, που είναι μεγάλη, όπως και η ικανότητά τους στην προσωπική φάση, λίγο η αστοχία στις βολές (ρε Λεσόρ, σήμερα βρήκες;), λίγο τα... αθώα πλην όμως σημαντικά στη ροή του αγώνα φαλτσοσφυρίγματα και το φόρτωμα με φάουλ Ναν, Γκριγκόνις, λίγο η κακή διαχείριση των συναισθημάτων ορισμένων, λίγο η αδράνεια του Αταμάν και η χαμηλή παρεμβατικότητά του όταν έπρεπε να ανακατέψει την τράπουλα και να βγάλει τη Μακάμπι από την safe zone της, δεν ήθελε πολύ να οδηγηθεί το ματς στη ρώσικη ρουλέτα και στο crunch time, όπου εκεί πάντα μετράνε οι λεπτομέρειες. Ξανά "δοκάρι" ο Χουάντσο (πρώτη φορά ξανασυμβαίνει), άχαστος ο Κόλσον, μέσα και τελικά έξω το τρίποντο του Γκριγκόνις (που θα άλλαζε το μομέντουμ), ταμπλό και μέσα ο Λορέντζο στο 1vs1, λάθος πάσα ο Σλούκας (πάρτο πάνω σου ρε Κωστάρα και ας το χάσεις), που ήταν άστοχος και από τη γραμμή των βολών, λάθος λίγο νωρίτερα και ο Ναν... Λεπτομέρειες οι οποίες σε αυτό το χρονικό σημείο του αγώνα, με το σκορ στην κόψη του ξυραφιού, είναι καθοριστικές.
Δυσκολέψανε το έργο τους, τίποτα δεν ολοκληρώθηκε, ίσα ίσα η σειρά τώρα αρχίζει και θα έχει ψωμί, όπως το περιμέναμε. Αύριο έχει άλλο ένα τεστ χαρακτήρα, από τα πολλά που έχουν κληθεί να δώσουν φέτος και τα έχουν πάει περίφημα. Έχουν κερδίσει με το σπαθί τους το δικαίωμα να πιστεύουμε ότι μπορούν και ότι θα το κάνουν. Σε χαμηλές πτήσεις η κερκίδα, που θύμιζε πιο πολύ φιέστα παρά μάχη μέχρι τελικής πτώσης με μία πολύ φορμαρισμένη και ποιοτική ομάδα.
