Πλούτος και Απόλαυσις: Μια Αρχαία Αλληγορία της Ανδρικής Ζωής

[Niemandes07]

Πρώτον, καλό θα ήταν να μην μπερδεύουμε την αλληγορία με τον μύθο. Η πηγή είναι το ίδιο το ψηφιδωτό!

Δεύτερον, όποιος θέλει περισσότερες πληροφορίες για το ψηφιδωτό μπορεί να τις βρει εδώ:
mfa.org

Τρίτον, νιώθω την ανάγκη να προσθέσω κάτι – και διορθώστε οποίος νομίζει πως κάνω λάθος:

Αν περιμένουμε το Google να μας εξηγήσει το αυτονόητο, μήπως έχουμε ξεχάσει να σκεφτόμαστε;

Όταν ένα ψηφιδωτό απεικονίζει έναν άντρα, με το όνομα Πλούτος, που σκορπάει χρυσά νομίσματα, δίπλα σε μια γυναίκα, με το όνομα Απόλαυσις, τι ακριβώς χρειάζεται να μας πει μια "έγκυρη πηγή" για να καταλάβουμε την αλληγορία;

Η τέχνη μιλάει μόνη της. Δεν χρειάζεται υποτίτλους, ούτε fact-checking από το Google για να την κατανοήσουμε.

 

[Ωρίων]

Πρώτη μέχρι στιγμής, με 8 ψήφους, έρχεται η επιλογή 4

Άραγε ξεκινούν οι σχέσεις έτσι ή έτσι εξελίσσονται;
Και άραγε, αυτό ισχύει μόνο για τις ερωτικές σχέσεις; Ή και για τις φιλικές; Ή ακόμα και για τη σχέση γονέα-παιδιού; Πόσοι άνθρωποι άραγε επιλέγουν να γίνουν γονείς προκειμένου να έχουν κάποιον να τους γηροκομήσει και όχι από αγάπη;

 

[Kavlokalikantzaros]

Ξεκάθαρο όχι, η γυναίκα με το που σε δένει με τα παιδιά, δείχνει το φρικτό της πρόσωπο.

Αν υπάρχουν τίποτε σκόρπιες εξαιρέσεις, μόνο επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Κι είναι τόσο καλά στημένη η φάκα, που και ζάπλουτος και ξύπνιος κι ισόβιος εργένης να είσαι, η κοινωνία θα σε θεωρεί 'παράξενο' και θα σε ανέχεται λόγω πλούτου.

Αν βάλεις το κεφάλι στον τορβά και ζεις ξεφτιλισμένος όπως οι περισσότεροι που 'καναμε το σωστό', όλοι λένε 'Α, ο κύριος ταδε!'. Γαμήστε τα.

 

[Διαγραμμένο μέλος 210382]

Πρώτη μέχρι στιγμής, με 8 ψήφους, έρχεται η επιλογή 4

Άραγε ξεκινούν οι σχέσεις έτσι ή έτσι εξελίσσονται;
Και άραγε, αυτό ισχύει μόνο για τις ερωτικές σχέσεις; Ή και για τις φιλικές; Ή ακόμα και για τη σχέση γονέα-παιδιού; Πόσοι άνθρωποι άραγε επιλέγουν να γίνουν γονείς προκειμένου να έχουν κάποιον να τους γηροκομήσει και όχι από αγάπη;

Θα έλεγα και ίσως ακουστεί λίγο υπερβολικό βέβαια, πως οι όροι, τα ανταλλάγαμτα κλπ πηγάζουν κυρίως από φοβίες...Βέβαια η αγάπη είναι το αντίθετο του φόβου οπότε..

 

[Niemandes07]

Θα έλεγα και ίσως ακουστεί λίγο υπερβολικό βέβαια, πως οι όροι, τα ανταλλάγαμτα κλπ πηγάζουν κυρίως από φοβίες...Βέβαια η αγάπη είναι το αντίθετο του φόβου οπότε..

Θα με ενδιέφερε πάρα πολύ να μου πεις πως έκανες την σύνδεση. Όταν έγραφα τις επιλογές προσπαθούσα να σκεφτώ ανθρώπους γύρω μου και τι απαντήσεις θα έδιναν και μπορώ να πω ότι υπάρχει συσχέτιση. Αρα θα ήθελα να ακούσω λίγο περισσότερα για την άποψή σου και μην ανησυχείς δεν θα χρειαστώ βιβλιογραφία που να την υποστηρίζει...

 

[j_thess]

Αν περιμένουμε το Google να μας εξηγήσει το αυτονόητο, μήπως έχουμε ξεχάσει να σκεφτόμαστε;

Όταν ένα ψηφιδωτό απεικονίζει έναν άντρα, με το όνομα Πλούτος, που σκορπάει χρυσά νομίσματα, δίπλα σε μια γυναίκα, με το όνομα Απόλαυσις, τι ακριβώς χρειάζεται να μας πει μια "έγκυρη πηγή" για να καταλάβουμε την αλληγορία;

Το ψηφιδωτό απεικονίζει έναν άντρα κι απο πανω του μια λεξη με το τελευταιο γραμμα χαλασμενο. Δεν προκυπτει οτι είναι το όνομα του τύπου απο κάτω, λογική σκέψη.
Είναι σαν τις ατάκες που βαζουν διπλα απο τις φατσες διασημων και καλα οτι τις ειπε αυτος.

 

[Niemandes07]

Πρώτη μέχρι στιγμής, με 8 ψήφους, έρχεται η επιλογή 4

Άραγε ξεκινούν οι σχέσεις έτσι ή έτσι εξελίσσονται;
Και άραγε, αυτό ισχύει μόνο για τις ερωτικές σχέσεις; Ή και για τις φιλικές; Ή ακόμα και για τη σχέση γονέα-παιδιού; Πόσοι άνθρωποι άραγε επιλέγουν να γίνουν γονείς προκειμένου να έχουν κάποιον να τους γηροκομήσει και όχι από αγάπη;

Καλή ερώτηση! Ξεκινούν έτσι ή έτσι καταλήγουν;

Στις ερωτικές σχέσεις, πολλοί ξεκινούν με συναίσθημα, αλλά όσο περνά ο καιρός, η "συναλλαγή" γίνεται πιο ξεκάθαρη. Οι προσδοκίες αυξάνονται, οι όροι γίνονται πιο εμφανείς, και πολλές φορές η σχέση μετατρέπεται σε μια μορφή ανταλλαγής.

Στις φιλίες, ισχύει το ίδιο; Οι ενεργές φιλίες δεν είναι ανιδιοτελείς, βασίζονται σε κοινές εμπειρίες, στήριξη και αμοιβαία αξία. Αν αυτή η αξία χαθεί, η φιλία περνάει σε αδράνεια αλλά λόγω των χαμηλών απαιτήσεων που έχουν οι φιλικές σχέσεις πολλές φορές, δεν χάνεται τελείως.

Όσο για τη γονεϊκή σχέση, δεν είναι λίγοι εκείνοι που γίνονται γονείς περιμένοντας ανταλλάγματα, είτε συναισθηματικά είτε πρακτικά. Τα συναισθηματικά ως ένα σημείο είναι σίγουρα εύλογα. Τα πρακτικά όμως ανταλλάγματα είναι ο λόγος που παιδιά-project των γονέων τους όπως η Αλεξανδράτου έχουν τέτοια κατάληξη ή νευρώσεις κάποιου είδους όπως ο Τσιτσιπάς.

*Από τις παραπάνω σχέσεις βέβαια τα περισσότερα παραδείγματα πλησιέστερων στην ειλικρινή ανιδιοτέλεια σχέσεων τα παράγουν οι σχέσεις γονέα-παιδιού.

Άρα μήπως το αληθινό ερώτημα είναι: Πόσο αληθινά ανιδιοτελείς μπορούν να είναι οι σχέσεις γενικά;

 

[Ωρίων]

Καλή ερώτηση! Ξεκινούν έτσι ή έτσι καταλήγουν;

Στις ερωτικές σχέσεις, πολλοί ξεκινούν με συναίσθημα, αλλά όσο περνά ο καιρός, η "συναλλαγή" γίνεται πιο ξεκάθαρη. Οι προσδοκίες αυξάνονται, οι όροι γίνονται πιο εμφανείς, και πολλές φορές η σχέση μετατρέπεται σε μια μορφή ανταλλαγής.

Στις φιλίες, ισχύει το ίδιο; Οι ενεργές φιλίες δεν είναι ανιδιοτελείς, βασίζονται σε κοινές εμπειρίες, στήριξη και αμοιβαία αξία. Αν αυτή η αξία χαθεί, η φιλία περνάει σε αδράνεια αλλά λόγω των χαμηλών απαιτήσεων που έχουν οι φιλικές σχέσεις πολλές φορές, δεν χάνεται τελείως.

Όσο για τη γονεϊκή σχέση, δεν είναι λίγοι εκείνοι που γίνονται γονείς περιμένοντας ανταλλάγματα, είτε συναισθηματικά είτε πρακτικά. Τα συναισθηματικά ως ένα σημείο είναι σίγουρα εύλογα. Τα πρακτικά όμως ανταλλάγματα είναι ο λόγος που παιδιά-project των γονέων τους όπως η Αλεξανδράτου έχουν τέτοια κατάληξη ή νευρώσεις κάποιου είδους όπως ο Τσιτσιπάς.

*Από τις παραπάνω σχέσεις βέβαια τα περισσότερα παραδείγματα πλησιέστερων στην ειλικρινή ανιδιοτέλεια σχέσεων τα παράγουν οι σχέσεις γονέα-παιδιού.

Άρα μήπως το αληθινό ερώτημα είναι: Πόσο αληθινά ανιδιοτελείς μπορούν να είναι οι σχέσεις γενικά;

Έλα ντε!
Ένα άλλο ερώτημα για αυτές τις σχέσεις είναι πότε πρέπει να σταματάει η ανιδιοτέλεια και να ξεκινάει η ιδιοτέλεια έτσι ώστε να παύει η όποια εκμετάλλευση.
Εξηγούμαι με παράδειγμα. Έχεις βρει γκόμενα και έχεις τα πιο ωραία, ανιδιοτελή συναισθήματα.
Εκείνη, όμως, δε "δίνει" πολλά, δηλαδή δε δείχνει καν καλά καλά, ότι σε αποδέχεται. Εσύ, από την άλλη, επενδύεις συναισθηματικά, επίσης κερνάς, της παίρνεις δώρα, πληρώνεις τις διακοπές γιατί εκείνη είναι φτωχή. Εκείνη, παίζει ακόμα με τον πρώην της αλλά επειδή στο πρόσωπό σου, έχει βρει τον μήνα που θρέφει τους 11 και έχει καταλάβει ότι είσαι "θύμα", συνεχίζει τη φάση μαζί σου.
Ως πότε πρέπει να συνεχίσεις να προσπαθείς για να πετύχεις την ανιδιοτελή της αγάπη; Υπάρχει κάποιο όριο; Και όταν πια αποφασίσεις ότι αυτό δεν πρόκειται να το πετύχεις ποτέ, πώς γίνεται στην επόμενη σχέση σου, να μην ξεκινήσεις με ιδιοτέλεια και να είσαι όπως πρέπει, απέναντι σε μια καινούργια σχέση, που δε σου έχει φταίξει σε τίποτα;

 

[papaphilips]

πώς γίνεται στην επόμενη σχέση σου, να μην ξεκινήσεις με ιδιοτέλεια και να είσαι όπως πρέπει, απέναντι σε μια καινούργια σχέση, που δε σου έχει φταίξει σε τίποτα;

απλά δεν κουβαλάς τις δυσκολίες που έζησες και κυρίως δεν τις μεταδίδεις στην επόμενη, γιατί πολύ απλά δε σου φταίει σε κάτι.
πρώτα ξεκαθαρίζεις μέσα σου και ύστερα προχωράς η' αν δυσκολεύεσαι, μένεις μόνος μέχρι να ξεκαθαρίσεις.

 

[Alberto2]

λείπει το σχολείο σχέσεων και στην Ελλάδα !!! Όσα μαθαίνουν οι άνθρωποι με πόνο μέσα απο σχέσεις ταλαιπωρώντας ο ένας τον άλλον -την άλλη, θα έπρεπε να τα διδάσκονται στο σχολείο μέσα απο μαθήματα.Ο περισσότερος κόσμος επιμένει σε σχέσεις που δεν τραβάνε για διάφορους λόγους.Ενω θα έπρεπε να είναι δουλεμένοι οι χαρακτήρες στην προσαρμογή.Δεν αρκει λέει να μοιάζουμε αλλά θα πρέπει να ταιριάζουμε...
Όλες οι αναλύσεις βασίζονται είτε σε πληγωμένους εγωισμούς είτε σε απωθυμένα.Κανείς και καμία -θέλω να πιστεύω- έχει τη προδιάθεση να κάνει κακό στον άλλο.Είναι μεγάλη μαγκιά να μην προχωράμε σε σχέσεις που...δεν κουμπώνουν εύκολα και νομίζουμε ότι θα το δουλέψουμε..οτι το ένα το άλλο κλπ...