Νίκος Καζαντζάκης Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά

[bookie]

Ο Ζορμπας​

Εχεις δει το Ζορμπα; Διαβασε το βιβλιο! Ο Ζορμπας λεει στο αφεντικο του: Υπαρχει κατι που σου λειπει, αφεντικο.Λιγη τρελα! Αν δεν κοψεις το σχοινι, δεν θα ζησεις ποτε αληθινα..
Λιγη τρελα σου δινει διαστασεις, σου δινει ποιηση και σου δινει αρκετο θαρρος για να εισαι ευτυχισμενος, μεσα σ΄αυτον τον τον καθολου ευτυχισμενο κοσμο!

Παρε τη ζωη με χαρα, με γλυκα,χαλαρα,μη δημιουργεις περιττα προβληματα. Το 99% των προβληματων σου δημιουργουνται απο σενα, επειδη παιρνεις τη ζωη στα σοβαρα.
Η σοβαροτητα ειναι η ριζα των προβληματων σου. Να εισαι κεφατος και δεν θα σου λειψει, τιποτα, επειδη η ζωη ειναι ο θεος. Δεν χρειαζεται να σκεφτεσαι το θεο, αλλα να εισαι ζωντανος, πληθωρικα ζωντανος.
Να ζεις την καθε στιγμη σου σαν να ειναι η τελευταια σου. Να τη ζεις με ενταση. Αφησε τη δαδα σου να καει κι απο τις δυο μεριες ταυτοχρονα. Ακομα κι αν ειναι μονο για μια στιγμη, αυτο ειναι αρκετο. Μια στιγμη εντονης, ολοκληρωμενης ζωης ειναι αρκετη για να σου δωσει μια γευση του θεου.
Μια στιγμη καθαροτητας,ολοτητας,αυθορμητισμου και καιγεσαι σαν φλογα, μια στιγμη μοναχα ειναι αρκετη! Αυτη η στιγμη θα σε κανει αιωνιο. Απο εκεινη τη στιγμη, θα μπεις στη αιωνιοτητα. Αυτο ειναι ολο το μηνυμα μου : Να ζεις με τετοιον τροπο, που δεν θα χρειαστει να μετανιωσεις ποτε.
Αυτο ειναι το οραμα μου : Zησε οσο πιο ολοκληρωμενα μπορεις.
Μην εισαι υπερβολικα λογικος, γιατι η υπερβολικη λογικη οδηγει στην παραφροσυνη. Ας υπαρχει λιγη τρελα μεσα σου. Αυτη δινει νοστιμαδα στη ζωη, αυτη την κανει χυμωδη. Ας υπαρχει παντα λιγη τρελα. Σε κανει ικανο να παιζεις, να εισαι κεφατος, σε βοηθαει να χαλαρωσεις.
Ο λογικος ανθρωπος εχει συνεχεια βασανα στο κεφαλι του, δεν μπορει να κατεβει απο΄κει. Ζει μονο στον πανω οροφο. Μπορεις να ζησεις παντου. Ολο αυτο ειναι το σπιτι σου! Ζησε σε οποιον οροφο θελεις η στο ισογειο - και το υπογειο ειναι ομορφο. Και μην περιμενεις την επομενη φορα! Μαθε απο το Ζορμπα, μαθε το μυστικο, αλλα μην αντιγραφεις ποτε. Μαθε την ατμοσφαιρα, αναγνωρισε την, μπες μεσα της, συμμερισου τον Ζορμπα, παρε μεσος σε ο,τι κανει ο Ζορμπας κι επειτα συνεχισε μονος σου. Γινε ο εαυτος σου.
Ο Νικος Καζαντζακης αντιπροσωπευει εσενα , καθε ανθρωπινο ον. Ηταν σπανιος ανθρωπος, μα ηταν θυμα ολοκληρου του παρελθοντος.Ηταν πολυ ευαισθητος ανθρωπος, γι΄αυτο ηταν τοσο εμφανης ο διχασμος. Ηταν τοσο ευφυης, που μπορουσε να δει πως ηταν διχασμενος. Αυτο του προκαλουσε ενα διαρκες εσωτερικο βασανιστηριο. Το να εισαι διχασμενος, το να εισαι εναντιον του ευατου σου, ειναι κολαση. Το να πολεμας με τον ευατο σου ειναι ενα συνεχες βασανιστηριο. Θελεις να κανεις κατι - αυτη ειναι η μια πλευρα μεσα σου - και η αλλη πλευρα λεει: Οχι μην το κανεις! Ειναι αμαρτια!.
Πως μπορεις να βρεις γαληνη με τον ευατο σου? Και εκεινος που δεν εχει γαληνη με τον εαυτο του, δεν μπορει να εχει γαληνη με την κοινωνια, με τον πολιτισμο και τελικα με την υπαρξη. Το ατομο ειναι ο θεμελιος λιθος ολοκληρης της υπαρξης.
Θελω αυτον τον αντρα, το Ζορμπα, να ειναι ζωντανος μεσα στον καθενα, επειδη ειναι η φυσικη σου κληρονομια. Δεν θα πρεπει ομως να σταματησεις στον Ζορμπα. Ο Ζορμπας ειναι μονο η αρχη!

 

[ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ]

Ο Καζαντζάκης επί της ουσίας ήταν ο ασκητής, ο γραφιάς, ο Ζορμπάς ήταν ο γλεντζές, υπάρχουν και τα δύο στοιχεία, το απολλώνειο και το διονυσιακό στοιχείο μέσα και τα δύο αυτά στοιχεία ενωθήκανε. Ο Καζαντζάκης ήθελε να είναι Ζορμπάς, δεν μπορούσε, ήταν διανοούμενος, αν και στο τέλος του βιβλίου φαίνεται ότι έγινε μια σύνθεση. Είναι μια πραγματικότητα αυτό. Ένα πραγματικά αξεπέραστο εργο.

 

[ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ]

Άνοιξες πολύ ωραίο νήμα φίλε. Ίσως κάποιοι βρεθούν να μοιραστούν τις σκέψεις τους πάνω στο έργο. Έχω και εγώ κάποιες σκόρπιες, ίσως τις οργανώσω.

 

[roby21]

το εχω διαβασει αρκετες φορες.ο ζορμπας ειναι ο αιωνιος ανθρωπος.δουλευτης ονειροπολος γυναικας ρεμαλι τυχοδιωκτης.πανω απο ολα ειναι αυτος που εχει βρει το νοημα της ζωης στο τωρα.υπεροχο βιβλιο
τωρα διαβαζω τον καπεταν μιχαλη

 

[bookie]

Άνοιξες πολύ ωραίο νήμα φίλε. Ίσως κάποιοι βρεθούν να μοιραστούν τις σκέψεις τους πάνω στο έργο. Έχω και εγώ κάποιες σκόρπιες, ίσως τις οργανώσω.

θα ήθελα πολύ να μοιραστούν της σκέψεις τους για το βιβλίο, να μας πουν τη αποκόμισαν από το βιβλίο.
θα σε περιμένω να οργάνωσης της σκόρπιες σκέψεις σου και να μοιραστείτε μαζί μας!

 

[ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ]

θα ήθελα πολύ να μοιραστούν της σκέψεις τους για το βιβλίο, να μας πουν τη αποκόμισαν από το βιβλίο.
θα σε περιμένω να οργάνωσης της σκόρπιες σκέψεις σου και να μοιραστείτε μαζί μας!

Θα το προσπαθήσω bookie. Και εσύ πέτα εδώ σκόρπιες μικρές φράσεις και συμπεράσματα από τον Ζορμπα. Θα βοηθήσουμε και φίλους που δεν το έχουν διαβάσει.

 

[bookie]

Αποσπασμα απο το βιβλιο.

Οι χαρες μου εδω ειναι μεγαλες, γιατι ειναι πολυ απλες, καμωμενες απο τα αιωνια στοιχεια: ανοιχτος αγερας, θαλασσα, σιταρενιο ψωμι, και το βραδυ ενα καταπληχτικος Σεβαχ Θαλασσινοςπου καθεται διπλοποδι μπροστα μου, ανοιγει το στομα, μιλαει, κι ο κοσμος πλαταινει. Καποτε, οταν ο λογος δεν τον χωραει, πετιεται απανω, χορευει καποτε, οταν κι ο χορος δεν τον χωραει οαιρνει το σαντουυρι του στα γονατα κι αρχιζει να παιζει.

Συμπερασμα προσωπικο
Ο Ζορμπας αντιπροσωπευει τη γη, με ολα της τα λουλουδια και το πρασινο και τα βουνα και τα ποταμια και τους ωκαιανους, αντιπροσωπευει τον ουρανο, με ολα του τα αστερια και τα συννεφα και τα ουρανια τοξα.
Ο ουρανος, χωρις τη γη θα ειναι αδειος. Ο ουρανως δεν μπορει να γελασει, χωρις την γη. Η γη, χωρις τον ουρανο, θα ειναι νεκρη. Και οι δυο μαζι κι ερχεται ο χορος στην υπαρξη, η γη κι ουρανος χορευουν μαζι.... Και υπαρχει γελιο, υπαρχει χαρα,υπαρχει γλεντι!

 

[ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ]

Ο Καζαντζάκης μπροστά στην άρνηση του ήρωά του, του Ζορμπά να αποδεχτεί το θάνατο, σκέφτεται πως ο μόνος δρόμος προς τη λύτρωση είναι να μετουσιώνουν οι άνθρωποι το αναπόφευκτο σε δική τους ελεύθερη βούληση.



Με τη σκέψη αυτή ο Καζαντζάκης εννοεί πως τις μεγάλες αλήθειες της ύπαρξης που ο άνθρωπος δεν μπορεί με κανένα τρόπο να τις αποτρέψει, όπως και κυρίως το θάνατο, θα πρέπει ο άνθρωπος να τις αντιμετωπίζει με θάρρος και να τις εκλαμβάνει εν τέλει ως δικές του επιλογές, ως αποτέλεσμα προσωπικής τους θέλησης. Με τον τρόπο αυτό ο άνθρωπος θέτει σε εφαρμογή το σημαντικότερο στοιχείο της ύπαρξής του, την ελευθερία που έχει στο να καθορίζει τη μοίρα του. Όλο αυτό φαντάζει σαν αλλόκοτο ως προς την ελευθερία αλλά είναι η αλήθεια του συγγραφέα. Μια αλήθεια ίσως φοβική μα αλήθεια.

 

[ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ]

Θέλω να πω ότι εξάγεται το εξής ασφαλές συμπέρασμα:
Παρόλο που το πεπρωμένο είναι αναπόφευκτο και ο θάνατος δεδομένος , κατά το συγγραφέα, προτιμότερο να τον αντικρίζουμε ως απόρροια προσωπικής μας επιλογής παρά ως τη μοιρολατρική κατάληξη της ύπαρξής μας, καθώς στην πρώτη περίπτωση τουλάχιστον έχουμε την αίσθηση πως ελέγχουμε οι ίδιοι τη ζωή μας.

 

[ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ]

Και κάτι ακόμα μη ξεχάσω να προσθέσω στους φίλους που μας διαβάζουν Σαββατιάτικα βράδυ αντί να παρτάρουν έξω.

Οι άνθρωποι κατά τον Καζαντζάκη θα πρέπει να θέτουν την ελευθερία τους πάνω απ’ όλα, ακόμη κι από το θάνατο, τον οποίο θα πρέπει να τον περικλείουν στα πλαίσια της προσωπικής τους βούλησης και επιθυμίας, όχι ως κάτι το αναπόφευκτο, αλλά ως απόρροια μιας δικής τους επιλογής. Ναι είναι λίγο «Λιαντίνικο» αυτό.


Το τέλος της ζωής θα φτάσει όχι γιατί έτσι πρέπει, αλλά γιατί ο άνθρωπος θα έχει εξαντλήσει τις δυνάμεις του, θα έχει απολαύσει κάθε στιγμή της ζωής του, φτάνοντας ο ίδιος στο τέλος του, μη έχοντας πια άλλες δυνάμεις για να δοθεί στη ζωή. Ο θάνατος για τον Καζαντζάκη δεν είναι μια κατάληξη στην οποία φτάνουμε μοιρολατρικά και αδρανείς, ο θάνατος είναι το τέλος στο οποίο οδηγούμαστε αφού πρώτα ζήσουμε τη ζωή μας όσο πληρέστερα μπορούμε. Προσωπικά σε όλο αυτό βλέπω μια βαθιά θεολογική ερμηνεία.

 

[Nubic]

To βιβλίο είναι βασισμένο σε υπαρκτό πρόσωπο που ονομαζόταν νομίζω Γεώργιος Ζορμπάς και συνεταιρίστηκε με τον Καζαντζάκη σε μια αποτυχημένη επιχείρηση με εξορύξεις στην Πελοπόννησο (η ταινία γυρίστηκε στο Σταυρό του νομού Χανίων).
Ο πραγματικός Ζορμπάς ήταν το alter ego του Καζαντζάκη. Ο ένας διανοούμενος, ορθολογιστής, μάλλον asexual και πολύ δύσκολος στις συναναστροφές του, ο άλλος αμόρφωτος, έξω καρδιά, γλετζές, ζούσε για το σήμερα, γυναικάς, πότης, αλλά και άνθρωπος μπεσαλής.

Έγιναν φίλοι καθώς ο Καζαντζάκης θαύμαζε το Ζορμπά και πρέπει να συνέχισαν να αλληλογραφούν μέχρι του θάνατο του Ζορμπά από γεράματα κάπου στα σημερινά Σκόπια.

Σε όλο το βιβλίο φαίνεται ο θαυμασμός του Καζαντζάκη για το μάγκα Ζορμπά, κατ' ουσία ο Καζαντζάκης θαυμάζει αυτό που δεν προσπάθησε ποτέ να γίνει. Ομοίως στον καπετάν Μιχάλη, ο άκαπνος Καζαντζάκης εκδηλώνει το θαυμασμό για τον παπού του που πολέμησε τους Τούρκους.

Το διάβασα σε μικρότερη ηλικία, σήμερα το συμπέρασμα που βγάζω είναι ότι καλό είναι να μη σέρνεις μαζί σου χρόνια απωθημένα.

 

[ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ]

Το διάβασα σε μικρότερη ηλικία, σήμερα το συμπέρασμα που βγάζω είναι ότι καλό είναι να μη σέρνεις μαζί σου χρόνια απωθημένα.

Συμφωνώ με αυτό που γράφεις. Είναι ό,τι πιο σωστό ως "ερμηνεία" για τον Ζορμπά.

 

[Ωρίων]

Μιλάμε και για Καζαντζάκη στο bou!! ? Τι άλλο θα δουν τα μάτια μου;;;

Λοιπόν, επειδή δεν έχω ταλέντο στο να αναλύω κείμενα, παραθέτω αυτούσια μικρά αποσπάσματα που θεώρησα ενδιαφέροντα από το βιβλίο που διάβασα μέσα σε δύο ημέρες, στην πρώτη καραντίνα (σαν να ήταν διήγημα και όχι μυθιστόρημα).

Ζορμπάς : Από της μυλωνούς τον πισινό ζητάς ορθογραφία. Ο πισινός της μυλωνούς είναι ο νους του ανθρώπου. Σελ. 24

Ζορμπάς : Όταν παίζω, μου μιλούν και δεν ακούω. Κι αν ακούσω, δεν μπορώ να μιλήσω. Θέλω, θέλω, μα δεν μπορώ. Σελ.26

Ζορμπάς : Αν με ζορίσεις, μ’ έχασες. Σ’ αυτά τα πράματα, πρέπει να ξέρεις, είμαι άνθρωπος. Σελ.28

Καζαντζάκης : Χαρά στον άνθρωπο, συλλογίζουμαι, που αξιώθηκε, προτού πεθάνει, ν’ αρμενίσει το Αιγαίο. Σελ.30

Ζορμπάς : Οι σωστοί, οι τίμιοι λογισμοί θέλουν ησυχία, γεράματα, φαφουταρία. Σελ. 37

Ζορμπάς : Ο κόσμος τούτος είναι μυστήριο κι ο άνθρωπος είναι χτήνος μεγάλο. Χτήνος μεγάλο και μεγάλος θεός. Σελ.40

Καζαντζάκης : Αυτό θα πει ελευτερία, συλλογιζόμουν. Να ‘χεις ένα πάθος να μαζεύεις χρυσές λίρες και ξαφνικά να νικάς το πάθος και να σκορπάς όλο το έχει σου στον αγέρα! Σελ. 40

Ζορμπάς : Ανάθεμά τη τη ζωή, δεν έχει η άτιμη τελειωμό. Σελ. 47

Ζορμπάς : Ένα ένα με τη σειρά του. Τώρα μπροστά μας είναι πιλάφι. Πιλάφι το λοιπόν και ο νους μας. Αύριο θα ΄ναι μπροστά μας λιγνίτης. Λιγνίτης το λοιπόν και ο νους μας. Όχι μισές δουλειές.

Ζορμπάς : Ο άνθρωπος είναι χτήνος!... Μεγάλο χτήνος…. Του ‘καμες κακό; Σε σέβεται και σε τρέμει. Του ‘καμες καλό; Σου βγάζει τα μάτια. Κράτα την απόσταση αφεντικό! Μην δίνεις θάρρος στους ανθρώπους, μην τους λες πως όλοι είμαστε ένα, πως όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα. Γιατί ευτύς θα σου πατήσουν το δίκιο σου, θα αρπάξουν το ψωμί σου και θα σε αφήσουν να ψοφήσεις της πείνας. Κράτα την απόσταση, αφεντικό, το καλό που σου θέλω! Σελ. 76

Kαζαντζάκης : Όσο ζούμε μια ευτυχία, δύσκολα τη νιώθουμε. Μονάχα όταν περάσει και κοιτάξουμε πίσω μας, καταλαβαίνουμε ξαφνικά, πόσο σταθήκαμε ευτυχισμένοι. Σελ. 89

Καζαντζάκης : Η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο – ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας, τίποτα άλλο. Χρειάζεται μονάχα για να νιώσεις πως όλα τούτα είναι ευτυχία, μια καρδιά απλή και λιτοδίαιτη. Σελ. 105

Ζορμπάς : Κι οι πιο μεγάλες ιδέες ακόμα, άμα ανοίξεις την κοιλιά τους, βλέπεις πως είναι κούκλες κι αυτές, παραγεμισμένες με πίτουρα και μέσα στα πίτουρα, πιτήδεια παραχωμένο, ένα τενεκεδένιο ελατήριο. Σελ. 118

Ζορμπάς : Γυναίκα είναι…παραπονιάρικο πράμα. Σελ. 156

Ζορμπάς : Όταν ήμουνα νέος, το πρώτο πράμα που έκανα ήταν ν’ αγγίζω. Τώρα που γέρασα, το πρώτο πράμα που κάνω είναι να ξοδεύω. Να ‘μαι γαλαντόμος, να πετώ τα λεφτά. Σελ. 184

Ζορμπάς : Νέος δρόμος … νέα σχέδια, έπαψα να θυμούμαι τα χθεσινά, έπαψα να ζητώ τα αυριανά. Τι γίνεται τώρα, ετούτη τη στιγμή, αυτό με νοιάζει. Λέω : «Τι κάνεις τώρα, Ζορμπά; -Κοιμούμαι. –Κοιμήσου λοιπόν καλά! – Τι κάνεις τώρα, Ζορμπά; - Δουλεύω. – Δούλευε λοιπόν καλά! – Τι κάνεις τώρα, Ζορμπά; - Αγκαλιάζω μια γυναίκα. – Αγκάλιασε την, λοιπόν, καλά, Ζορμπά, ξέχασέ τα όλα, τίποτα άλλο δεν υπάρχει στον κόσμο, μονάχα αυτή και συ, βίρα!» Σελ.323

Ζορμπάς : Όταν ζούσε η Μπουμπουλίνα, που λες, κανένας Καναβάρο δεν της είχε δώσει τόση χαρά όση εγώ που βλέπεις, ο κουρελής, ο γερο-Ζορμπάς. Γιατί, θα πεις; Γιατί οι Καναβάρηδες τη φιλούσαν και την ίδια στιγμή που τη φιλούσαν συλλογίζουνταν το στόλο τους και την Κρήτη και το βασιλιά τους και τα γαλόνια τους και τις γυναίκες τους. Μα εγώ τα ξεχνούσα όλα, όλα κι αυτή, η αφιλότιμη, το καταλάβαινε – και μάθε το, σοφολογιότατε, για τη γυναίκα μεγαλύτερη χαρά από αυτή δεν υπάρχει! Η αληθινή γυναίκα, να ξέρεις, περισσότερο χαίρεται για τη χαρά που δίνει παρά για τη χαρά που παίρνει από τον άντρα. Σελ. 323

Ζορμπάς : Η τύχη είναι θεόστραβη. Δεν ξέρει πού πάει, σκουντουφλάει στους διαβάτες. Σελ. 342

και στο τέλος, όταν αποχωρίζονταν:

Καζαντζάκης : Τον κοίταζα και στοχάζουμουν πόσο αλήθεια καταπληχτικό μυστήριο είναι ετούτη η ζωή και πώς σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι σα φύλλα χεινοπωριάτικα που τα κυνηγά η μπόρα. Και πώς του κάκου μοχτάς ν’ αρπάξεις με τη ματιά σου το πρόσωπο, το σώμα, τις χερονομίες του ανθρώπου που αγαπάς – κι όμως σε λίγα χρόνια δε θα θυμάσαι πια αν ήταν γαλάζια ή μαύρα τα μάτια του… Σελ. 353

Sorry για το μακροσκελές post αλλά για να φτάσατε μέχρι το τέλος τα ήθελε ο κώλος σας

 

[raopau]

πω πω ποιοτητα!!!!
ουτε στον Φιλολογικό Σύλλογο "Παρνασσός" να ημασταν...
σε λιγο θα ντρεπεσαι να τον παιξεις στο σαιτ...

 

[Mindreader]

Ο Ζορμπας​

Εχεις δει το Ζορμπα; Διαβασε το βιβλιο! Ο Ζορμπας λεει στο αφεντικο του: Υπαρχει κατι που σου λειπει, αφεντικο.Λιγη τρελα! Αν δεν κοψεις το σχοινι, δεν θα ζησεις ποτε αληθινα..
Λιγη τρελα σου δινει διαστασεις, σου δινει ποιηση και σου δινει αρκετο θαρρος για να εισαι ευτυχισμενος, μεσα σ΄αυτον τον τον καθολου ευτυχισμενο κοσμο!

Παρε τη ζωη με χαρα, με γλυκα,χαλαρα,μη δημιουργεις περιττα προβληματα. Το 99% των προβληματων σου δημιουργουνται απο σενα, επειδη παιρνεις τη ζωη στα σοβαρα.
Η σοβαροτητα ειναι η ριζα των προβληματων σου. Να εισαι κεφατος και δεν θα σου λειψει, τιποτα, επειδη η ζωη ειναι ο θεος. Δεν χρειαζεται να σκεφτεσαι το θεο, αλλα να εισαι ζωντανος, πληθωρικα ζωντανος.
Να ζεις την καθε στιγμη σου σαν να ειναι η τελευταια σου. Να τη ζεις με ενταση. Αφησε τη δαδα σου να καει κι απο τις δυο μεριες ταυτοχρονα. Ακομα κι αν ειναι μονο για μια στιγμη, αυτο ειναι αρκετο. Μια στιγμη εντονης, ολοκληρωμενης ζωης ειναι αρκετη για να σου δωσει μια γευση του θεου.
Μια στιγμη καθαροτητας,ολοτητας,αυθορμητισμου και καιγεσαι σαν φλογα, μια στιγμη μοναχα ειναι αρκετη! Αυτη η στιγμη θα σε κανει αιωνιο. Απο εκεινη τη στιγμη, θα μπεις στη αιωνιοτητα. Αυτο ειναι ολο το μηνυμα μου : Να ζεις με τετοιον τροπο, που δεν θα χρειαστει να μετανιωσεις ποτε.
Αυτο ειναι το οραμα μου : Zησε οσο πιο ολοκληρωμενα μπορεις.
Μην εισαι υπερβολικα λογικος, γιατι η υπερβολικη λογικη οδηγει στην παραφροσυνη. Ας υπαρχει λιγη τρελα μεσα σου. Αυτη δινει νοστιμαδα στη ζωη, αυτη την κανει χυμωδη. Ας υπαρχει παντα λιγη τρελα. Σε κανει ικανο να παιζεις, να εισαι κεφατος, σε βοηθαει να χαλαρωσεις.
Ο λογικος ανθρωπος εχει συνεχεια βασανα στο κεφαλι του, δεν μπορει να κατεβει απο΄κει. Ζει μονο στον πανω οροφο. Μπορεις να ζησεις παντου. Ολο αυτο ειναι το σπιτι σου! Ζησε σε οποιον οροφο θελεις η στο ισογειο - και το υπογειο ειναι ομορφο. Και μην περιμενεις την επομενη φορα! Μαθε απο το Ζορμπα, μαθε το μυστικο, αλλα μην αντιγραφεις ποτε. Μαθε την ατμοσφαιρα, αναγνωρισε την, μπες μεσα της, συμμερισου τον Ζορμπα, παρε μεσος σε ο,τι κανει ο Ζορμπας κι επειτα συνεχισε μονος σου. Γινε ο εαυτος σου.
Ο Νικος Καζαντζακης αντιπροσωπευει εσενα , καθε ανθρωπινο ον. Ηταν σπανιος ανθρωπος, μα ηταν θυμα ολοκληρου του παρελθοντος.Ηταν πολυ ευαισθητος ανθρωπος, γι΄αυτο ηταν τοσο εμφανης ο διχασμος. Ηταν τοσο ευφυης, που μπορουσε να δει πως ηταν διχασμενος. Αυτο του προκαλουσε ενα διαρκες εσωτερικο βασανιστηριο. Το να εισαι διχασμενος, το να εισαι εναντιον του ευατου σου, ειναι κολαση. Το να πολεμας με τον ευατο σου ειναι ενα συνεχες βασανιστηριο. Θελεις να κανεις κατι - αυτη ειναι η μια πλευρα μεσα σου - και η αλλη πλευρα λεει: Οχι μην το κανεις! Ειναι αμαρτια!.
Πως μπορεις να βρεις γαληνη με τον ευατο σου? Και εκεινος που δεν εχει γαληνη με τον εαυτο του, δεν μπορει να εχει γαληνη με την κοινωνια, με τον πολιτισμο και τελικα με την υπαρξη. Το ατομο ειναι ο θεμελιος λιθος ολοκληρης της υπαρξης.
Θελω αυτον τον αντρα, το Ζορμπα, να ειναι ζωντανος μεσα στον καθενα, επειδη ειναι η φυσικη σου κληρονομια. Δεν θα πρεπει ομως να σταματησεις στον Ζορμπα. Ο Ζορμπας ειναι μονο η αρχη!

Είσαι βέβαιος ότι το site είναι το κατάληλο μερος για μια τέτοια κουβέντα ??

 

[bookie]

πω πω ποιοτητα!!!!
ουτε στον Φιλολογικό Σύλλογο "Παρνασσός" να ημασταν...
σε λιγο θα ντρεπεσαι να τον παιξεις στο σαιτ...

έλα μην είσαι κακός.

 

[raopau]

έλα μην είσαι κακός.

 

[Mindreader]

Ο Καζαντζάκης στο συγκεκριμένο μνημειώδες έργο του μέσα από τη σύγκρουση δυο χαρακτήρων δίνει ένα δρόμο προς αυτό που λέγεται πνευματικότητα.

Ο πρώτος χαρακτήρας ο διανοούμενος συγγραφέας χρησιμοποιεί σαν κινητήρια δύναμη στη ζωή του την επιστημονική γνώση και τον ιδεαλισμό καταλήγοντας σε μια συγκεκριμένη ‘’δυτικού’’ τύπου’’ ηθική προσέγγιση. Όταν όμως γνωρίζει τον Ζορμπά καταλαβαίνει ότι αυτή η στάση ζωής μάλλον τον ‘’στενεύει’’.

Ο δεύτερος ο Ζορμπάς χρησιμοποιεί σαν κινητήρια δύναμή του το πάθος και τη προκύπτουσα από την ικανοποίησή του πάθους, χαρά της ζωής χωρίς καμία αναστολή στο να ικανοποιήσει τις πρωτογενείς ορμές του. Όταν όμως γνωρίζει τον διανοούμενο που μπορεί έστω και περιφερειακά να του απαντήσει σε ερωτήσεις όπως ‘’Τι διάολο γίνεται εκεί ψηλά στα αστέρια ??’’ η ΄΄Γιατί ρε αφεντικό να πεθαίνουμε’’ τότε νοιώθει σαν να κλείνει κάποια κενά στο μυαλό του. Είναι θαραλέος και αγέρωχος αλλά όχι πάντα τόσο ‘’ξέγνιαστος’’ ‘όπως ο διανοούμενος προς έκπληξή του ανακαλύπτει.

Ο διανοούμενος επίσης συνειδητοποιεί ότι το πάθος και η θυμοσοφία που ο Ζορμπάς ενσάρκωνε έδινε πρακτικές απαντήσεις σε θέματα που τον απασχολούσαν.

Ο ένας ουσιαστικά ζηλεύει τον άλλο. Το πάθος ζηλεύει τον ορθολογισμό και ο ορθολογισμός το πάθος.

Μέσα από αυτή τη ‘σύγκρουση’ ο Καζαντζάκης δείχνει ένα εναλλακτικό ‘’υβριδικό’’ δρόμο-προσέγγιση προς αυτό που λέγεται πνευματικότητα. Είναι προφανώς επηρεασμένος από το ‘’Ανάμεσα στο καλό και στο Κακό’’ του Νίτσε βιβλίο στο οποίο είχε κάνει και σχετική εργασία πιο νέος.

Ο Νικολας Νεγροπόντε είχε κάποτε γράψει ότι οι Ελληνες διακρίνονται από μια ‘’Υγιή περιφρόνηση απέναντι στην εξουσία’’. Όπως ο Ζορμπάς περιφρονούσε με το τρόπου του κάθε τι ‘’κατεστημένο’’.

Ισως όλοι οι Ελληνες να κουβαλάμε λίγο Ζορμπά μέσα μας, για αυτό και το συγκεκριμένο βιβλίο βρήκε ανάμεσά μας τόση απήχηση.

 

[Διαγραμμένο μέλος 201295]

Δεν συμμερίζομαι τις απόψεις του Δ. Λιαντίνη, ωστόσο δεν μπορώ να παραβλέψω όσα αναφέρει. Σημειώνω ότι
τα βιβλία του Καζαντζάκη σημάδεψαν ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου. Είμαι ακόμα σε διαδικασία έρευνας που μάλλον δεν θα καταλήξει πουθενά.

Το αναφέρω εδώ με την ευκαιρία της συζήτησης σας για τον Ζορμπά.

 

[George71]

Με τη σκέψη αυτή ο Καζαντζάκης εννοεί πως τις μεγάλες αλήθειες της ύπαρξης που ο άνθρωπος δεν μπορεί με κανένα τρόπο να τις αποτρέψει, όπως και κυρίως το θάνατο

Να που λίγες δεκαετίες αργότερα από τότε που γράφτηκαν τα κατά τα άλλα υπέροχα αυτά βιβλία, έρχονται οι εξελίξεις της επιστήμης και της τεχνολογίας να ανατρέψουν ακόμα και τόσο θεμελιώδεις πεποιθήσεις, όπως αυτή της φυσικής φθοράς και του τέλους

Ο καιρός πλησιάζει που οι άνθρωποι θα γίνουν αθάνατοι | Andro

www.andro.gr