Ampelale
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 10 Οκτ 2015
- Μηνύματα
- 10.205
- Κριτικές
- 35
- Like
- 5.853
- Πόντοι
- 6.796
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ ΜΕ ΤΟΝ "ΤΑΞΙΚΟ ΕΧΘΡΟ" ΤΟΥ...
Υπάρχουν και κάποιοι που ζητάνε λύση στο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με την απεργία πείνας του Κουφοντίνα. Μια λύση που ούτε τον Κουφοντίνα θα κάνει ήρωα για κάποιους ψυχάκηδες αλλά ούτε και η κυβέρνηση θα φανεί ότι υποχωρεί στον εκβιασμό του κάθε εγκληματία. Ο εν λόγω κύριος μπορούσε να προσφύγει στη Δικαιοσύνη μετά την απόρριψη του αιτήματός του και να ζητήσει από το δικαστήριο την επιστροφή του στις φυλακές Κορυδαλλού. Εάν το έκανε, είμαι βέβαιος ότι το δικαστήριο θα τον δικαίωνε...
Και δεν το έκανε για έναν πολύ απλό λόγο. Επειδή αντιλαμβανόταν πως αν κατέφευγε στη Δικαιοσύνη, θα ήταν σαν να αναγνώριζε τον έναν από τους τρεις βασικούς πυλώνες "του καπιταλιστικού κράτους", όπως θα έλεγε και ο Γιωτόπουλος, συγγραφέας των προκηρύξεων της 17Ν! Είναι αδύνατον να μην του πρότεινε η δικηγόρος του Ιωάννα Κούρτοβικ ως εναλλακτική διέξοδο την προσφυγή στα δικαστήρια. Μπορεί η ίδια να πρόσκειται ιδεολογικά στον Κουφοντίνα, όμως είναι μια πανέξυπνη γυναίκα και εξαιρετική δικηγόρος που γνωρίζει πολύ καλά τους νόμους και έχει ως σήμερα υπερασπιστεί αποτελεσματικά τους πελάτες της που, ω της συμπτώσεως, ανήκουν στον αναρχικό χώρο ή εκείνον της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς...
Κι όμως, ο Κουφοντίνας δεν ακολούθησε αυτόν τον δρόμο. Και δεν το έκανε και για έναν άλλον λόγο τον οποίο θεωρώ ως τον πιο σημαντικό. Γιατί συνειδητοποίησε πως η προσφυγή στη Δικαιοσύνη, θα ήταν μια ήττα για εκείνον, μια ήττα προσωπική αλλά και ιδεολογική αφού έτσι θα συνθηκολογούσε με το "καπιταλιστικό και ταξικό κράτος" που τόσο αιματηρά πολέμησε. Για αυτό και προτίμησε να δώσει ακόμη μια μάχη με αυτό το "μισητό" κράτος και τους εκφραστές του. Μια μάχη μέχρις εσχάτων κι ας έχει ενδεχομένως ως κόστος την ίδια του τη ζωή...
Δεν συμφωνώ με εκείνους που πιστεύουν ότι ο Κουφοντίνας κοροϊδεύει με την απεργία πείνας. Όχι, δεν κορϊδεύει. ¨Ενας άνθρωπος που σκόρπισε τόσο πόνο, τόσο αίμα και τόση καταστροφή γύρω του, δεν έχει κανέναν δισταγμό να φτάσει και τώρα στα άκρα τυφλωμένος από το αρρωστημένο και σκοτεινό του μίσος. Ο Κουφοντίνας παίζει το τελευταίο του χαρτί. Στόχος του δεν είναι η μεταφορά του στον Κορυδαλλό. Είναι ο αγώνας του κατά του κράτους και η άσβεστη μανία του να το νικήσει αυτή τη φορά. Είτε με την ικανοποίηση του αιτήματός του είτε ακόμη και με τον θάνατό του. Για τον Κουφοντίνα ο θάνατός του θα είναι η αρχή για έναν νέο "ένοπλο αγώνα" και ο ίδιος θα είναι ήρωας στα μάτια των οπαδών του εις τους αιώνας των αιώνων...
Ταυτόχρονα το να επικαλείται τον νόμο ένας που στάθηκε απέναντι στο "σάπιο" καθεστώς και να ζητά τις προνοιες του είναι κραυγαλέο λάθος του και δείχνει αναξιοπρεπεια.
Οι Γιωτοπουλος και Τζωρτζατος που δεν μιλάνε καθόλου όπως και οι χουντικοί - για να θυμηθώ τα παλιά - έδειξαν μεγαλύτερη αξιοπρέπεια.
Αφού λοιπόν επέλεξε να συγκρουσθεί και όχι να συμβιβασθεί με τον "ταξικό του εχθρό", να εκβιάσει και όχι να προσφύγει στην "αστική δικαιοσύνη", οφείλει και το κράτος να μην υποκύψει στους εκβιασμούς του. Οφείλει να τον αναγκάσει σε σίτιση σύμφωνα με ξεκάθαρες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Και αν εκείνος επιμένει στην αυτοκτονία του, τότε ας τον αφήσει στην επιλογή του.
Όμως το κράτος έχει την υποχρέωση να προστατεύσει και την κοινωνία που παρακολουθεί διχασμένη και αμήχανη τον ακήρυχτο πόλεμο των τελευταίων ημερών από περιθωριακά γκρουπούσκουλα. Μα πάνω από όλα οφείλει η ίδια η κοινωνία να απομονώσει επιτέλους όλα αυτά τα περιθωριακά στοιχεία και να τα ρίξει τελειωτικά στον κάλαθο της ιδεολογικής τους φρίκης...
Υπάρχουν και κάποιοι που ζητάνε λύση στο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με την απεργία πείνας του Κουφοντίνα. Μια λύση που ούτε τον Κουφοντίνα θα κάνει ήρωα για κάποιους ψυχάκηδες αλλά ούτε και η κυβέρνηση θα φανεί ότι υποχωρεί στον εκβιασμό του κάθε εγκληματία. Ο εν λόγω κύριος μπορούσε να προσφύγει στη Δικαιοσύνη μετά την απόρριψη του αιτήματός του και να ζητήσει από το δικαστήριο την επιστροφή του στις φυλακές Κορυδαλλού. Εάν το έκανε, είμαι βέβαιος ότι το δικαστήριο θα τον δικαίωνε...
Και δεν το έκανε για έναν πολύ απλό λόγο. Επειδή αντιλαμβανόταν πως αν κατέφευγε στη Δικαιοσύνη, θα ήταν σαν να αναγνώριζε τον έναν από τους τρεις βασικούς πυλώνες "του καπιταλιστικού κράτους", όπως θα έλεγε και ο Γιωτόπουλος, συγγραφέας των προκηρύξεων της 17Ν! Είναι αδύνατον να μην του πρότεινε η δικηγόρος του Ιωάννα Κούρτοβικ ως εναλλακτική διέξοδο την προσφυγή στα δικαστήρια. Μπορεί η ίδια να πρόσκειται ιδεολογικά στον Κουφοντίνα, όμως είναι μια πανέξυπνη γυναίκα και εξαιρετική δικηγόρος που γνωρίζει πολύ καλά τους νόμους και έχει ως σήμερα υπερασπιστεί αποτελεσματικά τους πελάτες της που, ω της συμπτώσεως, ανήκουν στον αναρχικό χώρο ή εκείνον της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς...
Κι όμως, ο Κουφοντίνας δεν ακολούθησε αυτόν τον δρόμο. Και δεν το έκανε και για έναν άλλον λόγο τον οποίο θεωρώ ως τον πιο σημαντικό. Γιατί συνειδητοποίησε πως η προσφυγή στη Δικαιοσύνη, θα ήταν μια ήττα για εκείνον, μια ήττα προσωπική αλλά και ιδεολογική αφού έτσι θα συνθηκολογούσε με το "καπιταλιστικό και ταξικό κράτος" που τόσο αιματηρά πολέμησε. Για αυτό και προτίμησε να δώσει ακόμη μια μάχη με αυτό το "μισητό" κράτος και τους εκφραστές του. Μια μάχη μέχρις εσχάτων κι ας έχει ενδεχομένως ως κόστος την ίδια του τη ζωή...
Δεν συμφωνώ με εκείνους που πιστεύουν ότι ο Κουφοντίνας κοροϊδεύει με την απεργία πείνας. Όχι, δεν κορϊδεύει. ¨Ενας άνθρωπος που σκόρπισε τόσο πόνο, τόσο αίμα και τόση καταστροφή γύρω του, δεν έχει κανέναν δισταγμό να φτάσει και τώρα στα άκρα τυφλωμένος από το αρρωστημένο και σκοτεινό του μίσος. Ο Κουφοντίνας παίζει το τελευταίο του χαρτί. Στόχος του δεν είναι η μεταφορά του στον Κορυδαλλό. Είναι ο αγώνας του κατά του κράτους και η άσβεστη μανία του να το νικήσει αυτή τη φορά. Είτε με την ικανοποίηση του αιτήματός του είτε ακόμη και με τον θάνατό του. Για τον Κουφοντίνα ο θάνατός του θα είναι η αρχή για έναν νέο "ένοπλο αγώνα" και ο ίδιος θα είναι ήρωας στα μάτια των οπαδών του εις τους αιώνας των αιώνων...
Ταυτόχρονα το να επικαλείται τον νόμο ένας που στάθηκε απέναντι στο "σάπιο" καθεστώς και να ζητά τις προνοιες του είναι κραυγαλέο λάθος του και δείχνει αναξιοπρεπεια.
Οι Γιωτοπουλος και Τζωρτζατος που δεν μιλάνε καθόλου όπως και οι χουντικοί - για να θυμηθώ τα παλιά - έδειξαν μεγαλύτερη αξιοπρέπεια.
Αφού λοιπόν επέλεξε να συγκρουσθεί και όχι να συμβιβασθεί με τον "ταξικό του εχθρό", να εκβιάσει και όχι να προσφύγει στην "αστική δικαιοσύνη", οφείλει και το κράτος να μην υποκύψει στους εκβιασμούς του. Οφείλει να τον αναγκάσει σε σίτιση σύμφωνα με ξεκάθαρες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Και αν εκείνος επιμένει στην αυτοκτονία του, τότε ας τον αφήσει στην επιλογή του.
Όμως το κράτος έχει την υποχρέωση να προστατεύσει και την κοινωνία που παρακολουθεί διχασμένη και αμήχανη τον ακήρυχτο πόλεμο των τελευταίων ημερών από περιθωριακά γκρουπούσκουλα. Μα πάνω από όλα οφείλει η ίδια η κοινωνία να απομονώσει επιτέλους όλα αυτά τα περιθωριακά στοιχεία και να τα ρίξει τελειωτικά στον κάλαθο της ιδεολογικής τους φρίκης...