Μετά από μια μικρή μου βόλτα στη Λιοσίων που την πήρα ποδαράτο είδα πολύ κίνηση, 2 τύπισσες Γεωργιανές που τις πέτυχα μετωπικά στο πεζοδρόμιο φουλ ξεκωλέ στυλ , ήμουν στο ύψος της Λιοσίων 73, σταματάω τάχα μου να δω κάτι στο κινητό έξω από το 73 και οι τύπισσες με έφαγαν με τα μάτια τους, όπως κι εγώ, μέχρι να φτάσουν στο φανάρι που είναι 30 μέτρα πιο πέρα παίζει να γύρισαν το κεφάλι τους ίσα με 5 φορές να με κοιτάξουν, του τύπου "κάπου τον ξέρουμε αυτόν" με το μυαλό μου έκανα διάφορους συνειρμούς, "βρε λες να πιάσουν δουλειά αύριο σε κάναν οίκο οι τύπισσες και κοιτάνε ετσι;"
Τέλος πάντων περνάω στο απέναντι πεζοδρόμιο και στο ύψος του σουπερμάρκετ πετυχαινω την μαυρομαλλα τσατσα από το Φώκαιας 17Β...αυτή με το ωραίο κορμί που κάνει συνεχώς πλάκα.
"Επ, που είσαι εσύ " μου μίλησε πρώτη...
-"Δεν σε γνώρισα καθόλου τι λέει όλα καλά;" της απαντάω
(Εν τω μεταξύ μάγκες η τύπισσα είχε ντυθεί φουλ κυριλέ με ένα μαύρο φόρεμα, κατακόκκινο κραγιόν και φουλ μέικ απ, πολύ αξιαγάμητη)
-Ξεκινάτε Αύριο δουλειά; την ρωτάω
-Ναι αύριο θα είμαι στο μαγαζί, πέρνα μια βόλτα.
- χαίρομαι για σένα, να σου πω , τώρα τέρμα ευθέως, πόσα θες να γίνει κάτι μεταξύ μας;
-Ε τι να σου πω...πολλοί πελάτες με ρωτάνε αλλά ντρέπομαι.
-Δε χρειάζεται να ντρέπεσαι, μου λες πόσα θες και πάμε όπου θες εσύ
- Δεν γίνεται τώρα αγάπη μου, πάρε το τηλέφωνο μου, κάνε μου αναπάντητη και θα μιλήσουμε.
ΜΆΓΚΕΣ ΕΓΏ ΑΥΤΉ ΘΑ ΤΗ ΓΑΜΗΣΩ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΦΉΝΩ
