Ας ανεβάσω και μια ταξιδιωτική αναφορά για Ιαπωνία, την οποία έχω επισκεπτεί για επαγγελματικούς λόγους δύο φορές το 2017, από δύο γεμάτες εβδομάδες την κάθε φορά. Τις καθημερινές ήμουν περισσότερο Τόκιο αλλά τα ΠΣΚ επισκέπτηκα Οσάκα, Κιότο, Χιροσίμα, συν δυο άλλες μικρές πόλεις όπου έκανα μονοήμερες εκδρομές.
Ξεκινάω από τα διαδικαστικά. Ως ευρωπαίοι πολίτες δε χρειαζόμαστε βίζα, παρά μόνο διαβατήριο. Οι καλύτερες πτήσεις από Αθήνα για Τόκιο, λαμβάνοντας υπόψη κόστος και διάρκεια, είναι με Αέροφλοτ μέσω Μόσχας και με Αλιτάλια μέσω Ρώμης. Προσωπικά προτιμώ την Αέροφλοτ, ίσως να οφείλεται και σε συναισθηματικούς λόγους
. Αν πετάτε στο Τόκιο να έχετε υπόψη σας πως έχει δυο αεροδρόμια, το Ναρίτα, το οποίο είναι κυρίως για διεθνείς πτήσεις και το Χανέιντα, πιο πολύ για εσωτερικές από ότι έχω καταλάβει αλλά έχει και διεθνείς. Μεγάλη προσοχή επομένως όταν προγραμματίζετε τις μετακινήσεις σας, να δείτε σε ποιο αεροδρόμιο πετάτε. Η Οσάκα έχει μόνο ένα αεροδρόμιο.
Για μετακινήσεις μεταξύ πόλεων στην Ιαπωνία έχετε δυο επιλογές, είτε τρένο, είτε αεροπλάνο το οποίο σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να σας βγει και φθηνότερο από το τρένο. Τα τρένα στην Ιαπωνία είναι γενικότερα πανάκριβα. Έχουν διάφορα τρένα, τα κανονικά, τα γρήγορα που τα λένε Σινκάσεν, και τα πολύ γρήγορα των οποίων το όνομα μου διαφεύγει. Πριν πάω Ιαπωνία είχα ακούσει πολλά για αυτά τα bullet trains, για το πόσο γρήγορα είναι και τα λοιπά, αλλά ΟΚ, δεν είναι και κάτι φοβερό, πχ το Eurostar είναι νομίζω γρηγορότερο και πιο πολυτελές νομίζω. Αν έχετε σκοπό να πάτε Ιαπωνία για αρκετές μέρες και θέλετε να την γυρίσετε υπάρχουν ειδικά εισητήρια, όπου έχεις απεριόριστες μετακινήσεις σε σχεδόν όλα τα τρένα και σε μερικά μετρό για μερικές μέρες (για 7 ημέρες το κόστος είναι 250 ευρώ αν θυμάμαι καλά).
Για ιντερνετ θα πρότεινα να πάρετε φορητό wifi, θα βρείτε στο αεροδρόμιο και μάλιστα έχει και αρκετές επιλογές. Βολεύει και δεν είναι και ιδιαίτερα ακριβό, συγκριτικά με κόστη roaming κτλ.
Πάμε τώρα στο συνάλλαγμα. Κάνω copy paste ακριβώς ότι είχα γράψει και στο θέμα της Σανγκάης: τύποι κάντε συνάλλαγμα από Ελλάδα απαραιτήτως. Σε πολλά μέρη δε δέχονται κάρτες (πχ στα ταξι πάντα μετρητά), και ακόμα και σε αυτά που δέχονται πολλές φορές οι ξένες κάρτες δεν περνάνε. Επίσης, δεν είναι εύκολο να τραβήξεις και μετρητά από ΑΤΜ με ξένη κάρτα, τουλάχιστον εμένα στο 90% των περιπτώσεων οι κάρτες μου (είτε πιστωτικές είτε χρεωστικές) έβγαζαν σφάλμα.
Να μιλήσουμε τώρα λίγο για το κόστος ζωής. Η Ιαπωνία είναι ακριβή χώρα. Μπορεί να μην είναι σε επίπεδα Νέας Υόρκης, ή στα δικά μας εδώ Νορβηγίας, Ελβετίας, αλλά είναι ακριβή. Σε τιμές μου θύμισε αρκετά Λονδίνο. Ειδικά η διαμονή πανάκριβη. Επίσης δεν είναι μόνο οτι είναι ακριβά, αλλά όπως και στο Λονδίνο δεν υπάρχει κανενα vfm. Το χειρότερο με την Ιαπωνία είναι το μέγεθος, έχω μείνει σε double room ξενοδοχείου (και καλά με διπλό κρεβάτι) που δεν έκανε ούτε για μονόκλινο. Δωμάτιο για χόμπιτ. Οπότε πριν κλείσετε κάποιο ξενοδοχείο διαβάστε με μεγάλη προσοχή τις όποιες προδιαγραφές και κριτικές, δίνοντας έμφαση στο μέγεθος του δωματίου.
Για το τέλος άφησα το κεφάλαιο που μας ενδιαφέρει εδώ περισσότερο, τις γυναίκες. Τύποι ο τίτλος του θέματος πρέπει να αλλάξει άμεσα σε «Ιαπωνία: Όποιος πάει ΔΕΝ γαμάει». Δεν κάνω πλάκα, αν διαβάζει κάποιος μοντ πρέπει να τον αλλάξει άμεσα, ο τωρινός τίτλος είναι ψευδής και παραπλανητικός. Έχω επισκεπτεί πάνω απο 40 χώρες σε Αμερική, Ευρώπη και Ασία, και μπορώ να πω οτι η Ιαπωνία είναι με διαφορά η πιο ανέραστη και η δυσκολότερη να γαμήσεις.
Ας αρχίσω με το τι έκανα εγώ, για να δείτε πως την έκανα την προεργασία μου. Κάρφωσα Tinder Plus στο Τόκιο και ξεκίνησα να παίζω μπαλίτσα 1.5 μήνα πριν πάω εκεί για πρώτη φορά. Δείτε τι έγραφα τότε:
Τελικά τα ίδια και χειρότερα συνάντησα όταν έφτασα εκεί. Την Κινέζα που έγραφα τότε ότι πήγαινε καλά δεν κατάφερα τελικά να την πηδήξω. Βγήκαμε αρκετές φορές μάλιστα, αλλά τίποτα, μου το έπαιζε παρθένα, και μάλιστα στο τέλος σπάστηκε κιόλας οταν έκανα πιο έντονο μπάσιμο. Ποια δηλαδή, μια Κινέζα μέτριας εμφάνισης, που τέτοιες στην Κίνα γαμάω κάθε μέρα και διαφορετική χωρίς δυσκολία. Να μιλήσω για Ρωσοουκρανίδες στις οποίες έχω διδακτορικό και στην Ιαπωνία μου ακύρωναν τα ραντεβού το ένα μετά το άλλο; Για Γιαπωνέζες τι να πω... όπως έγραφα και πριν πάω μόνο με μεγαλοκοπέλες μάτσαρα και με αυτές ακόμα δεν κατάφερα να βγω μόλις πήγα εκεί.
Γενικά τύποι τα πράγματα Ιαπωνία είναι πάρα πολύ δύσκολα για τον τουρίστα όσον αφορά το γαμήσι. Είναι η χώρα της ΑΓΑΜΙΑΣ, με κεφαλαία γράμματα, το νιώθεις στην ατμόσφαιρα. Και όλες οι γκόμενες που μεταναστεύουν εκεί, από όπου κι αν προέρχονται, επηρεάζονται και γίνονται τα ίδια σκατά.
Εγώ μετά από πάρα πολλή προσπάθεια και πολύ κόπο και χρόνο ξοδεμένο κατάφερα τα εξής τραγικά αποτελέσματα:
– Την πρώτη φορά που πήγα, μετά από δυο ολόκληρες βδομάδες και πολλή ταλαιπώρια, κατάφερα να γαμήσω μια Φιλιπινέζα στις καθυστερήσεις, και σε φάση οτι έχουμε σχέση. Φιλιπινέζα με ύψος 1+1 μίλκο, χωρισμένη με παιδί, δηλαδή περίπτωση που στις Φιλιπινες δε θα ασχολιόμουν καν ή αν έκανα να ασχοληθώ θα την έτρωγα σε ένα απόγευμα.
– Την πρώτη φορά επίσης πήδηξα έναν Φιλιπινέζο που γνώρισα σε ένα μπαρ. Ladyboy, πούστη με περούκα δηλαδή, ούτε που τον κατάλαβα πως δεν είναι γυναίκα. Κάνει ορμόνες απο ότι μου είπε και ετοιμάζεται να τον κόψει, και όντως το σώμα του ήταν πολύ γυναικείο. Το ξέρω πως θα φάω τρολάρισμα, αλλά ίσως στο τοπ5 των γαμησιών που έχω κάνει, και σίγουρα το καλύτερο με διαφορά γαμήσι μου στην Ασία...
– Τη δεύτερη φορά που πήγα, εκτός απο την μιλφ Φιλιπινέζα (με την οποία έχουμε «σχέση») πήδηξα και άλλη μια Φιλιπινέζα μπαρόβια. Κι αυτη μέσω Τίντερ, και αυτή στις καθυστερήσεις, και αυτή μετά από δυο ολόκληρες βδομάδες, και αυτή μετά απο ταλαιπωρια. Ωραία γκόμενα αυτή δε λέω, αλλά τέτοιες στις Φιλιπίνες της γαμάς στο φτερό...
– Τη δεύτερη φορά που πήγα γάμησα και μια Ρωσίδα βιζιτού, έτσι για το γαμώτο. Μέτριο γαμήσι, 20.000 γιεν για δυο πιστολιές, χωρίς κώλο, 1,5 ώρα. Στην αρχή μου είχε ζητήσει 35.000 γιεν για το ίδιο πρόγραμμα. Και αυτήν απο το Τίντερ τη γνώρισα. Να πω εδώ πως μέσω Τίντερ πετυχαίνεις πολλές επαγγελματίες, κυρίως Ρωσίδες, αλλά και Ασιάτισσες, αλλά ποτέ Γιαπωνέζες. Μέχρι και μια μαυρούλα πέτυχα. Δε χρειάζεται ιδιαίτερη δεξιότητα για να τις καταλαβεις, στο λένε κατευθείαν πως μπορούν έρθουν στο χώρο σου ή να πας εσύ στο δικό τους με δωράκι.
Ανακεφαλαιώνοντας, μετά απο σχεδόν δυο μήνες προεργασίας μέσω Τίντερ συν χρήση Τίντερ επιτόπου συν καμάκι εκεί όσο με έπαιρνε, μετά από δυο επισκέψεις μου, συνολικής παραμονής ενός μήνα, μετά απο πολύ κόπο, χρόνο και χρήμα, κατάφερα να πηδήξω δύο Φιλιπινέζες και έναν Φιλιπινέζο!!! Ιαπωνία: με διαφορά η χειρότερη ασιατική χώρα για τον σεξοτουρίστα!
