Ειδα τον τίτλο του νήματος και είπα να καταθεσω τη συμμετοχή μου!
Να πω εν συντομία ότι ειμαι γιός μιας εκδιδόμενης σε οίκους (κυρίως στο Κουμουνδουρου 6, τωρα δεν υπάρχει) και αγνώστου πατρος! Η μητερα μου έμεινε εγκυος από άγνωστο πελάτη, ο οποίος μάλλον ήταν ένας από τους παρα πολλούς που έκαναν κωλοτρουπιδοτό ακάποτο!
Τοτε, οι πουτανες προσφεραν κατα κανόνα κώλο ακάποτο και μουνί με καπότα. Οι καποτες ήταν από σχετικά σκληρο λαστιχο, μη ευκολα αποδεκτες και στένευαν ιδίως τους πουτσαραδες, οι οποίοι δεν τις ήθελαν. Επίσης οι γέροι που η στυση τους δεν ήταν και τοσο κάγκελο, κατα τη διαρκεια του περασματος της καπότας τους έπεφτε. Ετσι οι περισσοτεροι προτιμούσαν κώλο ακάποτο. Τοτε ο κώλος της πουτάνας ήταν παδέλα, δεν τους ζόριζε!
Προφανως σε κάποια φουρια της δουλειας η νεαρή πορνη, τρεχοντας από τον ένα πελάτη στον άλλο, δεν καθαριστηκε καλά μετα την καταθεση και τα ζουμια κύλησαν από το κωλάντερο στο μουνί! Και εγώ ακολούθησα!
Γεννηθηκα εντος του οικου Κουμουνδουρου 6. Στις 10 το βραδυ της σπάσαν τα νερά, την ώρα που τη γαμαγε πελάτης στο μουνι και ενώ η μανα μου είχε διπλοβάρδια, η οποία θα τελείωνε στις 7 το πρωϊ . Συνεχισε με τους πελάτες έως τις 12 τα μεσανυχτα που την πιάσαν οι πόνοι. Σταματησε την εργασία της και εγώ γεννηθηκα στις 12 και 30 τα μεσάνυχτα, με τη βοήθεια φίλης, γειτόνισσας.
Με θήλασε και κάπου στις 2 τα μεσανυχτα το φωτάκι του οίκου ξανανοιξε, γιατι ξημέρωνε Σαββατο! Ξημερώματα Σαββατου υπήρχαν πολλοι επαρχιώτες που ερχονταν λόγω της λαϊκής που γινόταν κάθε Σάββατο στην Κεραμικού. Οι επαρχιώτες αγρότες, μαζί με τους χαμαληδες και τους φορτηγατζήδες που εμπλέκονταν στο στησιμο των πάγκων και τη μεταφορά των προϊόντων, θέλαν να εξυπηρετηθούν από τους οίκους! Για το λόγο αυτό η νύχτα της Παρασκευής ήταν ιδιαίτερα προσοδοφόρα για τις εργαζόμενες! Με τα μασταρια της πρησμενα από το γάλα και ρωγες βελανιδια ήταν σουπερ καβλωτική για τους άντρες του πελατολογίου της και τα γούστα εκεινης της επόχης (δεκαετία 60). Μια "γαλάρια πουτάνα" θεωρούνταν τότε μάστ! Όπως μου ειχε πει, χτυπησε ρεκόρ πελατων από τις 2 έως τις 7 που τελειωσε η βαρδιά της. Γι αυτο με θεωρούσε πάντα γουρλή!
Μεγαλώνοντας λοιπον εντός του οίκου με ξέραν καλά όλες οι συναδελφισες της μητρος μου στην περιοχή! Οταν τελείωσα την έκτη Δημοτικού στο 35 Δημοτικό Αθηνών, τέλη Ιουνίου ήρθε να μας συναντήσει μια 60-φευγα γρια πουτάνα που δούλευε σε οίκο στο τέλος της Ζήνωνος, μάλιστα ήταν ιδιοκτητρια του οίκου. Η μάνα μου ήταν πάντα γλυφτρα με τους ιδιοκτητες, γιατι από αυτους εξαρτώνταν η εργασία της. Μαλιστα είχε βάλει στο νου ότι η γρια πουτανα καποια στιγμη θα σταματήσει και ήθελε να της ζητησει να νοικιάσει τον οίκο. Ήταν καλό περασμα.
Η γρια πουτάνα ήταν η μόνη που είχε ακόμα λεκανατζή. Δε είδα κανενα άλλο οίκο να διατηρεί τέτοιο πόστο, υποτίθεται οτι αυτά συνηθίζονταν προ-πολεμικά! Για τους ανενημέρωτους, λεκανατζής ήταν ενας άντρας, ο οποίος με το που έμπαινε ο πελάτης στο δωματιο, του προσκόμιζε μικρο λεκανάκι, τσίνκινο, με καθαρό νερό, καθως και μια λευκη πετσέτα και μία πλάκα σαπούνι. Ο πελάτης αν δεν ειχε ήδη γδυθει, έβγαζε την πούτσα του έξω, έπλενε συνήθως μόνο το πουτσοκέφαλο και με μια κίνηση γέμιζε τις χούφτες του νερό και τις πέρναγε κάτω από τα αρχίδια του και στις αποκαλουμενες, τοτε, κωλο-μασχάλες. Συνήθως αυτο ήταν! Ο λεκανατζής έπαιρνε το λεκανακι, την πετσετα και το σαπουνι (οι περισσότεροι δε χρησιμοποιούσαν σαπούνι, αλλά το καθηκον-καθήκον, έπρεπε πάντοτε να προσκομίζεται) και αποχωρούσε για να συνεχίσει με άλλον πελάτη. Ο πελάτης ήταν έτοιμος για να τον περιποιηθεί η εκδιδόμενη!
Συνήθως για τη θέση του λεκανατζή προτιμώνταν ένας ηλικιωμένος κίναιδος, αλλά δεν ήταν απόλυτο. Ζητω συγνωμη για τη χρηση του όρου κίναιδος, δεν μας έχει ακόμα ανακοινώσει η Κυβέρνηση, ποιος σημερα είναι ο πολιτικαλ κορεκτ όρος για τους ανθρωπους αυτούς, αναμένω το ΦΕΚ!
Ήρθε λοιπόν η ηλικιωμένη πόρνη στη μάνα μου και της είπε (ήμουν παρόν): "δε μου δίνεις το Γιωργακι να βγάλει κανα χαρτζηλίκι και να δουλέψει ως λεκανατζής τωρα το καλοκαιρι, γιατι η Σούλα (ο οφίσιαλ λεκανατζής) θέλει να πάει στη μάνα του στο χωριό;" Η μάνα μου είδε την ευκαιρία να αποκτήσει πρόσβαση στον οίκο! Με πλήρη αναστολή καθε ηθικού κωλύματος, ναι μεν ψέλλισε ένα "είναι μικρος ακόμα", αλλά αμέσως η ίδια συνέχισε "αλλά για να σε εξυπηρετήσω εσένα Πόπη μου και βέβαια, να έρθει!"
Ήμουν ψηλός, ομορφούλης και γυμνασμένος, έπειθα για μεγαλύτερος και ήμουν υπευθυνος και σπίρτο! Την ίδια ημέρα έπιασα δουλειά και αμέσως η Σουλα μου εξήγησε τα μυστικά του επαγγελματος χαϊδεύοντάς με στοργικά στο πέος και τους όρχεις! Ηταν χαρουμενη να αναλαβω εγώ το πόστο, γιατι ήξερε οτι τελη Σεπτεμβρίου θα πηγαινα σχολείο και δεν κινδύνευε να χάσει τη δουλειά της.
Βεβαια κάποιες πτυχές της δουλειάς, τις έμαθα στην πράξη!
Πολλοι πελάτες γλυκοκοίταζαν το λεκανατζή ειδικά αν ήταν μικρούλης. Καποιοι από αυτούς του ζήταγαν να βοηθήσει στο πλύσιμο! Αυτό θεωρούνταν οριακά στα καθήκοντα. Αλλά κάποιοι συνεχιζαν τις απαιτήσεις! "Παιχτωνέ μου λίγο", ψιθύριζαν. Άλλοι πάλι με θράσος σου έλεγαν "παρε μου μια πίπα πουστρακο. Εμπρός, σγούψε!"
Η μανα μου μου ειχε πει τι με περίμενε και μου είχε δωσει τη μητρική συμβουλή της: "Να ζητας λεφτά! Δωσε ένα ταληράκι κύριε και ευχαριστως θα σου κάνω ένα φούλ πυραυλάτο!" Φουλ σημαινει οτι θα έγλειφες και τα αρχίδια! Της εξήγησα οτι 5 δρχ ήταν πολλά, γιατι η γρια πουτανα δουλευε λόου-κόστ στο κομιστρο των μόλις 10 δρχ. Πως εγώ θα ζητουσα 5; Η απάντηση της μάνας μου ήταν "τουλάχιστον να ζητάς ένα δίφραγγο!" Ήταν κάθετη!
Αλλη μια πτυχή ήταν οτι η γρια πουτάνα έκανε καποιου είδους, διαλογή πελατων. Όταν έβλεπε κανα βρωμιάρη ή γύφτο έλεγε "κανω διάλλειμα τωρα, αν θελετε θα σας παρει μια πίπα ο πουστρακος ο λεκανατζής. Δεν ειναι η Σούλα τωρα, είναι ένα ομορφο αγοράκι! Δεστε τον και αν θελετε περάστε". Εννοείτε, στους πελάτες που η πουτάνα απόρριπτε ήταν και οι ελάχιστοι εκεινη την εποχή μαύροι που έρχονταν από τα βαπόρια που έπιαναν Πειραιά! "Όχι μαυροι," φωναζε, "οποιος θέλει, τον λεκανατζή!" Αλλά οι μαύροι είναι εκτος της θεματικής του νήματος!
Οι γυφτοι λοιπόν παραπέμπονταν για πίπα σε εμένα! Εχω ακούσει πολλοί να τους αποκαλούν δηκτικά "ΒΡωμά", αλλά δεν ξέρω πόσοι έχουν την εμπειρία, πόσο βρωμά; Σας βεβαιώ σε ορισμένα σημεία, ιδιαίτερα πολύ!
Καταρχήν απεφευγαν το νερό, "αφου θα τον γλείψεις", έλεγαν, "θα καθαρίσει!" Ουφ, αν ειχες απορία οτι δε θα καθαρίσει, τώρα ησύχασες!
Άλλη ιδιαιτερότητα των τότε αθιγγάνων, ήταν οτι δεν είδα ποτέ κανέναν να φοράει σωβρακο! Μόνο βρακι!
Αλλη ιδιαιτερότητα, ήταν η σχεδόν πάντα προσπάθειά τους να χουφτώσουν τον κώλο σου. Πολλοί πέρναγαν το χέρι τους μέσα από το παντελόνι και σου έχωναν ένα δαχτυλο στη ροδέλα. Εκείνη την περίοδο, εγώ άρχισα να κανω πιάτσα στους καμπινέδες της Ομόνοιας και 1-2-3 φορές την εβδομάδα όλο και κάποιος κωλομπαρας-πελάτης θα με γάμαγε. Μου είχαν ήδη κανει τη ροδέλα-φινιστρίνι και με το που μου βαζαν κωλοδάχτυλο οι ρωμα, το καταλαβαιναν και επέμεναν να στήσω κώλο. Δεν έδωσα ποτέ κωλο, ως λεκανατζής. Ε όχι και με ένα δίφραγγο!
Οι γύφτοι σχεδόν πάντοτε όταν σου καταθεταν, βγαζαν μια προσποιητή ξινίλα και μουπαραπονιώνταν "η Σούλα πάντα έδινε κώλο, κρίμα που έφυγε!"
Επίσης, οι ρωμά έχουν ένα ιδιαίτερο σχημα και χρώμα στην πούτσα τους! Είναι πιο ευθεία και αρκετά λεπτη σε σχέση με τον συνήθη τυπο πουτσας των Ελλήνων. Το πλέον χαρακτηριστικό είναι ότι μέρη του δέρματος είναι όλόμαυρα και το πουτσοκέφαλο μελιτζανί!!! Αν αξιότιμε αναγνώστη μου, έχεις πάρει καμια πίπα σε πακιστανούς, το σχήμα και το χρώμα του πέους των ρωμά προσομοιάζει χαρακτηριστικά με τους επενδυτές!
Ως προς το μήκος, κάποιοι είχαν εντυπωσιακά μακριές πούτσες, πολύ πιο πάνω απο το μέσο όρο. Έβρισκες γυφτους με 19-20 ποντους πούτσα. Αλλά όχι όλοι. Υπήρχαν και αρκετοι μικροτσούτσουνοι!
Αυτα ήθελα να συνεισφέρω στο νήμα! Η εργασία μου ως λεκανατζής με έδεσε με τους "συμπαθείς" ρωμά και δεν τους ξεχνάω! Καθε φορά που συναντάω έναν καλοκαμωμένο νεαρό γυφτο κοιτάω μεταξύ άλλων τον καβάλο του! Θελω να καταλάβω αν αρχισαν να φορουν σώβρακο, κάποιοι άρχισαν, και κυρίως αν η λαγουδέρα έχει το μέγεθος να κλαμπανίζει μέσα στο μπατζάκι!
Σας χαιρετώ αναγνώστες μου! Φιλιά!
www.protothema.gr
