"θέλετε να μιλήσουμε λίγο στα σοβαρά για το τι ηταν ο Τσάρλι Κερκ?
Στοχαστική Τρομοκρατία λοιπόν...
Η στοχαστική τρομοκρατία είναι μια μορφή πολιτικής βίας που υποκινείται από εχθρική δημόσια ρητορική που απευθύνεται σε μια ομάδα ή ένα άτομο. Σε αντίθεση με την υποκίνηση σε τρομοκρατία, η στοχαστική τρομοκρατία επιτυγχάνεται με έμμεση, αόριστη ή κωδικοποιημένη γλώσσα, η οποία παρέχει στον υποκινητή εύλογη δυνατότητα άρνησης οποιασδήποτε σχετικής βίας. Ένα βασικό στοιχείο της στοχαστικής τρομοκρατίας είναι η χρήση των μέσων ενημέρωσης ή/και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για διάδοση, όπου το άτομο που ασκεί τη βία μπορεί να μην έχει άμεση σύνδεση με άλλους χρήστες βίαιης ρητορικής.
Αν και η στοχαστική τρομοκρατία θεωρείται ακαδημαϊκός όρος χωρίς επίσημο νομικό ορισμό, διαφοροποιείται από άλλες μορφές τρομοκρατίας λόγω του δημόσιου, έμμεσου και φαινομενικά τυχαίου χαρακτήρα της.
* Ομιλία:
Ένα δημόσιο πρόσωπο ή μια ομάδα διαδίδει βίαιη, εμπρηστική ρητορική μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης ή/και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, απευθυνόμενη σε άτομα ή ομάδες ανθρώπων, μερικές φορές υπονοώντας ή νομιμοποιώντας τη χρήση βίας. Αυτή η ομιλία τείνει να προστατεύεται λόγω της χρήσης διφορούμενης κωδικοποιημένης γλώσσα, αστείων, υπαινιγμών και άλλων υποκείμενων κειμένων σε δηλώσεις που δεν πληρούν το ποινικό όριο για την αιτιώδη συνάφεια. Η υπεράσπιση «ήταν απλώς ένα αστείο» έχει συνδεθεί με τις πρώτες ημέρες του ναζισμού άλλωστε. Άλλα θέματα που έχουν εντοπιστεί περιλαμβάνουν τις ασπρόμαυρες αφηγήσεις καλού έναντι κακού, καθώς και την απεικόνιση ενός εχθρού ως θανάσιμη απειλή, οι οποίες έχουν συγκριθεί με τις τεχνικές ριζοσπαστικοποίησης που χρησιμοποιούν οι τρομοκρατικές ομάδες. Αυτές οι επιθέσεις συχνά επαναλαμβάνονται και ενισχύονται μέσα σε έναν echo chamber των μέσων ενημέρωσης ή/και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
* Ομιλητής(-ες):
Συνήθως ο ομιλητής είναι πολιτική ή μιντιακή προσωπικότητα με επιρροή, η οποία αναφέρεται ως «στοχαστικός τρομοκράτης» για την υποτιθέμενη έμμεση ενοχή του/της για την επίθεση. Ο/Οι υποκινητής/-ές ή ο/οι «στοχαστικός/-οι τρομοκράτης/-ες» μπορεί ή όχι να χρησιμοποιήσει εν γνώσει του/της αυτήν την τεχνική για να επιτεθεί και να εκφοβίσει εχθρούς, ωστόσο, το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Το δημόσιο πρόσωπο μπορεί εύλογα να αποκηρύξει οποιαδήποτε επακόλουθη επίθεση, καθώς τα λόγια του δεν αποτελούσαν ρητή έκκληση για βία και λόγω της έλλειψης άμεσης οργανωτικής σύνδεσης μεταξύ του υποκινητή και του δράστη της επίθεσης. Το δημόσιο πρόσωπο δεν μπορεί να διωχθεί για τις δηλώσεις του/της, εφόσον δεν πληρούν τον νομικό ορισμό της υποκίνησης. Αυτή είναι η βασική διάκριση μεταξύ της στοχαστικής τρομοκρατίας και άλλων μορφών τρομοκρατίας.
* Έμπνευση:
Ένα άτομο ή μια ομάδα, χωρίς καμία σχέση με γνωστές τρομοκρατικές ομάδες, ακούει την ομιλία και παρακινείται να ασκήσει βία εναντίον του στόχου της ομιλίας, πιστεύοντας ότι θα προωθήσει έναν πολιτικό ή ιδεολογικό στόχο. Πολλοί χρήστες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και άλλα είδη προπαγάνδας δαιμονοποιούν τις ομάδες ως μια κοινή σύγχρονη πηγή έμπνευσης.
* Επίθεση:
Ένας υποκείμενο διαπράττει μια τρομοκρατική πράξη που θα μπορούσε να περιλαμβάνει σωματική βία, απειλές ή άλλες πράξεις που αποσκοπούν σε βλάβη, ενστάλαξη φόβου, εκφοβισμό. Τα θύματα μπορεί να δέχονται ή να φοβούνται σωματικές επιθέσεις, παρενόχληση (και διαδικτυακή) και απειλές θανάτου. Αυτό μπορεί να έχει ανατριχιαστικό αποτέλεσμα, καθώς πολλά θύματα δεν διαθέτουν τους πόρους για επαρκή ασφάλεια.
* Πιθανότητα:
Ενώ είναι δύσκολο να προβλεφθεί κάθε μεμονωμένη πράξη βίας λόγω της ασύνδετης αλυσίδας αιτιότητας, η ομιλία καθιστά πιο πιθανές τις απειλές και τις τρομοκρατικές επιθέσεις. Αυτές οι επιθέσεις, παρατηρούμενες ως σύνολο, έχουν μια στατιστικά έγκυρη σχέση, ακόμη και αν οι μεμονωμένες επιθέσεις είναι πολύ τυχαίες (στοχαστικές) για να προβλεφθούν με ακρίβεια.
Αυτό, εκτός από ρατσιστής, ομοφοβικός, τρανσφοβικός, εθνικιστής, χριστιανός φονταμενταλιστής, σιωνιστής και άλλα πολλά, ήταν ο Τσάρλι Κερκ.
Βαριά να είναι τα σκατά που θα τον σκεπάσουν."
