ΔΙΑΛΥΣΗ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ, Συμφωνείτε ή διαφωνείτε; Συντάξτε την άποψή σας...

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2017/09/10/i-anagkaiotita-dialisis-tis-evrozonis/

Οι εκ διαμέτρου αντίθετες αντιλήψεις μεταξύ των κρατών της νομισματικής ένωσης, η διαβρωτική οικονομική πολιτική της Γερμανίας, καθώς επίσης τα τεράστια λάθη που προηγήθηκαν συνηγορούν στο ότι, η καλύτερη λύση είναι η από κοινού επιστροφή όλων των χωρών μαζί στην προ ευρώ εποχή.   
.
Άποψη
Υπάρχουν πολύ μεγάλες πολιτισμικές διαφορές μεταξύ των Ελλήνων και των Γερμανών, όπως στο ότι η γερμανική κοινωνία λειτουργεί στηριζόμενη στην εβραϊκή-ρωμαϊκή αντίληψη (α) του Θεού ως τιμωρού, (β) της Φύσης ως εχθρού και (γ) του Νόμου ως μοναδικού ρυθμιστή της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Σύμφωνα με αυτήν τη νοοτροπία, οι Γερμανοί εφαρμόζουν, για παράδειγμα, τις δέκα εντολές, λόγω του φόβου της τιμωρίας τους – με απλά λόγια δεν σκοτώνουν επειδή πιστεύουν από μέσα τους πως είναι μία απαράδεκτη πράξη, αλλά επειδή θα τιμωρηθούν. Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται από τις θηριωδίες των ναζί, όταν τους επιτρεπόταν από το νόμο – από το Χίτλερ δηλαδή που δεν τους τιμωρούσε για τα εγκλήματα τους, τόσο στην ίδια τους την κοινωνία (στους μη «χιτλερικούς»), όσο και στον υπόλοιπο πλανήτη.
Εκτός αυτού οι Γερμανοί δεν εμπιστεύονται τη Φύση, ούτε καν την ανθρώπινη, οπότε προσπαθούν να κυριαρχήσουν επάνω της και να την ελέγξουν – όσον αφορά την κοινωνία με τη βοήθεια των αυστηρών νόμων που τηρούνται ευλαβικά, χωρίς καμία απολύτως παρέκκλιση. Έτσι επεξηγείται επίσης πως η λέξη «φιλότιμο» τους είναι εντελώς άγνωστη – αφού δεν τηρούν κάτι επειδή είναι σωστό και έχουν πεισθεί, αλλά λόγω του φόβου της τιμωρίας.
Αντίθετα, η Ελλάδα λειτουργεί στηριζόμενη στην ελληνική-χριστιανική αντίληψη (α) των δίκαιων Θεών (β) της Φύσης ως φιλικής προς τους ανθρώπους και (γ) της Συνείδησης, της γνώσης του καλού και του κακού καλύτερα, ως ρυθμιστή της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Στο ίδιο παράδειγμα οι Έλληνες δεν εφαρμόζουν τις δέκα εντολές από το φόβο της τιμωρίας, αλλά επειδή τις νοιώθουν και τις πιστεύουν – οπότε δεν σκοτώνουν λόγω του φόβου της τιμωρίας, αλλά γιατί γνωρίζουν πως πρόκειται για μία κακή και απαράδεκτη πράξη. Επί πλέον εμπιστεύονται τη Φύση και δεν προσπαθούν να κυριαρχήσουν επάνω της, ούτε να την ελέγξουν – ενώ η κοινωνία τηρεί τους νόμους μόνο όταν πιστεύει πως είναι δίκαιοι και εφαρμόζονται με ισότητα από όλες τις εισοδηματικές τάξεις.
Ως εκ τούτου, για να εφαρμοσθεί από όλους ένας κοινωνικός κανόνας στην Ελλάδα, πρέπει να πεισθούν οι Πολίτες, να καταλάβουν και να νοιώσουν πως είναι δίκαιος και σωστός – αφού, σε αντίθεση με τους Γερμανούς, δεν ελέγχονται με τη βοήθεια των αυστηρών νόμων και του φόβου της τιμωρίας. Ακόμη περισσότερο, εάν δεν πεισθούν προσπαθούν να βρουν τρόπους για να κάνουν ακριβώς το αντίθετο – παρακάμπτοντας τόσο το νόμο, όσο και την τιμωρία.
Εν προκειμένω είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα η φοροδιαφυγή – την οποία επιτρέπουν δυστυχώς στους εαυτούς τους οι Έλληνες (α) επειδή γνωρίζουν πως οι φόροι δεν είναι δίκαιοι και ανταποδοτικοί, αφού δεν εισπράττουν ανάλογες «κοινωνικές υπηρεσίες» με τα άλλα κράτη (παιδεία, υγεία κλπ.) και (β) δεν γίνεται σωστή χρήση τους από το δημόσιο, λόγω της εκτεταμένης διαπλοκής και διαφθοράς του. Στα πλαίσια αυτά εάν δεν ίσχυαν τα παραπάνω, είμαστε σίγουροι πως οι Έλληνες θα αποκτούσαν φορολογική συνείδηση και η κοινωνία μας θα ήταν πολύ πιο έντιμη από πολλές άλλες – χωρίς κάτι τέτοιο να οφείλεται στο φόβο της τιμωρίας.
Βέβαια πρέπει να τονίσουμε εδώ ότι, οι φόροι που πληρώνουν οι Έλληνες δεν είναι καθόλου λιγότεροι σε σχέση με πολλά άλλα κράτη. Η αντίθετη αντίληψη που επικρατεί οφείλεται στο ότι, μετράται μόνο η φοροδιαφυγή και όχι η φοροαποφυγή – η οποία στην Ελλάδα είναι ελάχιστη συγκριτικά με άλλες χώρες. Εάν λοιπόν μετρούσε κανείς το σύνολο της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής, θα τεκμηριωνόταν πως η Ελλάδα ευρίσκεται σε μία πάρα πολύ καλή θέση – κυρίως επειδή δεν διαθέτει μεγάλες επιχειρήσεις, οπότε δεν χρησιμοποιούνται φορολογικοί παράδεισοι κοκ. για τη «νόμιμη φοροδιαφυγή» τους.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, η Ελλάδα δεν υπερχρεώθηκε λόγω της πληρωμής λιγότερων φόρων από τους Πολίτες της – ενώ πρόκειται για ένα μεγάλο ψέμα, το οποίο έχει στόχο τη χειραγώγηση των Ελλήνων για να μην αντιδράσουν στα μνημόνια και στην υφαρπαγή των περιουσιακών τους στοιχείων. Η Ελλάδα υπερχρεώθηκε και χρεοκόπησε εξαιτίας της διαπλοκής της πολιτικής εξουσίας με την οικονομική ελίτ που οδήγησε στον παράνομο πλουτισμό αμφοτέρων εις βάρος του συνόλου – καθώς επίσης της εκτεταμένης διαφθοράς του δημοσίου, των κομμάτων και πολλών άλλων Θεσμών.
Φυσικά είναι πολύ πιο εύκολο να ελέγξει κανείς μία κοινωνία με τη βοήθεια των αυστηρών νόμων, παρά με την ηθική και την τεκμηριωμένη πειθώ – αφού τα τελευταία απαιτούν μία μεγάλη πολιτισμική παράδοση, ένα σωστό δημόσιο, μία έντιμη κυβέρνηση, καθώς επίσης τη σωστή παιδεία των ανθρώπων. Εν προκειμένω η Ελλάδα διαθέτει μεν μία πλουσιότατη πολιτισμική παράδοση, αλλά διεφθαρμένους Θεσμούς και πολλά ελλείμματα στο θέμα της παιδείας – τα οποία εάν δεν διορθωθούν, δεν πρόκειται να υπάρξει πραγματική πρόοδος.
Η αποτυχία του ευρώ
Ανεξάρτητα τώρα από τα παραπάνω και με δεδομένο το ότι δύο τόσο διαφορετικές χώρες, όπως η Ελλάδα και η Γερμανία, ανήκουν στην ίδια νομισματική ένωση, αναρωτιέται κανείς πού οφείλεται από οικονομικής πλευράς η αποτυχία του ευρώ – τα προβλήματα του οποίου δεν έχουν καταπολεμηθεί σε καμία περίπτωση, αλλά έχουν απλά κρυφτεί κάτω από το χαλί. Στα πλαίσια αυτά υπάρχουν οι εξής δύο διαφορετικές απόψεις:
(α) Η αποτυχία είναι το αποτέλεσμα της οικονομικής πολιτικής της φτωχοποίησης του γείτονα και του μισθολογικού dumping της Γερμανίας – η οποία δρομολογήθηκε λίγο πριν την υιοθέτηση του ευρώ, με στόχο την εξαγωγική απομύζηση όλων των εταίρων της. Εδώ δεν μπορεί να ισχυρισθεί κανείς πως ο στόχος της Γερμανίας ήταν από την αρχή η δημιουργία του 4ου Ράιχ μέσω της οικονομικής κατοχής των ευρωπαϊκών κρατών και της μετατροπής τους σε προτεκτοράτα – επειδή φάνηκε μετά την κρίση χρέους, από την οποία τράφηκε και δυνάμωσε η χώρα.
(β)  Η αποτυχία είναι το αποτέλεσμα της ένωσης εντελώς διαφορετικών οικονομιών, όσον αφορά τη δομή τους, τις αναπτυξιακές τους δυνατότητες, την ισχύ τους κοκ. – οι οποίες υποχρεώθηκαν να έχουν μία κοινή νομισματική πολιτική που δεν διορθώνει μέσω των συναλλαγματικών ισοτιμιών τις διαφορές ανταγωνιστικότητας μεταξύ τους, την ίδια κεντρική τράπεζα, καθώς επίσης μία συμφωνία (Μάαστριχτ) που δεν επιτρέπει την αντιμετώπιση κρίσεων με δημοσιονομικά μέτρα.
Αρκετοί θεωρούν εδώ ότι, είτε οφείλεται και στα δύο, είτε στο δεύτερο, ενώ εμείς πιστεύουμε πως η αποτυχία της νομισματικής ένωσης οφείλεται καθαρά στην πολιτική της Γερμανίας – μέσω της οποίας δημιουργήθηκαν τα προβλήματα που αναφέρονται στη δεύτερη άποψη.
Με απλά λόγια, εάν η Γερμανία είχε τηρήσει τους κανόνες της αύξησης των πραγματικών μισθών ευθέως ανάλογα με την παραγωγικότητα των εργαζομένων της και με τον πληθωρισμό που είχε τεθεί ως στόχος από την ΕΚΤ, όπως η Γαλλία (γράφημα), καθώς επίσης εάν δεν υποχρέωνε την ΕΚΤ να συνδέσει τη νομισματική της πολιτική με τις δικές της ανάγκες (ανάλυση) με αποτέλεσμα να διατηρούνται εγκληματικά χαμηλά τα επιτόκια των χωρών που αναπτύσσονταν (οπότε να δημιουργηθούν φούσκες, να γίνουν σπατάλες και να υπερχρεωθούν), η Ευρωζώνη θα ήταν σήμερα σε πολύ καλύτερη κατάσταση – βιώσιμη και ευημερούσα.

.
Σημαίνει αυτό πως εάν η Γερμανία εγκατέλειπε την Ευρωζώνη σήμερα, θα λυνόταν τα προβλήματα της; Ασφαλώς όχι, αφού έχουν πλέον δημιουργηθεί, ενώ πολλές χώρες είναι υπερχρεωμένες, με έναν βαριά ασθενή χρηματοπιστωτικό τομέα, με χαμηλή βιομηχανική παραγωγή, με μεγάλα ελλείμματα ανταγωνιστικότητας κοκ. Υπάρχει ελπίδα μήπως να αλλάξει πολιτική η Γερμανία; Κατά την άποψη μας, απολύτως καμία, όποια κυβέρνηση και αν έχει.
Ως εκ τούτου η μοναδική λύση δεν είναι άλλη από την επιστροφή όλων των χωρών μαζί στην προ ευρώ εποχή – αφού όμως προηγηθεί μία συμφωνία ρύθμισης εκείνων των χρεών που είναι αδύνατον ποτέ να πληρωθούν, χωρίς να εξαθλιωθούν οι λαοί ή/και να μετατραπούν τα αδύναμα κράτη σε αποικίες των ισχυρών.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, οι διαφορές μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης είναι τεράστιες, από πολλές πλευρές – ενώ έγιναν πολύ μεγάλα λάθη, μεταξύ άλλων το ότι προηγήθηκε η νομισματική ένωση αντί της τραπεζικής, δημοσιονομικής και πολιτικής. Τα θεμέλια της καταστροφής τοποθετήθηκαν όμως από την πρωσική κυβέρνηση – η οποία έχει ήδη μετατρέψει την ευρωπαϊκή ένωση σε γερμανική, παρά το ότι κανένα άλλο κράτος δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο.
Στα πλαίσια αυτά το ότι ο κ. Macron θα καταφέρει να αλλάξει τα δεδομένα, συγκρουόμενος με την καγκελάριο και με τον υπουργό οικονομικών της ή πως οι χώρες της νομισματικής ένωσης θα μετατραπούν σε μικρές, πλεονασματικές και ελεύθερες Γερμανίες ασφαλώς δεν το πιστεύει κανείς – οπότε είναι προτιμότερη η ελεγχόμενη διάλυση της Ευρωζώνης, όσο ακόμη υπάρχει καιρός, ειδικά αφού η μονομερής αποχώρηση οποιουδήποτε κράτους-μέλους είναι συνώνυμη με την αυτοκτονία του.
Πιστεύουμε άλλωστε πως όλες οι χώρες της Ευρώπης μπορούν να συνυπάρξουν ειρηνικά σαν ανεξάρτητα κράτη, λύνοντας η κάθε μία τα οικονομικά και λοιπά προβλήματα που αναμφίβολα έχει, αλλά είναι αδύνατον να συμβιώσουν – κάτι που ισχύει επίσης για την ανεξέλεγκτη και ασύμμετρη τρίτη παγκοσμιοποίηση, η οποία λειτουργεί εις βάρος της πλειοψηφίας των ανθρώπων.

 

[tramountana]

http://www.analyst.gr/2017/09/10/i-anagkaiotita-dialisis-tis-evrozonis/

Οι εκ διαμέτρου αντίθετες αντιλήψεις μεταξύ των κρατών της νομισματικής ένωσης, η διαβρωτική οικονομική πολιτική της Γερμανίας, καθώς επίσης τα τεράστια λάθη που προηγήθηκαν συνηγορούν στο ότι, η καλύτερη λύση είναι η από κοινού επιστροφή όλων των χωρών μαζί στην προ ευρώ εποχή.   
.
Άποψη
Υπάρχουν πολύ μεγάλες πολιτισμικές διαφορές μεταξύ των Ελλήνων και των Γερμανών, όπως στο ότι η γερμανική κοινωνία λειτουργεί στηριζόμενη στην εβραϊκή-ρωμαϊκή αντίληψη (α) του Θεού ως τιμωρού, (β) της Φύσης ως εχθρού και (γ) του Νόμου ως μοναδικού ρυθμιστή της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Σύμφωνα με αυτήν τη νοοτροπία, οι Γερμανοί εφαρμόζουν, για παράδειγμα, τις δέκα εντολές, λόγω του φόβου της τιμωρίας τους – με απλά λόγια δεν σκοτώνουν επειδή πιστεύουν από μέσα τους πως είναι μία απαράδεκτη πράξη, αλλά επειδή θα τιμωρηθούν. Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται από τις θηριωδίες των ναζί, όταν τους επιτρεπόταν από το νόμο – από το Χίτλερ δηλαδή που δεν τους τιμωρούσε για τα εγκλήματα τους, τόσο στην ίδια τους την κοινωνία (στους μη «χιτλερικούς»), όσο και στον υπόλοιπο πλανήτη.
Εκτός αυτού οι Γερμανοί δεν εμπιστεύονται τη Φύση, ούτε καν την ανθρώπινη, οπότε προσπαθούν να κυριαρχήσουν επάνω της και να την ελέγξουν – όσον αφορά την κοινωνία με τη βοήθεια των αυστηρών νόμων που τηρούνται ευλαβικά, χωρίς καμία απολύτως παρέκκλιση. Έτσι επεξηγείται επίσης πως η λέξη «φιλότιμο» τους είναι εντελώς άγνωστη – αφού δεν τηρούν κάτι επειδή είναι σωστό και έχουν πεισθεί, αλλά λόγω του φόβου της τιμωρίας.
Αντίθετα, η Ελλάδα λειτουργεί στηριζόμενη στην ελληνική-χριστιανική αντίληψη (α) των δίκαιων Θεών (β) της Φύσης ως φιλικής προς τους ανθρώπους και (γ) της Συνείδησης, της γνώσης του καλού και του κακού καλύτερα, ως ρυθμιστή της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Στο ίδιο παράδειγμα οι Έλληνες δεν εφαρμόζουν τις δέκα εντολές από το φόβο της τιμωρίας, αλλά επειδή τις νοιώθουν και τις πιστεύουν – οπότε δεν σκοτώνουν λόγω του φόβου της τιμωρίας, αλλά γιατί γνωρίζουν πως πρόκειται για μία κακή και απαράδεκτη πράξη. Επί πλέον εμπιστεύονται τη Φύση και δεν προσπαθούν να κυριαρχήσουν επάνω της, ούτε να την ελέγξουν – ενώ η κοινωνία τηρεί τους νόμους μόνο όταν πιστεύει πως είναι δίκαιοι και εφαρμόζονται με ισότητα από όλες τις εισοδηματικές τάξεις.
Ως εκ τούτου, για να εφαρμοσθεί από όλους ένας κοινωνικός κανόνας στην Ελλάδα, πρέπει να πεισθούν οι Πολίτες, να καταλάβουν και να νοιώσουν πως είναι δίκαιος και σωστός – αφού, σε αντίθεση με τους Γερμανούς, δεν ελέγχονται με τη βοήθεια των αυστηρών νόμων και του φόβου της τιμωρίας. Ακόμη περισσότερο, εάν δεν πεισθούν προσπαθούν να βρουν τρόπους για να κάνουν ακριβώς το αντίθετο – παρακάμπτοντας τόσο το νόμο, όσο και την τιμωρία.
Εν προκειμένω είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα η φοροδιαφυγή – την οποία επιτρέπουν δυστυχώς στους εαυτούς τους οι Έλληνες (α) επειδή γνωρίζουν πως οι φόροι δεν είναι δίκαιοι και ανταποδοτικοί, αφού δεν εισπράττουν ανάλογες «κοινωνικές υπηρεσίες» με τα άλλα κράτη (παιδεία, υγεία κλπ.) και (β) δεν γίνεται σωστή χρήση τους από το δημόσιο, λόγω της εκτεταμένης διαπλοκής και διαφθοράς του. Στα πλαίσια αυτά εάν δεν ίσχυαν τα παραπάνω, είμαστε σίγουροι πως οι Έλληνες θα αποκτούσαν φορολογική συνείδηση και η κοινωνία μας θα ήταν πολύ πιο έντιμη από πολλές άλλες – χωρίς κάτι τέτοιο να οφείλεται στο φόβο της τιμωρίας.
Βέβαια πρέπει να τονίσουμε εδώ ότι, οι φόροι που πληρώνουν οι Έλληνες δεν είναι καθόλου λιγότεροι σε σχέση με πολλά άλλα κράτη. Η αντίθετη αντίληψη που επικρατεί οφείλεται στο ότι, μετράται μόνο η φοροδιαφυγή και όχι η φοροαποφυγή – η οποία στην Ελλάδα είναι ελάχιστη συγκριτικά με άλλες χώρες. Εάν λοιπόν μετρούσε κανείς το σύνολο της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής, θα τεκμηριωνόταν πως η Ελλάδα ευρίσκεται σε μία πάρα πολύ καλή θέση – κυρίως επειδή δεν διαθέτει μεγάλες επιχειρήσεις, οπότε δεν χρησιμοποιούνται φορολογικοί παράδεισοι κοκ. για τη «νόμιμη φοροδιαφυγή» τους.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, η Ελλάδα δεν υπερχρεώθηκε λόγω της πληρωμής λιγότερων φόρων από τους Πολίτες της – ενώ πρόκειται για ένα μεγάλο ψέμα, το οποίο έχει στόχο τη χειραγώγηση των Ελλήνων για να μην αντιδράσουν στα μνημόνια και στην υφαρπαγή των περιουσιακών τους στοιχείων. Η Ελλάδα υπερχρεώθηκε και χρεοκόπησε εξαιτίας της διαπλοκής της πολιτικής εξουσίας με την οικονομική ελίτ που οδήγησε στον παράνομο πλουτισμό αμφοτέρων εις βάρος του συνόλου – καθώς επίσης της εκτεταμένης διαφθοράς του δημοσίου, των κομμάτων και πολλών άλλων Θεσμών.
Φυσικά είναι πολύ πιο εύκολο να ελέγξει κανείς μία κοινωνία με τη βοήθεια των αυστηρών νόμων, παρά με την ηθική και την τεκμηριωμένη πειθώ – αφού τα τελευταία απαιτούν μία μεγάλη πολιτισμική παράδοση, ένα σωστό δημόσιο, μία έντιμη κυβέρνηση, καθώς επίσης τη σωστή παιδεία των ανθρώπων. Εν προκειμένω η Ελλάδα διαθέτει μεν μία πλουσιότατη πολιτισμική παράδοση, αλλά διεφθαρμένους Θεσμούς και πολλά ελλείμματα στο θέμα της παιδείας – τα οποία εάν δεν διορθωθούν, δεν πρόκειται να υπάρξει πραγματική πρόοδος.
Η αποτυχία του ευρώ
Ανεξάρτητα τώρα από τα παραπάνω και με δεδομένο το ότι δύο τόσο διαφορετικές χώρες, όπως η Ελλάδα και η Γερμανία, ανήκουν στην ίδια νομισματική ένωση, αναρωτιέται κανείς πού οφείλεται από οικονομικής πλευράς η αποτυχία του ευρώ – τα προβλήματα του οποίου δεν έχουν καταπολεμηθεί σε καμία περίπτωση, αλλά έχουν απλά κρυφτεί κάτω από το χαλί. Στα πλαίσια αυτά υπάρχουν οι εξής δύο διαφορετικές απόψεις:
(α) Η αποτυχία είναι το αποτέλεσμα της οικονομικής πολιτικής της φτωχοποίησης του γείτονα και του μισθολογικού dumping της Γερμανίας – η οποία δρομολογήθηκε λίγο πριν την υιοθέτηση του ευρώ, με στόχο την εξαγωγική απομύζηση όλων των εταίρων της. Εδώ δεν μπορεί να ισχυρισθεί κανείς πως ο στόχος της Γερμανίας ήταν από την αρχή η δημιουργία του 4ου Ράιχ μέσω της οικονομικής κατοχής των ευρωπαϊκών κρατών και της μετατροπής τους σε προτεκτοράτα – επειδή φάνηκε μετά την κρίση χρέους, από την οποία τράφηκε και δυνάμωσε η χώρα.
(β)  Η αποτυχία είναι το αποτέλεσμα της ένωσης εντελώς διαφορετικών οικονομιών, όσον αφορά τη δομή τους, τις αναπτυξιακές τους δυνατότητες, την ισχύ τους κοκ. – οι οποίες υποχρεώθηκαν να έχουν μία κοινή νομισματική πολιτική που δεν διορθώνει μέσω των συναλλαγματικών ισοτιμιών τις διαφορές ανταγωνιστικότητας μεταξύ τους, την ίδια κεντρική τράπεζα, καθώς επίσης μία συμφωνία (Μάαστριχτ) που δεν επιτρέπει την αντιμετώπιση κρίσεων με δημοσιονομικά μέτρα.
Αρκετοί θεωρούν εδώ ότι, είτε οφείλεται και στα δύο, είτε στο δεύτερο, ενώ εμείς πιστεύουμε πως η αποτυχία της νομισματικής ένωσης οφείλεται καθαρά στην πολιτική της Γερμανίας – μέσω της οποίας δημιουργήθηκαν τα προβλήματα που αναφέρονται στη δεύτερη άποψη.
Με απλά λόγια, εάν η Γερμανία είχε τηρήσει τους κανόνες της αύξησης των πραγματικών μισθών ευθέως ανάλογα με την παραγωγικότητα των εργαζομένων της και με τον πληθωρισμό που είχε τεθεί ως στόχος από την ΕΚΤ, όπως η Γαλλία (γράφημα), καθώς επίσης εάν δεν υποχρέωνε την ΕΚΤ να συνδέσει τη νομισματική της πολιτική με τις δικές της ανάγκες (ανάλυση) με αποτέλεσμα να διατηρούνται εγκληματικά χαμηλά τα επιτόκια των χωρών που αναπτύσσονταν (οπότε να δημιουργηθούν φούσκες, να γίνουν σπατάλες και να υπερχρεωθούν), η Ευρωζώνη θα ήταν σήμερα σε πολύ καλύτερη κατάσταση – βιώσιμη και ευημερούσα.

.
Σημαίνει αυτό πως εάν η Γερμανία εγκατέλειπε την Ευρωζώνη σήμερα, θα λυνόταν τα προβλήματα της; Ασφαλώς όχι, αφού έχουν πλέον δημιουργηθεί, ενώ πολλές χώρες είναι υπερχρεωμένες, με έναν βαριά ασθενή χρηματοπιστωτικό τομέα, με χαμηλή βιομηχανική παραγωγή, με μεγάλα ελλείμματα ανταγωνιστικότητας κοκ. Υπάρχει ελπίδα μήπως να αλλάξει πολιτική η Γερμανία; Κατά την άποψη μας, απολύτως καμία, όποια κυβέρνηση και αν έχει.
Ως εκ τούτου η μοναδική λύση δεν είναι άλλη από την επιστροφή όλων των χωρών μαζί στην προ ευρώ εποχή – αφού όμως προηγηθεί μία συμφωνία ρύθμισης εκείνων των χρεών που είναι αδύνατον ποτέ να πληρωθούν, χωρίς να εξαθλιωθούν οι λαοί ή/και να μετατραπούν τα αδύναμα κράτη σε αποικίες των ισχυρών.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, οι διαφορές μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης είναι τεράστιες, από πολλές πλευρές – ενώ έγιναν πολύ μεγάλα λάθη, μεταξύ άλλων το ότι προηγήθηκε η νομισματική ένωση αντί της τραπεζικής, δημοσιονομικής και πολιτικής. Τα θεμέλια της καταστροφής τοποθετήθηκαν όμως από την πρωσική κυβέρνηση – η οποία έχει ήδη μετατρέψει την ευρωπαϊκή ένωση σε γερμανική, παρά το ότι κανένα άλλο κράτος δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο.
Στα πλαίσια αυτά το ότι ο κ. Macron θα καταφέρει να αλλάξει τα δεδομένα, συγκρουόμενος με την καγκελάριο και με τον υπουργό οικονομικών της ή πως οι χώρες της νομισματικής ένωσης θα μετατραπούν σε μικρές, πλεονασματικές και ελεύθερες Γερμανίες ασφαλώς δεν το πιστεύει κανείς – οπότε είναι προτιμότερη η ελεγχόμενη διάλυση της Ευρωζώνης, όσο ακόμη υπάρχει καιρός, ειδικά αφού η μονομερής αποχώρηση οποιουδήποτε κράτους-μέλους είναι συνώνυμη με την αυτοκτονία του.
Πιστεύουμε άλλωστε πως όλες οι χώρες της Ευρώπης μπορούν να συνυπάρξουν ειρηνικά σαν ανεξάρτητα κράτη, λύνοντας η κάθε μία τα οικονομικά και λοιπά προβλήματα που αναμφίβολα έχει, αλλά είναι αδύνατον να συμβιώσουν – κάτι που ισχύει επίσης για την ανεξέλεγκτη και ασύμμετρη τρίτη παγκοσμιοποίηση, η οποία λειτουργεί εις βάρος της πλειοψηφίας των ανθρώπων.

ποιό είναι αυτό το γελοίο υποκείμενο που υπογράφει τις γελοιότητες αυτές ??

καλά τον γελοίο που το αναμασά και το ποστάρει στο μπου τον ξέρουμε...

 

[Ampelale]

Nasos Giannoulis Υπερθεματίζοντας σχετικά με την Συνθήκη του Μάαστριχτ να θυμίσω τη συνέντευξη του Κων/νου Μητσοτάκη σε βιβλιοπωλείο χρόνια πριν (νομίζω το 2010 ή 2012) με τίτλο ''92 years old, catch him if you can'' όπου αναφερόμενος στην υπογραφή της Συνθήκης λέει ότι ''γνωρίζαμε ότι υπογράφαμε κάτι κακό αλλά πήραμε πολύ φθηνό δανεισμό'' (ουδέν σχόλιον...). Επίσης η ελεγχόμενη έξοδος από την Ε.Ε. δεν θα είναι αποτέλεσμα μιας διμερής σχέσης (κάτι που θα μπορούσε να προχωρήσει) αλλά πολλών χωρών μαζί κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Και θα πρέπει να είναι και ελεγχόμενες οι υποτιμήσεις των εθνικών νομισμάτων. Και αυτό είναι πολύ δύσκολο να εξασφαλιστεί.

Vassilis Viliardos Είναι όμως η μοναδική ειρηνική και ανώδυνη λύση.

Nasos Giannoulis Απλώς αναφέρω τις τεράστιες δυσκολίες. Κοιτάχτε αν πάρουν όλοι την απόφαση να σώσουν την Ευρώπη με όλα αυτά τα χρηματοοικονομκά εργαλεία που υπάρχουν πλέον θα βρουν άπειρες τεχνικές λύσεις. Πολιτική βούληση όμως δεν υπάρχει.

Vassilis Viliardos Nasos Giannoulis Υπάρχει μόνο η γερμανική βούληση.

Nasos Giannoulis Δυστυχώς....

Φανή Κερασιώτου Vassilis Viliardos Αυτή η ειρηνική λύση δεν θα δοθεί ποτέ. Πρέπει να ενεργήσουμε όπως η Βρετανία χωρίς φόβο και πάθος. Είμαστε μια χώρα περισσότερο πλούσια από όλες τις υπόλοιπες της Ευρώπης.

Glyka Maglivera Vassilis Viliardos Ελεγχόμενη έξοδος και υποτίμηση νομίσματος απαιτεί-προϋποθέτει να έχουμε Κυβέρνηση Ελλήνων, όχι ανικάνων-δωσιλόγων και προδοτών!
Μου αρέσει! · Απάντηση · 1 ώρα

Νίκος Σκαρλάτος Όταν αντιμάχεσαι τα δεδομένα, που δημιούργησαν το πρόβλημα είναι σίγουρο ότι θα οδηγείσαι σε λάθος λύσεις. Σε μια ενιαία αγορά η συντονισμένη ανάπτυξη της περιφέρειας είναι αυτή που θα κρατήσει τον κόσμο στις εστίες του συντηρώντας το κέντρο. Ανάπτυξη όμως χωρίς κεντρική σχεδίαση, πρόγραμμα, εκτέλεση και συντονισμό με έλεγχο, δεν μπορεί να υπάρξει. Όταν η κάθε χώρα τραβά το σχοινί για λογαριασμό της είναι σίγουρο ότι το όχημα της ΕΕ θα βγει από τον δρόμο. Πράγματα απλά κοινής λογικής. Χωρίς πολιτική και Οικονομική Ένωση δεν μπορεί να υπάρξει ενιαία στρατηγική ανάπτυξης. Στρατηγική όμως χωρίς αντίπαλο δεν νοείται. Οι αντίπαλοι δε, ένας ή πολλοί, δεν αντιμετωπίζονται χωρίς συστράτευση προσπαθειών και ενότητα δυνάμεων και μέσων. Η απορία είναι: Ποιος χαράσσει και ποιος ασκεί σήμερα την οικονομική στρατηγική της ΕΕ; Γι' αυτό και σύμβολα εθνικής κυριαρχίας και άσκησης οικονομικής στρατηγικής, κάθε κρατικής οντότητας, είναι η σημαία και το εθνικό νόμισμα.
Μου αρέσει! · Απάντηση · 1 · 3 ώρες · Τροποποιήθηκε

Vassilis Viliardos Καμία απορία. Η οικονομική στρατηγική της ΕΕ χαράσσεται ασφαλώς από τη γερμανική κυβέρνηση - αποκλειστικά και μόνο προς το δικό της συμφέρον. Κατά τη δογματική της άποψη, δεν ωφελεί η ανάπτυξη της περιφέρειας - αλλά η μετατροπή της σε δορυφορική αποικία.

Hariton Haritonidis τί σημαίνει για την οικονομία της περιφέρειας, της Ελλάδας ας πούμε "δοφυφορική αποικία".. Συγκεκριμένα. Σε τί θα βασίζεται η οικονομία μας, σύμφωνα με το γερμανικό σχέδιο

Vassilis Viliardos Hariton Haritonidis Για παράδειγμα στον τουρισμό, με τα ξενοδοχεία να ανήκουν σε άλλους και με την τροφοδοσία τους εισαγόμενη - όπως συμβαίνει με τη Lidl που αναπτύσσεται συνεχώς.

Νίκος Σκαρλάτος Vassilis Viliardos Γι' αυτό σ' αυτές τις περιπτώσεις η ελευθερία έρχεται σε αντίθεση και πάλη με τον θάνατο. Διαλέγουμε και παίρνουμε!!!

Hariton Haritonidis Αν, όντως αυτό είναι το σχέδιο, δεν θα αναπτυχθούμε... Αν ΚΑΙ στον τουρισμό τα λεφτά δεν μένουν εδώ επειδή τα πακέτα θα κλείνονται έξω, και και ό,τι θα καταναλώνουν οι τουρίστες, θα είναι επίσης εισαγόμενο, τότε θα παραμείνουμε ελλειμματικοί και μάλιστα το έλλειμμα θα αυξάνεται παρά θα μειώνεται. Στο τέλος του δρόμου δεν μπορεί παρά να είναι πάλι η πτώχευση...

Vassilis Viliardos Νίκος Σκαρλάτος Έχετε δίκιο, αλλά χρειάζονται αποφασισμένοι Πολίτες - οι οποίοι δεν φαίνεται να υπάρχουν. Διαλέξαμε λοιπόν και πήραμε.

Vassilis Viliardos Hariton Haritonidis Πάρα πολύ σωστά.

Hariton Haritonidis Ωραία.. εμάς θα μας πετάξουν έξω από το ευρώ αφού θα μας έχουν πάρει ΚΑΙ την δημόσια περιουσία και κάθε πλουτοπαραγωγική πηγή (τουρισμό ας πούμε). Με τις άλλες χώρες της περιφέρειας ισχύει το ίδιο; Ή μόνο εμείς πρέπει να βγούμε;

Vassilis Viliardos Hariton Haritonidis Απλά θα είμαστε οι πρώτοι, για να συμμορφωθούν οι υπόλοιποι.

Hariton Haritonidis Πάντως Ιταλία - Γαλλία δεν βλέπω πώς μπορούν να ακολουθήσουν το μοντέλο Γερμανίας πώς θα γίνουν ανταγωνιστικοί.. Και δεν ξέρω καν αν θέλει η Γερμανία. Γιατί θα της φάνε μέρος της αγοράς. Ποιά σχέδια έχει για αυτές στον καταμερισμό εργασίας; Αν δεν τα βρουν έτσι ώστε να μοιράσουν την πίτα... διαλύεται η ΕΕ..

Frank Gerek Απο που το συμπαιρενετε οτι η αποχώρηση απο την ευρωπαϊκή ένωση η την νομισματική ένωση ειναι σκέτη αυτοκτονία;Σκέτη και σίγουρη αυτοκτονία ειναι η συμετοχη στην ένωση.Μου θυμίσατε τον Α.παπανδρεου που σε κάποια μετακολοτουμπα εποχή έλεγε οτι η Ελλάδα θα αποχωρήσει απο το ΝΑΤΟ εφου διαλυθούν οι δυο πολεμικές συμμαχίες.Εαν διαλυθεί η νομισματική ένωση δεν υπάρχει κανενα μειονέκτημα για την Ελλάδα μπορει άνετα να παραμείνει.το πρόβλημα ειναι η συμμετοχή.Ταυτοχρονη φωτηση¨ σε 15 -20 πρωθυπουργούς και λαούς να διαλύσουν την ένωση ουτε ο Παΐσιος δεν εχει τόσα Αμπερ φωτιστική ενέργεια.Και ο Γαρουφακης μαλλον θα συμφωνούσε με την άποψη.Εαν δεν σπάσουν αυγά ομελέτα δεν γινετε.Η ελευθερια δεν χαρίστηκε ποτε και σε κανέναν.Ζητουνται αποδείξεις και ντοκουμέντα οτι η μονομερής αποχώρηση απο την ένωση,ΕΕ η νομισματική ειναι σκέτη αυτοκτονία,η σκέτη τρομολαγνεία......

Vassilis Viliardos Εάν γνωρίζετε κάποιον ρεαλιστικό τρόπο αποχώρησης μετά από όσα έχουμε υπογράψει, στη διάθεση σας να τον ακούσουμε.

Dimitris Uriel Pantelidis Το προβλημα ειναι οτι το τραπεζικο σου συστημα και το συστημα πιστωσης , αρα τροφοδοσιας της οικονομιας με χρηματα ειναι linked με το ευρωσυστημα. Και ο δημοσιος και ο ιδιωτικος τομεας. Οι εμπορικες τραπεζες επισης αφελληνιστικαν , 2ος σκοπελος και αυτο εγινε επι ΣΥΡΙΖΑ δεν εγινε επι Δεξιας. το 3ο ειναι το PSI , Δεν μπορεις να μετατρεψεις χρεη σε δραχμες. Τροπος υπαρχει , ευκολος τροπος δεν υπαρχει.

Vassilis Viliardos Frank Gerek: Θερμή παράκληση. Αν θέλετε παραμείνετε ευπρεπής, γράφοντας σωστά τα ονόματα και χωρίς προσβλητικές συγκρίσεις.
Μου αρέσει! · Απάντηση · 2 ώρες · Τροποποιήθηκε

Vassilis Viliardos Dimitris Uriel Pantelidis Πάρα πολύ σωστά.

Dimitris Uriel Pantelidis Η Γαλλια δειχνει σημαδια ... τρομακτικης υποχωρησης εντος ευρω της οικονομιας της , το ιδιο και η Ιταλια. Ο Ντραγκι ειπε οτι δεν θα αφησει το ευρω να αποτυχει. Αυτο σημαινει επιλεκτικο monetisation για τις μεγαλες οικονομιες. Η Ελλάδα δεν προκειται να παρει λεφτά απο αυτο.. τουλαχιστον με αυτους στην εξουσια.
Μας βαλανε σε μεγαλη παγιδα , οι αγαπητοι "πολιτικοι μας" εντος εισαγωγικων βεβαια.

Dimitris Uriel Pantelidis Η Ελλαδα δεν προκειται να παρει λεφτα απο αυτο , γιατι οταν επαιρνε λεφτα οι πολιτικοι τα κατασπαταλουσαν. Γιαυτο υποχωρησε και τρομακτικα η ανταγωνιστικοτητα της οικονομιας.
Η εκπτωση της ανταγωνιστικοτητας εγινε εφ ολον των μεταπολιτευτικων κομματων...Δείτε περισσότερα

Vassilis Viliardos Dimitris Uriel Pantelidis Αν συνεχιστεί πάντως η συλλογική αποχαύνωση,η κυβέρνηση θα αρχίσει τα "αποφασίζουμε και διατάζουμε". Μάλλον ξεκίνησε ήδη.


Dimitris Uriel Pantelidis Ολα εχουν ενα οριο. και αυτο το οριο εξαντλειται

Vassilis Viliardos Dimitris Uriel Pantelidis Μην είσαστε τόσο σίγουρος.

Dimitris Uriel Pantelidis Η πρωτη και τελευταια φορα που κυβερναει. ηταν πονηροι παντως να κανουν εκλογες μετα το δημοψηφισμα κερδισαν αλλους 6 μηνες.

Dimitris Uriel Pantelidis Δεν τους ενδιαφερει τιποτα παρα μονο η καρεκλα τους

Nikos Skalkotas Dimitris Uriel Pantelidis μην υποτιματε το ΣΥΡΙΖΑ.....

Vassilis Viliardos Nikos Skalkotas Συμφωνώ απόλυτα.

Dimitris Uriel Pantelidis Nikos Skalkotas Ναι ξερει να χαιδευει τα αυτια των χειροτερων ανθρωπινων χαρακτηριστικων, της τεμπελιας της ασυδοσιας και της ελειψης ευθυνης και παραγωγικότητας.. Αυτο ναι.. ξερει να το κανει καλα..
Μου αρέσει! · Απάντηση · 1 · 2 ώρες

Dimitris Uriel Pantelidis Και του οικονομικου σοφισμου επισης. Η πρωτη και τελευταια φορα ομως

Dimitris Uriel Pantelidis Αλλα αυτο δεν θα σωσει κανενα ομως .. ουτε τον Συριζα στο τελος

Nikos Skalkotas ......το τελος δυστυχως για τους αλλους και ευτυχως γιαυτους αργει....απειρες εφεδρειες για αποδεκατισμα....

Dimitris Uriel Pantelidis Ε... αυτο θα το δουμε.

Vassilis Giakoumakis Η ελεγχόμενη διάλυση της Ευρωζώνης προϋποθέτει καλή θέληση όλων των χωρών για "μία συμφωνία ρύθμισης εκείνων των χρεών που είναι αδύνατον ποτέ να πληρωθούν, χωρίς να εξαθλιωθούν οι λαοί ..." όπως τονίζει το άρθρο. Μα αν ήταν δυνατόν να υπάρξει αυτή η καλή θέληση, για ποιό λόγο να διαλυθεί η ευρωζώνη; οι χώρες της ευρωζώνης με την ίδια καλή θέληση θα αλλάζανε τον τρόπο λειτουργίας της, θα παίρναν όλα τα μέτρα που έπρεπε για τα χρέη, την ανάπτυξη κτλπ ούτως ώστε να μπορέσει να γίνει η Ευρώπη ο χώρος της ευημερίας των λαών, της κοινωνικής δικαιοσύνης και όλα αυτά τα αφηγήματα που λέγονταν στην αρχή της δημιουργίας τησ ΕΕ. Δεν υπάρχει αυτή η καλή θέληση δυστυχώς, όχι μόνο από την Γερμανία αλλά και από πολλές άλλες χώρες της ευρωζώνης. Οι πολιτικοί των δυνατών χωρών ( κυρίως Γερμανίας και Γαλλίας ) νομίζουν ότι μόνο οι άλλες χώρες είναι εγκλωβισμένες στο αδιέξοδο και όχι η δική τους. Η μόναδική ελπίδα που απομένει είναι να πιεστούν από τους λαούς τους να καταλάβουν ότι εδώ που φτάσαμε ΟΛΕΣ οι χώρες είναι εγκλωβισμένες σ'αυτόν τον παραλογισμό και ή θα τα βγάλουμε πέρα όλοι μαζί ή θα καταστραφούμε όλοι μαζί, απλά για ορισμένους το τελευταίο θα πάρει λίγο περισσότερο χρόνο.
Μου αρέσει! · Απάντηση · 2 ώρες · Τροποποιήθηκε
Διαχείριση
Nikos Bizidis
Nikos Bizidis Το κάθε κράτος της ευρώπης είναι διαφορετική οντότητα ποτέ μα ποτέ δεν θα γίνουν όπως οι ηνωμένες πολιτείες της Αμερικής διότι η Αμερική έχει μηδέν ιστορία. Οι λαοί της ευρώπης λίγο πολύ έχουν ιστορία με αρχηγό την Ελλάδα γιατί και η λέξη Ευρώπη είναι ελληνική από την αρχαία εποχή με τις ερωτοτροπίες του Δια. Ανομοιογένεια στην ιστορία στην θρησκεία στην κουλτούρα στην γλώσσα στο κλίμα στον τρόπο ζωής όλες αυτές οι διαφορετικότητας πως θα ενώσουν τους λαούς της ευρώπης. Ακόμα οι πόλεμοι άλφα και βήτα είναι νωπή η μνήμη τους ακομα υπάρχουν άνθρωποι που ζουν και έχουν κακά βιώματα από τον βήτα πόλεμο πως να ξεχάσουν τον όλεθρο. Ακομα και οι νεώτερες γενιές έχουν επηρεασθεί από τις διήγησης των παλαιών. Στην Αμερική χύθηκε πολύ αίμα για να γινη αυτο που είναι σήμερα. Καλύτερα για την Ευρώπη θα ήταν ένα νόμισμα αλλά με χαλαρούς δεσμούς να είχε δυμιουργηθη ενα ταμείο όπως το ΔΝΤ αλλά με ουσία και να δρα όπως ΔΝΤ και να μην επεμβαινη το ΔΝΤ στην Ευρώπη αλλά η Ευρώπη να κοίτα τα του οίκου της γιατί αυτο να γινη για να απογαλακτιστη απο το οικονομικό άρμα της Αμερικής. Γιατί αν έκανε πρώτα μηχανισμούς ασφαλείας για την οικονομία ούτος ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει στον οικονομικό πόλεμο σήμερα τα πράγματα θα ήταν καλυτερα στην ευρωζώνη και αν στήριζε έντιμα τα αδύναμα στην οικονομία κράτη δεν θα είχαμε φαινόμενα όπως Ελλάδα Πορτογαλία Ισπανία Ιταλία. Και ο μεγάλος παίχτης Γερμανία δεν θα κερδοσκοπούσε εναντίον των κρατών αυτών για να στηριξη την οικονομία της

Φανή Κερασιώτου Δηλαδή η Βρετανία που αποχώρησε, αυτοκτόνησε;

Vassilis Giakoumakis Η Αγγλία δεν ήταν στην ευρωζώνη, αυτό της δίνει δυνατότητες που δεν έχουν οι χώρες της νομισματικής ένωσης.

Φανή Κερασιώτου Vassilis Giakoumakis πάντα βρίσκουμε δικαιολογίες για να παραμένουμε. Όμως τα πράγματα εδώ μέσα μέρα με την ημέρα όσο παραμένουμε, θα χειροτερεύουν. Ας αποφασίσουμε επιτέλους ως πολίτες, ως άνθρωποι τί επιθυμούμε επιτέλους απ την σύντομη ζωή μας εδώ Ως γνωστό, δεύτερη ζωή δεν έχει!!!. .

Vassilis Giakoumakis Συμφωνούμε ότι δεν πάω άλλο. Πρέπει να αντιδράσουμε και μάλιστα άμεσα. Οχι όμως φεύγοντας από την ευρωζώνη αλλά δηλώνοντας χρεοκοπία. Αν εξαρτιόταν μόνο από εμένα θα το έκανα στη στιγμή.

Φανή Κερασιώτου Vassilis Giakoumakis Τί νόημα έχει πια ένα νόμισμα που το κατέχουν ελάχιστοι; Πραγματικά αδυνατώ να το κατανοήσω.

Vassilis Giakoumakis Εχει νόημα για αυτούς τους ελάχιστους. Το πρόβλημα είναι ότι τώρα εκεί που φτάσαμε δεν μπορούμε να απαλλαγούμε τόσο εύκολα. Μας βουλιάξανε, δεν θα τους κάνουμε το χατήρι να τους δώσουμε επιπλέον όπλα για να μας χτυπήσουν. Ο κ. Βιλιάρδος έχει κάνει σε αυτό τον χώρο πολλές εύστοχες αναλύσεις γύρω από αυτο το θέμα (στάση πληρωμών και χρεωκοπία εντός της ευρωζώνης).

Φανή Κερασιώτου Με τα λόγια δεν γίνεται τίποτα. Εδώ και μια οχταετία μόνο λόγια ακούμε. Λύσεις υπάρχουν όταν εφαρμόζονται διαφορετικά σε κουβέντα να βρισκόμαστε.

Vassilis Giakoumakis Και έτσι όπως πάμε στην επόμενη οχταετία δεν θα υπάρχουν ούτε αυτά τα λόγια. Αν έχετε κάποιο τρόπο για να βγούμε από το αδιέξοδο, πολύ ευχαρίστως να σας ακολουθήσω. Αν όχι, καλύτερα να συνεχίσουμε να συζητάμε με φρόνηση ελπίζοντας να έρθει η στιγμή που αυτά τα λεγόμενα θα εφαρμοστούν.

Φανή Κερασιώτου Vassilis Giakoumakis Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι.!!!
Τα πρώτα εκατό χρόνια είναι δύσκολα!!!

Vassilis Giakoumakis Σωστά. Ας φυλάξουμε λοιπόν τα λόγια για τα δεύτερα εκατό χρόνια που θα είναι πιό εύκολα τα πράγματα. Καλή σας νύχτα.

 

[kostas8000]

ρε τρανσακο τραμουντανοπουστρακο για το Cambridge δεν μας ειπες.....χα χα χα 

 

[kostas8000]

τραμουντανοπουστρακο τον GOO(L)D θα τον προσκυνήσεις και θα του παρεις και πιτα ρουφηχτη


και μαλιστα ακουω ότι θα σε παρει παρτουζα με τον silver τον μικρο του αδελφο χα χα χα

ερχονται νεα κειμενα σημερα τραμουντανοπουστρα κατσε να διαβασεις

αλλα και βιντεο από youtube όχι με μαυρους που γουστάρεις, αλλα με αναλυσεις για την επομενη οικονομικη κριση που ερχεται......

ανοιξε αυτια (όχι κολαρακη αυτην τη φορα) και ακου......

πες μας κατι και για το Cambridge εχεις παει εκει με την σχεση σου????χε χε χε

 

[kostas8000]

ετσι ετσι τραμουντανοτρυπιε φερε και φιλους στο θεμα αυτό να γινει πιο γνωστο στο μπου

να ξεστραβωθεί ο κάθε μπηχτουλας της φυλης για το τι τον περιμενει ακομα.......

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[dCorso]

http://www.analyst.gr/2017/09/10/i-anagkaiotita-dialisis-tis-evrozonis/

Οι εκ διαμέτρου αντίθετες αντιλήψεις μεταξύ των κρατών της νομισματικής ένωσης, η διαβρωτική οικονομική πολιτική της Γερμανίας, καθώς επίσης τα τεράστια λάθη που προηγήθηκαν συνηγορούν στο ότι, η καλύτερη λύση είναι η από κοινού επιστροφή όλων των χωρών μαζί στην προ ευρώ εποχή. 

Η αποτυχία είναι το αποτέλεσμα της οικονομικής πολιτικής της φτωχοποίησης του γείτονα και του μισθολογικού dumping της Γερμανίας – η οποία δρομολογήθηκε λίγο πριν την υιοθέτηση του ευρώ, με στόχο την εξαγωγική απομύζηση όλων των εταίρων της. Εδώ δεν μπορεί να ισχυρισθεί κανείς πως ο στόχος της Γερμανίας ήταν από την αρχή η δημιουργία του 4ου Ράιχ μέσω της οικονομικής κατοχής των ευρωπαϊκών κρατών και της μετατροπής τους σε προτεκτοράτα – επειδή φάνηκε μετά την κρίση χρέους, από την οποία τράφηκε και δυνάμωσε η χώρα.

Aπο την αρχη φανηκε ο στοχος τους.. :S

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το Ναζιστικό κόμμα στη Γερμανία επεξεργάστηκε ένα σχέδιο για την ενοποίηση της Ευρώπης, έτσι ώστε να μπορεί να ελέγχει τους πόρους. Εμπνευστής του προγράμματος, ήταν ο υπουργός οικονομικών του Χίτλερ, Βάλτερ Φουνκ που δημοσίευσε το 1942 τη μελέτη του, με τον τίτλο Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (Europäische Wirtschaftsgemeinschaft)

 

[kostas8000]

Aπο την αρχη φανηκε ο στοχος τους.. :S

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το Ναζιστικό κόμμα στη Γερμανία επεξεργάστηκε ένα σχέδιο για την ενοποίηση της Ευρώπης, έτσι ώστε να μπορεί να ελέγχει τους πόρους. Εμπνευστής του προγράμματος, ήταν ο υπουργός οικονομικών του Χίτλερ, Βάλτερ Φουνκ που δημοσίευσε το 1942 τη μελέτη του, με τον τίτλο Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (Europäische Wirtschaftsgemeinschaft)

αυτά πεσ'τα στους ευρωλιγουριδες τους τραμουντανοτρυπιους......

η επομενη οικονομικη κριση απλα θα εκμηδενιση την χωρα,ακομα και η ελιτ με τα κλεμενα θαλασσοδάνεια δεν θα τα καταφερει το πλεγμα εχει στηθει πλεον

τα μνημονια ξεπαστρεψαν την μικρη και μεσαια ταξη(ως ένα βαθμο) σειρα τωρα εχει η ανωτερη οικονομικη ταξη με την καταργηση του χρηματος και την αρπαγη των καταθέσεων ακομα και από το πρωτο ευρω

τραμπουστρακο τον GOO(L)D θα τον προσκυνήσεις.....ουτε οι μουσουλμανοι τετοιο προσκυνητο χα χα χα 

 

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2017/09/11/o-polemos-tis-4is-genias/

Στο συγκεκριμένο πόλεμο το πεδίο της μάχης δεν είναι πια έξω από τον άνθρωπο, αλλά στο εσωτερικό του, στο μυαλό και στα συναισθήματα του – ενώ οι μιλιταριστικές επιχειρήσεις δεν λειτουργούν πλέον μέσω του στρατιωτικού αποικισμού με στόχο την κατοχή μίας περιοχής, αλλά με τον διανοητικό αποικισμό για τον έλεγχο της κοινωνίας της.
.
«Ο τέταρτος παγκόσμιος πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει και δεν είναι πυρηνικός. Ενώ εσείς χαλαρώνετε, ενώ καταναλώνετε, ενώ απολαμβάνετε τη διασκέδαση που σας προσφέρει το σύστημα, ένας αόρατος στρατός προσπαθεί να κυριαρχήσει στη σκέψη σας, στη συμπεριφορά και στα συναισθήματα σας, ληστεύοντας σας.
Χωρίς να το παίρνετε καθόλου είδηση, χωρίς να το νοιώθετε ή να το συνειδητοποιείτε, η θέληση σας καταλαμβάνεται από αόρατες κατοχικές δυνάμεις. Οι μάχες δεν διεξάγονται σε μακρινούς τόπους, αλλά μέσα στο ίδιο σας το κεφάλι. Δεν πρόκειται πλέον για έναν πόλεμο με στόχο τη στρατιωτική κατάκτηση κάποιων περιοχών, αλλά για έναν πόλεμο που έχει αντικείμενο την κατάκτηση του εγκεφάλου σας – για μάχες που εσείς οι ίδιοι ως άτομα, όπου και αν βρίσκεσθε, αποτελείτε τον κύριο στόχο.
Ο στόχος δεν είναι πλέον ο θάνατος του εχθρού, αλλά ο έλεγχος του. Οι σφαίρες δεν κατευθύνονται πια στο κεφάλι σου, αλλά στις αντιφάσεις, στους ενδόμυχους φόβους και στις ψυχολογικές σου ευπάθειες – στα κρυφά και ευάλωτα σημεία σου. Η συμπεριφορά σου θα ερευνάται συνεχώς από ειδικούς, θα καθοδηγείται και θα ελέγχεται. Η σκέψη και η ψυχή σου θα υποβάλλονται στις ακραίες δοκιμασίες του πολέμου της 4ης γενιάς.
Ενός πολέμου χωρίς στρατιωτικά μέτωπα, χωρίς δυνατότητες υποχώρησης, χωρίς τεθωρακισμένα και χωρίς όπλα – ενός πολέμου στον οποίο εσύ θα είσαι ταυτόχρονα θύμα όσον αφορά τον εαυτό σου και δράστης σε σχέση με το περιβάλλον σου» (M. Freytas με παρεμβάσεις).
.
Άρθρο

Η ονομασία «Πόλεμος της 4ης γενιάς» (Fourth Generation Warfare – 4GW) είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται κυρίως από αναλυτές και στρατιωτικούς αξιωματούχους, για να περιγράψουν την τελευταία φάση του πολέμου στην εποχή της πληροφορικής και των παγκοσμιοποιημένων μέσων επικοινωνίας. Η θεωρία εμφανίσθηκε για πρώτη φορά το 1989, όταν ο κ. W. Lind μαζί με τέσσερις ακόμη αξιωματικούς του αμερικανικού στρατού δημοσίευσε το ντοκουμέντο «Το μεταβαλλόμενο πρόσωπο του πολέμου: στην 4η γενιά» (The Changing Face of War: Into the 4th Generation). Σύμφωνα με το έγγραφο, το οποίο έχουν φυσικά αντικρούσει αρκετοί, οι τέσσερις γενιές του πολέμου είναι οι εξής:
(α) Πρώτη γενιά: Εμφάνιση των πυροβόλων όπλων, συγκρούσεις των στρατών με τακτικές «σε γραμμές και σε στήλες» (Ναπολέων). Ξεκίνησε μετά την ειρήνη της Βεστφαλίας το 1648, όπου έληξε ο τριακονταετής πόλεμος.
(β) Δεύτερη γενιά: Είσοδος στην εποχή της βιομηχανικής επανάστασης, όπου υπήρχε η δυνατότητα μεταφοράς μεγάλων ποσοτήτων στρατιωτικού εξοπλισμού και ανθρώπων, καθώς επίσης το βαρύ πυροβολικό (1ος Παγκόσμιος Πόλεμος).
(γ) Τρίτη γενιά: Εξουδετέρωση του εχθρού μέσω της εκμετάλλευσης των αδυναμιών του, χωρίς τη φυσική του καταστροφή (2ος Παγκόσμιος Πόλεμος, Αστραπιαίος πόλεμος του γερμανικού στρατού – Blitzkrieg).
(δ) Τέταρτη γενιά: Η εξέλιξη της τεχνολογίας και της πληροφορικής, η παγκοσμιοποίηση των «ειδησεογραφικών μηνυμάτων», καθώς επίσης οι τρόποι επηρεασμού της κοινής γνώμης (χειραγώγηση κλπ.), έχουν καταστήσει τον ψυχολογικό πόλεμο μέσω των πάσης φύσεως ΜΜΕ, συμπεριλαμβανομένων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, στο στρατηγικό όπλο του πολέμου της 4ης γενιάς.
Εν προκειμένω η χρήση των στρατιωτικών μονάδων αντικαθίσταται από τη χρήση των ΜΜΕ – ενώ η ψυχολογική δράση της τρομοκρατίας, αντικαθιστά τα όπλα στο σενάριο του πολέμου. Στο συγκεκριμένο πόλεμο το πεδίο της μάχης δεν είναι πια έξω από τον άνθρωπο, αλλά στο εσωτερικό του – στο μυαλό και στα συναισθήματα του. Εκτός αυτού, οι πολεμικές επιχειρήσεις δεν λειτουργούν πλέον μέσω του στρατιωτικού αποικισμού με στόχο τον έλεγχο μίας περιοχής, την κατοχή της δηλαδή, αλλά μέσω του διανοητικού αποικισμού για τον έλεγχο μίας κοινωνίας. Ο συνδυασμός της νέας πολεμικής τακτικής με τη στρατιωτική χρησιμοποιήθηκε κυρίως στο Ιράκ – ενώ έγινε γνωστή ως «στρατηγική σοκ και δέους», όπου πριν την εισβολή τα ΜΜΕ μετέδιδαν καταστροφικές εικόνες τεράστιων βομβών που τρομοκράτησαν στο έπακρο τον πληθυσμό.
Περαιτέρω, οι στρατιώτες του πολέμου της 4ης γενιάς δεν είναι πια στρατιωτικοί, αλλά ειδικοί της επικοινωνίας και της πληροφορικής στον τομέα των εξεγέρσεων – είτε για την ανατροπή ενός καθεστώτος μέσω της πυροδότησης λαϊκών εξεγέρσεων (όπως για παράδειγμα στην Ουκρανία), είτε για την καταπολέμηση υφισταμένων εξεγέρσεων, έτσι ώστε να παραμείνει το καθεστώς ως έχει (όπως στην Ελλάδα – MARFIN). Με απλά λόγια, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις αντικαθίστανται από τις ψυχολογικές – στις οποίες χρησιμοποιείται ο λαός (οι ιθαγενείς), χειραγωγούμενος κατά το δοκούν.

Οι σφαίρες τώρα των στρατιωτών αντικαθιστώνται από κατάλληλα «σλόγκαν» στα ΜΜΕ, τα οποία δεν καταστρέφουν τα σώματα των ανθρώπων, αλλά διαλύουν την ικανότητα των εγκεφάλων τους να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις – στηρίζοντας τότε τα συμφέροντα των επιτιθεμένων, αντί τα δικά τους! Ο επικοινωνιακός βομβαρδισμός μέσω των ΜΜΕ και των καταστροφικών συνθημάτων που προωθούνται, έχει στόχο την «αποτέφρωση» της ανακλαστικής σκέψης (=πληροφόρηση, επεξεργασία των πληροφοριών, σύνθεση) – αμέσως μετά στην αντικατάσταση της από μία διαδοχική σειρά εικόνων εκτός του χώρου και του χρόνου. Σε μία χρονική και τοπική απόσταση δηλαδή που δεν είναι δυνατόν να ελεγχθούν οι εικόνες και οι πληροφορίες ως προς την αλήθεια τους, από αυτούς που δέχονται την επίθεση.
Ο επικοινωνιακός βομβαρδισμός μέσω των ΜΜΕ δεν λειτουργεί δια μέσου της λογικής των ανθρώπων, αλλά μέσω της ψυχολογίας τους. Με απλά λόγια δεν χειραγωγείται το συνειδητό, αλλά οι επιθυμίες και οι μη συνειδητοί φόβοι τους – με έναν τρόπο που είναι σχεδόν αδύνατον να αμυνθούν οι περισσότεροι, ειδικά οι λιγότερο μορφωμένοι.
Στα πλαίσια αυτά κάθε ημέρα, 24 ώρες το 24ωρο, ένας αόρατος στρατός τοποθετεί ως στόχο τον εσωτερικό κόσμο των θυμάτων του – χωρίς να χρησιμοποιεί αεροπλάνα ή υποβρύχια, αλλά μόνο εικόνες και μηνύματα (σλόγκαν) «στοχευόμενα» χειραγωγημένων πληροφοριών. Οι ψυχολογικοί πολεμιστές δεν θέλουν ασφαλώς να σκέφτονται και να αναλύουν οι άνθρωποι τις «πληροφορίες» που τους δίνουν – αλλά να τις καταναλώνουν «ωμές», χωρίς να τις συνδέουν (συνδυάζουν) μεταξύ τους.
Τέλος, τα μηνύματα και οι εικόνες είναι ουσιαστικά οι πύραυλοι του πολέμου της τέταρτης γενιάς, οι οποίοι εκτοξεύονται από τα συνδεδεμένα μεταξύ τους μεγάλα ΜΜΕ, με στόχο τον ανθρώπινο εγκέφαλο που αποτελεί το σύγχρονο πεδίο μάχης – συνήθως με μία εντυπωσιακή ακρίβεια ενώ, όλοι όσοι τυχόν δεν «προσβάλλονται», περιθωριοποιούνται ως οπαδοί θεωριών συνωμοσίας, φαντασιόπληκτοι, ανόητοι κοκ. Εκτός αυτού όταν αντιδρούν ενεργητικά και θέλουν να ενημερώσουν τους συνανθρώπους τους, γίνονται στόχος επιθέσεων – όπως για παράδειγμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με αγενή σχόλια, με βρώμικες εκφράσεις, με προσβλητικές κριτικές κοκ. Όσον αφορά δε τις «επαναστάσεις», αντικαθίστανται από αυτές του πληκτρολογίου – μέσω των οποίων οι μάζες εκτονώνονται, χωρίς να δημιουργούν προβλήματα στη «νέα τάξη πραγμάτων».
Ο οικονομικός πόλεμος
Περαιτέρω, όλοι γνωρίζουμε πως η Ελλάδα δέχθηκε μία μαζική οικονομική επίθεση – ότι αποτέλεσε το στόχο ενός οικονομικού πολέμου, με όπλα της τρίτης και της τέταρτης γενιάς, σύμφωνα με τα παραπάνω. Υπενθυμίζουμε δε τα εξής, όσον αφορά τη διαφορά ενός στρατιωτικού, από έναν οικονομικό πόλεμο:
«Σε γενικές γραμμές, κατά τη διάρκεια ενός στρατιωτικού πολέμου η ηττημένη χώρα έχει οικονομικές απώλειες, έμψυχες, καθώς επίσης υλικές – αφού το κόστος διεξαγωγής είναι μεγάλο, σκοτώνονται άνθρωποι, ενώ καταστρέφονται τα κτίρια και οι λοιπές υποδομές της. Στη συνέχεια εγκαθίστανται οι δυνάμεις κατοχής, ορίζεται μία κυβέρνηση δωσίλογων, λεηλατούνται οι πόροι της, φορολογείται από τους εισβολείς, βασανίζονται οι Πολίτες της, επικρατούν συνθήκες υπογεννητικότητας, μετανάστευσης κοκ.
Κατά τη διάρκεια ενός οικονομικού πολέμου τώρα, το κόστος είναι επίσης μεγάλο, οι άνθρωποι στην ηττημένη χώρα πεθαίνουν χωρίς να χρειαστεί να σκοτωθούν (μείωση του προσδόκιμου ζωής, ελλιπής ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ανεργία, εξαθλίωση κλπ.), τα κτίρια ερημώνουν λόγω των μαζικών χρεοκοπιών, καθώς επίσης της οικονομικής αδυναμίας του πληθυσμού, ενώ οι υποδομές καταστρέφονται σταδιακά εξαιτίας της μη συντήρησης τους. Επίσης, εγκαθίστανται οι δυνάμεις κατοχής στο εσωτερικό της, λιγότερες και με πολύ χαμηλότερο κόστος, η κυβέρνηση της «αναγκάζεται» να λειτουργεί ενδοτικά, λεηλατείται η ιδιωτική και η δημόσια περιουσία της, φορολογείται, βασανίζονται οικονομικά οι Πολίτες της, υπάρχει υπογεννητικότητα, κλιμακώνεται η μετανάστευση κοκ.
Σε αντίθεση όμως με την οικονομική ήττα και την κατοχή της, όταν η χώρα χάνει έναν στρατιωτικό πόλεμο, όλα συμβαίνουν χωρίς τη συμφωνία των Πολιτών της. Παράλληλα, δημιουργούνται ομάδες αντίστασης στο εσωτερικό της, με στόχο την ανάκτηση της ελευθερίας, καθώς επίσης της εθνικής τους κυριαρχίας.
Η οικονομικά ηττημένη χώρα όμως αναγκάζεται να συμφωνεί με την κατοχή της, η υφαρπαγή και η εξαθλίωση της διενεργούνται σταδιακά (κυλιόμενη πτώχευση), ενώ όλα όσα υπογράφουν οι πολιτικοί της είναι δεσμευτικά και εντός των κανόνων του διεθνούς δικαίου – οπότε δεν θεωρείται κατακτημένη, αλλά ότι πληρώνει δίκαια τα λάθη και τις παραλείψεις της, αφού με δική της επιλογή χρεώθηκε.
Φυσικά ο δανειστής προστατεύεται από τους διεθνείς νόμους – ενώ τυπικά δεν υφαρπάζει, αλλά είτε κατάσχει ότι είναι χρεωμένο για να εξοφληθεί, είτε εξαγοράζει άλλα περιουσιακά στοιχεία του ηττημένου, ελεύθερα χρεών, στις εξευτελιστικές τιμές βέβαια που έχει ως αποτέλεσμα ένας χαμένος πόλεμος.
Τα παραπάνω αποτελούν τις σημαντικότερες ίσως διαφορές μεταξύ των δύο μορφών πολέμου – σημειώνοντας ότι, η συμπεριφορά του στρατιωτικού κατακτητή ευρίσκεται εκτός των κανόνων του διεθνούς Δικαίου. Όταν δε κάποια στιγμή χάνει τον πόλεμο από τις συμμαχικές δυνάμεις που δημιουργούνται και επιτίθενται εναντίον του, η ηττημένη χώρα ανακτά όλα όσα έχασε αυτόματα – απαιτώντας ταυτόχρονα αποζημιώσεις για τις ζημίες που της προκλήθηκαν (κάτι που προφανώς δεν συμβαίνει στην οικονομική μορφή του πολέμου)«.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, εάν συνδέσει κανείς τα δύο διαφορετικά κείμενα μαζί με την εισαγωγή, θα κατανοήσει εύκολα τι ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα – γιατί σιωπούν τα πρόβατα παρά το ότι οδηγούνται στη σφαγή, τους φόβους που έχουν πλημμυρίσει το υποσυνείδητο τους, την πλήρη ανυπαρξία διαμαρτυριών και εξεγέρσεων απέναντι σε μία πολιτική που οδηγεί στην πλήρη απώλεια της εθνικής τους κυριαρχίας στο διηνεκές, την αδιαφορία για τα παιδιά τους κοκ.
Πρέπει βέβαια να κάνει τον κόπο να διαβάσει προσεκτικά και να σκεφτεί σοβαρά μόνος του, κλείνοντας τα μάτια και τα αυτιά του για να αποφύγει τον εχθρικό επικοινωνιακό βομβαρδισμό που δέχεται σε καθημερινή βάση, άμεσα και έμμεσα – τον οποίο, στην προσπάθεια τους να ερμηνεύουν οι Έλληνες, εφεύραν την ανόητη έννοια του «ψεκασμού», η οποία φυσικά τους γελοιοποίησε και τους εξευτέλισε. Τέλος, ο έμμεσος επικοινωνιακός βομβαρδισμός είναι αυτός που ασκείται από ΜΜΕ, από κόμματα και Θεσμούς, οι οποίοι χρησιμοποιούνται από τους ξένους χωρίς καν να το καταλαβαίνουν – υποστηρίζοντας ως εκ τούτου ακούσια ή/και ιδιοτελώς  τους επιτιθέμενους.

 

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2017/09/13/i-filelevtheri-pagida/

Η φιλελεύθερη παγίδα


Αυτό που μας ενδιαφέρει σήμερα στην Ευρώπη είναι το πού μας οδηγεί ο ακραίος καπιταλισμός, ο οποίος επιβάλλεται πλέον από τη Γερμανία σε όλα τα άλλα κράτη με τη βοήθεια της κρίσης χρέους – γνωρίζοντας πως το μεγαλύτερο ελάττωμα του είναι μακράν η απληστία των ανώτατων εισοδηματικών τάξεων.


«Θεωρούμε γελοίες τις αναφορές στην ανάγκη ιδιωτικοποιήσεων και ξένων επενδύσεων σε χώρες όπως η Ελλάδα, στην οποία διεξάγεται η μεγαλύτερη ληστεία όλων των εποχών – αφού δεν πρόκειται να ωφεληθούν ούτε στο ελάχιστο οι Έλληνες, οι οποίοι θα χάσουν ότι έχουν και δεν έχουν παραμένοντας χρεωμένοι στο διηνεκές.
Ντρεπόμαστε επί πλέον για την παγίδα, στην οποία έχουμε οδηγηθεί ως κοινωνία, όσον αφορά επενδύσεις όπως της Eldorado Gold ή αποκρατικοποιήσεις όπως της FRAPORT – όπου επιχειρήσεις που δεν έχουν καμία πρόθεση να τηρήσουν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις εκβιάζουν τη χώρα, τοποθετώντας τη μία κοινωνική ομάδα απέναντι στην άλλη και το ένα πολιτικό κόμμα εναντίον του άλλου.
Αναγκάζουν δε ακόμη και τους εργαζομένους τους να πολεμούν για τα συμφέροντα τους, εκμεταλλευόμενες τη φτώχεια και την ανεργία στην Ελλάδα – με την έννοια ότι τους στέλνουν έμμεσα στα υπουργεία, για να μη χάσουν τις θέσεις εργασία τους«.
.
Άποψη
Φιλελεύθερος – φίλος με την ελευθερία δηλαδή. Μία πάρα πολύ όμορφη λέξη, η οποία «μιλάει» στο υποσυνείδητο των ανθρώπων, δημιουργώντας τους συναισθήματα χαράς και ικανοποίησης. Όλοι γνωρίζουν βέβαια πως θυσιάσθηκε ένα μέρος της ελευθερίας με αντάλλαγμα τα οφέλη της διαβίωσης μέσα σε οργανωμένες κοινωνίες – όπως επίσης το ότι, η ελευθερία του ενός φτάνει έως εκεί που ξεκινάει η ελευθερία του άλλου.
Η λέξη τώρα, κατ’ αναλογία το πολίτευμα που την εκπροσωπεί, ο φιλελευθερισμός, έχει μία πολύ θετική απήχηση στους ανθρώπους – ειδικά σε αυτούς που ξέρουν πως, σύμφωνα με τη φιλελεύθερη αντίληψη, ο νόμος που απορρέει από την αστική κοινωνία αναπτύσσεται κατά κάποιον τρόπο «από τα κάτω προς τα επάνω». Η αιτία είναι το ότι, ο σκοπός του φιλελεύθερου νόμου είναι να ανταποκριθεί στις ανάγκες που εκφράζει η κοινή γνώμη – παραμένοντας έτσι όσο το δυνατόν πιο κοντά στις προσδοκίες της. Ως εκ τούτου αποτελεί στην ουσία ένα «φιλολαϊκό πολίτευμα» – με κέντρο βάρους την αστική τάξη.
Αντίθετα στη βουλησιαρχική σχολή, σε εκείνη την επαναστατική, μαρξιστική αντίληψη δηλαδή που καλεί να επέμβει ο άνθρωπος ενεργά στην κοινωνία για να ανατρέψει την αστική τάξη και να αλλάξει την κοινωνική βάση, θεωρείται πως ο νόμος οφείλει να δρα «από τα επάνω προς τα κάτω» – με την έννοια πως το Κράτος πρέπει να θεσπίζει νόμους για να διορθώσει μία εκ φύσεως διεφθαρμένη κοινωνία, παραδομένη στα ιδιωτικά συμφέροντα και στην αναζήτηση του κέρδους, στα όρια της παραβατικότητας (πηγή: L. Ferry).
Εν προκειμένω ο νόμος που πηγάζει από την κρατική εξουσία έχει στόχο να ανορθώσει την κοινωνία, έτσι ώστε να την οδηγήσει όσο είναι δυνατόν στο επίπεδο του ιδεώδους που σχεδιάζεται κεντρικά – ενώ αυτό είναι κατ’ εξοχήν το πνεύμα όλων των επαναστατικών νόμων και δράσεων. Το πολίτευμα τώρα που εκπροσωπείται από αυτές τις έννοιες, ο κομμουνισμός, είχε επίσης θετική απήχηση – ειδικά οι αναφορές, σύμφωνα με τις οποίες οι άνθρωποι μπορούν να οργανώνονται συνειδητά, για να έλθουν σε ρήξη με το παρελθόν και να επινοήσουν το μέλλον. Δυστυχώς όμως δεν δόθηκε η απαιτούμενη σημασία στο ότι το κράτος, η πολιτική ηγεσία δηλαδή, θα μπορούσε να είναι ανάλογα διεφθαρμένη όπως η κοινωνία – οπότε ήταν δεδομένη η αποτυχία.
Συνεχίζοντας, όλες οι προθέσεις που αφορούν πολιτεύματα είναι θετικές, έως ότου φανούν από την πράξη τα αποτελέσματα τους – όπου στο θέμα του κομμουνισμού έχει τεκμηριωθεί τουλάχιστον ότι, οι ανθρώπινες κοινωνίες ευρίσκονται ακόμη έτη φωτός μακριά, από το να εφαρμόσουν πρακτικά την θεωρία του. Μπορεί όμως ο κομμουνισμός να απέτυχε πρώτος, έχοντας αποδειχθεί πολύ λιγότερο ανθεκτικός από το φιλελευθερισμό που είχε προηγηθεί σημαντικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ο φιλελευθερισμός στη μετέπειτα του εξέλιξη, στον ακραίο καπιταλισμό, θα επιβιώσει – τονίζοντας πως η καλύτερη εκδοχή του, η φιλελεύθερη ανθρωπιστική δημοκρατία ή «σοσιαλδημοκρατία», ήταν αυτή που οδήγησε στην ευημερία της Δύσης μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Βέβαια το μεγάλο πρόβλημα είναι το ότι, όταν τα συστήματα συνυπάρχουν σε διάφορες περιοχές του πλανήτη και ανταγωνίζονται μεταξύ τους, δύσκολα μπορεί κανείς να τα αξιολογήσει σωστά, με κριτήριο τα αποτελέσματα τους – ενώ σχεδόν πάντοτε το βασικό θέμα είναι το ποιός ή ποιοί τα εφαρμόζουν. Κρίνεται λοιπόν ο κομμουνισμός του Λένιν, του Στάλιν και του Μάο, ο νεοφιλελευθερισμός της σχολής του Σικάγο, ο  εθνικοσοσιαλισμός του Χίτλερ ή η σοσιαλδημοκρατία της κεντρικής Ευρώπης που λειτουργεί ακόμη σήμερα σε κάποιο βαθμό στη Σκανδιναβία – από μία ώριμη κοινωνία με επαρκή παιδεία. Σε καμία περίπτωση αυτού καθεαυτού οι ιδεολογίες, οι οποίες ποτέ δεν είναι αρνητικές, όσο και αν τις κατηγορεί κανείς.
Εν τούτοις, αυτό που μας ενδιαφέρει σήμερα στην Ευρώπη είναι το πού μας οδηγεί ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός, ο οποίος επιβάλλεται πλέον από τη Γερμανία σε όλα τα άλλα κράτη με τη βοήθεια της κρίσης – γνωρίζοντας πως το μεγαλύτερο ελάττωμα του είναι μακράν η μη ισορροπημένη αναδιανομή των εισοδημάτων. Στα πλαίσια αυτά είναι σωστό να εξετάσουμε εν πρώτοις την κατάσταση στις Η.Π.Α. – επειδή έχουν προηγηθεί σημαντικά, όσον αφορά την πρακτική εφαρμογή του πολιτεύματος που έχει υπερισχύσει πια στον πλανήτη. Ειδικότερα τα εξής:
Οι Η.Π.Α.
Η ανατολική ακτή της υπερδύναμης, με πληθυσμό περί τα 112 εκ., θεωρείται μαζί με την Καλιφόρνια ως η πιο προοδευμένη και ευημερούσα περιοχή των Η.Π.Α. Εν τούτοις, το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών είναι δραματικό – σε σημείο που μπορεί να ισχυρισθεί κανείς πως οι δύο αυτές ομάδες ζουν σε διαφορετικούς πλανήτες, ότι πρόκειται για δύο Αμερικές (πηγή).
Για παράδειγμα το New Hampshire, σύμφωνα με την παραπάνω πηγή, ευρίσκεται στη δεύτερη θέση όσον αφορά τους θανάτους από παρασκευάσματα οπίου και στην πρώτη από μία φθηνότερη ουσία. Πρόκειται για θανάτους από απελπισία, η οποία δεν είναι μόνο οικονομική αλλά, κυρίως, πολιτισμική – σε μία Πολιτεία που κυριολεκτικά καταρρέει, επειδή δεν επενδύει καθόλου στο ανθρώπινο κεφάλαιο της.
Ειδικά στην Υγεία και στην Παιδεία δαπανώνται ελάχιστα χρήματα, μεταξύ άλλων με αποτέλεσμα οι σπουδαστές που καταφέρνουν να αποφοιτήσουν να έχουν τα υψηλότερα μέσα επίπεδα χρέους στη χώρα – επειδή παίρνουν δάνεια για να χρηματοδοτήσουν τις σπουδές, αφού η κρατική χρηματοδότηση έχει μειωθεί δραματικά. Εν τω μεταξύ περίπου το 50% του πληθυσμού έχει μόνο απολυτήριο γυμνασίου, οπότε η μοναδική επαγγελματική του προοπτική είναι μία 15ωρη εργασία, με ελάχιστη αμοιβή.
Στη δυτική ακτή τώρα, στο San Francisco και στην Bay Area, συνυπάρχουν επιχειρήσεις κολοσσοί όπως η Facebook, η Google και η Apple με χιλιάδες αστέγους και εξαρτημένους – οι οποίοι κείτονται στους δρόμους, γεμάτοι βρωμιά. Σε κάθε γωνία του San Francisco βλέπει κανείς καταφύγια αστέγων – ενώ η πόλη θα ήθελε να κατασκευάσει περισσότερα, αλλά δεν είναι σε θέση να αγοράσει οικόπεδα, επειδή οι τιμές τους έχουν εκτοξευθεί στα ύψη από τα υψηλά ενοίκια που πληρώνουν τα πλουσιοπάροχα αμειβόμενα στελέχη των τεχνολογικών γιγάντων.

Συνεχίζοντας, παρά το ότι η αμερικανική οικονομία αναπτύσσεται, ενώ η ανεργία μειώνεται (αν και μόνο στατιστικά αφού όλο και περισσότεροι άνθρωποι θάβονται ζωντανοί από το σύστημα – ανάλυση), για την πλειοψηφία του πληθυσμού το μέλλον γίνεται όλο και πιο σκοτεινό – επειδή το εισόδημα του κατώτερου 80% των νοικοκυριών έχει παραμείνει κάτω από το ρυθμό ανάπτυξης τα τελευταία 34 χρόνια (γράφημα, πηγή).
Το 2016 περί τα 28,6 εκ. αμερικανών δεν είχαν ασφάλεια υγείας (πηγή) – ενώ στην πλουσιότερη και ισχυρότερη χώρα του πλανήτη οι γιατροί παρέχουν τις υπηρεσίες τους στους φτωχούς τα Σαββατοκύριακα, χωρίς αμοιβή. Χιλιάδες άρρωστοι προσέρχονται και περιμένουν ολόκληρη την ημέρα, κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο, για να τους εξετάσει ένας τέτοιος γιατρός – ενώ το 2016 περί τους 64.000 αμερικανούς πέθαναν από υπερβολική δόση (πηγή), επειδή δεν άντεχαν τους ψυχικούς και φυσικούς πόνους της περιθωριοποίησης τους.
Τέλος, ανάλογα από ποιά οπτική γωνία εξετάζει κανείς τον αμερικανικό φιλελευθερισμό, αναφέρεται σε έναν «καπιταλισμό 0,2» ή σε έναν «καπιταλισμό 0,01» – εννοώντας πως έχει εξελιχθεί σε ένα σύστημα, από το οποίο ωφελείται είτε το ανώτερο 20% της κοινωνίας, είτε το 1%, ενώ όλοι οι υπόλοιποι εισπράττουν τα ψίχουλα μίας παραγωγής (ΑΕΠ) ή ενός πλούτου που συνεχώς αυξάνεται.

Η Γερμανία
Στη νούμερο ένα τώρα οικονομία της Ευρώπης, στην ατμομηχανή της Ευρωζώνης που απομυζεί αχόρταγα τους εταίρους της έχοντας τους φυλακίσει στο κοινό νόμισμα (την Ελλάδα στο θάλαμο απομόνωσης υψίστης ασφαλείας), η ανεργία έχει σχεδόν μηδενισθεί – παραδόξως ταυτόχρονα με την άνοδο των εισοδηματικών ανισοτήτων! Το ποσοστό του κινδύνου της φτώχειας στα μονοπρόσωπα νοικοκυριά έχει αυξηθεί στο 30% (πηγή) – ενώ αρκετοί εργάζονται μεν με συμβάσεις πλήρους απασχόλησης, αλλά ο μισθός τους δεν αρκεί για να καλύψει τις βασικές τους ανάγκες.
Τα διαθέσιμα εισοδήματα του κατώτερου 40% του πληθυσμού δεν έχουν ακολουθήσει το ρυθμό ανάπτυξης μετά το 1990 – ενώ το 20% κερδίζει λιγότερα χρήματα, από ότι το 1991. Λογικά λοιπόν ο ρατσισμός κλιμακώνεται, όπως άλλωστε στις Η.Π.Α., επειδή θεωρούνται υπεύθυνοι οι μετανάστες που είναι πρόθυμοι να εργασθούν για πολύ λιγότερα χρήματα, καθώς επίσης σε πολύ χειρότερες συνθήκες – έχοντας την άποψη πως σύντομα θα εξελιχθεί σε ένα από τα βασικότερα πολιτικά θέματα της χώρας.
Υπενθυμίζουμε εδώ πως η μεγάλη στροφή στη Γερμανία, η οποία άλλωστε σηματοδότησε την κατάρρευση της σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα, έγινε από τον καγκελάριο Schroeder – ο οποίος υιοθετώντας το 2000 την ατζέντα 2010 απελευθέρωσε την αγορά εργασίας, προσαρμόζοντας την στο ακραία νεοφιλελεύθερο αγγλοαμερικανικό μοντέλο. Στη συνέχεια κανένας δεν αμφισβήτησε σοβαρά αυτήν την πολιτική, παρά τα καταστροφικά αποτελέσματα της στις Η.Π.Α. – θεωρώντας πως στη Γερμανία δεν θα κλιμακωθούν ο ρατσισμός, η μαζική φτώχεια και οι ταξικοί πόλεμοι.

Ακόμη χειρότερα, η πολιτική αυτή επιβλήθηκε στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης με τη βοήθεια της κρίσης χρέους – παρά το ότι τα χρέη αυτά προέρχονταν από τη διαφθορά και τη διαπλοκή της πολιτικής με την οικονομική εξουσία, από τη συνεχώς αυξανόμενη νόμιμη φοροδιαφυγή των πολυεθνικών (νόμιμη επειδή θεσμοθετήθηκε από κυβερνήσεις που ευρίσκονται στην έμμισθη υπηρεσία των χρηματοπιστωτικών κολοσσών), καθώς επίσης από τις κλιμακούμενες εισοδηματικές ανισότητες.
Σήμερα επιχειρεί να μιμηθεί το γερμανικό παράδειγμα η Γαλλία, η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, αδυνατώντας να ανταγωνισθεί διαφορετικά τη Γερμανία – μετά την εκλογή ενός προέδρου, ο οποίος δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τον κ. Σόιμπλε. Χώρες δε όπως η Πορτογαλία και η Ελλάδα έχουν μετατραπεί ήδη σε προτεκτοράτα – εκλιπαρώντας για τη διεξαγωγή ξένων επενδύσεων, χωρίς καμία απολύτως προστασία των Πολιτών τους. Η Πορτογαλία πάντως ήδη χαρακτηρίζεται ως χώρα της LIDL – ενώ το γερμανικό ντοκιμαντέρ που αναφέρεται στην ιδιωτικοποίηση του νερού (βίντεο), είναι κάτι περισσότερο από αποκαλυπτικό.
Επίλογος
Συμπερασματικά δεν υπάρχουν κακά πολιτικά και οικονομικά συστήματα, αλλά κακές εφαρμογές τους – γεγονός που ισχύει επίσης για το φιλελευθερισμό, ο οποίος δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη σημερινή του μορφή, όπως η αριστερά με την παρούσα ελληνική κυβέρνηση.
Θεωρούμε δε γελοίες τις αναφορές στην ανάγκη ιδιωτικοποιήσεων και ξένων επενδύσεων σε χώρες όπως η Ελλάδα, στην οποία διεξάγεται η μεγαλύτερη ληστεία όλων των εποχών – αφού δεν πρόκειται να ωφεληθούν ούτε στο ελάχιστο οι Έλληνες, οι οποίοι θα χάσουν ότι έχουν και δεν έχουν παραμένοντας χρεωμένοι στο διηνεκές.

Ντρεπόμαστε επί πλέον για την παγίδα, στην οποία έχουμε οδηγηθεί ως κοινωνία, όσον αφορά επενδύσεις όπως της ELDORADO ή αποκρατικοποιήσεις όπως της FRAPORT – όπου επιχειρήσεις που δεν έχουν καμία πρόθεση να τηρήσουν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις εκβιάζουν τη χώρα, τοποθετώντας τη μία κοινωνική ομάδα απέναντι στην άλλη και το ένα πολιτικό κόμμα εναντίον του άλλου. Αναγκάζουν δε ακόμη και τους εργαζομένους τους να πολεμούν για τα συμφέροντα τους, εκμεταλλευόμενες τη φτώχεια και την ανεργία στην Ελλάδα – με την έννοια ότι τους στέλνουν έμμεσα στα υπουργεία, για να μη χάσουν τις θέσεις εργασίας τους.
Ολοκληρώνοντας, τα γεγονότα αυτά μας υπενθυμίζουν τη διπροσωπία του δημοκρατικού ουμανισμού, η οποία φαίνεται από την αντιπαραβολή κειμένων του Alexis de Tocqueville (ύμνησε τη δημοκρατία στην Αμερική) – αφενός μεν εναντίον της δουλείας, αφετέρου υπέρ της αποικιοκρατικής πολιτικής στη χειρότερη της μορφή. Έγραψε δε με μία μικρή παρέμβαση-επεξήγηση τα εξής:
«Δεν θα έλεγε κανείς, βλέποντας τι γίνεται στον κόσμο, πως οι Ευρωπαίοι είναι για τους ανθρώπους άλλων φυλών ότι είναι ο άνθρωπος για τα ζώα; Επομένως δεν πρέπει να συμπεριφερόμαστε σε άλλες φυλές ως ζώα;…Ο αποικισμός χωρίς την κυριαρχία θα είναι πάντα ένα λειψό και επισφαλές έργο… Οι λαοί που υποστηρίζουν την ισότητα όλων των ανθρώπων, έχουν το δικαίωμα να εξουσιάζουν όσους είναι κατώτεροι τους«.
Εν προκειμένω έχουμε την άποψη πως έτσι ακριβώς σκέφτεται η πρωσική κυβέρνηση, όσον αφορά όλα τα άλλα κράτη – εύλογα προφανώς αφού η Γερμανία, αντί να τιμωρηθεί για τα εγκλήματα της, αμείφθηκε πλουσιοπάροχα με τη διαγραφή των χρεών της, με το σχέδιο Μάρσαλ, με την νομιμοποίηση των κλεμμένων εκ μέρους των ναζί (άρθρο) κοκ., οπότε θεωρεί τις άλλες χώρες εντελώς ανόητες και κατώτερες της. Κάποτε πάντως ο Κλεμανσό (1885) είχε πει τα παρακάτω: Από την πλευρά μου νοιώθω περίεργα μειωμένος από τότε που είδα Γερμανούς επιστήμονες να αποδεικνύουν επιστημονικά …..ότι ο Γάλλος είναι κατώτερος από το Γερμανό!

 

[dCorso]

Υπάρχει οργανωμένο σχέδιο από ΔΝΤ και ΕΕ με σκοπό την καταστροφή της Ελλάδας...  :S :S :S

http://www.newsbomb.gr/ellada/apoka...nt-kai-ee-me-skopo-tin-katastrofi-tis-elladas

 

[nikostratos]

Υπάρχει οργανωμένο σχέδιο από ΔΝΤ και ΕΕ με σκοπό την καταστροφή της Ελλάδας...  :S :S :S

http://www.newsbomb.gr/ellada/apoka...nt-kai-ee-me-skopo-tin-katastrofi-tis-elladas

Νομίζω παραείναι δραματικός... Γενικά όμως εντώς ολίγων ετών δύο πράματα μπορούν να τελεστούν στην Ελλάδα:

α) Ν' αποκτήσουμε έναν ιδιότυπο κομμουνισμό

β) Να πωληθούν τα πάντα σ' εξευτελιστικές τιμές προς ξένους κάνοντάς μας ταυτόχρονα μία αποικία χρέους.

Για τον Τσόμσκυ ένα έχω να πω: είναι άρτιος γλωσσολόγος αλλά κατά τ' άλλα καλό είναι να βγάλει το σκασμό! Αριστερός ανάρχας της κακιάς ώρας. Η αριστερά ΔΕΝ αντιστέκεται στο σύστημα μ' αντιθέτως το βοηθάει παραπάνω από τους "σκληρούς νεοφιλελεύθερους" μιας και καταστρέφει κοινωνίες, έθνη και οικονομίες, εξαίρεση, μόνο για τα πρώτα δύο, είναι ο σταλινισμός που προκαλεί όμως εξαθλίωση και φρικαλεότητες τις οποίες οι πανταχού παρόντες ανατολικοευρωπαίοι μπορούν πολύ καλλίτερα εξ ημών να περιγράψουν. Η Ελλάδα ΔΕΝ αντιστέκεται σε τίποτα, όλα τα δέχεται με παθητικότητα υψηλότερη της Σουηδίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας. Οι μόνες χώρες που αντιστέκονται και θέλουν να τιμωρήσουν είναι οι Πολωνία κι η Ουγγαρία + κάποιες ακόμα χώρες της ανατολικής Ευρώπης που πάνε κόντρα στην άκρατη βλακεία. Η Ελλάδα απλά έχει καταφέρει να είναι σε κατάσταση παρόμοια της Ρωσίας τη δεκαετία του 90' μόνο που δεν την προδιαθέτω για αντίστοιχο του Πούτιν...

 

[dCorso]

Νομίζω παραείναι δραματικός...

O'τι και να' ναι.. Αληθειες εγραψε, που τις βλεπουμε λαιβ, σχεδον μια 10ετια τωρα.
Βαρεθηκαμε πια, να ειμαστε καθημερινα θεατες στο θεατρο του παραλογου..

 

[nikostratos]

O'τι και να' ναι.. Αληθειες εγραψε, που τις βλεπουμε λαιβ, σχεδον μια 10ετια τωρα.
Βαρεθηκαμε πια, να ειμαστε καθημερινα θεατες στο θεατρο του παραλογου..

Το θέμα μου είναι ότι αγνοεί το γεγονός ότι ο Ελληνικός λαός ψηφίζει την αυτοδιάλυση του σχεδόν κι εν γνώσει... τους λόγους τους έχω εξηγήσει στην ανάθεση, γιατί δεν κάνεις σχέδιο καταστροφής ενός λαού που ψήφισε δυο φορές ΣΥΡΙΖΑ για να μην εφαρμόσει τα μνημόνια, ή που θα ψήφιζε τον Ανδρέα ακόμα και κατάδικο, κλεισμένο στη φυλακή απ' τον Μητσοτάκη τον αποθανών.

 

[kostas8000]

O'τι και να' ναι.. Αληθειες εγραψε, που τις βλεπουμε λαιβ, σχεδον μια 10ετια τωρα.
Βαρεθηκαμε πια, να ειμαστε καθημερινα θεατες στο θεατρο του παραλογου..

+1000000

 

[kostas8000]

Νομίζω παραείναι δραματικός... Γενικά όμως εντώς ολίγων ετών δύο πράματα μπορούν να τελεστούν στην Ελλάδα:

α) Ν' αποκτήσουμε έναν ιδιότυπο κομμουνισμό

β) Να πωληθούν τα πάντα σ' εξευτελιστικές τιμές προς ξένους κάνοντάς μας ταυτόχρονα μία αποικία χρέους.

Για τον Τσόμσκυ ένα έχω να πω: είναι άρτιος γλωσσολόγος αλλά κατά τ' άλλα καλό είναι να βγάλει το σκασμό! Αριστερός ανάρχας της κακιάς ώρας. Η αριστερά ΔΕΝ αντιστέκεται στο σύστημα μ' αντιθέτως το βοηθάει παραπάνω από τους "σκληρούς νεοφιλελεύθερους" μιας και καταστρέφει κοινωνίες, έθνη και οικονομίες, εξαίρεση, μόνο για τα πρώτα δύο, είναι ο σταλινισμός που προκαλεί όμως εξαθλίωση και φρικαλεότητες τις οποίες οι πανταχού παρόντες ανατολικοευρωπαίοι μπορούν πολύ καλλίτερα εξ ημών να περιγράψουν. Η Ελλάδα ΔΕΝ αντιστέκεται σε τίποτα, όλα τα δέχεται με παθητικότητα υψηλότερη της Σουηδίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας. Οι μόνες χώρες που αντιστέκονται και θέλουν να τιμωρήσουν είναι οι Πολωνία κι η Ουγγαρία + κάποιες ακόμα χώρες της ανατολικής Ευρώπης που πάνε κόντρα στην άκρατη βλακεία. Η Ελλάδα απλά έχει καταφέρει να είναι σε κατάσταση παρόμοια της Ρωσίας τη δεκαετία του 90' μόνο που δεν την προδιαθέτω για αντίστοιχο του Πούτιν...

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2017/09/18/to-krifo-xreos-kai-to-xriso-texnasma/

Το κρυφό χρέος και το χρυσό τέχνασμα


Η επίλυση του προβλήματος της παγκόσμιας υπερχρέωσης, ιδίως των Η.Π.Α., δεν επιτυγχάνεται χωρίς τη βοήθεια του πληθωρισμού – ο οποίος, με δεδομένη την αποτυχία δημιουργίας του από τη Fed, θα μπορούσε να εξασφαλισθεί μόνο με την υποτίμηση του δολαρίου απέναντι στο χρυσό.  
.
Ανάλυση
Το διεθνές χρηματοπιστωτικό ινστιτούτο IIF, στην τελευταία έκθεση του ανέφερε πως το συνολικό παγκόσμιο χρέος έχει φτάσει σε ένα νέο επίπεδο ρεκόρ, ύψους 217 τρις $ ή στο 327% του ΑΕΠ του πλανήτη (γράφημα) – οφείλεται δε σε μία άνευ προηγουμένου αύξηση της μόχλευσης των αναδυομένων αγορών. Η κλιμάκωση του χρέους βέβαια, όταν τα επιτόκια είναι μηδενικά, δεν προκαλεί καμία έκπληξη – ούτε οι τεράστιες φούσκες που έχουν δημιουργηθεί σε πολλές χώρες, όπως στην αγορά ακινήτων της Αυστραλίας, αφού έχει διογκωθεί σε υπερβολικό βαθμό η παροχή τεχνητής ρευστότητας από τις μεγάλες κεντρικές τράπεζες.

Σύμφωνα όμως με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS), μία ανάλογη αύξηση του χρέους εάν όχι μεγαλύτερη χαρακτηρίζει και τις ανεπτυγμένες οικονομίες, με μοναδική διαφορά το ότι διατηρείται κρυφή (πηγή) – με τη βοήθεια των γνωστών μας από την ελληνική κρίση «swaps». Με τις ανταλλαγές νομισμάτων δηλαδή (FX), καθώς επίσης με τις προθεσμιακές πράξεις – όπου τα μη τραπεζικά ιδρύματα εκτός των Η.Π.Α. οφείλουν πολύ μεγάλα ποσά σε δολάρια, χωρίς να εμφανίζονται στους Ισολογισμούς τους. Το κρυφό αυτό χρέος υπολογίζεται μεγαλύτερο από τα 10,7 τρις $, φτάνοντας ίσως στα 14 τρις $ επί πλέον των εμφανών 217 τρις $ – γεγονός που σημαίνει πως όταν ξεσπάσει η επόμενη χρηματοπιστωτική κρίση θα είναι πολύ πιο δύσκολο να επιλυθεί, αφού θα εμφανιστεί ξαφνικά το συγκεριμένο τεράστιο κενό.
Εν προκειμένω φαίνεται ακόμη μία φορά πόσο «μωρές» είναι οι κατηγορίες εναντίον της Ελλάδας, ιδιαίτερα από τους Πολίτες της, σαν να είναι η μοναδική χώρα στον πλανήτη που συμβαίνουν χρηματοπιστωτικές «ατασθαλίες» – εννοώντας το Swap των περίπου 2,8 δις του 2000 με στόχο την εξαφάνιση χρέους, το οποίο δήθεν οδήγησε στη χρεοκοπία της, όταν σήμερα έχουν εξαφανιστεί παγκοσμίως τουλάχιστον 14 τρις $!
Αυτός είναι ο λόγος που θεωρούσαμε ανέκαθεν ότι, η Ελλάδα δεν ήταν ο αδύναμος κρίκος της Ευρωζώνης, αλλά ο πλέον ανόητος – με κόστος που έχει υπερβεί πια το 1 τρις $, έναντι δανείων της τάξης των 250 δις €. Ο ανόητος βέβαια πρέπει να πληρώνει για την ανοησία του – όχι όμως τόσα πολλά, όπως είναι η ολοκληρωτική απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας ή/και η εθνικοποίηση των επιχειρήσεων του ελληνικού δημοσίου από άλλα κράτη με εξευτελιστικούς όρους ή με σχεδόν μηδενικό τίμημα.
Το αμερικανικό τέρας του χρέους
Συνεχίζοντας, δεν είναι μόνο η αύξηση του παγκοσμίου χρέους συμπεριλαμβανομένου του κρυφού που απασχολεί τον πλανήτη – αλλά, επίσης, η ραγδαία άνοδος του δημοσίου χρέους των Η.Π.Α., το οποίο έφτασε σχεδόν στα 20 τρις $, με τα μισά να έχουν προστεθεί τα τελευταία δέκα χρόνια! Πόσο μάλλον όταν τα ελλείμματα του προϋπολογισμού της υπερδύναμης συνεχίζουν να είναι τεράστια, αυξάνοντας ανάλογα τα χρέη – ενώ την ίδια στιγμή κλιμακώνεται το ιδιωτικό χρέος, αν και σε άλλους τομείς από τα ακίνητα (δάνεια φοιτητών, αυτοκινήτων κοκ.).
Σύμφωνα τώρα με ειδικούς (Rickards), το ποσόν αυτό δεν θα ήταν υπερβολικό εάν οι Η.Π.Α. είχαν ένα ΑΕΠ της τάξης των 40-50 τρις $. Με ένα ΑΕΠ όμως μόλις 19 τρις $, το δημόσιο χρέος ξεπερνάει την οικονομία της χώρας, φτάνοντας στο 105% του ΑΕΠ της – ενώ η επιστημονική εξέταση των χωρών ή αυτοκρατοριών που αθέτησαν την πληρωμή των χρεών τους τα τελευταία 800 χρόνια τεκμηριώνει ότι, η επικίνδυνη ζώνη ξεκινάει μετά την υπέρβαση του 90% του χρέους ως προς το ΑΕΠ.
Ως εκ τούτου οι Η.Π.Α. ευρίσκονται ήδη βαθιά στην κόκκινη ζώνη, οδηγούμενες προς μία κρίση δημοσίου χρέους, ανάλογης με αυτήν της Ελλάδας – σε ένα μέγεθος όμως που είναι κατά πολύ μεγαλύτερο. Η μοναδική λύση εν προκειμένω για τις ελίτ της χώρας δεν είναι άλλη από την πληθωριστική μείωση του χρέους – αφού είναι αδύνατος ο περιορισμός του με τις φορολογικές περικοπές, με τις διαρθρωτικές αλλαγές ή με την παροχή ρευστότητας από τη Fed, η οποία σε τελική ανάλυση επιδείνωσε την κατάσταση της οικονομίας, χωρίς να δημιουργηθεί πληθωρισμός.
Η αιτία ήταν το ότι, το μεγαλύτερο ποσοστό της ρευστότητας (περί το 90%) δημιουργείται από τις τράπεζες με τη βοήθεια του δανεισμού (ανάλυση) – κάτι που δεν συνέβη εκ μέρους τους, ειδικά όσον αφορά το δανεισμό της πραγματικής οικονομίας, με αποτέλεσμα τη δημιουργία πληθωρισμού μόνο στις αγορές παγίων (μετοχές κλπ.), προκαλώντας εκεί τεράστιες φούσκες που κάποια στιγμή θα σπάσουν.
Περαιτέρω αναζητούνται από τις αμερικανικές ελίτ νέα τεχνάσματα, με στόχο την άνοδο του πληθωρισμού – όπως η «απελευθέρωση» της τιμής του χρυσού που ως γνωστόν χειραγωγείται. Εννοείται εδώ η ψήφιση μίας νέας πολιτικής εκ μέρους της Fed, η οποία θα δήλωνε ως νέα τιμή του χρυσού τα 5.000 $ ανά ουγγιά, για παράδειγμα – με τη χρήση των δικών της αποθεμάτων, καθώς επίσης των σημαντικότερων εμπόρων που διαθέτουν χρυσό τοποθετημένο στις τράπεζες.
Μια τέτοια αύξηση από τα 1.315 $ σήμερα στα 5.000 $ θα ήταν συνώνυμη με μία τεράστια υποτίμηση του δολαρίου απέναντι στο χρυσό – οπότε θα δημιουργούταν πληθωρισμός σε χρόνο μηδέν. Ορισμένοι βέβαια ίσως θεωρήσουν πως κάτι τέτοιο είναι αδύνατον – αγνοώντας προφανώς το ότι έχει συμβεί δύο φορές στις Η.Π.Α. τα τελευταία 80 χρόνια.
Ειδικότερα, η πρώτη φορά ήταν το 1933, όπου ο πρόεδρος των Η.Π.Α. (Roosevelt) «διέταξε» την αύξηση της τιμής του χρυσού από τα 20,67 $ ανά ουγγιά στα 35 $ – μία άνοδο δηλαδή κατά 75% της τιμής του δολαρίου σε χρυσό, έτσι ώστε να καταπολεμήσει τον αποπληθωρισμό της Μεγάλης Ύφεσης. Η μέθοδος αυτή πέτυχε τότε, κρίνοντας από την αλματώδη ανάπτυξη της οικονομίας μεταξύ των ετών 1934 και 1936.
Η δεύτερη φορά ήταν η έξοδος των Η.Π.Α. από τον κανόνα του χρυσού το 1971 – όπου ο χρυσός ανατιμήθηκε στην ελεύθερη αγορά κατά περίπου 2.200% μέσα σε λιγότερο από εννέα χρόνια (από 35 $ η ουγγιά στα 800 $). Αν και ο τότε πρόεδρος (Nixon) δεν είχε την πρόθεση να δημιουργήσει πληθωρισμό, αλλά να μπορεί να χρηματοδοτεί τους πολέμους τυπώνοντας χρήματα, οι τιμές ανέβηκαν πάνω από 50% μεταξύ των ετών 1977 και 1981 – οπότε η αξία του δολαρίου μειώθηκε στο μισό, μέσα σε αυτά τα 5 έτη, εις βάρος κυρίως των μικρομεσαίων εισοδηματικών τάξεων.
Επομένως, η ιστορία τεκμηριώνει πως ο πλέον γρήγορος τρόπος πρόκλησης πληθωρισμού είναι η άνοδος της τιμής του χρυσού σε δολάρια – ενώ η αμερικανική κυβέρνηση είναι σε θέση να το κάνει μόνη της, εάν οι τράπεζες επιμένουν στη χειραγώγηση. Εκτός αυτού η κυβέρνηση έχει έναν ακόμη λόγο να αποφασίσει την άνοδο του χρυσού:  να τον χρησιμοποιήσει για να αντιμετωπίσει τυχόν κρίση ανωτάτου ορίου χρέους (Debt ceiling), εάν δεν επιτευχθεί συμφωνία μέσα στους επόμενους μήνες, οπότε δεν θα ήταν σε θέση να εξυπηρετήσει τα χρέη της.
Ειδικότερα, όταν το υπουργείο οικονομικών των Η.Π.Α. ανέλαβε τον έλεγχο του χρυσού κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, ψηφίζοντας το νόμο περί αποθεμάτων χρυσού το 1934 (ερμηνεία), ανέλαβε επίσης τον έλεγχο του χρυσού της Fed – του Fort Knox, το οποίο πρόσφατα επισκέφθηκε όλως παραδόξως ένας αμερικανός υπουργός οικονομικών, για πρώτη φορά μετά το 1948. Φυσικά η κυβέρνηση δεν επιτρεπόταν να εκμεταλλευθεί ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία χωρίς κάποια αποζημίωση (5η τροποποίηση) – ενώ η Fed είναι ιδιωτική. Ως εκ τούτου, το δημόσιο παρέδωσε στην κεντρική τράπεζα ένα δικό του «πιστοποιητικό χρυσού» ως αποζημίωση – το οποίο εξακολουθεί να ευρίσκεται στον ισολογισμό της.
Ένα ανάλογο «χρυσό τέχνασμα» έγινε επίσης το 1953, όπου ο πρόεδρος Eisenhower αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα της οροφής χρέους με το σημερινό – με αποτέλεσμα, επειδή το Κογκρέσο δεν αύξησε έγκαιρα το ανώτατο επίπεδο, να μην είναι σε θέση να πληρώνει τις υποχρεώσεις του κράτους. Τεκμηριώνοντας όμως τότε πως το πιστοποιητικό που είχε εκδώσει το κράτος προς τη Fed το 1934 δεν αντιστοιχούσε στο σύνολο του χρυσού, υπολόγισε τη διαφορά και έστειλε ένα συμπληρωματικό πιστοποιητικό – οπότε εισέπραξε τα χρήματα από την κεντρική τράπεζα και μπόρεσε να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις του δημοσίου, παρά τη μη αύξηση της οροφής χρέους.

Στα πλαίσια αυτά, με δεδομένο το ότι, το πιστοποιητικό χρυσού που έχει στην κατοχή της σήμερα η Fed είναι υπολογισμένο με 42,22 $ ανά ουγγιά, ενώ η τιμή του χρυσού στην «ελεύθερη» αγορά έχει φτάσει στα 1.315 $, το αμερικανικό δημόσιο θα μπορούσε να εκδώσει ένα νέο πιστοποιητικό στη Fed, αποτιμώντας τους 8.000 τόνους που του ανήκουν κοντά στη νέα τιμή των 1.315 $ ανά ουγγιά – οπότε θα εισέπραττε τη διαφορά (1.272,78 $) επί τους 8.000 τόνους σε δολάρια, άρα περί τα 400 δις $, καλύπτοντας το έλλειμμα του προϋπολογισμού του (γράφημα) για εννέα περίπου μήνες.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, είτε χρησιμοποιήσουν οι Η.Π.Α. το «χρυσό τέχνασμα» είτε όχι, αυτό που έχει σημασία είναι το ότι, η μοναδική λύση που έχουν στη διάθεση τους για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα του χρέους είναι ο πληθωρισμός – ο οποίος μπορεί να επιτευχθεί εύκολα και γρήγορα με την επίσημη υποτίμηση του δολαρίου απέναντι στο χρυσό (στα 5.000 $ ανά ουγγιά από 1.315 $ σήμερα).
Αυτό θα σήμαινε βέβαια πως η αγοραστική αξία των δολαρίων, των χρημάτων των Αμερικανών, των μισθών, των συντάξεων, των καταθέσεων κοκ. θα μειωνόταν σε μεγάλο βαθμό – ενώ φυσικά οι επενδύσεις των ελίτ δεν θα είχαν τίποτα να φοβηθούν (το αντίθετο του αποπληθωρισμού).
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πολλές άλλες παράμετροι, τις οποίες οφείλει κανείς να λάβει σοβαρά υπ’ όψιν – ενώ ίσως επεξηγούν τη βιασύνη των Γερμανών να επαναπατρισθεί ο χρυσός τους.  Για παράδειγμα, οι αυξημένες αγορές χρυσού εκ μέρους της Ρωσίας και της Κίνας – όπου η μεν πρώτη δεν είναι απίθανο να υιοθετήσει το χρυσό ρούβλι στην προσπάθεια της να αποδεσμευθεί από το δυτικό σύστημα του χρέους, ενώ η δεύτερη φαίνεται να σχεδιάζει επίσης τη σύνδεση του νομίσματος της με το χρυσό.
Τυχόν δε από κοινού υιοθέτηση του κανόνα του χρυσού και από τις δύο χώρες (ανάλυση), θα ήταν θανατηφόρα για το δολάριο – το οποίο δέχεται όλο και μεγαλύτερες επιθέσεις από τα κράτη παραγωγής ενέργειας (τελευταία ακόμη και από τη Βενεζουέλα) που δεν θέλουν πια να διενεργούν τις συναλλαγές τους στο αμερικανικό νόμισμα.
Το πετροδολάριο πάντως φτάνει στο τέλος του, σύμφωνα με πολλές ενδείξεις – ενώ οι απειλές να απομονωθεί η Κίνα από το σύστημα πληρωμών Swift, έτσι ώστε να εκβιαστεί στην επιβολή κυρώσεων εναντίον της Β. Κορέας, ενισχύουν τις προσπάθειες γενικότερα των χωρών των BRICS να ανεξαρτητοποιηθούν από το δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα. Επομένως οι Η.Π.Α. οφείλουν να βρουν γρήγορα λύσεις για τα χρέη τους – αφού, εάν το δολάριο πάψει να είναι το κυρίαρχο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, οπότε να μην έχουν τη δυνατότητα να τυπώνουν χρήματα κατά το δοκούν για να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους, θα κινδυνεύσουν να χρεοκοπήσουν.