......
Τελευταία έχω βρει ένα παράδοξο τρόπο να είμαι καλά .
Αν κάτι με πιέζει , δεν το κάνω .
Αν κάποιος με στενοχωρεί , φεύγω .
Αν σήμερα δεν είμαι καλά και μου είναι πολύ δύσκολο να δουλέψω , δεν θα δουλέψω .
Αν δε θέλω να μιλήσω ή να απαντήσω σε κάποιον , δεν το κάνω .
Αν θέλω να νευριάσω , νευριάζω .
Αν θέλω να ηρεμήσω , ηρεμώ .
Ό,τι νιώθω το εκφράζω , μικρό μεγάλο δεν έχει σημασία , σε όποια κατεύθυνση .
Δεν το κρατάω μέσα μου να αγιάζει.
Αν δε νιώθω καλά να ασχοληθώ σήμερα με ένα θέμα , δεν θα το κάνω .
Δε με αφορά ποιος περιμένει απάντηση .
Θα ζητήσω χρόνο και θα τον πάρω .
Τίποτα δεν είναι τόσο επείγον .
Αν δε θέλω να βγω απ' το σπίτι , δε βγαίνω .
Αν δε θέλω να γυρίσω , δε γυρνάω .
Με όποιο τίμημα .
Ακόμα κι αν είναι καλό για μένα να κάνω όλα τα παραπάνω , εγώ αν δε νιώθω καλά , δεν τα κάνω .
Κρατώ τον εαυτό μου ευχαριστημένο , όχι τους άλλους .
Όχι το πρέπει , όχι τις κοινωνικές προσδοκίες .
Για να μη νιώθω καλά , δε χρειάζεται να το αναλύσουμε , δεν θα πάω , δεν θα το κάνω .
Για να μη νιώθεις καλά , υπάρχει λόγος .
Δε χρειάζεται να το αναλύσω .
Εμπιστεύομαι αυτό που νιώθω .
Και βασικά , δε με νοιάζει ο λόγος .
Το γεγονός ότι δε νιώθω καλά , φτάνει για να αποχωρήσω από οπουδήποτε .
Κι έτσι γυρνάω στον εαυτό μου , που είμαι καλά .
Απλό ;
Ναι .
Δύσκολο στη πράξη .
Γιατί θέλει πραγματική επαφή με τον εαυτό σου .
Ερώτηση : Αν ένα παιδί , μικρό παιδί , τριών χρόνων , σου έλεγε , μαμά φοβάμαι πολύ εδώ , δε νιώθω καλά , θέλω να φύγουμε !
Τι θα του έλεγες ;
Μπορείς , κάτσε λίγο ακόμα ;
Δε νομίζω .
Θα φεύγατε .
Ε , το ίδιο είναι και με τον εαυτό .
Ρώτησε τον .
Θες να φύγουμε από εδώ ;
........
Γιατί τα πράγματα είναι απλά.....