Ποιό βιβλίο προτείνετε / μόλις ολοκληρώσατε;

[pipinoskistis]

"Νυρεμβέργη" εκδόσεις Κέδρος
Ένα σπάνιο ντοκουμέντο που φωτίζει ένα από τα πιο φρικιαστικά εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Στη Νυρεμβέργη, την έδρα του πρώτου μεταπολεμικού δικαστηρίου για εγκλήματα πολέμου, ο Αμερικανός ψυχίατρος Λίον Γκόλντενσον πήρε ένα σημαντικό αριθμό συνεντεύξεων από τους κατηγορούμενους Ναζί εγκληματίες πολέμου. Ο Γκόλντενσον πέθανε το 1961 και τα αδημοσίευτα αρχεία του έρχονται για πρώτη φορά στο φως της δημοσιότητας χάρη στον ιστορικό Ρόμπερτ Τζέλατλι που επιμελήθηκε το υλικό.
Ο Γκόλντενσον έφτασε στη Νυρεμβέργη στις αρχές Ιανουαρίου του 1946, σχεδόν έξι εβδομάδες μετά την έναρξη της δίκης, και παρέμεινε εκεί μέχρι το τέλος Ιουλίου του ίδιου έτους. Στο διάστημα αυτό συζητούσε συχνά με πολλούς από τους είκοσι έναν κρατούμενους και είχε επίσημες και εκτεταμένες συνεδρίες με τους περισσότερους από αυτούς· ανάμεσά τους και με τον Χέρμαν Γκέρινγκ, τον Γιόαχιμ Ρίμπεντροπ, τον Χανς Φρανκ, τον Ενρστ Καλτερμπρούνερ και τον Ρούντολφ Χόες. Οι συνεντεύξεις αυτές αποτελούν ένα σημαντικό συμπληρωματικό υλικό των πρακτικών της δίκης και της ιστορίας του Τρίτου Ράιχ. Παράλληλα, αποκαλύπτουν τόσο την αθέατη ιστορία του Τρίτου Ράιχ όσο και τον ψυχισμό των ανθρώπων που μετέτρεψαν την ιδεολογία σε παράνοια.
Το προτείνω σε όλους τους επαγγελματίες στο χώρο της ψυχικής υγείας αλλά και σε όλους όσους θέλουν να κάνουν μια κατάδυση στην ψυχή των συγκεκριμένων ανθρώπων βγάζοντας τα δικά τους συμπεράσματα

Αν μπορείς, φωτογράφησε ένα απόσπασμα του βιβλίου για να πάρουμε μια ιδέα.
Ούτως ή άλλως ευχαριστούμε για την πρόταση.

 

[pipinoskistis]

Για τους αγγλομαθείς (σαν συνέχεια του ''Νυρεμβέργη)προτείνω το Hidden Horros του Yuki Tanaka.

Μια πραγματικότητα που δεν είναι ευρέως γνωστή και που έμεινε ουσιαστικά στο παρασκήνιο.

The same here! I would like a book's sample of your choice.

 

[Termin]

Έλεος. Όλοι διαβάσαμε το Νυρεμβέργη; πως στο διάολο έγινε αυτό, μη μου πείτε κιολας ότι όλοι το διαβάσατε σε ebook;

 

[pepis]

Παιδιά όποιος το έχει σε ebook και θέλει να το μοιραστεί, ας μου στείλει πμ. Ευχαριστώ πολύ.

 

[harvardiotis]

Μόλις τελιωσα το "Outliers" απο Malcolm Gladwell
αρκετά ενδιαφέρον βιβλίο
έχει παρά πολλά παραδείγματα μέσα για να καταλήξει στο γεγονός ότι η επιτυχια
είναι μια σειρά από τυχαία συμβάντα σε συνδυασμό με σκληρή δουλειά ξεκινώντας από το που γεννήθηκες,
ποια χρόνια γεννήθηκες ,  αν προερχεσαι από πλούσια η φτωχή οικογένεια και αλλά πολλά

Ξεκινάω τώρα το "Surely you're joking mr.feynman"

 

[pornliberal]

Mια που είναι τα 200 χρόνια από την επανάσταση, είναι πολύ καλό το "συνοπτική ιστορία της Ελλάδας" του ιστορικού Richard Clogg. Σχετικά αντικειμενική ματιά της ιστορίας μας,από την Τουρκοκρατία και μετά, χωρίς την παπαρολογία των Ελλήνων ιστορικών και των σχολικών βιβλίων.

 

[kappa_fi]

Και τα Απομνημονεύματα του Σωτήρη Σπαθάρη, του γνωστού καραγκιοζοπαίχτη, είναι σπουδαίο βιβλίο για όσους και όσες ενδιαφέρονται να εντρυφήσουν ή έστω να επιπολάσουν στον ψυχισμό του νέου ελληνισμού.

Ο Άγγελος Σικελιανός διακήρυττε ότι μόνο δυο απομνημονεύματα άξια λόγου έχει διαβάσει: του Σπαθάρη και του Μακρυγιάννη.

Διαβάζοντας τον Μακρυγιάννη βέβαια δεν ακούμε τίποτα άλλο από την φωνή ενός μπάτσου, και μάλιστα μνησίκακου μπάτσου, που του στέρησαν την αγάπη που 'νιωθε κάποτε για την πατρίδα του, κι έτσι γράφει με μια αγάπη μετέωρη, που κάνει ακόμα και τα πιο ανυποψίαστα πνεύματα να υποκύπτουν στα θέλγητρα της τραχύτητας και της προαιώνιας αλήθειας που εκφράζουν οι πεποιθήσεις του περί δίκης όταν μιλάει για τον "ρωμηό που του 'χει μαυρίσει το μάτι απ' τις αδικίες του τούρκου",

πνεύματα αγαθά όπως ο Ιησούς που τον επισκέφτηκε στην έρημο το πνεύμα του πονηρού.

Αλλά ο Ιησούς ήταν ένας ρε φίλε και δεν υπέκυψε.

Τέλος πάντων, δεν κάνω πλάκα, ούτε ο Σικελιανός έκανε, δεν είχε διαβάσει άλλωστε μόνο τ' απομνημονεύματα των συμπατριωτών του, ολόκληρη παγκόσμια γραμματεία κατέβαζε ο άνθρωπος, κάτι ήξερε.

Μικρό βιβλιαράκι κι ακόμα καλύτερο κατ' εμέ από τον "λόγο ενός μπάτσου".

 

[kliduhos]

    ΜΟΥ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΔΩΡΟ...  

Και όπως είπε και ο Μάρκες δια στόματος Νταμιάνας:"eso no se hizo para entrar sino para salir".

 

[ilunga]

1984 Εκδόσεις Κάκτος
Το ξέρω, πολλή safe επιλογή αλλά θα πρέπει να το διαβάζουμε μία φορά το χρόνο...

 

[kerk99]

Το τυρι και τα σκουληκια. Εχει να κανει με τον διωγμο ενος μυλωνα απο την ιερα εξεταση και παρουσιαζει τις εμμονες και τη ζωη τον 16ο αιωνα. Απο τις εκδοσεις Αλεξανδρεια.

 

[kappa_fi]

Το τυρι και τα σκουληκια. Εχει να κανει με τον διωγμο ενος μυλωνα απο την ιερα εξεταση και παρουσιαζει τις εμμονες και τη ζωη τον 16ο αιωνα. Απο τις εκδοσεις Αλεξανδρεια.

Αυτό πρέπει να είναι φοβερό βιβλίο

~ ~ ~

«Ποιος έχτισε τις εφτάπυλες Θήβες;» Οι ιστορικοί έχουν μάθει από καιρό -όχι μόνο από τους στίχους του Μπρεχτ, αλλά και από τη διδασκαλία ενός Μπλοκ ή ενός Φεβρ- πως η ιστορία είναι ιστορία των ανθρώπων, όχι των «μεγάλων ανδρών», και πως το παρελθόν εξιχνιάζεται καλύτερα όταν έχουμε τη δυνατότητα να φτάσουμε ως την καθημερινή αλήθεια.

Ο Κάρλο Γκίνζμπουργκ αναλύει εδώ την κοσμοεικόνα ενός μυλωνά από το Φριούλι, που οδηγήθηκε στην πυρά από την Ιερά Εξέταση στα τέλη του 16ου αιώνα. Η απολογία του παραπέμπει σ' ένα στρώμα σκοτεινών αγροτικών μυθολογιών που, μπολιασμένες από διαβάσματα λόγιων κειμένων, ανοίγουν την πόρτα σε χιλιαστικές προσδοκίες δικαιοσύνης και κοινωνικής ανανέωσης -όπως δείχνει η προσωπική του εκδοχή για τη δημιουργία: «... Όλα ήταν ένα χάος, δηλαδή γη, αέρας, νερό και φωτιά μαζί και ο όγκος αυτός σιγά-σιγά έγινε μια μάζα, ακριβώς όπως γίνεται το τυρί μέσα στο γάλα, κι από κει γίνανε σκουλήκια, κι αυτοί ήταν οι αγγέλοι». Στα ίχνη των πολύτιμων επισημάνσεων του Μπαχτίν, οδηγούμαστε έτσι με δραματικό τρόπο μπροστά στη διχοτομία λόγιας και λαϊκής κουλτούρας, αλλά και στην απρόσμενη μαρτυρία της κυκλικότητας και της αλληλεπίδρασής τους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το βιβλίο αυτό διηγείται την ιστορία του Ντομένικο Σκαντέλλα, του επονομαζόμενου Μενόκκιο, οπαδού μιας παράξενης αίρεσης από το Φριούλι που διώχθηκε από την Ιερά Εξέταση. Χάρη στην πλούσια τεκμηρίωση, που παρέχουν τα αρχεία της τελευταίας στην Ούντινε, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τα διαβάσματά του και τις συζητήσεις του, τις σκέψεις και τα αισθήματά του - φόβοι, ελπίδες, ειρωνεία, οργή, απόγνωση. Κάθε τόσο η αμεσότητα των πηγών τον φέρνει κοντά μας: τον κάνει έναν άνθρωπο σαν κι εμάς, έναν από μας.

Είναι όμως επίσης ένας άνθρωπος πολύ διαφορετικός από μας. Η αναλυτική ανασύνθεση αυτής της διαφοράς ήταν απαραίτητη, προκειμένου να ανασυντεθεί η εν μέρει συσκοτισμένη φυσιογνωμία της κουλτούρας του και του κοινωνικού πλαίσιου μέσα στο οποίο αυτή είχε διαμορφωθεί... Μια έρευνα που στράφηκε αρχικά γύρω από ένα μάλλον ασυνήθιστο άτομο εξελίχθηκε τελικά σε μια γενική υπόθεση για τη λαϊκή κουλτούρα (ακριβέστερα, την αγροτική κουλτούρα) της προβιομηχανικής Ευρώπης, στην εποχή που σημαδεύτηκε από την εξάπλωση της τυπογραφίας και την Προτεσταντική Μεταρρύθμιση - και από την καταστολή της τελευταίας στις Καθολικές χώρες...

Το "Τυρί και τα σκουλήκια" θέλει να είναι μια ιστορία καθώς και ένα ιστορικό σύγγραμμα. Έτσι απευθύνεται στον απλό αναγνώστη όσο και στον ειδικό. Είναι πιθανό ότι μόνον ο τελευταίος θα διαβάσει τις σημειώσεις - που έχουν επίτηδες τοποθετηθεί στο τέλος του βιβλίου, χωρίς αρίθμηση, ώστε να μην επιβαρύνουν την αφήγηση. Ελπίζω όμως ότι και οι δύο θα αναγνωρίσουν σ' αυτό το επεισόδιο ένα απαρατήρητο αλλά εξαιρετικό κομμάτι μιας πραγματικότητας, εν μέρει χαμένης, που θέτει εμμέσως μια σειρά ερωτήματα για τη δική μας κουλτούρα και για μας τους ίδιους. (Από τον Πρόλογο του συγγραφέα στην αμερικανική έκδοση)

 

[kerk99]

Αυτό πρέπει να είναι φοβερό βιβλίο

~ ~ ~

«Ποιος έχτισε τις εφτάπυλες Θήβες;» Οι ιστορικοί έχουν μάθει από καιρό -όχι μόνο από τους στίχους του Μπρεχτ, αλλά και από τη διδασκαλία ενός Μπλοκ ή ενός Φεβρ- πως η ιστορία είναι ιστορία των ανθρώπων, όχι των «μεγάλων ανδρών», και πως το παρελθόν εξιχνιάζεται καλύτερα όταν έχουμε τη δυνατότητα να φτάσουμε ως την καθημερινή αλήθεια.

Ο Κάρλο Γκίνζμπουργκ αναλύει εδώ την κοσμοεικόνα ενός μυλωνά από το Φριούλι, που οδηγήθηκε στην πυρά από την Ιερά Εξέταση στα τέλη του 16ου αιώνα. Η απολογία του παραπέμπει σ' ένα στρώμα σκοτεινών αγροτικών μυθολογιών που, μπολιασμένες από διαβάσματα λόγιων κειμένων, ανοίγουν την πόρτα σε χιλιαστικές προσδοκίες δικαιοσύνης και κοινωνικής ανανέωσης -όπως δείχνει η προσωπική του εκδοχή για τη δημιουργία: «... Όλα ήταν ένα χάος, δηλαδή γη, αέρας, νερό και φωτιά μαζί και ο όγκος αυτός σιγά-σιγά έγινε μια μάζα, ακριβώς όπως γίνεται το τυρί μέσα στο γάλα, κι από κει γίνανε σκουλήκια, κι αυτοί ήταν οι αγγέλοι». Στα ίχνη των πολύτιμων επισημάνσεων του Μπαχτίν, οδηγούμαστε έτσι με δραματικό τρόπο μπροστά στη διχοτομία λόγιας και λαϊκής κουλτούρας, αλλά και στην απρόσμενη μαρτυρία της κυκλικότητας και της αλληλεπίδρασής τους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το βιβλίο αυτό διηγείται την ιστορία του Ντομένικο Σκαντέλλα, του επονομαζόμενου Μενόκκιο, οπαδού μιας παράξενης αίρεσης από το Φριούλι που διώχθηκε από την Ιερά Εξέταση. Χάρη στην πλούσια τεκμηρίωση, που παρέχουν τα αρχεία της τελευταίας στην Ούντινε, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τα διαβάσματά του και τις συζητήσεις του, τις σκέψεις και τα αισθήματά του - φόβοι, ελπίδες, ειρωνεία, οργή, απόγνωση. Κάθε τόσο η αμεσότητα των πηγών τον φέρνει κοντά μας: τον κάνει έναν άνθρωπο σαν κι εμάς, έναν από μας.

Είναι όμως επίσης ένας άνθρωπος πολύ διαφορετικός από μας. Η αναλυτική ανασύνθεση αυτής της διαφοράς ήταν απαραίτητη, προκειμένου να ανασυντεθεί η εν μέρει συσκοτισμένη φυσιογνωμία της κουλτούρας του και του κοινωνικού πλαίσιου μέσα στο οποίο αυτή είχε διαμορφωθεί... Μια έρευνα που στράφηκε αρχικά γύρω από ένα μάλλον ασυνήθιστο άτομο εξελίχθηκε τελικά σε μια γενική υπόθεση για τη λαϊκή κουλτούρα (ακριβέστερα, την αγροτική κουλτούρα) της προβιομηχανικής Ευρώπης, στην εποχή που σημαδεύτηκε από την εξάπλωση της τυπογραφίας και την Προτεσταντική Μεταρρύθμιση - και από την καταστολή της τελευταίας στις Καθολικές χώρες...

Το "Τυρί και τα σκουλήκια" θέλει να είναι μια ιστορία καθώς και ένα ιστορικό σύγγραμμα. Έτσι απευθύνεται στον απλό αναγνώστη όσο και στον ειδικό. Είναι πιθανό ότι μόνον ο τελευταίος θα διαβάσει τις σημειώσεις - που έχουν επίτηδες τοποθετηθεί στο τέλος του βιβλίου, χωρίς αρίθμηση, ώστε να μην επιβαρύνουν την αφήγηση. Ελπίζω όμως ότι και οι δύο θα αναγνωρίσουν σ' αυτό το επεισόδιο ένα απαρατήρητο αλλά εξαιρετικό κομμάτι μιας πραγματικότητας, εν μέρει χαμένης, που θέτει εμμέσως μια σειρά ερωτήματα για τη δική μας κουλτούρα και για μας τους ίδιους. (Από τον Πρόλογο του συγγραφέα στην αμερικανική έκδοση)

Το προτεινω χωρις δευτερη σκεψη. Ενδιαφερον βιβλιο και ξεχωριστο.

 

[kappa_fi]

Η Ιστορία των Ρωμαίων του Ίντρο Μοντανέλλι χαρακτηρίστηκε σχεδόν κλασικό από την πρώτη ημέρα της κυκλοφορίας του. Μαζί με την Ιστορία των Ελλήνων, που κυκλοφορεί επίσης στα ελληνικά από τον ίδιο εκδοτικό οίκο (Θεμέλιο), κατέστησαν γνωστό τον συγγραφέα τους παγκοσμίως.

Έκδοσης μικρού σχήματος, η ιστορία αυτή είναι γραμμένη σε μικρά κι ευσύνοπτα κεφάλαια που ακολουθούν χρονολογικά την πορεία της Ρώμης από τις μυθικές κι ιστορικές καταβολές της, εξετάζοντας τους θεσμούς της, τον πολιτισμό της, την πολιτική της ιστορία, τις εξέχουσες προσωπικότητες που την ανέδειξαν κι αναδείχτηκαν χάρη σ' αυτή καθώς και τον απλό λαό της που αγωνίστηκε και κατόρθωσε να αποκτήσει πολιτικά δικαιώματα, ως την αυτοκρατορική της ωριμότητα και την τελική παρακμή της.

Ο Μοντανέλλι δεν χαρίζεται σε κανέναν και σε τίποτα, όντας βαθύς γνώστης της αρχαίας ιστορίας, διαθέτοντας ένα σπάνιο αφηγηματικό χάρισμα που σε κάνει κυριολεκτικά να μην αφήνεις το βιβλίο απ' τα χέρια σου.

Το προτείνω γιατί τα καλά βιβλία σε κάνουν να ενδιαφέρεσαι για ζητήματα που εκ πρώτης σου φαντάζουν αδιάφορα ή έστω ήσσονος σημασίας σε σχέση με κάποια άλλα που θεωρούνται σημαντικότερα ή περισσότερο επίκαιρα.

Πιο επίκαιρο τρόπο προσέγγισης της ιστορίας από έναν άνθρωπο που παρότι υπήρξε δημοσιογράφος σ' όλη του τη ζωή, τίμησε την πατρίδα του με το έργο του όσο λίγοι, δύσκολα βρίσκεις στα πέριξ.

Αφότου ολοκληρώσετε την ανάγνωσή του θα θελήσετεε να διαβάσετε τα άπαντα του Πολύβιου και του Πλούταρχου μαζί, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Το συστήνω ανεπιφύλακτα.

 

[Christos Savvidis]

  Πολιτικά, Αριστοτέλης.

Τα Πολιτικά είναι σύγγραμμα τού Αριστοτέλη, σε οκτώ βιβλία, με θέμα την επιστήμη της πολιτικής ζωής. Το θέμα προσεγγίζεται από την άποψη της πόλης - πολιτείας, θεωρώντας πως είναι εκείνη που συντελεί στην πληρέστερη ζωή του πολίτη.


https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC_(%CE%91%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B7%CF%82)

 

[Manimal]

Παίζει με το μυαλό σου,η ταινία στο Netflix είναι μπούρδα

 

[kappa_fi]

  Πολιτικά, Αριστοτέλης.

Τα Πολιτικά είναι σύγγραμμα τού Αριστοτέλη, σε οκτώ βιβλία, με θέμα την επιστήμη της πολιτικής ζωής. Το θέμα προσεγγίζεται από την άποψη της πόλης - πολιτείας, θεωρώντας πως είναι εκείνη που συντελεί στην πληρέστερη ζωή του πολίτη.


https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC_(%CE%91%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B7%CF%82)

Δεν τα έχω διαβάσει.

Ωστόσο σχολιάζω χάριν του δασκάλου τού Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, στην ακαδημία του οποίου θήτευσε επί 18 ολόκληρα χρόνια.
Ο Αριστοτέλης ήταν κάτι παραπάνω από ένας απλός αιώνιος φοιτητής.

Σχετικά με την αρχαία ελληνική γραμματεία (κι όχι μόνο), υπάρχουν δυο κατηγορίες αναγνωστών:
οι γνωσιομαθείς κι οι αρχαιομαθείς.

Οι πρώτοι μπορεί και να έρθουν σε άμεση επαφή με τη γλώσσα, δηλαδή με τον τρόπο που σκέπτονταν (προτού καν εκφραστούν), τον τρόπο που εκφράζονταν προφορικά και τον τρόπο με τον οποίο συνέγραφαν (ή τέλος πάντων δημιουργούσαν), αλλά μπορεί και όχι,

ενώ για τους δεύτερους η παραπάνω προσέγγιση αποτελεί μια ουσιώδη κι εκ των ων ουκ άνευ πλευρά της ενασχόλησής τους με τους αρχαίους.

Εγώ καταχωρώ τον εαυτό μου στην πρώτη κατηγορία, έχοντας έρθει σ' επαφή με τη γλώσσα τους τυχαία και συμπτωματικά.

Κρίνω ότι όλη αυτή η εισαγωγή είναι απαραίτητη για να δηλώσω το εξής:

Η Πολιτεία του Πλάτωνα παίζει να είναι το σπουδαιότερο σύγγραμμα που έχει γραφτεί από καταβολής κόσμου.
Αλλά το λέω αυτό έχοντας γνωρίσει το έργο κι από την άποψη της γλώσσας στην οποία έχει γραφτεί, όσο αυτό μου ήταν δυνατό.
Μια γνώση, βέβαια, που δεν διαθέτει το πλεονέκτημα ενός αρχαιομαθή, ο οποίος και θα μπορούσε να συγκρίνει έργα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας από την άποψη της γλώσσας.

Για να μην μακρηγορώ, όποιος διαβάσει την Πολιτεία του Πλάτωνα και την Ιστορία του Θουκυδίδη, σε σωστές μεταφράσεις (εκδόσεις Πόλις), κι αν μετά απ' αυτό καταφέρει να προσεγγίσει και το πρωτότυπο κείμενο,

όχι μόνο θ' αλλάξει η οπτική του απέναντι στη ζωή, αλλά θα γνωρίσει από πρώτο χέρι ένα άλλο μοντέλο ζωής, εκείνο που έκανε τον Νίτσε να δηλώνει ότι πολλοί ήταν οι λαοί που ζήλεψαν το κλέος αυτού του λαού που είχε το θράσος να ονομάσει όλους τους υπόλοιπους βάρβαρους, αλλά οδηγώντας τα άτια που θα το οδηγούσαν στο θρίαμβο, κατακρημνίζονταν στο χάσμα που έπρεπε να υπερβούν, ξανά και ξανα και ξανά απ' τους πάντες.

 

[Christos Savvidis]

Μακρυα απο Νιτσε, μακρυα.

 

[kappa_fi]

Σαββίδη οι φιλόσοφοι με τα έργα τους εγγράφονται σε ένα συνεχές το οποίο είναι απαράγραπτο όχι μόνο όσον αφορά την ιστορία των ιδεών αυτή καθαυτή αλλά και την επιρροή που έχουν ασκήσει στο ίδιο το συνεχές που αποτελεί τον κορμό των πεποιθήσεών μας στο σήμερα.

Ο κόσμος της ανάγνωσης και της γνώσης δεν δημιουργεί ούτε συνίσταται από μωρές παρθένες που τις ξεκωλιάζουν διάφοροι επιτήδειοι βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος αγνωσίας.

Αυτά μπορεί να συμβαίνουν μόνο στον κόσμο του πληρωμένου έρωτα και των επί πληρωμή υπηρεσιών.

 

[Christos Savvidis]

Κουραστικος, βαρετος.

 

[Jasone]

Μακρυα απο Νιτσε, μακρυα.

Γιατι?Τον εχεις διαβασει και τι δεν σου αρεσε?