Εχουν ανοιχθει τα πλεον απιθανα θεματα σε αυτο το φορουμ, οποτε το νεο μου θεμα το βρισκω απολυτα φυσιολογικο και προσγειωμένο.
Θελω τις απόψεις οσων γνωριζουν απο πρωτο χερι για το θεμα.
Πόσο υποτακτικές ειναι τελικα οι πολωνεζες; Δεν εννοω στο σεξ, αλλα γενικοτερα στη συμπεριφορα τους σε μια σχεση.
Ποσο 'φεμινισμο' εχουν; Ποια ειναι η σταση της μεσης πολωνεζας για τον ρολο της σε μια σχέση;
Ξερω οτι ειναι αρκετα γενικα τα ερωτηματα μεν, και σιγουρα παιζει διαφοροποιηση αναλογα το καθε προσωπο, αλλα σαν λαος, γαλουχημενος με καποιες αξιες και παραδοσεις, και με την δικη τους ιστορια (ηττοπάθειας;) σιγουρα εχουν τη δικη τους κουλτουρα σε αυτα τα θεματα.
Πχ. ειναι δεκτικες να μην δουλευουν, αρκει να φερνει ο ανδρας τον επιουσιο στο σπιτι; Βολευονται φτωχικα διχως γκρινιες, ή 'επαναστατουν' και θελουν 'πολυτελειες';
Απο οσα εχετε πει κατα καιρους, ξερω οτι οι σλαβοι δεν σηκωνουν και πολλα, οποτε και αυτες ειναι γενικα συγκρατημενες οσον αφορα τις απαιτησεις τους.
Με ενδιαφερει ομως ως σταση ζωης, να ξερουν τον ρολο τους ως γυναικες, και να μην ειναι 'φευγατες' και με παραλογες απαιτησεις, οπως οι περισσοτερες γυναικες των δυτικων κοινωνιων, και φυσικα και οι ελλεεινιδες, που ζητουν τον ουρανο με τ'αστρα.
Επισης πχ η μεση ελληνιδα, και πολυ περισσοτερο οι δυτικοευρωπαιες, θελουν την ‘ανεξαρτησια’ τους, τη δουλεια τους, τα λεφτα τους, και να ειναι ‘ισες’ με τον ανδρα. Να αποφασιζουν αυτες για πολλα πραγματα μες τη σχεση. Στις δυτικές κοινωνίες τους άνδρες τους θελουν ‘ευνουχισμένους’…
Θελω να ξερω αν δεχονται οι πολωνεζες μες σε μια σχεση τον 'αρχηγικο' ρολο του αντρα, και τον 'υποδεέστερο' δικο τους.
Αν σεβονται οτι τις μεγαλες και σοβαρες αποφασεις της ζωης πρεπει να τις παιρνει ο ανδρας και οχι αυτες. Ότι δικαιουνται να εχουν την αποψη τους, αλλα δεν παιζει να θελουν να την επιβαλλουν στον αντρα, αν αυτος εχει μια διαφορετικη (σε λογικα πλαισια πάντα-δεν μιλω για άνδρες που παραλογιζονται).
Για να προλάβω ενστάσεις, θα πω εξαρχης, οτι ειναι αυτονοητο σε οποιαδηποτε σχεση, οτι σημαντικο ρολο παιζει και η σταση του αντρα, ο οποιος αν κανει τα χατηρια τους και τρεχει ξοπισω τους, λογικο ειναι να τον ποδοπατησουν μετα.
Ομως, το να ‘κρατήσει’ χαρακτήρα ο ανδρας σε δυτικες κοινωνίες, και στην ελληνική, με τόση πλυση εγκεφαλου που εχουν δεχτει ολες τους για lifestyle και ολες τις συναφεις μαλακίες, καταλαβαινετε οτι αναγκαζει τον ανδρα να παιζει τελικα σε πολυ μικρο υποσυνολο γυναικων, αν υπαρχουν ακομη γυναικες που να παραμενουν γυναικες. Η χειραφετηση των γυναικων στις κοινωνιες μας, τις εχει κανει να εχουν καβαλησει το καλαμι, και συχνα εχω δει οι ανδρες ή να συμβιβαζονται στο τελος(τι κατάντια…), ή ξεμένουν με τιποτε δευτεροκλασάτες που μπορει να δεχονται την ‘αρχηγία’ του ανδρα σε μια σχέση.
Νομιζω εχετε καταλαβει με τα παραπανω το πως εννοω σαν στάση ζωής και σαν 'σχεση', το στυλ μιας υποτακτικής γυναικας, και θελω να ξερω σε ποιο βαθμο οντως αυτα ισχυουν για τις σημερινες πολωνεζες.