Όταν διάβαζα αυτές τις γραμμές ήταν απογεματάκι και ως τέλος της βδομάδος συνηθίζω να κάνω καμιά ψιλοτσάρκα. Αντί τσάρκας όμως φεύγω καρφωτός για το Νικ. Ουρανού.
Στο δρόμο σκεφτόμουν λες να είναι αυτή....λες να γύρισε....μπαααα την προηγούμενη Δευτέρα ήμουν εκεί και δούλευε η Μιρέλλα η ζουμπουρλού.
Φτάνω στο κατάστημα, μπάινω μέσα με υποδέχεται η μαντάμ η οποία με γνωρίζει και έχουμε και καλές σχέσεις.
Πιά κοπέλα είναι ....τι ρωτάω....
Ααααα θα πάθεις πλάκα αν σου πω….
Η καρδιά μου άρχισε να κτυπάει δυνατά….
Πια κοπέλα είναι ξαναρωτάω…..κάνοντας τον ανείξερο
Η Μαρτίνα με απαντάει περιχαρής…
Γύρισε ???? Πότε???
Από την περασμένη Τρίτη ..μου απαντάει..
Κάθισε δίπλα μου στον καναπέ (α ρε ΤΑΚΜΑΝ να μ΄ έβλεπες) όσο η Μαρτίνα εξυπηρετούσε τον Συναθλητή μες το δωμάτιο και μου εκθείαζε τη Μαρτίνα, και η χαρά της δεν κρυβότανε μιας που ήξερε το πόσο γουστάρω αυτό το γκομενάκι.
Να δεις που θα σε θυμηθεί, μου λεγε….
Στο κατάστημα ήμασταν μόνοι…..σε λίγο βγήκε και η Μαρτίνα μόνο που δεν πέταξε όταν με είδε, εγώ έμεινα σαν μαλάκας καθισμένος στον καναπέ παθαίνοντας το πρώτο σοκ σαν την ξανάδα.
Περίμενε να την αγκαλιάσω και να την φιλήσω αλλά εγώ έμεινα ακίνητος μην μπορώντας να συνειδητοποιήσω αυτό που τόσο απρόσμενα και ευχάριστα μου συνέβη.
Λεπτομέρειες στην αναλυτική κριτική που θα ακολουθήσει…………..