Μπα, συχνά είναι κάτι μεσήλικες με αποτυχημένους γάμους, είτε που συχνάζουν εκεί για κάποιο άλλο λόγο, που πάνω στην μελαγχολία τους ή την βραδινή τους παλάβρα, μπαίνουν μέσα και αρχίζουν να κερνάνε ποτήρια σαμπάνια συνέχεια. Αυτοί μάλλον έχουν λεφτά εκτός τραπεζικού συστήματος, γι' αυτό δεν φαίνονται πουθενά, η κρυψίνοια τους εκτείνεται παντού. Ο αγαπούλης, να ξέρεις, πάντα έχει μια μόνο στριπτιτζού δίπλα του. Η τρίτη κατηγορία είναι τα εικοσάευρα των πιτσιρικιών, τα οποία γεμίζουν τις καρέκλες, αλλά το μαγαζί δεν το σώζουν, γιατί κάνουν φτωχό τζίρο. Επίσης υπάρχουν και παρέες ζευγαριών μεσηλίκων που πηγαίνουν εκεί μετά τα μπουζούκια για τον χαβαλέ και φυσικά οι στριπτιτζούδες δεν περνάνε καν από τα τραπέζια τους. Είναι και άλλες κατηγορίες πελατών βέβαια...