abelo7979
Ανώτατος
- Εγγρ.
- 11 Φεβ 2015
- Μηνύματα
- 20
- Κριτικές
- 99
- Like
- 3.267
- Πόντοι
- 11.400
Μετά από μια χορταστική σαββατιάτικη τσάρκα επισκέφτηκα την αγαπημένη μου πρωτοπορία για να γεμίσω και το πνεύμα μετά το σώμα πέφτοντας πάνω στο συγκεκριμένο βιβλίο.
Στην αρχή με τράβηξε το εξώφυλλο, έπειτα διαβάζοντας και την υπόθεση μου μπήκαν παραπάνω ψύλλοι στα αυτιά, ρε λες είπα. Αλλά για να μη μακρυγορώ παραχωρώ εν τάχει την υπόθεση.
Ένας εικοσιπεντάχρονος διαχειριστής ροζ ιστοσελίδας (σαν άλλος Αντισθένης) λαμβάνει το τηλεφώνημα ενός άγνωστου Αμερικάνου τουρίστα ο οποίος του ζητάει να τον ξεναγήσει στις ροζ πιάτσες της Αθήνας, μόνο για να καταλάβει στην πορεία πως πρόκειται για έναν καραμπινάτο σίριαλ κίλερ. Αλλά εδώ δεν έχουμε έναν απλό μανιακό δολοφόνο, παρά έναν τιμωρό των χρηστών ηθών και του κομφορμισμού (των ελλεηνίδων γαρ) όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης. Ακόμα καλύτερα η κοινότητα του bourdela και τα μέλη της φωτογραφίζονται διεξοδικά. Αντιγράφω απόσπασμα.
«Είχα δημιουργήσει μια μεγάλη οικογένεια, μπουρδελιάρηδες, βιτσιόζοι, ανώμαλοι και κρυφόπουστες, άνθρωποι φαινομενικά φυσιολογικοί στην καθημερινότητα τους, ευυπόληπτοι οικογενειάρχες, πιτσιρικάδες που ξόδευαν το χαρτζιλίκι τους στους φραπέδες, τα μπιλιάρδα και το κωλοβάρεμα, συντηρητικοί μικροαστοί που έφτιαχναν τα μαλλιά τους ακόμη με μπριγιαντίνη και επέμεναν να χρησιμοποιούν τον ίδιο φθαρμένο χαρτοφύλακα, δικηγόροι, νταλικέρηδες, γιατροί και κληρικοί..ήταν όλοι τους παιδιά μου..Άφηναν κριτικές για ιερόδουλες, ενθάρρυναν ή αποθάρρυναν τους υπόλοιπους να επισκεφτούν συγκεκριμένα μέρη ανάλογα με τις προσωπικές τους εμπειρίες , κουβέντιαζαν στο forum περί ανέμων και υδάτων, καταπιάνονταν με τα πιο άσχετα θέματα, έδιναν προγνωστικά για το στοίχημα, καλαμπούριζαν, πλακώνονταν, διαφωνούσαν, φιλοσοφούσαν…»
Εν κατακλείδι ένα βιβλίο (εξαιρετικά καλογραμμένο θα έλεγα) που έπρεπε να εμπλουτίσει τα «Ελληνικά γράμματα» αφιερωμένο και εμπνευσμένο από την πιο καλτ σελίδα, υγιαίνετε αγαπητοί…
Στην αρχή με τράβηξε το εξώφυλλο, έπειτα διαβάζοντας και την υπόθεση μου μπήκαν παραπάνω ψύλλοι στα αυτιά, ρε λες είπα. Αλλά για να μη μακρυγορώ παραχωρώ εν τάχει την υπόθεση.
Ένας εικοσιπεντάχρονος διαχειριστής ροζ ιστοσελίδας (σαν άλλος Αντισθένης) λαμβάνει το τηλεφώνημα ενός άγνωστου Αμερικάνου τουρίστα ο οποίος του ζητάει να τον ξεναγήσει στις ροζ πιάτσες της Αθήνας, μόνο για να καταλάβει στην πορεία πως πρόκειται για έναν καραμπινάτο σίριαλ κίλερ. Αλλά εδώ δεν έχουμε έναν απλό μανιακό δολοφόνο, παρά έναν τιμωρό των χρηστών ηθών και του κομφορμισμού (των ελλεηνίδων γαρ) όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης. Ακόμα καλύτερα η κοινότητα του bourdela και τα μέλη της φωτογραφίζονται διεξοδικά. Αντιγράφω απόσπασμα.
«Είχα δημιουργήσει μια μεγάλη οικογένεια, μπουρδελιάρηδες, βιτσιόζοι, ανώμαλοι και κρυφόπουστες, άνθρωποι φαινομενικά φυσιολογικοί στην καθημερινότητα τους, ευυπόληπτοι οικογενειάρχες, πιτσιρικάδες που ξόδευαν το χαρτζιλίκι τους στους φραπέδες, τα μπιλιάρδα και το κωλοβάρεμα, συντηρητικοί μικροαστοί που έφτιαχναν τα μαλλιά τους ακόμη με μπριγιαντίνη και επέμεναν να χρησιμοποιούν τον ίδιο φθαρμένο χαρτοφύλακα, δικηγόροι, νταλικέρηδες, γιατροί και κληρικοί..ήταν όλοι τους παιδιά μου..Άφηναν κριτικές για ιερόδουλες, ενθάρρυναν ή αποθάρρυναν τους υπόλοιπους να επισκεφτούν συγκεκριμένα μέρη ανάλογα με τις προσωπικές τους εμπειρίες , κουβέντιαζαν στο forum περί ανέμων και υδάτων, καταπιάνονταν με τα πιο άσχετα θέματα, έδιναν προγνωστικά για το στοίχημα, καλαμπούριζαν, πλακώνονταν, διαφωνούσαν, φιλοσοφούσαν…»
Εν κατακλείδι ένα βιβλίο (εξαιρετικά καλογραμμένο θα έλεγα) που έπρεπε να εμπλουτίσει τα «Ελληνικά γράμματα» αφιερωμένο και εμπνευσμένο από την πιο καλτ σελίδα, υγιαίνετε αγαπητοί…
