Η πιεστική κουλτούρα των Αθηνών vs. Κως

[Greek Socialist]

Βάσει την εμπειρία μου όλους αυτούς τους 9 μήνες που υπηρετούσα (και απολύομαι) στην Κω έχω να πω τα εξής :
Η Αθήνα πολύ πιεστική σαν περιοχή.Να βρεις μια καλή δουλειά,,να είσαι επιτυχημένος και σέξι,να είσαι το ένα ή το άλλο,να παντρευτείς στα 30-35 κλπ κλπ...ειδικά τέτοια εποχή δε λέγονται αυτά..
Δεν είναι ντροπή η ανεργία,η ΑΕΡΓΙΑ είναι ντροπή.Και για τα δύο φύλα.
Η προσπάθεια του να βρεις δουλειά ή να γίνεις καλύτερος στη δουλειά αν την έχεις πρέπει να εκτιμάται από τους υπόλοιπους..Να μην απαιτούν "επιτυχία" ενώ δεν μπορείς να την έχεις εύκολα..
Επίσης πολύ ζόρικη η νοοτροπία του " να βρεις ένα καλό παιδί να παντρευτείς" ή το "παντρέψου γιε μου να κάνεις παιδιά να βρεις καλό"..
Τα Δωδεκάνησα έχουν πιο απλό κόσμο,πχ η Κως είχε μια χαρά κόσμο.Ούτε ψωνάρες,ούτε τσόκαρα,ούτε βασικούς ούτε βασικιές,ούτε κάγκουρες..Ακόμα και στην τουριστική Καρδάμαινα,οι ντόπιοι και οι τουρίστες ήταν μετριόφρονες.Καθόλου σνομπ.
Και ναι,δεν είναι "απαραίτητος" ο γάμος,ούτε η συμβίωση..Ο έρωτας πρέπει να παραγνωρίζει τις κοινωνικές πιέσεις όταν είναι μη ρεαλιστικές,ειδικά τώρα με την ακρίβεια.

 

[Nubic]

η Κως δεν είναι πιεστική για σένα που είσαι περαστικός. Ρώτα τους ντόπιους πόσο βαριούνται το χειμώνα. Προφανώς είναι πολύ εύκολο αν υπάρχουν 3 καφετέριες το χειμώνα όλες να πηγαίνουν καλά, δε λέει όμως κάτι, δεν ανοίγει τέταρτη γιατί δεν υπάρχει κόσμος, άρα ο τέταρτος πρέπει να μεταναστεύσει.
Για αυτό που λες αν η οικογένεια σε πιέζει ,καμία σχέση η επαρχία με την πρωτεύουσα. Στις μικρές κοινωνίες είναι αδιανόητο να μην έχεις παντρευτεί ως τα 30 σου και οι εργένηδες θεωρούνται οι αποτυχημένοι της ζωής. Επειδή ακριβώς τα πράγματα εκεί είναι ξεκάθαρα ,τόσοι οι άντρες, τόσες οι γυναίκες, τόσα τα λεφτά, τόσα τα κτήματα, η νοοτροπία στην οικογένεια είναι "ως τα 25 θα γκομενίσεις και μετά σταθερή σχέση ,στα 30 γάμος και παιδιά και σκασμός".

 

[Τροβαδούρος]

Χωριάτες...τι να πεις...

 

[PsYcHo_777]

Βάσει την εμπειρία μου όλους αυτούς τους 9 μήνες που υπηρετούσα (και απολύομαι) στην Κω έχω να πω τα εξής :
Η Αθήνα πολύ πιεστική σαν περιοχή.Να βρεις μια καλή δουλειά,,να είσαι επιτυχημένος και σέξι,να είσαι το ένα ή το άλλο,να παντρευτείς στα 30-35 κλπ κλπ...ειδικά τέτοια εποχή δε λέγονται αυτά..
Δεν είναι ντροπή η ανεργία,η ΑΕΡΓΙΑ είναι ντροπή.Και για τα δύο φύλα.
Η προσπάθεια του να βρεις δουλειά ή να γίνεις καλύτερος στη δουλειά αν την έχεις πρέπει να εκτιμάται από τους υπόλοιπους..Να μην απαιτούν "επιτυχία" ενώ δεν μπορείς να την έχεις εύκολα..
Επίσης πολύ ζόρικη η νοοτροπία του " να βρεις ένα καλό παιδί να παντρευτείς" ή το "παντρέψου γιε μου να κάνεις παιδιά να βρεις καλό"..
Τα Δωδεκάνησα έχουν πιο απλό κόσμο,πχ η Κως είχε μια χαρά κόσμο.Ούτε ψωνάρες,ούτε τσόκαρα,ούτε βασικούς ούτε βασικιές,ούτε κάγκουρες..Ακόμα και στην τουριστική Καρδάμαινα,οι ντόπιοι και οι τουρίστες ήταν μετριόφρονες.Καθόλου σνομπ.
Και ναι,δεν είναι "απαραίτητος" ο γάμος,ούτε η συμβίωση..Ο έρωτας πρέπει να παραγνωρίζει τις κοινωνικές πιέσεις όταν είναι μη ρεαλιστικές,ειδικά τώρα με την ακρίβεια.

Ο σοσιαλισμος σου εχει καψει καθε εγκεφαλικο κυτταρο.

Σε συνδυασμο με στρατο εχεις μπει στη σφαιρα συναρπαστικου μυθιστορηματος εναλλακτικης πραγματικοτητας.

 

[Τροβαδούρος]

Για πάμε...

 

[papaphilips]

Βάσει την εμπειρία μου όλους αυτούς τους 9 μήνες που υπηρετούσα (και απολύομαι) στην Κω έχω να πω τα εξής :
Η Αθήνα πολύ πιεστική σαν περιοχή.Να βρεις μια καλή δουλειά,,να είσαι επιτυχημένος και σέξι,να είσαι το ένα ή το άλλο,να παντρευτείς στα 30-35 κλπ κλπ...ειδικά τέτοια εποχή δε λέγονται αυτά..
Δεν είναι ντροπή η ανεργία,η ΑΕΡΓΙΑ είναι ντροπή.Και για τα δύο φύλα.
Η προσπάθεια του να βρεις δουλειά ή να γίνεις καλύτερος στη δουλειά αν την έχεις πρέπει να εκτιμάται από τους υπόλοιπους..Να μην απαιτούν "επιτυχία" ενώ δεν μπορείς να την έχεις εύκολα..
Επίσης πολύ ζόρικη η νοοτροπία του " να βρεις ένα καλό παιδί να παντρευτείς" ή το "παντρέψου γιε μου να κάνεις παιδιά να βρεις καλό"..
Τα Δωδεκάνησα έχουν πιο απλό κόσμο,πχ η Κως είχε μια χαρά κόσμο.Ούτε ψωνάρες,ούτε τσόκαρα,ούτε βασικούς ούτε βασικιές,ούτε κάγκουρες..Ακόμα και στην τουριστική Καρδάμαινα,οι ντόπιοι και οι τουρίστες ήταν μετριόφρονες.Καθόλου σνομπ.
Και ναι,δεν είναι "απαραίτητος" ο γάμος,ούτε η συμβίωση..Ο έρωτας πρέπει να παραγνωρίζει τις κοινωνικές πιέσεις όταν είναι μη ρεαλιστικές,ειδικά τώρα με την ακρίβεια.

αραξε εκει παιχτη, βρες και ενα γκομενακι να ταιριαζετε και θα χαρεις τη ζωουλα σου... σαν ποιοτητα.
εχω μεινει σε νησια και ηταν οι καλυτερες εποχες μου μακραν, μακρια απο τα τσιρκοσουργελα, πασης φυσεως, της πρωτευουσας.
εκει ειναι και το μελλον για μενα, σα σκεψη, οπως εχω πει και σε αλλο θρεντ.

 

[Sub-Zero]

Τον χειμώνα πώς θα την παλεύεις όμως στην Κω;

Εκτός αν σου πέσει κι εσένα απ'τον ουρανό καμιά βορειοευρωπαία που θέλει να ζήσει σε μαντρί

 

[Διαγραμμένο μέλος 211439]

Οι κοινωνίες στα μεγάλα νησιά των Δωδεκανήσων (Ρόδος, Κως κλπ) ζουν αυτάρεσκα στο δικό τους σύμπαν. Αλλοτριωμένες από το νεοπλουτισμό, λόγω των μεγάλων εισοδημάτων από το τουριστικό προϊόν, σε μετράνε αποκλειστικά με το χρήμα που έχεις, το αμάξι που κυκλοφορείς, τις μάρκες ρούχων και ρολογιών που φοράς και το σπίτι που κατοικείς. Όσο πιο φιγουρατζίδικα και κραυγαλέα ακριβά, τόσο μεγαλύτερο το κοινωνικό στάτους. Οι σπουδές είναι περιττές και αδιάφορες, ο πετυχημένος γάμος είναι το μεγάλο ζητούμενο, για τη διοργάνωση του οποίου ξοδεύονται ακόμη αδιανόητα ποσά. Οι προίκες είναι απαράβατος κανόνας, γονείς που δε διαθέτουν οικονομική άνεση, ξεσπιτώνονται, υπερχρεώνονται και ξετινάζονται οικονομικά για να δώσουν σπιίτια ολοκαίνουργια και εξοπλισμένα μέχρι κεραίας στο νέο ζευγάρι. Γενικά, ήθη και έθιμα παμπάλαιων παραδόσεων έχουν αναμειχθεί και συνυπάρχουν με έναν εντελώς αμερικάνικο υπερκαταναλωτικό τρόπο ζωής. Μου κάνει εντύπωση πως διάβασες τόσο διαφορετικά την επικρατούσα κατάσταση.

 

[madrach]

ποσα μπουρδελα κ σε τι τιμες στη Κω;

 

[Calico cat]

Εάν κάποιος δεν έχει ζήσει 2-3 χρόνια σε νησί όπως η Κως δεν μπορεί να εκφέρει άποψη ολοκληρωμένη.
Άλλο το καλοκαίρι σε νησί και άλλο το χειμώνα.
Όλα έχουν θετικά και αρνητικά, αν αρρωστήσεις ας πούμε και θέλεις ελικόπτερο αλλά έχει καιρό και δεν πετάει τι κάνεις...Σε μικρά μέρη αυτά είναι υπαρκτά προβλήματα.

 

[barock]

H αλήθεια πάντα είναι κάπου στη μέση. Υπάρχει και ο νεοπλουτισμός και η αλλοτρίωση λόγω εύκολου χρήματος, υπάρχει και η νοοτροπία της μικρής κοινωνίας και του κουτσομπολιού της κλειδαρότρυπας.

Από την άλλη είναι μια επιλογή για μετά τα 35-40 για όσους έχουν χορτάσει τη ζωή της μεγαλούπολης και χρειάζονται την απλότητα στην καθημερινότητα, αρκεί να υπάρχουν βέβαια βασικές προυποθέσεις διαβίωσης και κάποιας κοινωνικότητας και διασκέδασης, κυρίως τους χειμερινούς μήνες.

 

[argyrotoxos]

Οι κοινωνίες στα μεγάλα νησιά των Δωδεκανήσων (Ρόδος, Κως κλπ) ζουν αυτάρεσκα στο δικό τους σύμπαν. Αλλοτριωμένες από το νεοπλουτισμό, λόγω των μεγάλων εισοδημάτων από το τουριστικό προϊόν, σε μετράνε αποκλειστικά με το χρήμα που έχεις, το αμάξι που κυκλοφορείς, τις μάρκες ρούχων και ρολογιών που φοράς και το σπίτι που κατοικείς. Όσο πιο φιγουρατζίδικα και κραυγαλέα ακριβά, τόσο μεγαλύτερο το κοινωνικό στάτους. Οι σπουδές είναι περιττές και αδιάφορες, ο πετυχημένος γάμος είναι το μεγάλο ζητούμενο, για τη διοργάνωση του οποίου ξοδεύονται ακόμη αδιανόητα ποσά. Οι προίκες είναι απαράβατος κανόνας, γονείς που δε διαθέτουν οικονομική άνεση, ξεσπιτώνονται, υπερχρεώνονται και ξετινάζονται οικονομικά για να δώσουν σπιίτια ολοκαίνουργια και εξοπλισμένα μέχρι κεραίας στο νέο ζευγάρι. Γενικά, ήθη και έθιμα παμπάλαιων παραδόσεων έχουν αναμειχθεί και συνυπάρχουν με έναν εντελώς αμερικάνικο υπερκαταναλωτικό τρόπο ζωής. Μου κάνει εντύπωση πως διάβασες τόσο διαφορετικά την επικρατούσα κατάσταση.

Aκριβως αυτό που βρήκε ο αδερφός μου υπηρετώντας ως μόνιμος εκεί άρα ειχε χρόνο να τους μάθει καλά εκεί...την έχουν δει όλοι ότι πιάσανε του Ωνάση τα φρύδια και το κορυφαίο ;Χαρακωσαν το αμάξι του ...δεν είχε πινακιδες με γράμματα που συνήθιζαν να βλέπουν.
Καφροι...σαν το σκηνικό με τον Μπάμπη τον Σουγιά αλλά σε Νότια έκδοση...

 

[Calico cat]

Σχετικά είναι όλα κατά τη γνώμη μου. Κάποιος 35ρης ή 40ρης που έχει κατασταλάξει κι έχει οικογένεια μπορεί να βρίσκει ελκυστική την ιδέα να πάει σε ένα νησί και να ακολουθήσει ένα πιο χαλαρό τρόπο ζωής αλλά μετά από κάποια χρόνια μπορεί να βαρεθεί και να θέλει πάλι τη βαβούρα...
Από την εμπειρία μου οι κλειστές και μικρές κοινωνίες μπορούν να γίνουν πολύ ενοχλητικές μετά από λίγο ,το καλό με την Αθήνα είναι ότι χάνεσαι και αν θέλεις δεν ξέρει κανείς τι κάνεις...Ακόμα και οικογένεια να έχεις μπορείς να ζεις ήσυχα έχοντας σίγουρα πιο πολλές επιλογές σε όλα.

 

[Calico cat]

Συνήθως όταν πάω διακοπές σε ένα νησί σκέφτομαι τι ωραία θα ήταν να έμενα μόνιμα εδώ αλλά μετά αρχίζω και σκέφτομαι τα προβλήματα και μου φεύγει...

 

[DAMDIM100]

Βάσει την εμπειρία μου όλους αυτούς τους 9 μήνες που υπηρετούσα (και απολύομαι) στην Κω έχω να πω τα εξής :
Η Αθήνα πολύ πιεστική σαν περιοχή.Να βρεις μια καλή δουλειά,,να είσαι επιτυχημένος και σέξι,να είσαι το ένα ή το άλλο,να παντρευτείς στα 30-35 κλπ κλπ...ειδικά τέτοια εποχή δε λέγονται αυτά..
Δεν είναι ντροπή η ανεργία,η ΑΕΡΓΙΑ είναι ντροπή.Και για τα δύο φύλα.
Η προσπάθεια του να βρεις δουλειά ή να γίνεις καλύτερος στη δουλειά αν την έχεις πρέπει να εκτιμάται από τους υπόλοιπους..Να μην απαιτούν "επιτυχία" ενώ δεν μπορείς να την έχεις εύκολα..
Επίσης πολύ ζόρικη η νοοτροπία του " να βρεις ένα καλό παιδί να παντρευτείς" ή το "παντρέψου γιε μου να κάνεις παιδιά να βρεις καλό"..
Τα Δωδεκάνησα έχουν πιο απλό κόσμο,πχ η Κως είχε μια χαρά κόσμο.Ούτε ψωνάρες,ούτε τσόκαρα,ούτε βασικούς ούτε βασικιές,ούτε κάγκουρες..Ακόμα και στην τουριστική Καρδάμαινα,οι ντόπιοι και οι τουρίστες ήταν μετριόφρονες.Καθόλου σνομπ.
Και ναι,δεν είναι "απαραίτητος" ο γάμος,ούτε η συμβίωση..Ο έρωτας πρέπει να παραγνωρίζει τις κοινωνικές πιέσεις όταν είναι μη ρεαλιστικές,ειδικά τώρα με την ακρίβεια.

Ρε φίλε ή τρολλάρεις ή παίρνεις ληγμένα...
Κατά πια έννοια η μικρή επαρχιακή κοινωνία είναι λιγότερο πιεστική από την "μεγάλη" πρωτεύουσα, όπου ο καθένας είναι άγνωστος και για τον γείτονά του...
Εγώ θυμάμαι από την σχολή πάνω από τρεις δεκαετίες πριν, οι συμφοιτητές μου, όσοι ήταν από επαρχία, ακόμα και από μεγάλες πόλεις της περιφέρειας, μου έλεγαν πόσο απελευθερωμένοι νιώθουν, "μέσα στην ανωνυμία" της Αθήνας...
Τέλος η "πιεστικότητα" που ασκεί το κοινωνικό περιβάλλον, (ακόμα και το στενό οικογενειακό) είναι για αυτούς που ζουν με το τι θα πουν οι άλλοι εν έτι 2022 ειδικά...
Καλός πολίτης, αν πράγματι είσαι στρατιώτης και τελειώνεις την θητεία, όπως λες...

 

[argyrotoxos]

...μαλακες έχουμε κονέ με συναγωνιστή που μπορεί αύριο μεθαύριο να καταλάβει θέση στο κόμμα που θα είναι ρυθμιστής της πολιτικής κίνησης για τα επόμενα χρόνια.

 

[Calico cat]

Η κοινωνία μπορεί να είναι παντού πιεστική, μόλις πατήσεις τα 35 συνήθως όλοι αρχίζουν "άντε πότε θα παντρευτείς" , "άντε να κάνετε ένα παιδάκι" και πάει λέγοντας...

Μια χαρά συμβαίνει και στην Αθήνα αυτό, το θέμα είναι να λειτουργεί κάποιος με βάση αυτό που πραγματικά θέλει κι όχι το τι του λένε οι άλλοι. Εύκολο να το λες δύσκολο να το κάνεις όμως...

 

[Easy Rider]

Σε ένα πράγμα οριακά δικαιολογείσαι ακόμα, μετά βίας βέβαια.... Που στηρίζεις σοσιαλισμους, είπαμε, είσαι νεαρός.

 

[stadeos]

Θυμήθηκα κάτι που μου είχε πει ένας φίλος Σαμιώτης όταν ήμασταν μαζί στον Στρατό,το μακρυνό 1993,στην μαγευτική Χώρα και μετά στην Ταξιαρχία στο Βαθύ.
<Ρε μαλάκα, εδώ στο νησί, το χειμώνα - ζήτημα είναι - να κυκλοφορούνε το βράδυ είκοσι με τριάντα άτομα τα οποία και ανακυκλώνονται σε δύο-τρία μαγαζιά που είναι ανοιχτά.Κάποια στιγμή βαριέσαι να βλέπεις όλο τις ίδιες μούρες και κλείνεσαι στο σπίτι σου.Έτσι,εάν στο λιμάνι του Πυθαγορείου, πέσεις κατά λάθος μέσα στην θάλασσα κατά τις οκτώ το βράδυ δεν θα βρεθεί άνθρωπος να σε σώσει!>

 

[Calico cat]

Στα πιο πολλά νησιά έτσι είναι. Στα μεγάλα όπως η Νάξος ή η Ρόδος ας πούμε θα είναι λίγο καλύτερα αλλά και πάλι στην ουσία πρόκειται για μικρές κοινωνίες.

Το ίδιο συμβαίνει και στην Αθήνα πάντως, αν δεν είσαι με παρέες και γνωριμίες συνήθως πας στα ίδια 5 μαγαζιά με τους ίδιους 5 μαλάκες που κάνεις παρέα εδώ και 15 χρόνια

Στην Αθήνα έχεις την επιλογή ,αυτή είναι η διαφορά στην ουσία...