Juliana2 Escorts Club (Θεσσαλονίκη) escort

Μέσα στον καύσωνα, διψασμένος για λίγη όαση, ξεκίνησα για το πορνο χοτελι. Η μόνη όαση που συνάντησα, τελικά, ήταν το ντους.

Η πόρτα άνοιξε απότομα. Ένα ύφος βαριεστημένο, σχεδόν προκλητικό. Δεν πρόλαβα να ανασάνω· μου πέταξε μια πετσέτα και, πριν προλάβω να μιλήσω, η γνωστή φράση:
— First, the money.
Και σαν βλάκας, αντί να γυρίσω πίσω, έδωσα το κατοστάρικο. Χρήματα που δεν βγαίνουν εύκολα πια.

Έτρεξα στο ντους, περισσότερο για να συνέλθω απ' την αμηχανία παρά για να δροσιστώ. Βγαίνοντας, με κοίταξε σαν να της χαλούσα τη μέρα.
— Maybe you want to leave?
«Γιατί να θέλω να φύγω;» τη ρώτησα.
— Then lie down. But on the edge of the bed. I don’t use the whole bed.

Η κοπέλα, μακριά απ’ ό,τι υπόσχονταν οι φωτογραφίες. Ξεφουσκωμένες καμπύλες, πρόσωπο κουρασμένο, ταλαιπωρημένο — και δεν θα σταθώ άλλο στην εμφάνιση, γιατί ακόμη και τώρα, γράφοντας το, προσπαθώ να τη διαγράψω απ’ το μυαλό μου.

Της ζήτησα να χορέψει, να κάνει κάτι για να υπάρξει έστω μια στοιχειώδης διέγερση.
— Not in my service. No mood for this.
Άνοιξε ένα προφυλακτικό με αποστροφή, το πέρασε όπως όπως, και ξεκίνησε το πιο αδιάφορο, πρόχειρο στοματικό που έχω βιώσει.

Ήταν εκεί που κατάλαβα ότι αυτή η παρωδία έπρεπε να τελειώσει. Πριν προλάβω να μιλήσω, ανέβηκε από πάνω μου, μηχανική, ψυχρή, αδιάφορη. Δεν ήξερα καν τι προσπαθούσε να κάνει.

Της λέω:
— Σε παρακαλώ, θέλω να φύγω. Δεν είσαι στην ημέρα σου.
Μου επιτίθεται λεκτικά, στα αγγλικά.
— Not my day? It's not about the day.
Σηκώθηκε, άρπαξε το κινητό, άρχισε να φωνάζει σε βραζιλιάνικα ή ό,τι σκατά γλώσσα μιλούσε, μού πέταξε τα ρούχα και με έδιωξε.

Για μια στιγμή ένιωσα ότι θα με έβγαζε έξω ξεβράκωτο.

Πριν φύγω, μπήκα ξανά στο ντους. Το ένστικτό μου, ο φόβος, μού φώναζε να απομακρυνθώ το γρηγορότερο. Η γυναίκα αυτή δεν ήταν απλώς αδιάφορη — ήταν επικίνδυνη. Απρόβλεπτη. Αψυχολόγητη.

Το ανέφερα στο γραφείο. Η απάντηση μονολεκτική, σχεδόν προσβλητική:
— Ίσως έτυχε. Με άλλους δεν υπήρξε πρόβλημα.

Αν δεν ήμουν στη Θεσσαλονίκη, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, θα πίστευα ότι κινδύνευα να φύγω από εκεί μέσα χωρίς νεφρό. Γιατί ήταν έτσι η κοπέλα, δεν γνωρίζω. Ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του.

Όσο για μένα, από το 2017 μέχρι σήμερα, θεωρούσα το escorts club μια κάποια διέξοδο. Μετά απ’ αυτό, τέλος. Οριστικά.