Όλες οι κριτικές για την Μαρία - Ιάσονος 2Α (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Τρίτη, ώρα 7:30 π.μ
Μία βέσπα πάρκαρε στον πεζόδρομο κι ο αψηλός αναβάτης της με ακολούθησε στο σαλόνι. Εκεί περιμέναμε όρθιοι για λίγα δευτερόλεπτα, μέχρι η υπηρεσία να κάνει την εμφάνισή της: «Καλημέρα σας, τι κάνετε; Στο δωμάτιο κορίτσι μου, να περιμένετε λίγο». «Ποια είναι;», ενδιαφέρθηκα να μάθω. «Η Μαρία˙ η Ρωσίδα», μου έκανε γνωστό. Της έδωσα το δεκάρικο. «Ελάτε», με οδήγησε στα ενδότερα˙ σ' ένα ικανοποιητικό δωμάτιο, με σεντόνι καθαρό και καλαθάκι —απορριμμάτων— άδειο. «Α, ένα λεπτό!», είπα την ώρα που έκλεινε την πόρτα. «Δεν μου είπατε, τι πρόγραμμα έχει». «Κανονικό».
Η Μαρία ήρθε ύστερα από τέσσερα-πέντε λεπτά. Επρόκειτο για μια χαμηλού αναστήματος εικοσιοκτάχρονη κοπέλα —που είχα ξανασυναντήσει, εκεί, στις τσάρκες μου, αλλά δεν είχα ξαναπληρώσει—, με πιασιματάκια και κοιλίτσα, μεγάλο κρεμαστό στήθος, μετριογραμμένο πρόσωπο, ίσιο ξανθωπό μαλλί μέχρι τους ώμους. «Γεια σου», της ευχήθηκα, χωρίς να την ακούσω ν' απαντάει κάτι. «Καλά είσαι;», ρώτησα. «Ναι, εσύ;», είπε σιγανά — γενικά μιλούσε σιγά και ήταν συγκρατημένη, αλλά όχι βαριεστημένη κι αγενής.
«Κρικ κρικ κρικ», γονάτισε πλάι μου με την καπότα στο χέρι, αφού πρώτα έμεινε ολόγυμνη. «Πριν μου βάλεις την καπότα, για την πίπα, κάνε μου λίγα έτσι... (με τεντωμένα κι ανοιχτά τα δάχτυλα των χεριών μου, έκανα ήπιες περιστροφικές κινήσεις) εδώ πέρα —στο σώμα μου—, για να μου σηκωθεί και να μπει —η καπότα— καλά». «Θα σου τα κάνω, μη στενοχωριέσαι», με καθησύχασε και ξεκίνησε μ' επιφανειακά και γρήγορα ματς-μουτς — στη συνέχεια έβαλε και λίγη γλωσσίτσα— στις θηλές μου, στο στήθος, στον λαιμό, στα μάγουλα —κοντά στο στόμα μου, αλλά δεν με άφησε να τη φιλήσω—, στους λοβούς των αυτιώνε. Του λόγου μου της ζουπούσα τις βυζάρες —χωρίς να παραλείπω να τις γλείφω—, της χάιδευα το μουνί, ενώ δεν παρέβλεπα να τρίβω, με το χέρι μου, τον πούτσο μου, ο οποίος είχε καυλώσει αρκετά.
«Σαν να σηκώθηκε...», παρατήρησα φωναχτά. Τότε εκείνη σταμάτησε και του έριξε μια ματιά. «'Ετσι τον έχεις μάθει, χωρίς προφυλακτικό;», χαμογέλασε. «Με προφυλακτικό! Αλλά πριν το προφυλακτικό, χρειάζεται κάποια "παιχνιδάκια'' για να σηκωθεί», εξήγησα. Συνέχισε με φιλάκια-γλειψιματάκια. «'Ετοιμος!», της είπα έπειτα από λίγο˙ ήθελα να προχωρήσουμε και στο φίκι φίκι σιγά σιγά... Την καπότα την ξετύλιξα εγώ. Κατά τη διάρκεια της πίπας πήρε μία στάση η οποία με βόλευε στο να χουφτώνω — επίσης πίπωνε αξιοπρεπώς, χρησιμοποιώντας κι εξωτερικούς γλωττισμούς. «Μαρία!». «Μμ;». «Για κάνε και λίγο με τα βυζάκια σου (βάζοντας τον πούτσο μου), ανάμεσα». «Αμέ! Ωχ, ωχ, πως γουστάρω!», συμφώνησε πρόθυμα, ενώ κατά τη διάρκεια της ισπανικής έσκυβε για να γλείφει και το πουτσοκέφαλο. «Τσιμπουκάκι, θες κι άλλο έτσι;», με ρώτησε όταν θα πιάστηκε ο λαιμός της. «Ανέβα από πάνω!», της ζήτησα. «Ναι», με καβάλησε και πιάνοντας την ψωλή μου την έχωσε στη μούνα της. «Κρακ κρακ κρακ!», ακολούθησαν ανεβοκατεβάσματα, τριψίματα, στριφογυρίσματα. «Σ' αρέσει, μωρό μου;», ενδιαφέρθηκε να μάθει. Η απάντηση ήρθε ύστερα από λίγο, όταν, έχοντάς την πιάσει απ' τα κωλομάγουλα και γαμώντας την όσο πιο δυνατά μπορούσα, εκτονωνόμουν λαγνοβογγώντας...
«Από βράδυ είσαι;», άρχισα την "ανάκριση". «'Οχι, τώρα ήρθα». «Δούλευες και πουθενά αλλού εκτός από δω; Σαν να σε θυμάμαι κι από κάπου αλλού», της είπα ειλικρινά. «Στη Φυλής; (με θυμάσαι;)». «Σε ποιο στη Φυλής;». «Λίγο δούλεψα στο κέντρο —της Φυλής— και λίγο εκεί που είναι 130, που είναι 'Αγιος Παντελεήμονας». «Στο 136, στα 134;». «Ναι, 134!». «Το 134 έχει ένα (ημι) υπόγειο, ένα (υπερυψωμένο) ισόγειο κι έναν όροφο, σε ποιο απ' τα τρία;». «Ε, δεν θυμάμαι, νομίζω ισόγειο ήταν...». «Μάλιστα — δεν μου έλεγε κάτι». «Γιατί, εσύ πού πηγαίνεις;». «Παντού». «Αα, χα χα...».
«Τακ τακ τακ...», ακούστηκε το διακριτικό χτύπημα στην πόρτα. Κοίταξα το ρολόι μου. Είχαν συμπληρωθεί δώδεκα λεπτά.

Προπαραμονη δεκαπενταυγουστου σε μια Αθηνα που βραζει απο τον καυσωνα και οι αυγουστιατικες καυλες εχουν χτυπησει κοκκινο!!!!!Βγαινω λοιπον για αναζητηση δροσιας πριν απο την τελευταια εξορμηση του καλοκαιριου στις παραλιες!!!
Φτανω λοιπον στο αδειο Μεταξι,οπου πολλα μαγαζια ηταν κλειστα,αλλα και οσα ειχαν μεινει ανοιχτα ειχαν επιστρατευσει ολη την σαβουρα που εχουν στον παγκο.....πληρης απογοητευση,οποτε κατεληξα εδω στην Μαρια.Ενα ξανθο Ρωσιδι το πολυ τριανταρα την εκανα,ξανθια,χυμωδης με τουμπανιασμενα βυζια!!!!Φοραγε κι ενα κοκκινο συνολακι και με καυλωσε στο σαλονι οπου περιμεναν αλλοι δυο συναγωνιστες.Βγαζω λοιπον το δεκαρικο γιατι ειχα εξαντληθει κιολας απο την πολυ ζεστη και δεν ημουνα για μεγαλες βολτες και μπαινω στο πεντακαθαρο δωματιο,οπου ειχε καινουρια στρωμενα σεντονια!!!!!!
Με το που γδυθηκα και ξαπλωσα ειχα αρχισει να χαλαρωνω.Ο κλιματισμος στο φουλ κι εγω ξαπλωμενος το απολαμβανω περιμενοντας.....
Καποια στιγμη μπαινει Η Μαρια χαμογελαστη και ευγενεστατη και αρχιζει να βγαζει το συνολακι.Εγω σηκωνομαι και αρχιζω να την χαμουρυω στα ορθια και να της γλειφω τα βυζια,τα οποια ηταν σκληρα,μαλλον εχουν δεχτει επεξεργασια....Μετα ξαπλωνουμε στο κρεβατι οπου αρχιζει να μου δινει πεταχτα φιλακια και περνοντας την καποτα αρχιζει μια πολυ καλη πιπα....δεν το περιμενα να πω την αληθεια.Την αφησα για ωρα να συνεχιζει το γλειψιμο,ενω εγω επαιζα με το μουνακι της το οποιο ηταν τιγκα στην κρεμα!!!!Το δερμα της ηταν βελουδινο για τα κιλα της και συνεχιζα να την χαιδευω παντου....
Στην συνεχεια την βαζω να ξαπλωσει κι εγω απο πανω αρχιζω να της τον βαζω στο μουνακι αργα και αισθησιακα,ενω αυτη μου λεει διαφορες ατακες του τυπου....''ναι με καυλωνεις'',''γαμας πολυ ωραια'' κλπ.
Αλλα επιδη απο την κρεμα δεν ειχα και πολυ καλη αισθηση,την γυρισα πισωκολλητα οπου η θεα της κωλαρας της με εφτιαξε για τα καλα,αρχισα να την σφυροκοπω χουφτωνοντας και τις βυζαρες της,ωσπου το τελος εφτασε!!!!
Οταν τελειωσα μειναμε ετσι αρκετη ωρα μεσα σε γελια,υστερα γυρισε και πιασαμε κουβεντα,μου ελεγε οτι εχω μαυρισει και αν γυρισα τωρα απο διακοπες.Σηκωθηκε και μου εδωσε ενα φιλακι πριν φυγει!!!!Ηταν μια ανασα δροσιας μεσα στην καυτη εβδομαδα που περασε!!!!
Μια καλη προταση στο δεκαρικο,θα την εχω στα υποψιν και για αλλη συνευρεση!!!