Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Ήταν στις επικηρυγμένες αλλά κάτι με σταματούσε, κάτι περίεργο, δεν έδινε το κατάλληλο νεύμα στο μυαλό μου…
Τι ήταν αυτό?
Μήπως ήταν η σκέψη ότι είχε διανύσει πολλούς λόφους και ραχούλες μέχρι να φτάσει στα μέρη μας?
Ως εκ του τούτου μήπως ήταν και πονηροκώλα που ήρθε για την ξεπέτα?
Ελλείψει αντιπάλων υποχώρησα και προετοιμάστηκα να την στείλω σε περίπτωση που θα ήταν πολύ «ξύπνια»…

Αυτή την φορά διάλεξα το εντός έδρας για να έχω το πλεονέκτημα του οικείου περιβάλλοντος.
Ανέβηκα στο δωμάτιο μου και στρογγυλοκάθησα στην πολυθρόνα με ύφος χιλίων καρδιναλίων ντοπάροντας το εγώ μου.
Τρομάρα μου…

Η ώρα αναμονής πέρασε και με το χτύπημα της πόρτας ράγισε, δεν είχε σημασία πια…
Η είσοδος της δεν με έκανε να πετάξω στα σύννεφα. Με φίλησε αριστερά δεξιά και προχώρησε στα ενδότερα με ένα ελαφρύ άβολο μειδίαμα. Στο μυαλό μου δεν έπαιξαν καμπανάκια, μελόντικα ή βιολιά.
Χμμ…
Κάθησε στην πολυθρόνα που καθόμουν, υπονοώντας ότι θέλει να γνωριστούμε κάπως, πρώτα. Μου άρεσε αυτό αλλά ακόμη ήταν νωρίς…
Με λένε Κίρα...
Με λένε Μοίρα, αστειεύτηκα δείχνοντας της με αυτό τον τρόπο ότι δεν την βρίσκω με τα καλλιτεχνικά…
Οκ, είμαι ο τάδε, φαίνεσαι λίγο σφιγμένη?
Όχι, στρεσαρισμένη είμαι, έφυγα από ένα ραντεβού που δεν πήγε καλά…
Δυό-τρεις κουβέντες ακόμη και ήρθε και έκατσε στο κρεββάτι, δίπλα μου.
Την κοίταξα, ήταν πολύ όμορφη!
Τα μάτια της γλυκόπικρη συμφωνία, χύθηκα στο γαλάζιο πέλαγος τους καθώς κοντράραν αρμονικά με το χρώμα της αβύσσου των μακριών της μαλλιών.
Πρόσωπο που μόνο η μαμά Ρωσία ξέρει να φτιάχνει.
Το σφίξιμο είχε φύγει καθώς ο χρόνος δούλευε υπέρ μας, νηνεμία φώτισε το άψογο πρόσωπο της.
Γδυθήκαμε και ξαπλώσαμε αναζητώντας την αρχή της έλξης που θα μας ένωνε…
Κάποια φιλιά αλλά αυτήν την φορά δεν θα καθυστερούσα, γλίστρησα στο αιδοίο της και άρχισα την φιλάω πρώτα γύρω γύρω και μετά…
Τι όμορφο!
Ροζ κουφετί μικρό μουνάκι μου!
Το "Μουνάκι της Κίρας", θα γράψω βιβλίο αντίστοιχο του Λουίς Αραγκόν!
Αφού η ώρα κυλούσε πλέον ευνοϊκά το «Σκοτεινό σκοτάδι» (η παπάρια που ξεστόμισε ο κ. Πέτσας θέλοντας να ξεπροβοδίσει ένα ραπ ασχημοτέχνη) του δωματίου λαμπύρισε φως από τον ιδρώτα της μέθης των φιλήδονων κορμιών.
Η Κίρα ανταπέδωσε το γλείψιμο με ένα λυσσασμένο τσιμπούκι, τον έφαγε όλο τον κακομοίρη! Με τα χέρια της ταυτόχρονα χάϊδευε τις ρόγες. Εξηνταενιά, εικοσιπέντε τριανταδύο…
Όταν χόρτασε, όρμησα στο σουφρί της, ο παράδεισος, αλήθεια το λέω, είναι γεμάτος παρθένες!
Γαμηθήκαμε σε όλες τις πιθανές στάσεις και καθρεπτάτο κάναμε αλλά ο Κεμάλ που τελευταίως έχει αποκτήσει χαρακτήρα εγκράτειας αρνιόταν να αφήσει την τελευταία του πνοή…
Δεν υπήρχε κάπου που δεν γαμηθήκαμε στο δωμάτιο, έτσι βγήκαμε στο μπαλκόνι και «κοιτάζαμε" τα τρένα φεύγαν για βόρεια, αγκομαχώντας στις «υπερσύγχρονες» μας, τροχιές…
Μια καριόλα από το διπλανό δωμάτιο βγήκε στο μπαλκόνι και κάτι είπε και κόμπλαρε το κορίτσι μου…
Προφανώς ήταν η καθαρίστρια που μάλλον θα ήθελε να ‘ναι στην θέση της Κίρας αλλά την έφαγε η τιμιότης...
Επιστρέψαμε στο δώμα και επαναλάβαμε τον ίδιο κύκλο μα η ώρα είχε περάσει..
Έτσι πήρα ένα ημιχρόνιο ακόμη.
Στο μπαλκόνι και πάλι έχοντας ολοκληρώσει τον δεύτερο έσω κύκλο, ο Κεμάλ αποφάσισε ότι έχει υπερφορτίσει από τα πολλά χλαπ-χλουπ και τα ντιν-ντιν της μπάρας της τρενοδιάβασης και αποφάσισε να εκτοξευθεί…
Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν καύλα επουράνιον...!

Κατόπιν πήρα και ένα μισάωρο ακόμη αλλά αυτό δεν θα το περιγράψω.

Η Κίρα μιλάει κάτι παραπάνω από τα στοιχειώδη αγγλικά και είναι κορίτσι που δίνεται, το πόσο είναι στο χέρι σου.
Η φωτογραφία της στο λιμάνι, στην παραλία και η Ararat είναι χαρακτηριστική αυτού που θα δεις.

Δεύτε λάβετε φως ταβάρισι!