Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Αφαιρέστε το "μεταξένιο" επίχρισμα των αναρτημένων επαγγελματικών φωτογραφιών, προσθέστε 1-2 κιλάκια και ίχνη κυτταρίτιδας σε οπίσθια και μηρούς, και τότε θα είστε πολύ κοντά σε αυτό που θα αντικρύσετε, όταν η πόρτα ανοίξει.

Χαμογελαστή και προσηνής με πολύ καλές επιδόσεις στο στοματικό και την κολπική διείσδυση, αλλά μέχρι εκεί.

Κατά το διάλλειμα, απόμακρη και αποστασιοποιημένη. Έτσι όπως καθόμαστε δίπλα - δίπλα σαν ¨αδελφάκια" (και γράφω αδελφάκια διότι τίποτα το ερωτικά ερεθιστικό δεν πλανιόταν στον αέρα), το ρακόρ έμοιαζε σαν σκηνή βγαλμένη από τον Γυάλινο Κόσμο του Τενεσί Ουίλιαμς*.

Εγώ ως άλλος Τομ, ξεπεσμένος γόνος, ξεπεσμένης αριστοκρατικής οικογένειας που καταφεύγει στο αλκοόλ την λογοτεχνία και την έβδομη τέχνη για να διασκεδάσει τα απωθημένα του, προσπαθούσα να ξορκίσω τα πάθη που κατατρώγουν την ψυχή μου, και εκείνη, ως άλλη Λώρα, είχε κλειστεί στον δικό της γυάλινο κόσμο. Μην έχοντας βέβαια αναπηρία στο πόδι όπως η ηρωίδα του Τ. Ουίλιας, υπέθεσα πως θεωρεί ως προσωπική "χωλότητα" το ότι εκδίδεται.

Μετά το κουδούνι (του τηλεφώνου της) που σήμαινε προφανώς ότι το διάλλειμα τελείωσε και αρχίζει το δεύτερο μέρος της άλλης παράστασης, πιάσαμε και πάλι τους ρόλους του πελάτη και της εκδιδομένης , όπου είχαμε μια χλιαρή επανάληψη του πρώτου μέρους.


*Ο Γυάλινος Κόσμος (αγγλικός τίτλος: The Glass Menagerie, Το Γυάλινο Θηριοτροφείο) είναι θεατρικό έργο του Αμερικανού συγγραφέα Τενεσί Ουίλιαμς. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το Δεκέμβριο του 1944 στο θέατρο Σιβίκ (Civic) του Σικάγου και την επόμενη χρονιά στη Νέα Υόρκη (Θέατρο Playhouse, Μάρτιος 1945), όπου κέρδισε το Βραβείο New York Drama Critics Circle Award. Αποτέλεσε τη πρώτη μεγάλη θεατρική επιτυχία του Τένεσι Ουίλιαμς, που καθιερώθηκε ως ένας από τους μεγαλύτερους θεατρικούς συγγραφείς του αιώνα.

Στο έργο εξιστορείται μέσα από τις αναμνήσεις του Τομ η ζωή της οικογένειας Γουίνγκφιλντ, που την απαρτίζουν ο γιος Τομ, η μητέρα Αμάντα και η κόρη Λώρα. Ο πατέρας τούς έχει εγκαταλείψει για χρόνια κι εκείνοι ζουν σ' ένα δικό τους "γυάλινο κόσμο". Η μητέρα έχει έμμονη ιδέα με τα παιδικά και νεανικά της χρόνια στο Νότο, ωστόσο τώρα δείχνει την εικόνα της "ξεπεσμένης καλλονής", ένα μοτίβο που επανέρχεται σε πολλά έργα του συγγραφέα.

Ταυτόχρονα, ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά της, ωστόσο η πραγματικότητα είναι σκληρή. Για το γιο της, θεωρεί ότι είναι ένας εγωιστής ονειροπόλος, ο οποίος είναι ανεύθυνος και καταφεύγει στο αλκοόλ, στην ποίηση, στη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο, αντί να συνεισφέρει ουσιαστικά στην οικογένεια. Ο ίδιος ονειρεύεται να φύγει και αυτός όπως ο πατέρας του. Η Λώρα είναι μια εύθραυστη παρουσία, ανάπηρη στο πόδι, φοβάται τον έξω κόσμο, προτιμώντας τη συλλογή της από γυάλινα ζωάκια και την συλλογή παλιών δίσκων γραμμοφώνου του πατέρα της.

Κάποια στιγμή, όλη η οικογένεια στρέφει την ελπίδα της σε ένα τέταρτο πρόσωπο, τον Τζιμ, έναν επισκέπτη από τον έξω κόσμο, με τον οποίο έχει ένα σύντομο φλερτ η Λώρα. Ωστόσο, τα πάντα γκρεμίζονται, καθώς εκείνος διαλύει τις αυταπάτες τους κι έτσι επανέρχονται στη σκληρή πραγματικότητα.