Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Κατ' αρχήν την καλημέρα μου στα φιλαράκια του σάΐτ.
Θα ξεκινήσω την κριτική μου με τον κυριότερο παράγοντα ενός επετυχημένου ή αποτυχημένου ραντεβού και δεν είναι άλλος από το γραφείο. Οι κοπέλες έρχονται, θα μείνουν 15 ημέρες περίπου και κατόπιν θα φύγουν για άλλες πολιτείες. Το γραφείο όμως; Λοιπόν, η συμπεριφορά τους άψογη. Εύκολη η συνεννόηση, χωρίς πολλά λόγια τα πάντα παίρνουν το δρόμο τους. Ευγενέστατα τα παιδιά στο τηλ. κέντρο, ο Άγγελος, η Άντζυ. Σε καμμία περίπτωση δεν σου δίνουν την εντύπωση ότι επικοινωνείς μαζί τους για να κλείσεις ερωτικό ραντεβού. Καλά την Άντζυ, αν παντρευόμουν την Νάταλυ, θα την έκανα κουμπάρα. Άλλωστε υπάρχει και μία προϊστορία στην σχέση του κουμπάρου με την κουμπάρα. Ποτέ δεν ξέρεις... Άντζυ σε πειράζωωωω!
Νάταλυ λοιπόν. Το έχω ξαναπεί. Η πιο ερεθιστική στιγμή του ραντεβού (για μένα), είναι αυτό το τοκ-τοκ στην πόρτα. Τι τρέλα με πιάνει όσο πλησιάζει η στιγμή που θα το ακούσω... Ανοίγω λοιπόν την πόρτα και βλέπω ένα φρέσκο κορίτσι, ντυμένο σικάτα με άσπρο παντελονάκι και εισπράττω το πιο γλυκό χαμόγελο της ζωής μου. Σ' αυτό το χαμόγελο συμμετείχε όλο το πρόσωπό της. Χείλη, μυτούλα, μάτια, μάγουλα, τα πάντα. Δεν το έχω ξανά παρατηρήσει αυτό τόσο έντονα. Αμέσως με την είσοδο, φιλί στα χείλη. Αισθησιακό, έντονης θηλυκότητας φιλί, όχι πουτανέ. Είναι σημαντικό αυτό, γιατί αν δεν είσαι κανένας μπαγλαμάς, καταλαβαίνεις πως θα κινηθεί το ραντεβού. Ακούστε κάτι. Είμαι 50άρης. Σε καμμία φάση, σε καμμία στιγμή της ζωής μου δεν μου έλειψε ούτε το σεξ, ούτε ο έρωτας. Διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα. Έχω βιώσει τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα. Πάντα όμως μου άρεσε ο έρωτας ή καλύτερα το αισθησιακό σεξ. Το απολαμβάνω γιατί συμμετέχουν έντονα όλες οι αισθήσεις. Η γεύση, η όραση, η αφή, η ακοή και η όσφρηση. Σ' αυτό το είδος του έρωτα οι ρόλοι του άντρα και της γυναίκας, καθίστανται ξεκάθαροι. Ο άντρας "παράγει" ηδονή για λογαριασμό της γυναίκας και την εισπράττει πολλαπλώς για να κορυφώσει κι αυτός κατόπιν με την σειρά του. Κάτι σαν "αντιδάνειο" η ηδονή δηλαδή. Αγόρια, καταλάβετέ το, ο άντρας είναι η "γεννήτρια", όχι η γυναίκα. και σ' αυτό η ρουφιάνες οι γυναίκες είναι οι τυχερές. Γιατί τα λέω όλα αυτά πλατιάζοντας και σπάζοντας σας τις μπάλες; Μα γιατί ακριβώς αυτό βίωσα με την Νάταλυ. Μόνη της με πήγε εκεί, στα γνώριμά μου "μονοπάτια" και αφού κορύφωσε αυτή, ανέβηκα κι εγώ με την σειρά μου στην κορυφή του Ολύμπου για να συστηθώ με τον Έρωτα, τον αγαπημένο μου θεούλη. Μου έδειξε ότι δέχεται δαχτυλάκι αλλά δεν της αρέσει. Μου είπε να παίξω με το μοναδικό όργανο που υπάρχει στο ανθρώπινο σώμα και το οποίο έχει ως αποκλειστικό προορισμό την ικανοποίηση, την απόλαυση. Με την κλειτορίδα. Άλλο ένα σημείο που υπερέχουν οι ρουφιάνες..
Εν κατακλείδι. Δεν είναι για ζόρια. Είναι ένα εύθραυστο μπιμπελό που μπορεί να κάνει και τα άλλα αλλά δεν περνάει καλά. Υπάρχουν άλλες για "ανηφόρες και χωματόδρομους". Της Νάταλυ της αξίζει το "ίσιωμα και η άσφαλτος" και να είστε σίγουροι ότι θα πετάσετε τέλεια...