Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Κυρίες και κύριοι, αρχικά επιτρέψατέ μου να σας πω δυο λόγια για μένα (για όσους δεν με γνωρίζουν και προσωπικά). Πιστεύω ότι είμαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος – πράγμα για το οποίο γνωστοί και φίλοι διαφωνούν. Θεωρώ δε ότι για όλα μου τα προβλήματα φταίει η κακιά η μοίρα, αλλά και το ότι, από όταν ήμουν μικρός , ήμουν ανυπόμονος. Έκτοτε όλα στη ζωή μου τα έκανα πριν την ώρα τους, και, φυσικά, δεν πήρα τίποτα, και ποτέ, στα σοβαρά. Δεν έχω πάντως παράπονα από τη ζωή μου, ούτε και απωθημένα – ιδίως στο σεξ. Πέρασα ωραία παιδικά χρόνια με σοβαρά αναγνώσματα, τύπου Μπλέκ, Αγόρι, Μarvel Comics κι αργότερα Βαβέλ, MAD, Αντιρίξ και Συμφωνίξ, και απέκτησα τους σωστούς φίλους, κυρίως γιατί μου άρεσε να κάνω παρέα με ανθρώπους τελείως διαφορετικούς από εμένα. Μεγαλώνοντας σπούδασα, έζησα πολύ στο εξωτερικό, πολιτικοποιήθηκα στον ακροδεξιό/εθνικιστικό χώρο, είδα εκατοντάδες ταινίες , είχα και έχω κάποιες (πολλές) αισθηματικές περιπέτειες που σκόρπισαν και συνεχίζουν να σκορπούν γέλιο στους φίλους μου - αν όχι και σε μένα τον ίδιο… Πήγα 2 χρόνια στρατό κανονικά στα σύνορα (Ρύζια και Νέα Βύσσα Ορεστιάδος), και διατήρησα μια υπέροχη σχέση με την οικογένεια του, την οποία πάμπολλες φορές έφερα σε δύσκολη θέση με τις επαγγελματικές μου – και όχι μόνο - ενασχολήσεις. Δεν προτιμώ τα ακριβά κρασιά (όπως κάποιοι εδώ μέσα), ούτε καν το ουίσκι (όπως κάποιοι άλλοι…), αντίθετα ως γνήσιος (λειτουργικός) αλκοολικός πίνω μόνο βότκα (σκέτη), ή τζιν (με τόνικ). Επαίρομαι ότι λίγοι έχουν κάνει περισσότερο σεξ από εμένα, μετά ή άνευ χρηματικού ανταλλάγματος (για καλύτερο δεν κόβω το κεφάλι μου – γούστα και ιδιαιτερότητες είναι αυτά/ες), και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατί είμαι μέλος της γενιάς των 80’ς που μεγάλωσε με πολλά όνειρα - και ακόμη περισσότερες αυταπάτες. Δεν είμαι, εδώ και χρόνια, πλέον, παντρεμένος, αλλά θαυμάζω όσους ακόμα βρίσκουν το κουράγιο να το κάνουν. Έχω 3 παιδιά και (θέλω να) ελπίζω ότι δεν έχω και άλλα…
Λένε, λοιπόν, πολλά για το Αυγουστιάτικο φεγγάρι. Ότι είναι αυτό που περιμένουν όσοι μπορούν να διαβάζουν το μέλλον, ότι μπορεί να φέρει συμφορές, σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς, ότι επηρεάζει την τύχη των νεογέννητων (μάλλον αυτό θα φταίει στην περίπτωσή μου) και άλλα πολλά... Οι Αρχαίοι έβλεπαν αυτές τις νύχτες, κοιτώντας το φεγγάρι, το πρόσωπο της Θεάς Εκάτης, που τόσο τους φόβιζε, και στην Ήπειρο ισχυρίζονται ότι κάτι τέτοια βράδια οι μάγισσες πλένουν τα μαλλιά τους και μαζεύουν φεγγαρόσκονη. Όλα αυτά ακούγονται - και είναι - υπερβολικά, χωρίς να είναι και απαραίτητα άσχημα. Κρατάω από τα όσα λέγονται για το αυγουστιάτικο φεγγάρι, το ότι μπορεί να χαλάσει την ψυχολογία των ανθρώπων, να μεγαλώσει την επιθετικότητα τους, να προκαλέσει προβλήματα στην κρίση τους – αυτό αληθινά το πιστεύω. Αποτελεί ίσως την μόνη εξήγηση για το τι συμβαίνει σε μένα που είμαι (μονίμως) σεληνιασμένος…
Βρίσκομαι λοιπόν εκτάκτως στην Αθήνα, για 2η φορά μέσα σε 3 μέρες και μου έχει μείνει ένα απωθημένο για την κορασίδα, καθώς την προηγούμενη φορά, παρότι μου την είχε προτείνει ανεπιφύλακτα συναγωνιστής και προθυμοποιήθηκε να μου κάνει την επαφή, δεν κατέστη εφικτό να την συναντήσω. Αυτή την φορά όμως πήρα από νωρίς τα μέτρα μου, και η συνάντηση κλείστηκε, εύκολα με 3 SMS. Άφιξη της κοπέλας στο ξενοδοχείο μου, στην προκαθορισμένη ώρα, όπου ανοίγοντας την πόρτα αντικρίζω αυτό ακριβώς που είχα δει στις φωτο και φανταζόμουν/φαντασιωνόμουν. Πρόσωπο σκυλοπορνοέκφυλο, κορμί αλφάδι, στήθος στητό (σιλικονάτο βεβαίως – βεβαίως), χαμόγελο διάπλατο. Μπαίνουμε μαζί στο ντουζ, κατόπιν δικής της παρότρυνσης, όπου και παίχτηκε ο πρώτος γύρος με εμένα όρθιο και αυτή στα γόνατα να τον έχει πάρει μέχρι τις αμυγδαλές και να τελειώνω σε χρόνο ρεκόρ. Συνέχεια αναλόγων επιδόσεων στο κρεβάτι, όπου πολλά έγιναν (και λίγα μπορούν να γραφούν), φύσει και παρά φύσιν, ώσπου το τέλος του δίωρου, μετά από 2 ημίχρονα, 1 παράταση και πέναλτι, με βρήκε σε άθλια κατάσταση, να ατενίζω το ταβάνι και να μην έχω την δύναμη ούτε καν να τεντωθώ για να πιάσω τα τσιγάρα μου από το κομοδίνο… Ιδιαίτερες περιγραφές αναφορικά με την σωματοδομή και τις επιδόσεις της κοπέλας δεν πρόκειται να κάνω. Άλλωστε οι προπεριγράψαντες εμού συναγωνιστές τα έχουν πει όλα και με πολλές λεπτομέρειες. Τούτο έχω μόνο να πω : Αν κάνει πως έρχεται κατά Θεσσαλονίκη μεριά (όχι για πολύ , 10-12 μέρες μόνο), προβλέπω να σχηματίζονται ουρές έξω από το ξενοδοχείο της, δίκην παλλαϊκού συλλαλητηρίου, και τα ραντεβού της να ξεκινάνε από τις 08.00 μέχρι και τις πρώτες πρωινές ώρες…
Συμπερασματικά, λοιπόν, για την κοπέλα, το μόνο που έχω να πω είναι πως είναι, ίσως , το καλύτερο call girl που έχω δοκιμάσει τα τελευταία 5 χρόνια , και, πιστέψτε με , έχω δοκιμάσει πολλά. Αυτό τα λέει όλα…
Επίλογος :
Εδώ και αρκετό καιρό , διαπίστωσα το εξής : στα social media οι άνθρωποι καταλήγουν να ζουν σαν να βρίσκονται σε ένα θερμοκήπιο. Αποκτούν τους καθημερινούς τους φίλους, συμφωνούν μαζί τους, μοιράζονται απόψεις και ενθαρρύνονται για αυτές – (πιστεύουν ότι) περνάνε καλά, αλλά αυτό που ζουν δεν είναι ο πραγματικός κόσμος. Ο πραγματικός κόσμος είναι γεμάτος από διαφωνίες και αντιθέσεις. Σβήστε του φίλους σας από τις σελίδες σας στα social media και κρατήστε μόνο τους εχθρούς σας, και μαζί τους να διαφωνείτε. Το λέω σοβαρά. H ζωή σε ένα θερμοκήπιο δεν είναι η πραγματική ζωή. Η ζωή – η πραγματική ζωή - είναι ένας ωκεανός αχαρτογράφητος και το διαδίκτυο με τα social media είναι καραβάκια, στα οποία καταφεύγουμε για να μην πνιγούμε. Στα βαρκάκια αυτά μπορούμε να τρυπώνουμε, έχοντας μια ελπίδα να βρεθούμε με άλλους που μας καταλαβαίνουν. Όμως οι σχέσεις χτίζονται ακόμη και διαφωνώντας. Τα social media ήταν/είναι, για αρκετό κόσμο, μια κάποια σωτήρια (κατά τους βάρβαρους, που ήταν και αυτοί «μία κάποια λύσις» που έγραψε κι ο Καβάφης). Καλύτερα όμως να σαλπάρεις για το άγνωστο, για άγρια νερά, αχαρτογράφητα, παρά να μένεις αγκυροβολημένος στο λιμάνι μιας βαρετής αγωνίας, περιτειχίζοντας τον εαυτό σου. Καλύτερα να λες και καμιά μαλακία , παρά να είσαι υποχρεωμένος να μετράς τα λόγια σου και να προσέχεις για να μην παρεξηγηθείς από τους υπόλοιπους. Στο φινάλε, όσοι μαζί σου πορεύονται, ξέρουν (;) ποιος είσαι.
Γι αυτό λοιπόν σύντροφοι, αυτή είναι η τελευταία κριτική που ανεβάζω, και αποχωρώ από το site. Ήταν ωραία, όσο κράτησε, αλλά ήρθε ο καιρός να ανοίξω πανιά και να την κάνω. Η πραγματική ζωή είναι εκεί έξω, κι όχι πίσω από ένα πληκτρολόγιο και μια οθόνη. Ήταν ωραίο όσο κράτησε… Ήταν Μια Εποχή Στην Κόλαση (Une Saison en Enfer που έγραψε και ο Ριμπό). Να στε καλά…
Μετά τιμής
ΑΙΔΟΙΟΛΕΙΧΟΣ
ΥΓ. I've loved, I've laughed and cried
I've had my fill my share of losing
And now, as tears subside
I find it all so amusing

To think I did all that
And may I say - not in a shy way
Oh no, oh no, not me
I did it my way

Τελικά ο Φρανκ Σινάτρα τα ήξερε όλα…