Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Το 279 πχ ο στρατηγός Ταν, πολέμαρχος της δυναστείας των Βου (481 πχ – 221 πχ, περίοδος που ονομάζεται και «Εποχή των Αντιμαχομένων Βασιλείων» ή Τσαν Γκο στα μανδαρίνικα κινεζικά ) και διοικητής της στρατιάς του Βορρά, επολιορκείτο στην πόλη Τσι Μο , της επαρχίας Σιαανξί, από τον στρατηγό Γιεν που διέθετε πολλαπλάσιες από αυτόν δυνάμεις. Παρουσία (εν γνώσει του) κατασκόπων, είπε στους αξιωματικούς του : «Ο μόνος φόβος είναι μήπως ο εχθρός κόψει τις μύτες των αιχμαλώτων και τις βάλει στην πρώτη γραμμή, αυτό θα ήταν καταστροφή για την πόλη» . Ο αντίπαλός του, Γιεν ενημερώθηκε και έδωσε διαταγή να κάνουν αυτό που είπε ο Ταν. Αυτό εξόργισε τους κατοίκους της πόλης βλέποντας συμπατριώτες τους να βασανίζονται. Ο Ταν με τον ίδιο τρόπο είπε «Αυτό που φοβάμαι είναι μήπως ο Γιεν ανασκάψει τους προγονικούς τάφους έξω από την πόλη και λιποψυχήσουν οι κάτοικοι». Αμέσως οι πολιορκητές ανάσκαψαν τους τάφους και οι κάτοικοι της πόλης Τσι Μο ένοιωσαν προσβεβλημένοι και ανυπομονούσαν να πολεμήσουν.
Ο Ταν αντί να πάει στον πόλεμο με σπαθί πήρε μια τσάπα και διέταξε να μοιραστούν και στους καλύτερους πολεμιστές τσάπες, ενώ στην εμπροσθοφυλακή έβαλε παλλακίδες. Ο κανονικός στρατός κρύφτηκε, και στα τείχη έβαλε γυναίκες και γέρους. Μετά απέστειλε πρέσβεις να διαπραγματευτούν όρους παράδοσης του στρατού του. Ο Γιεν και ο στρατός του άρχισαν να ουρλιάζουν από χαρά . Ο Ταν μάζεψε 20.000 ουγκιές ασήμι και το έστειλε στον Γιεν με την παράκληση να μη πειράξει την πόλη μετά την παράδοση. Όλα αυτά έκαναν τον στρατό του Γιεν να είναι πιο χαλαρός και απρόσεκτος. Κατόπιν ο Ταν μάζεψε 1.000 βόδια τα έβαψε κόκκινα και τους έβαλε κορδέλες για να φαίνονται σαν δράκοι, έβαλε λεπίδες στα κέρατά τους και βούρλα στις ουρές τους. Την νύχτα άναψε τα βούρλα και έβγαλε έξω τα βόδια από τρύπες που είχε ανοίξει στο τείχος και ξωπίσω έστειλε 5.000 επίλεκτους πολεμιστές. Τα ζώα ρίχτηκαν στον εχθρό και του προκάλεσαν σύγχυση και τρόμο , ενώ ταυτόχρονα από την πόλη ακούστηκε φοβερή βοή από κτύπους τυμπάνων και μπρούτζινων σκευών. Ο στρατός του Γιεν διασκορπίστηκε άτακτα, καταδιωκόμενος από τον στρατό του Ταν. Το αποτέλεσμα ήταν να καταλάβουν οι πολιορκούμενοι 70 πόλεις του εχθρού.
Στον πόλεμο, αγαπητοί φίλοι, όλα έχουν να κάνουν με την εξαπάτηση, όπως διαπιστώνουμε από το ανωτέρω ιστορικό παράδειγμα. Όταν ένας στρατός υποχωρεί, πολλές φορές δεν έχει να κάνει με τις υπέρτερες δυνάμεις του εχθρού, αλλά με μια στρατηγική , προκειμένου ο εχθρός να παρασυρθεί στην καταδίωξή του και να παγιδευτεί πιο εύκολα (στρατηγική της τανάλιας – για ρωτήστε και τον Ναπολέοντα , κάτι έμαθε απ’ αυτό στο Βατερλό). Κάτι αντίστοιχο, φυσικά συμβαίνει και στο σεξ. Όταν μια κοπέλα δεν είναι εντυπωσιακή με μια πρώτη ματιά (χαμηλό ύψος, μικρό, σχετικά, στήθος, συνηθισμένο πρόσωπο), όπως συμβαίνει και με την περί ης ο λόγος εταίρα, αυτό δεν συνεπάγεται ότι δεν είναι και στη δουλειά της καλή και δεν θα μείνεις ικανοποιημένος από τις υπηρεσίες της. Αντιθέτως, πολλές φορές η κοπέλα, αντιλαμβανόμενη το μειονέκτημά της, προσπαθεί να εξισορροπήσει την κατάσταση ανεβάζοντας το επίπεδο των υπηρεσιών της.
Με την Αλεξάνδρα, εν προκειμένω, συνέβη ακριβώς αυτό. Αν και είχα πάει στο ξενοδοχείο αρκετά υποψιασμένος για το τι θα συναντούσα, αφ ης στιγμής είχα διαβάσει και τις κριτικές των συναγωνιστών, εντούτοις η πρώτη εντύπωση δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Μια κοντούλα (1.60-1.62), αδύνατη κοπέλα (κοριτσάκι για την ακρίβεια, αφού πάνω από 21-22 δεν την έκανα με τίποτα), με σχετικά μικρό στήθος (1.5, βαριά 2), και ελαφρώς «σκληρό» πρόσωπο, κοινώς μια κοπέλα που αν την δεις στον δρόμο, δεν πρόκειται να της χαρίσεις 2η ματιά. Το χαμόγελο όμως που φωτίζει το πρόσωπό της όταν σε δέχεται στο δωμάτιό της, και ο πρόσχαρος χαρακτήρας της αρκεί για να σε αποζημιώσει για την πρώτη – σίγουρα μέτρια – εντύπωση. Στον δε αυτό καθαυτό αγώνα, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται να μείνεις παραπονεμένος, αν φυσικά δεν έχεις τρελές απαιτήσεις από την κοπέλα. Η πεολειχία της – όχι ιδιαίτερα βαθιά αλλά αρκετά τεχνική - είναι πολύ καλή, με ευφάνταστη χρήση της γλώσσας, ελαφρά, έως υποσημειούμενη, χρήση χεριού και ισορροπημένη δόση σάλιου προκειμένου να επιτευχθεί η κατάλληλη λίπανση. Δέχεται αδιαμαρτύρητα δακτυλοσκόπηση και συμμετέχει ενεργά στην αιδοιολειξία. Η είσοδος στην «μικρή περιοχή» γίνεται συνοδεία στενού μαρκαρίσματος των τοιχωμάτων του κόλπου, προσφέροντας μια πολύ καλή αίσθηση αντίστασης και τριβής. Αξιομνημόνευτο , τέλος, είναι το σφίξιμό της στο πέος, κατά την εκσπερμάτωση, όταν βρίσκεται από πάνω, προκειμένου να επιτείνει τον οργασμό. Στην ανάπαυλα δε, μεταξύ των 2 ημιχρόνων του αγώνα (social time), είναι αρκετά ευχάριστη, όσο φυσικά της επιτρέπει το νεαρό της ηλικίας της, αναλισκόμενη σε GFE (το έχω ξαναπεί, εμείς που έχουμε μια κάποια ηλικία, την θέλουμε και την αγκαλίτσα μας…).
Συμπερασματικά λοιπόν θα έλεγα ότι η Αλεξάνδρα είναι μια κοπέλα που δεν θα σε εκπλήξει με την ομορφιά της (είπαμε, στον πόλεμο και στο σεξ , όλα βασίζονται στην εξαπάτηση), θα σε αποζημιώσει όμως με τις υπηρεσίες της και το χαμόγελό της. Φεύγοντας δε από το δωμάτιό της δεν πρόκειται να σκεφτείς ότι έχασες το χρόνο σου, αν και φρονώ πως η τιμή της είναι ελαφρώς τσιμπημένη. Μια κοστολόγηση στα 80 με 100 ευρώ , πιστεύω πως θα ήταν πιο λογική , από τη στιγμή κιόλας που δεν έχει το anal ως παρεχόμενη υπηρεσία. Αυτή όμως είναι μια άλλη συζήτηση , που θα την ανοίξουμε κάποια άλλη στιγμή…
Τούτων δε ρηθέντων, και μη ετέρου θέματος υφισταμένου προς παράθεσιν, η κριτική δέον λαβείν τέλος.
Μετά τιμής
ΑΙΔΟΙΟΛΕΙΧΟΣ
ΥΓ. Επειδή προ ολίγων ημερών ο κος Blizardeye, σε κριτική του , ανεφέρθη στον υποφαινόμενο και σε έτερα, τετιμημένα μέλη του νήματος των «παππούληδων», σχετικά με τις σεξουαλικές μας επιδόσεις, θα του απαντήσω με ένα , σχετικό με την εισαγωγή, απόφθεγμα : «Αν γνωρίζεις τον εχθρό και τον εαυτό σου, δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι το αποτέλεσμα εκατό μαχών». (Σουν Τζου – Η τέχνη του πολέμου).
ΥΓ 2 . Η κοπέλα έχει τόση σχέση με την Μολδαβία/Ρουμανία, όση και εγώ με το καλλιτεχνικό πατινάζ. Σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει να οδηγηθώ στην παραδοχή πως είναι η μοναδική Μολδαβή/Ρουμάνα στον κόσμο που δεν μιλάει ρουμάνικα… Αντιθέτως , μόλις της μίλησα Αλβανικά, το προσωπάκι της φωτίστηκε, έτι περαιτέρω. Η καταγωγή της όμως δεν έπαιξε κανέναν απολύτως ρόλο στην μετέπειτα εξέλιξη του αγώνα.