Σήμερα ξύπνησα στους εμετούς μου από το χθεσινό Χριστουγεννιάτικο μεθύσι, δίπλα από ενα σκουπιδοτενεκέ
Σκουπίστηκα πρόχειρα με κάτι μεταχειρισμένα μουνόπανα που βρήκα και κατευθύνθηκα στο πλησιέστερο take away καφε για να σταξω λιγο καφεινη στο σωμα μου.
Η εκφραση αηδιας ηταν εκδηλα ζωγραφισμενη στη φατσα του πρωινου μπαρίστα όταν μ αντίκρυσε
Βρωμοκοπούσα αλκοολ απο χιλιομετρα.
Στην πρωτη γουλια καφε,ενοιωσα το ματι μου ν ανοιγει και το καυλι μου να αιματωνεται ζητωντας φτηνο κρεας να γαμησει...
Κι εκεινη τη στιμη προεκυψε στο νου μου το ερώτημα:
Ειμαι ενας ρομαντικος φτωχος και μονος μπουρδελιαρης...
Ποσο ναυαγιο παιζει να μαι;
Πατησα την σελιδα στο bou και συμφωνησε μαζι μου:
"Γαμηθηκε ο σερβερ ναυάγιο..."
Νομισα μιλά σε μενανε...κι ενα δακρυ κυλησε στο αξυριστο μπαρουτοκαπνισμενο μου μαγουλο...
"ΝΑΙ ΡΕ"
Βρωντοφωναξα σε κατι πουτανακια εκει κοντα
"ΕΙΜΑΙ ΝΑΥΓΑΓΙΟ και ΚΑΜΑΡΙ ΜΟΥ"!
Χρονια Πολλα σε ολα τα ναυαγια του σαιτ!
Με υγεια!