Έχει πλάκα η επιλεκτική επίκληση του ηθικού και θεσμικά σωστού.
Από την εισαγγελέα του αρείου πάγου, που τη διόρισε όμως η κυβέρνηση.
Που ακόμα ένα εκλεγμένο στη βουλή κόμμα, όσο και αν διαφωνούμε με τις ιδέες του, κόπηκε από τις ευρωεκλογές (αλήθεια με ποια αιτιολογία;)
Ή όταν δικαστές αμεσως μόλις παίρνουν συνταξη, πολιτεύονται,αμέσως όμως.
Που ο υπουργός δικαιοσύνης λέει ότι κανένας δεν τα βάζει με το κράτος, το κράτος θα τον ισοπεδωσει (ευτυχώς, εχουμε δημοκρατία από το 1974). Θυμήθηκαν στη δίκη για το Μάτι, ότι υπάρχει το τεκμήριο αθωότητας, τι έγινε το ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΙ; Για να μην πούμε πόσο ηθικό είναι να υπάρχει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών αλλά ας μην τα μπλέξω όλα τώρα ούτε να επαναλαμβάνομαι.