Ναι, μπορεί εδώ και 7-8 χρόνια να τον γνωρίζουν και οι... πέτρες και να του δίνουν οι πάντες συγχαρητήρια για τις σπουδαίες επιτυχίες που φέρνει στην χώρα, όμως όσο μεγάλωνε, ο Μάμαλος ζούσε το δικό του δράμα.
"Στο Δημοτικό, μέχρι την πέμπτη τάξη, τα παιδιά με κορόιδευαν. Με έλεγαν ανάπηρο, κούτσαβο, τέτοια πράγματα. Εγώ καθόμουν σε μια γωνιά και έκλαιγα. Όταν χτύπαγε το κουδούνι και ανέβαιναν στην τάξη, καθόμουν κάτω και έκλαιγα. Μου πετούσαν τις τσάντες από τα παράθυρα στο κεφάλι, έρχονταν και με κορόιδευαν. Δεν με έπαιρναν μαζί τους στις εκδρομές, καθόμουν στο σχολείο και περίμενα να γυρίσουν" είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του.
Είχε πει και ότι δεν άντεξε να πάει στο γυμνάσιο. Σταμάτησε το σχολείο και δεν έζησε αυτά που ζει (και πρέπει να ζει) κάθε παιδί. Δεν ήταν διαφορετικός. Ήταν απλά ανώτερος όλων.
Τώρα, πολλά χρόνια μετά, ο Παύλος Μάμαλος είναι ένα θηρίο που έχει βάλει στόχους στη ζωή του. Σηκώνει βάρη χωρίς να γνωρίζει πόσα κιλά αντέχει το κορμί του, τρομάζει τους αντιπάλους του αφήνοντας μούσι και στο τέλος φωνάζει σαν άγριος λύκος κοιτάζοντας τον ουρανό. Είναι ο δικός του τρόπος να ξεσπά και να ανασαίνει.
Όσο γι' αυτά που πέρασε στο σχολείο; Μακάρι 1-2 παιδιά από εκείνα που του έκαναν τη ζωή δύσκολη να έχουν διαβάσει αυτές τις ατάκες. Λογικά θα ένιωσαν άσχημα, άβολα. Μακάρι δηλαδή να αισθάνθηκαν έτσι, ώστε να μεγαλώσουν τα δικά τους παιδιά με διαφορετικό μυαλό με αρχές και σεβασμό για τους συνανθρώπους τους.
Έστω κι έτσι, ο Παύλος θα έχει καταφέρει έναν ακόμη θρίαμβο...