Δεν ντρέπομαι και το έκανα (πριν 30 χρόνια και δυστυχώς δεν ξανάτυχε)... Διαβάστε λοιπόν:
Η φίλη Ε. καλεί όλη την παρέα (ηλικίες 17-18 χρονώ) στο πάρτυ που συνοργανώνουν με την πανέμορφη συμμαθήτριά της Ν. στου Παπάγου, αυτά το 1976, στην προ AIDS εποχή (για να μπουν στο πνεύμα οι παλιότεροι ηλικιακά). Ο μπαμπάς της Ν., απόστρατος στρατηγός, έχει υποχρεωθεί να πάει σινεμά όλο το απόγευμα και το βράδυ να μείνει στην αδελφή του "γιατί θα έχει φασαρία...."
Φτάνουμε κατά παρέες στη διόροφη μονοκατοικία κατά τις 9:30 (τότε τα πάρτυ άρχιζαν γύρω στις 9 και τελείωναν κατά τις 2-3 το πρωί). Μας υποδέχεται η νεότατη και πανέμορφη σαν θεά μαμά της Ν. (ετών περίπου 38, παντρεύτηκε νέα το χούφταλο στρατιωτικό), μαζί με την αδελφή της, εξ ίσου νέα και ακόμη πιό ωραία... Υπήρχε και υπηρετριούλα νόστιμη, γύρω στα 25.
Μετά τις 10 παρατηρώ μυστήριες εξαφανίσεις του ανδρικού πληθυσμού, όπου οι εξαφανιζόμενοι επανεμφανίζονται μετά 20 με 30 λεπτά, ώσπου έρχεται και η σειρά μου: Η νόστιμη υπηρετριούλα οδηγεί σταδιακά τα αγόρια (εν αγνοια της Ν. φυσικά) στο υπνοδωμάτιο των γονέων, όπου οι πανέμορφες μαμά και αδελφή της, μαζί με την υπηρετιούλα, τα ξεζουμίζουν μέχρι τελικής πτώσεως. Για τους άβγαλτους 17άρηδες της εποχής εκείνης οι παρτούζες που έγιναν εκείνο το βράδυ ήταν άπιαστο όνειρο.
Οι κυρίες ήταν αχόρταγες και τα έδιναν όλα, κατ' επανάληψη και κατά συρροή... Περιττό να σας πω ότι το "πάρτυ" τελείωσε το ξημέρωμα, όπου οι ευγενικές κυρίες οδήγησαν κάποια από τα αγόρια με τα αυτοκίνητά τους στη Μεσογείων με ένα αποχαιρετιστήριο τσιμπούκι για δώρο. Κανένα από τα προσκεκλημένα κορίτσια δεν κατάλαβε τίποτα όλο το βράδυ. Δυστυχώς τα ίχνη της Ν. και κατά συνέπεια της μαμάς της χάθηκαν σύντομα και το πάρτυ δεν ξανάγινε...
Η ιστορία είναι απόλυτα αληθινή!
Η φίλη Ε. καλεί όλη την παρέα (ηλικίες 17-18 χρονώ) στο πάρτυ που συνοργανώνουν με την πανέμορφη συμμαθήτριά της Ν. στου Παπάγου, αυτά το 1976, στην προ AIDS εποχή (για να μπουν στο πνεύμα οι παλιότεροι ηλικιακά). Ο μπαμπάς της Ν., απόστρατος στρατηγός, έχει υποχρεωθεί να πάει σινεμά όλο το απόγευμα και το βράδυ να μείνει στην αδελφή του "γιατί θα έχει φασαρία...."
Φτάνουμε κατά παρέες στη διόροφη μονοκατοικία κατά τις 9:30 (τότε τα πάρτυ άρχιζαν γύρω στις 9 και τελείωναν κατά τις 2-3 το πρωί). Μας υποδέχεται η νεότατη και πανέμορφη σαν θεά μαμά της Ν. (ετών περίπου 38, παντρεύτηκε νέα το χούφταλο στρατιωτικό), μαζί με την αδελφή της, εξ ίσου νέα και ακόμη πιό ωραία... Υπήρχε και υπηρετριούλα νόστιμη, γύρω στα 25.
Μετά τις 10 παρατηρώ μυστήριες εξαφανίσεις του ανδρικού πληθυσμού, όπου οι εξαφανιζόμενοι επανεμφανίζονται μετά 20 με 30 λεπτά, ώσπου έρχεται και η σειρά μου: Η νόστιμη υπηρετριούλα οδηγεί σταδιακά τα αγόρια (εν αγνοια της Ν. φυσικά) στο υπνοδωμάτιο των γονέων, όπου οι πανέμορφες μαμά και αδελφή της, μαζί με την υπηρετιούλα, τα ξεζουμίζουν μέχρι τελικής πτώσεως. Για τους άβγαλτους 17άρηδες της εποχής εκείνης οι παρτούζες που έγιναν εκείνο το βράδυ ήταν άπιαστο όνειρο.
Οι κυρίες ήταν αχόρταγες και τα έδιναν όλα, κατ' επανάληψη και κατά συρροή... Περιττό να σας πω ότι το "πάρτυ" τελείωσε το ξημέρωμα, όπου οι ευγενικές κυρίες οδήγησαν κάποια από τα αγόρια με τα αυτοκίνητά τους στη Μεσογείων με ένα αποχαιρετιστήριο τσιμπούκι για δώρο. Κανένα από τα προσκεκλημένα κορίτσια δεν κατάλαβε τίποτα όλο το βράδυ. Δυστυχώς τα ίχνη της Ν. και κατά συνέπεια της μαμάς της χάθηκαν σύντομα και το πάρτυ δεν ξανάγινε...
Η ιστορία είναι απόλυτα αληθινή!
