Παρότι έχουν ανοίξει παρεμφερή θέματα στο παρελθόν όπου έχω γράψει, θα προσπαθήσω να συνεισφέρω στη συζήτηση.
Κάποια από τα πράγματα που γράφω είναι βιωματικά από προσωπικές εμπειρίες, τα περισσότερα από από εμπειρίες φιλικών μου προσώπων μιας μεγάλης παρέας που τους άρεσε το παιχνίδι του αγοραίου σεξ και επιδίδονταν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Πάμε στα βασικά.
Οι γυναίκες αυτές έχουν μια σειρά από χαρακτηριστικά που συνολικά κάνουν το χαρακτήρα τους εκρηκτικό. Να δούμε κάποια από αυτά. Είναι σκληρές και δοκιμασμένες εξ' ορισμού λόγω του επαγγέλματος που κάνουν. Είναι όμορφες και θεωρούν τους άνδρες δεδομένους μια και στη μια βόλτα που θα κάνουν μόνες τους λίγο να κουνηθούν θα τους τι πέσουν 5-10 άντρες. Είναι φανερά φιλοχρήματες αλλοιώς δεν θα έκαναν τη δουλειά που κάνουν θα βολεύονταν ως καθαρίστριες η κρατώντας μωρά η γέρους με το 15% των χρημάτων που βγάζουν ως εργαζόμενες του χώρου ( τα επαγγελματικά παραδείγματα είναι αληθινά από προσωπικές μου εμπειρίες).
Τα παραπάνω είναι προφανή. Να προσθέσω και κάποια όχι τόσο προφανή.
Πρώτον οι γυναίκες αυτές μισούν και περιφρονούν ουσιαστικά τους άνδρες λόγω του επαγγέλματός τους. Κατά κάποιο τρόπο όπως η πλειοψηφία των ανδρών περιφρονεί τις πουτάνες αλλά τις χρησιμοποιεί αβέρτα. Με τον ίδιο τρόπο και αυτές χρησιμοποιούν αλλά και περιφρονούν τους άνδρες που πάνε μαζί τους. Εχω ακούσει επαγγελματία να λέει για τους άνδρες ότι αυτοί μου γαμάνε το μουνί εγώ τους γαμάω το πορτοφόλι.
Δεύτερον πιστεύουν στην εξαίρεση. Πιστεύουν δηλαδή ότι οι περισσότεροι άνδρες είναι μαλάκες για αυτό και είναι πολύ δύσκολα προσεγγίσιμες έξω από το χώρο της δουλειάς τους. Πιστεύουν όμως ότι υπάρχουν και κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις ανδρών που θα τις ερωτευθούν παρά το επάγγελμα που κάνουν, τις οποίες εξαιρέσεις και ψάχνουν και θεωρούν σπάνιες και πολύτιμες. Το έχουν ανάγκη να το πιστεύουν αυτό ακόμη και αν βαθύτερα ξέρουν ότι είναι μάλλον ψευδαίσθηση για λόγους ψυχολογικής άμυνας, με τον ίδιο τρόπο που οι καταδικασμένοι σε δεκάκις ισόβια πιστεύουν ότι κάποτε θα βγούν έξω, αλλοιώς θα τρελαθούν. Αυτός είναι ο λόγος που όταν καψουρεύονται δίνονται πραγματικά ολόψυχα και ζηλεύουν πολύ περισσότερο από τη μέση γυναίκα. Διότι πιστεύουν ότι βρήκαν το διαμάντι και κάνουν το παν να το κρατήσουν.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να διαχειριστεί ο μέσος άνδρας σχέση με τέτοιες γυναίκες. Εγώ είδα δυο ειδών σχέσεις.
Ας δούμε το πρώτο είδος. Οι περισσότερες τέτοιες σχέσεις, που στη πραγματικότητα είναι ''σχέσεις'', είναι πιρφορικής βάσης όπου κάποια γατάκια άνδρες το βλέπουν μάγκικα απέναντι σε επαγγελματίες του χώρου και το παίζουν βαριά πεπόνια ( και καλά ''ανταγωνιστικά'' απέναντί τους ). Μου είπε αυτή αυτό και εγώ της είπα το άλλο και μετά τις έκανα το παράλλο κλπ. Είμαι σχετικά μεγάλος σε ηλικία και θυμάμαι αυτό τον ''ανταγωνισμό'' σαν ένα μάτς μεταξύ Μπαρτσελόνα και Ηλυσιακού. Είναι απίστευτο το πώς μπορεί να μανιπουλάρει μια έξυπνη γυναίκα του χώρου ένα μαμουλάκο που ενώ είναι τράγος πιστεύει ότι έγινε ξαφνικά τίγρης. Είναι απίστευτο πως τους καταστρέφουν σιγά σιγά χωρίς αυτοί να πάρουν χαμπάρι.
Ας δούμε και το δεύτερο. Κάποιες περιπτώσεις που οι κυρίες του χώρου ερωτεύονται πραγματικά κάποιο πελάτη τους. Με κάποιο μυστηριώδη τρόπο που πιστεύω είναι εξατομικευμένος για τη κάθε περίπτωση θεωρούν ότι βρήκαν την εξαίρεση και καψουρεύονται. Εχω κάποιες υπόνοιες για το τρόπο που γίνεται αυτό αλλά δεν είναι του παρόντος θέματος.
Κάνοντας μια παρένθεση θα πώ ότι κάποιοι νταβάδες αγαπητικοί παλαιότερων εποχών φαίνεται ότι είχαν βρεί αυτό το μυστηριώδες κάτι τις που έκανε τις πουτάνες να τους καψουρεύονται. Μου φαίνεται απίστευτο πως γυναίκες του χώρου ''αγόραζαν'' έρωτα από νταβάδες τη στιγμή που ήξεραν ότι ο νταβάς εκτός από την ίδια είχε άλλες 5-10 και τις εκμεταλλευόταν όλες με τον ίδιο τρόπο. Είναι ένα φαινόμενο θηλυκής πιρφορίασης ας μου επιτραπεί ό όρος αλλά πιστέψτε με υπάρχει. Κλείνει η παρένθεση.
Η δεύτερη λοιπόν παραπάνω κατηγορία είναι ακόμη πιο δύσκολη να τη διαχειριστείς. Ειδικά όταν από τη πλευρά του άνδρα δεν υπάρχει η οπτική της σοβαρότητας ενώ υπάρχει από τη πλευρά της γυναίκας του χώρου. Κεντρικό χαρακτηριστικό η ζήλια. Αμα κάνει ό άντρας να κοιτάξει άλλη γυναίκα γίνεται ''της πουτάνας'' μεταφορικώς και κυριολεκτικώς στη συγκεκριμένη περίπτωση. Το γεγονός ότι αυτές πάνε με τόσους άντρες κάθε μέρα είναι μέσα στο θολωμένο από τον έρωτα μυαλό τους ασήμαντη λεπτομέρεια μια και τι να κάνουμε αυτή είναι η δουλειά τους. Γύρω από αυτό το κεντρικό μοτίβο στήνεται ένα τσίρκο που ο παρατηρητής το βλέπει και γελάει αλλά ο συμμετέχων άνδρας δεν γελάει καθόλου. Ιδίως αν κάποιοι νταβάδες του χώρου ζητήσουν ( καθ υπόδειξην των γυναικών) εξηγήσεις για την ...... ''ξαδέλφη'' τους από τη Γευγελή ( πραγματικό παράδειγμα ). Οταν δε βαρεθεί και το σεξ με την όμορφη και έμπειρη μεν άλλα ίδια δε συνεχώς γυναίκα, πράγμα που είναι στα ένστικτα όλων των ανώτερων θηλαστικών, τότε αρχίζει να βιώνει τη ''σχέση'' σαν μια θηλειά γύρω από το λαιμό του που τον σφίγγει.
Επειδή όμως σε κάθε κανόνα υπάρχει και η εξαίρεση αξίζει να αναφερθεί. Ετυχε να γνωρίσω δύο συγκεκριμένες περιπτώσεις γυναικών από το χώρο του στριπτίζ που γνώρισαν άντρες και έκαναν οικογένειες μαζί τους. 6 και 8 αντίστοιχα χρόνια μετά έχω να πώ ότι είναι απόλυτα αφιερωμένες στους άντρες τους και τα παιδία τους και τους φέρονται σπαθί. Κοινά τους χαρακτηριστικά, πρώτον ήταν και οι δυο μορφωμένες, δεύτερον με το που κατάλαβαν ότι οι άντρες τις έβλεπαν λίγο σοβαρά παράτησαν από μόνες τους το επάγγελμά τους. Η μια βρήκε μόνη της δουλειά καθαρίστριας η άλλη που έιχε σπουδάσει νηπιαγωγός πάλι μόνη της κράταγε παιδιά. Και λεω μόνες τους γιατί οι άντρες δεν τους το ζήτησαν. Μετά από 1- 1,5 χρόνο κάνανε παιδία κα σταμάτησαν να δουλεύουν. Υπάρχει κάπου και μυαλό.
Αυτά βίωσα εγώ σαν εμπειρίες προσωπικές αλλά και φιλικών μου ανθρώπων.
Το δικό μου συμπέρασμα, τόσο οι σχέσεις όσο και οι ''σχέσεις'' με γυναίκες του χώρου είναι πολύ δύσκολα εφικτές και τα στατιστικά δεν βοηθάνε.
Όμως κάποιοι άντρες επιμένουν όπως επιμένουν να αγοράζουν λαχεία η να παίζουν λότο. Οσοι αισθάνεστε τυχεροί εμπρός.
Στο κάτω κάτω της γραφής κάποιες από τις κοπέλες του χώρου αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία, διότι προφανώς και δυστηχώς ''δεύτερη ζωή δεν έχει''.
Ας προσθέσει όποιος θέλει τη γνώμη του και τις εμπειρίες του.
Συγνώμη αν γράφω πολλά και γίνομαι κουραστικός.
