Νόμιζα ότι θα τη γλύτωνα αλλά ... δεν
Χθεσινή επίσκεψη μετά από κόλλημα που έφαγα με κάποιες φωτογραφίες της, φτιάχνοντας σκηνικά με το μυαλό μου αλλά ... άνθρακες ο θησαυρός.
Χτυπάω την πόρτα, ακούω τακούνια να πλησιάζουν, ώχ λέω από μέσα μου, και ανοίγει ένα θηρίο μέχρι το ταβάνι. Τι καιρό κάνει εκεί πάνω λέω; σαν να κατάλαβε τι της είπα και χαμογέλασε. Φορούσε ένα κολλητό λευκό μίνι μέχρι τον κώλο και με τις γόβες της έφτανε τα 2 μέτρα χωρίς υπερβολή. Το κορμί σχεδόν ίδιο ενώ το πρόσωπό της πιο σπασμένο σε σχέση με των φωτογραφιών που είναι 8 χρόνια παλιότερες και η ηλικία της σίγουρα είναι γύρω στα 30. Το δε στήθος της σχεδόν ανύπαρκτο και μαλακό αλλά με καλούτσικη ρόγα.
Μια και τα αγγλικά της τα καταλάβεναι μόνο αυτή και δεν υπήρχε περίπτωση για κάποια συζήτηση, δίνω το αντίτιμο και προχωράμε στο έργο, όπου δεν είδα καμιά θεαματική φάση. Η μόνη που άξιζε ήταν το πισοκωλητό όπου στηνόταν καλά και άντεχε. Στα όρθια που φανταζόμουν δεν υπήρχε περίπτωση να φτάσω (χρειαζόταν σκαμνάκι και που να το βρω). Έγινε ένας γύρος και ο δεύτερος έκλεισε με πίπα (μέτρια πράγματα) χωρίς έξτρα και μαλακίες.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα ξαναπήγαινα.
Τι θα γίνει?Βαλτώσαμε τόσες μέρες με τις ίδιες και τις ίδιες :S 
