GIORGOSK
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 14 Σεπ 2005
- Μηνύματα
- 6.534
- Κριτικές
- 4
- Like
- 2.033
- Πόντοι
- 266
δηλαδή, να βγάλουν αυτούς που είναι μέσα και να μπουν χρυσαυγιτες;
66 χρόνια από τη μάχη του Μελιγαλά...
- Μέλος που άνοιξε το νήμα skaska
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 1K
- Εμφανίσεις 41K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
Heinz W Guderian
Μέλος
- Εγγρ.
- 16 Μαΐ 2012
- Μηνύματα
- 1.563
- Like
- 2
- Πόντοι
- 16
να μην τα ξαναγράφουμε....
έφαγες εδώ το μπούκωμα που σου αρμόζει:
pussy wagon
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 13 Οκτ 2010
- Μηνύματα
- 28.767
- Κριτικές
- 18
- Like
- 5.570
- Πόντοι
- 1.796
Έπειτα από 3ήμερο σκληρό αγώνα κατά των ταγματασφαλιτών, οι δυνάμεις του 8ου και 9ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, μαζί με τον εφεδρικό ΕΛΑΣ Μεσσηνίας, απελευθερώνουν την κωμόπολη του Μελιγαλά, στην οποία είχαν ταμπουρωθεί σχεδόν 1.000 ταγματασφαλίτες σε μια ύστατη προσπάθεια να εμποδίσουν την απελευθέρωση της Μεσσηνίας από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Οι ταγματασφαλίτες είχαν συγκεντρωθεί στο Μελιγαλά από διάφορες περιοχές της Μεσσηνίας, ενώ στο διάβα τους είχαν προβεί σε ανείπωτες λεηλασίες, βιασμούς και σφαγές (το τρομοκρατικό αυτό όργιο συνεχίστηκε και στον ίδιο το Μελιγαλά). Όταν ο ΕΛΑΣ έφτασε στο Μελιγαλά οι ταγματασφαλίτες αρνήθηκαν να παραδοθούν, σίγουροι για τα πλεονεκτήματα που τους προσέφεραν οι ισχυρές γερμανικές οχυρώσεις της κωμόπολης, αλλά και ενθαρρυμένοι από τους Εγγλέζους (που τους χρειάζονταν για να χτυπήσουν το λαϊκό κίνημα και να αποκαταστήσουν στην αστική εξουσία την «επόμενη μέρα» του πολέμου).
Όπως αναφέρει ο γιατρός Στάθης Κανναβός, στις 14 Σεπτέμβρη «μια εγγλέζικη αποστολή έρχεται καταϊδρωμένη και ζητάει να περάσει στις γραμμές της εθνοπροδοσίας. Θα έπειθε, λέει, τους αλήτες να σταματήσουν την αιματοχυσία, να παραδοθούν στον ΕΛΑΣ και να περιμένουν να κριθούν από την Κυβέρνηση. Όταν το παράλλο πρωινό, αιχμάλωτοι πια του ΕΛΑΣ, οι διπλοπουλημένοι αυτοί στους ξένους επιδρομείς "εθνικόφρονες" ρωτήθηκαν γιατί έστω και την τελευταία στιγμή δε δέχτηκαν να σταματήσουν την αιματοχυσία, η απάντησή τους ήταν και πάλι αυτή του αναίσθητου, επαγγελματία προδότη: - Οι Εγγλέζοι μας πίεσαν να συνεχίσουμε...».
Μετά τη μάχη ο λαός της περιοχής ζητούσε με κάθε τρόπο να εκδικηθεί τις εγκληματικές αυτές μορφές των ταγματασφαλιτών που είχαν διαπράξει ανήκουστα κακουργήματα σε βάρος του. Μόνο έπειτα από την αποφασιστική επέμβαση των καπεταναίων έγινε εφικτό να κατευναστεί η εκδικητική ορμή λαού και ανταρτών.
Έκτοτε, οι διάφοροι νοσταλγοί των Ταγμάτων Ασφαλείας (βλ. χρυσαυγίτες και όχι μόνο), με την ανοχή του αστικού πολιτικού κόσμου, συναθροίζονται στο Μελιγαλά, για να «τιμήσουν» τους «ηρωικούς» όπως λένε νεκρούς, που σφαγιάστηκαν από τους «κομμουνιστοσυμμορίτες».
Οι ταγματασφαλίτες είχαν συγκεντρωθεί στο Μελιγαλά από διάφορες περιοχές της Μεσσηνίας, ενώ στο διάβα τους είχαν προβεί σε ανείπωτες λεηλασίες, βιασμούς και σφαγές (το τρομοκρατικό αυτό όργιο συνεχίστηκε και στον ίδιο το Μελιγαλά). Όταν ο ΕΛΑΣ έφτασε στο Μελιγαλά οι ταγματασφαλίτες αρνήθηκαν να παραδοθούν, σίγουροι για τα πλεονεκτήματα που τους προσέφεραν οι ισχυρές γερμανικές οχυρώσεις της κωμόπολης, αλλά και ενθαρρυμένοι από τους Εγγλέζους (που τους χρειάζονταν για να χτυπήσουν το λαϊκό κίνημα και να αποκαταστήσουν στην αστική εξουσία την «επόμενη μέρα» του πολέμου).
Όπως αναφέρει ο γιατρός Στάθης Κανναβός, στις 14 Σεπτέμβρη «μια εγγλέζικη αποστολή έρχεται καταϊδρωμένη και ζητάει να περάσει στις γραμμές της εθνοπροδοσίας. Θα έπειθε, λέει, τους αλήτες να σταματήσουν την αιματοχυσία, να παραδοθούν στον ΕΛΑΣ και να περιμένουν να κριθούν από την Κυβέρνηση. Όταν το παράλλο πρωινό, αιχμάλωτοι πια του ΕΛΑΣ, οι διπλοπουλημένοι αυτοί στους ξένους επιδρομείς "εθνικόφρονες" ρωτήθηκαν γιατί έστω και την τελευταία στιγμή δε δέχτηκαν να σταματήσουν την αιματοχυσία, η απάντησή τους ήταν και πάλι αυτή του αναίσθητου, επαγγελματία προδότη: - Οι Εγγλέζοι μας πίεσαν να συνεχίσουμε...».
Μετά τη μάχη ο λαός της περιοχής ζητούσε με κάθε τρόπο να εκδικηθεί τις εγκληματικές αυτές μορφές των ταγματασφαλιτών που είχαν διαπράξει ανήκουστα κακουργήματα σε βάρος του. Μόνο έπειτα από την αποφασιστική επέμβαση των καπεταναίων έγινε εφικτό να κατευναστεί η εκδικητική ορμή λαού και ανταρτών.
Έκτοτε, οι διάφοροι νοσταλγοί των Ταγμάτων Ασφαλείας (βλ. χρυσαυγίτες και όχι μόνο), με την ανοχή του αστικού πολιτικού κόσμου, συναθροίζονται στο Μελιγαλά, για να «τιμήσουν» τους «ηρωικούς» όπως λένε νεκρούς, που σφαγιάστηκαν από τους «κομμουνιστοσυμμορίτες».
Heinz W Guderian
Μέλος
- Εγγρ.
- 16 Μαΐ 2012
- Μηνύματα
- 1.563
- Like
- 2
- Πόντοι
- 16
Η επίθεση των συμμοριτών αρχίζει πρωί-πρωί στις 15 Σεπτεμβρίου. Οι υπερασπιστές της κωμοπόλεως και της τιμής του Έθνους ρίχνουν τα τελευταία φυσίγγιά τους. Οι πολιορκητές του Μελιγαλά, κρίνοντας από την συχνότητα των πυροβολισμών, καταλαβαίνουν ότι τα πυρομαχικά των εθνικιστών όπου να’ ναι τελειώνουν και πυκνώνουν τις επιθέσεις τους. Παράλληλα, δουλεύει και το χωνί, το οποίο ουρλιάζει: «παραδοθείτε, ο αγώνας σας είναι μάταιος. Ο Άρης σας δίνει το λόγο της τιμής του, δεν θα σας πειράξει κανείς». Αν είναι δυνατόν να έχουν τιμή οι άτιμοι…
Κατά το μεσημέρι, ο επικεφαλής των εθνικών δυνάμεων Δ. Παπαδόπουλος, που τρέχει από φυλάκιο σε φυλάκιο για να εμψυχώσει τους αμυνομένους, τραυματίζεται βαριά στην κοιλιακή χώρα και αποσύρεται από την μάχη. Ήταν η αρχή του τέλους. Στις 12:30, σταματάει το τουφεκίδι. Τα πυρομαχικά τελείωσαν! Λίγη ώρα αργότερα, οι συμμορίτες μπαίνουν στον Μελιγαλά! Πρώτος τους στόχος το νοσοκομείο. Εκεί κατασφάζουν όλους τους τραυματίες, 41 τον αριθμό. Ακολουθούν επιλεγμένες σφαγές σημαινόντων εθνικιστών παντού, στους δρόμους, στις πλατείες, στα σπίτια κ.τ.λ.
Εν συνεχεία, συγκεντρώνουν όλους τους κατοίκους και τους μαχητές σ’ έναν περιφραγμένο χώρο με υψηλή μάντρα, στο επονομαζόμενο «Μπεζεστένι». Τους υποχρεώνουν να βγάλουν τα ρούχα τους (εκτός από το εσώρουχο) και τα παπούτσια τους και τους κρατούν εκεί ημίγυμνους, άρα πλήρως εξουδετερωμένους. Έξω από την μάντρα μαζεύονται συμμορίτες που έχουν προσέλθει από άλλες περιοχές και σαν λυσσασμένα όρνεα μπαίνουν μέσα και αρπάζουν όποιον βάζουν στο μάτι. Τον βγάζουν έξω από το «Μπεζεστένι» και τον σφάζουν αμέσως, εκεί μπροστά στα μάτια όλων, υπό τις σπαρακτικές κραυγές των πανικοβλημένων γυναικοπαίδων. Ο αιμοχαρής «αρχικαπετάνιος», παρακολουθεί τις σκηνές καβάλα στ’ άλογό του (για να έχει πλήρη οπτική επαφή) και γελά με σαδιστική μανία. Γελά με το μαρτύριο των Ελλήνων και παροτρύνει όσους βλέπει διστακτικούς να πάρουν κι αυτοί από έναν «μεζέ». Ανθρώπινο «μεζέ»! Η πλήρης αποκτήνωσις!
Την ίδια ώρα, άλλοι κομμουνισταί, οι έχοντες τις μεγαλύτερες ικανότητες κατσαπλιαδισμού, μπαίνουν στα άδεια σπίτια και αρπάζουν ότι βρουν. Μόλις τελειώνουν το απίστευτο όργιο λεηλασίας, βάζουν και φωτιά! Οι εντολές που έχουν πάρει από τον διεστραμμένο αρχιεγκληματία Βελουχιώτη είναι σαφείς: Να μην μείνει στον Μελιγαλά λίθος επί λίθου! Φωτιά και μαχαίρι!
Το σχέδιο εξοντώσεως των Ελλήνων προχωράει ταχύτατα παραπέρα. Μετά από μια σύντομη προσωπική επιθεώρηση των χώρων γύρω από τον Μελιγαλά, ο διεστραμμένος κτηνάνθρωπος Βελουχιώτης εντοπίζει το κατάλληλο χώρο για την σφαγή. Πρόκειται για μια δεξαμενή βάθους 16 μέτρων και πλάτους 4, ένα ημιτελές έργο προς ύδρευση του Μελιγαλά, με την ονομασία «Πηγάδα», που ευρίσκεται στα νοτιοδυτικά της κωμοπόλεως. Επιστρέφει στο «Μπεζεστένι», μαζεύει τους συμμορίτες του και τους αποκαλύπτει το σχέδιό του, που αμέσως μετά μπαίνει σε εφαρμογή. Οι κρατούμενοι, δένονται τρεις-τρεις με καλώδια και σύρματα και μόλις φθάσουν την μια εκατοντάδα οδηγούνται πεζοί προς τον τόπο του μαρτυρίου τους, ο οποίος απέχει κοντά στα 2 χιλιόμετρα. Όποιος κοντοστέκεται χτυπιέται άγρια από τους συνοδούς με βούρδουλες, όποιος πέφτει μαχαιρώνεται επιτόπου, μαζί με τους συνδεσμώτες του. Στο δρόμο, μανιασμένοι κομμουνισταί ουρλιάζουν υστερικά: Θάνατος! Θάνατος στους φασίστες!
Στο χείλος της «Πηγάδας», περιμένουν οι δήμιοι. Είναι οι πιο φανατισμένοι, οι πιο άγριοι, οι πιο αξιόπιστοι κομμουνισταί, αυτοί που δουλεύουν καλά το μαχαίρι και το κονσερβοκούτι, οι πιο πεπειραμένοι χασάπηδες του ελληνικού λαού. Μόλις φθάσουν εκεί, οι συνοδοί λύνουν τους κρατουμένους, κι ένας-ένας οδηγείται στο στόμιο της «Πηγάδας». Οι σφαγείς, με σβέλτες κινήσεις πιάνουν τα θύματά τους από τα μαλλιά και τους χαράζουν βαθιά στο λαιμό. Μετά, τους πετάνε μέσα στην Πηγάδα. Οι πρώτοι σφαγιασθέντες πεθαίνουν αμέσως λόγω της πτώσεως. Μόλις ο πυθμένας γεμίζει με πτώματα, τα υπόλοιπα θύματα πέφτουν ημιθανή πάνω τους και αργοπεθαίνουν με φρικτό τρόπο. Διαρκώς, νέα πτώματα προστίθενται στον σωρό.
Η μεγάλη ανθρωποσφαγή διαρκεί τρεις ολόκληρες ημέρες. Ο απολογισμός θλιβερός: 1.000 Έλληνες πατριώτες, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας, ρίχτηκαν στην «Πηγάδα». Αν υπολογίσουμε και άλλους 500 περίπου, που εδολοφονήθησαν σε άλλα σημεία, φθάνουμε στα 1.500 θύματα, βορά στις εγκληματικές ορέξεις των προφυλακών του πανσλαβισμού!
Κατά το μεσημέρι, ο επικεφαλής των εθνικών δυνάμεων Δ. Παπαδόπουλος, που τρέχει από φυλάκιο σε φυλάκιο για να εμψυχώσει τους αμυνομένους, τραυματίζεται βαριά στην κοιλιακή χώρα και αποσύρεται από την μάχη. Ήταν η αρχή του τέλους. Στις 12:30, σταματάει το τουφεκίδι. Τα πυρομαχικά τελείωσαν! Λίγη ώρα αργότερα, οι συμμορίτες μπαίνουν στον Μελιγαλά! Πρώτος τους στόχος το νοσοκομείο. Εκεί κατασφάζουν όλους τους τραυματίες, 41 τον αριθμό. Ακολουθούν επιλεγμένες σφαγές σημαινόντων εθνικιστών παντού, στους δρόμους, στις πλατείες, στα σπίτια κ.τ.λ.
Εν συνεχεία, συγκεντρώνουν όλους τους κατοίκους και τους μαχητές σ’ έναν περιφραγμένο χώρο με υψηλή μάντρα, στο επονομαζόμενο «Μπεζεστένι». Τους υποχρεώνουν να βγάλουν τα ρούχα τους (εκτός από το εσώρουχο) και τα παπούτσια τους και τους κρατούν εκεί ημίγυμνους, άρα πλήρως εξουδετερωμένους. Έξω από την μάντρα μαζεύονται συμμορίτες που έχουν προσέλθει από άλλες περιοχές και σαν λυσσασμένα όρνεα μπαίνουν μέσα και αρπάζουν όποιον βάζουν στο μάτι. Τον βγάζουν έξω από το «Μπεζεστένι» και τον σφάζουν αμέσως, εκεί μπροστά στα μάτια όλων, υπό τις σπαρακτικές κραυγές των πανικοβλημένων γυναικοπαίδων. Ο αιμοχαρής «αρχικαπετάνιος», παρακολουθεί τις σκηνές καβάλα στ’ άλογό του (για να έχει πλήρη οπτική επαφή) και γελά με σαδιστική μανία. Γελά με το μαρτύριο των Ελλήνων και παροτρύνει όσους βλέπει διστακτικούς να πάρουν κι αυτοί από έναν «μεζέ». Ανθρώπινο «μεζέ»! Η πλήρης αποκτήνωσις!
Την ίδια ώρα, άλλοι κομμουνισταί, οι έχοντες τις μεγαλύτερες ικανότητες κατσαπλιαδισμού, μπαίνουν στα άδεια σπίτια και αρπάζουν ότι βρουν. Μόλις τελειώνουν το απίστευτο όργιο λεηλασίας, βάζουν και φωτιά! Οι εντολές που έχουν πάρει από τον διεστραμμένο αρχιεγκληματία Βελουχιώτη είναι σαφείς: Να μην μείνει στον Μελιγαλά λίθος επί λίθου! Φωτιά και μαχαίρι!
Το σχέδιο εξοντώσεως των Ελλήνων προχωράει ταχύτατα παραπέρα. Μετά από μια σύντομη προσωπική επιθεώρηση των χώρων γύρω από τον Μελιγαλά, ο διεστραμμένος κτηνάνθρωπος Βελουχιώτης εντοπίζει το κατάλληλο χώρο για την σφαγή. Πρόκειται για μια δεξαμενή βάθους 16 μέτρων και πλάτους 4, ένα ημιτελές έργο προς ύδρευση του Μελιγαλά, με την ονομασία «Πηγάδα», που ευρίσκεται στα νοτιοδυτικά της κωμοπόλεως. Επιστρέφει στο «Μπεζεστένι», μαζεύει τους συμμορίτες του και τους αποκαλύπτει το σχέδιό του, που αμέσως μετά μπαίνει σε εφαρμογή. Οι κρατούμενοι, δένονται τρεις-τρεις με καλώδια και σύρματα και μόλις φθάσουν την μια εκατοντάδα οδηγούνται πεζοί προς τον τόπο του μαρτυρίου τους, ο οποίος απέχει κοντά στα 2 χιλιόμετρα. Όποιος κοντοστέκεται χτυπιέται άγρια από τους συνοδούς με βούρδουλες, όποιος πέφτει μαχαιρώνεται επιτόπου, μαζί με τους συνδεσμώτες του. Στο δρόμο, μανιασμένοι κομμουνισταί ουρλιάζουν υστερικά: Θάνατος! Θάνατος στους φασίστες!
Στο χείλος της «Πηγάδας», περιμένουν οι δήμιοι. Είναι οι πιο φανατισμένοι, οι πιο άγριοι, οι πιο αξιόπιστοι κομμουνισταί, αυτοί που δουλεύουν καλά το μαχαίρι και το κονσερβοκούτι, οι πιο πεπειραμένοι χασάπηδες του ελληνικού λαού. Μόλις φθάσουν εκεί, οι συνοδοί λύνουν τους κρατουμένους, κι ένας-ένας οδηγείται στο στόμιο της «Πηγάδας». Οι σφαγείς, με σβέλτες κινήσεις πιάνουν τα θύματά τους από τα μαλλιά και τους χαράζουν βαθιά στο λαιμό. Μετά, τους πετάνε μέσα στην Πηγάδα. Οι πρώτοι σφαγιασθέντες πεθαίνουν αμέσως λόγω της πτώσεως. Μόλις ο πυθμένας γεμίζει με πτώματα, τα υπόλοιπα θύματα πέφτουν ημιθανή πάνω τους και αργοπεθαίνουν με φρικτό τρόπο. Διαρκώς, νέα πτώματα προστίθενται στον σωρό.
Η μεγάλη ανθρωποσφαγή διαρκεί τρεις ολόκληρες ημέρες. Ο απολογισμός θλιβερός: 1.000 Έλληνες πατριώτες, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας, ρίχτηκαν στην «Πηγάδα». Αν υπολογίσουμε και άλλους 500 περίπου, που εδολοφονήθησαν σε άλλα σημεία, φθάνουμε στα 1.500 θύματα, βορά στις εγκληματικές ορέξεις των προφυλακών του πανσλαβισμού!
Επισκέπτης
Μπα τι μας λες?
Να καταργηθουν ολες κι απο τις δυο πλευρες.
Αυτες οι μαυρες ιστοριες δε χρειαζεται να εορταζονται γενικως. Οχι να εορταζονται επαιτειοι των συμμοριτων στο μνημειο του ΔΣΕ στις Πρεσπες που τιμουν τι δηλαδη?
Αυτη ηταν η δημοκρατια τους!
Ας γινεται ενα τυπικο μνημοσυνο στο Μελιγαλα και τιποτε αλλο. Οχι ομως να δινουν γη & υδωρ στην αριστερατζα να μονοπωλει το καθετι κι ας μην κυβερνησε.
Απο τα γραφομενα μου αυτο καταλαβες η πεταξες ετσι μια κουβεντα στον αερα?
Ο βουλευτης της Χ.Α. Μεσσηνιας ζητησε να στολισει και να αναδιαμορφωσει τον περιγυρο χωρο φετος. Ο υπευθυνος αντιδημαρχος ηταν συμφωνος αλλα ο μπαμιας (Μπαμης λεγεται ο δημαρχος) αρνηθηκε κι ετσι πηγαν φορτισμενοι εξαρχης.
geoMan
Ανώτερος
- Εγγρ.
- 24 Μαΐ 2009
- Μηνύματα
- 27.505
- Κριτικές
- 16
- Like
- 13.744
- Πόντοι
- 6.515
στη συγχρονη ιστορια ισως δεν υπαρχει μεγαλυτερο εγκλημα απο του Μελιγαλα. Ισως στη Ρουαντα.
Σε αυτη τη σφαγη ελληνες, ακροτηριαζαν ηττημενους ελληνες μαζι με τα παιδια τους και τους εσπρωχναν ημιθανεις στη πηγαδα.
Οσο για τη σταση ΧΑ απεναντι στον δημαρχακο μερικοι ακουτε μονο οτι σας σερβιρουν οι κυβερνωντες καναλαρχες και δεν μαθατε οτι η ΧΑ ζητησε να καθαρισει και να ξεχορταριασει τα μνηματα και ο αστειος απαγορευσε και μετα πηγε να βγαλει πατριωτικο λογο
gianevan
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 15 Φεβ 2009
- Μηνύματα
- 17.130
- Like
- 5.785
- Πόντοι
- 1.206
Kαι οι Ελασίτες για Έλληνες τις κράτησαν, μην νομίζεις!
Σιγά να μην έκαναν "απελευθερωτικό αγώνα"! Και με τί προσόντα άλλωστε.
Μήπως νίκησαν τους Γερμανούς και τους εξανάγκασαν σε φυγή; Όχι βέβαια! Οι Γερμανοί έφυγαν από τη χώρα, όταν έχαναν σε όλα τα μέτωπα της Ευρώπως (Ανατολικό, Δυτικό και Ιταλίας) συντεταγμένοι και ενενόχλητοι από τους υποτιθέμενους "αντιστασιακούς" οι οποίοι απλά περίμεναν την αναπόφευκτη αποχώρηση τους για να καταλάβουν την χώρα με τή βία, ο οποίος και ηταν ο μοναδικός αρχικός τους σκοπός.
Και πριν την αποχώρηση την Γερμανών και ακόμα περισσότερο μετά από αυτήν ο αποκλειστικός τους στόχος ήταν οι αντιφρονούντες προς αυτούς Έλληνες.
Και αρκετά το παραμύθι με τους ταγματασφαλίτες! Ο Ψαρρός ήταν "ταγματασφαλίτης";
Και ξεσηκώθηκαν κατά της χώρας και την αιματοκύλησαν και έχασαν στο παιδίο της μάχης δυο φορές και η χώρα υπήρξε εξαιρετικά επιεικής ακολούθως (Η Μακρόνησος έκλεισε αμέσως μετά την νίκη των εθνικών δυνάμεων σε Γράμμο και Βίτσι. Τα Γκουλάγκ στη Σοβιετία είχαν κλείσει;) και μετά κλαψούριζαν για χρόνια και ακόμα έχουν το θράσσος οι επίγονοί τους να μας λένε να μην αναφέρουμε τα εγλήματά τους, διότι οι αναφορές σε αυτά είναι "αναφορές μίσους".
Φυσικά και είναι αναφορές μίσους, του ΔΙΚΟΥ ΤΟΥΣ μίσους!!
tramountana
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 2 Φεβ 2010
- Μηνύματα
- 76.755
- Κριτικές
- 2
- Like
- 2.714
- Πόντοι
- 1.306
μόλις το ΚΚΕ καταργήσει τις σχετικές για τα Δεκεμβριανά, για τον Βελουχιώτη κλπ κλπ κλπ ευχαρίστως.. μέχρι τότε όχι...
tramountana
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 2 Φεβ 2010
- Μηνύματα
- 76.755
- Κριτικές
- 2
- Like
- 2.714
- Πόντοι
- 1.306
Μπούμπουκο στις 18/9 θα πέσει φάπα,ετοιμάσουΈκλεισα ξενοδοχείο
αντε έλα... σε περιμένω με έτοιμη την φάπα..
gianevan
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 15 Φεβ 2009
- Μηνύματα
- 17.130
- Like
- 5.785
- Πόντοι
- 1.206
Εγώ θα έλεγα, ακόμα καλύτερα, επειδή οι κουκουέδες μας έχουν σπάσει τα αρχίδια εδώ και 40 χρόνια με μπαρούφες για την δήθεν "αντίσταση" (για την οποία και αρκετοί, συχνά γεννημένοι και μετά το 1930 πήραν και τιμητικές συντάξεις από τον απατεώνα παπαντρέα!), για τα επόμενα 40 χρόνια να γιορτάζουμε ΜΟΝΟΝ τις μέρες μνήμης για τους νεκρούς (συνήθως άγρια δολοφονηθέντες) της εθνικής παράραξης και φυσικά την επέτειο της συντριβής του κομμουνιστισυμμοριτοσμού στο Γράμμο και το Βίτσι και ΜΕΤΑ από 40 χρόνια να τα ξεχάσουμε όλα!
Δεν σου φαίνεται πιο fair;
tramountana
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 2 Φεβ 2010
- Μηνύματα
- 76.755
- Κριτικές
- 2
- Like
- 2.714
- Πόντοι
- 1.306
Εγώ θα έλεγα, ακόμα καλύτερα, επειδή οι κουκουέδες μας έχουν σπάσει τα αρχίδια εδώ και 40 χρόνια με μπαρούφες για την δήθεν "αντίσταση" (για την οποία και αρκετοί, συχνά γεννημένοι και μετά το 1930 πήραν και τιμητικές συντάξεις από τον απατεώνα παπαντρέα!), για τα επόμενα 40 χρόνια να γιορτάζουμε ΜΟΝΟΝ τις μέρες μνήμης για τους νεκρούς (συνήθως άγρια δολοφονηθέντες) της εθνικής παράραξης και φυσικά την επέτειο της συντριβής του κομμουνιστισυμμοριτοσμού στο Γράμμο και το Βίτσι και ΜΕΤΑ από 40 χρόνια να τα ξεχάσουμε όλα!
Δεν σου φαίνεται πιο fair;
εεεε όπως και να το κάνουμε είναι...
αλλά επειδή είμαι λαρτζ τύπος ας το π΄ρει το ποτάμι ρε...
Επισκέπτης
Εγώ θα έλεγα, ακόμα καλύτερα, επειδή οι κουκουέδες μας έχουν σπάσει τα αρχίδια εδώ και 40 χρόνια με μπαρούφες για την δήθεν "αντίσταση" (για την οποία και αρκετοί, συχνά γεννημένοι και μετά το 1930 πήραν και τιμητικές συντάξεις από τον απατεώνα παπαντρέα!), για τα επόμενα 40 χρόνια να γιορτάζουμε ΜΟΝΟΝ τις μέρες μνήμης για τους νεκρούς (συνήθως άγρια δολοφονηθέντες) της εθνικής παράραξης και φυσικά την επέτειο της συντριβής του κομμουνιστισυμμοριτοσμού στο Γράμμο και το Βίτσι και ΜΕΤΑ από 40 χρόνια να τα ξεχάσουμε όλα!
Δεν σου φαίνεται πιο fair;
Της φώφης ο μπαμπάς έδωσε 200.000 συντάξεις στους κ/σ. Είναι να μην την κάνουν προϊστάμενο υπουργών;
Επισκέπτης
Για το Σχη Ψαρρο εχω γραψει σε προηγουμενες σελιδες. Οπως και για τον Ζερβα. Ας μην επαναλαμβανομαι.
Επισκέπτης
Για τον αρη θα γράψεις τίποτα ρε τύπε..
Επισκέπτης
Προλαβες και το εκανες ηδη στο αλλο θεμα, συνεπως δεν εχω να προσθεσω κατι περισσοτερο.Για τον αρη θα γράψεις τίποτα ρε τύπε..
Akarnan
Μέλος
- Εγγρ.
- 21 Φεβ 2012
- Μηνύματα
- 1.277
- Like
- 731
- Πόντοι
- 96
ΟΡΚΟΣ ΤΩΝ ΤΑΓΜΑΤΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ - ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 30/4/1944:
ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ εις τον Θεόν τον Άγιον τούτον όρκον ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανώτατου αρχηγού του Γερμανικού Στρατού Αδόλφου Χίτλερ. Ανατεθησόμενός μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς δια μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεων μου, τας οποίας δια του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή παρά των Γερμανικών Στρατιωτικών Αρχών.
Αυτόν τον όρκο έδιναν κάποιοι Έλληνες και γι' αυτόν τον όρκο πήραν τον έπαινο του ίδιου του Χίτλερ. Οι Γερμανοί αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα και ο Χίτλερ ακόμα ευγνωμονούσε τους Ταγματασφαλίτες. Το Ράιχ κατέρρεε και ο Χίτλερ δεν "λησμονούσε" τους ομοϊδεάτες και χαφιέδες του στην Ελλάδα.
Οι ιδεολογικοί τους απόγονοι ονομαζονται χρυσαυγίτες
ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ εις τον Θεόν τον Άγιον τούτον όρκον ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανώτατου αρχηγού του Γερμανικού Στρατού Αδόλφου Χίτλερ. Ανατεθησόμενός μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς δια μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεων μου, τας οποίας δια του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή παρά των Γερμανικών Στρατιωτικών Αρχών.
Αυτόν τον όρκο έδιναν κάποιοι Έλληνες και γι' αυτόν τον όρκο πήραν τον έπαινο του ίδιου του Χίτλερ. Οι Γερμανοί αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα και ο Χίτλερ ακόμα ευγνωμονούσε τους Ταγματασφαλίτες. Το Ράιχ κατέρρεε και ο Χίτλερ δεν "λησμονούσε" τους ομοϊδεάτες και χαφιέδες του στην Ελλάδα.
Οι ιδεολογικοί τους απόγονοι ονομαζονται χρυσαυγίτες
Κάποιοι κουκουεδες έχουν πάρει συντάξεις εθνικής αντίστασης παρά το γεγονός ότι γεννήθηκαν το 40 και όχι το 30 όπως λες. Η αντιστασιακή τους δράση συνίστατο στο ότι ως μωρα τους έβαζαν συνωμοτικά σημειώματα στις πανες για να μην το υποψιάζονται οι Γερμανοί. Τέτοιοι "αγωνιστές" πήραν εκατοντάδες συντάξεις από τις κυβερνήσεις του Σκατά-στον-τάφο-του και όταν πέθαναν τις ξεκοκκαλιζαν οι χηρες τους. Την ίδια ώρα εκατοντάδες ήρωες του εθνικού στρατού κείτονται νεκροί σε αλβανικα νεκροταφεία και στις πλαγιές του Γραμμου, ξεχασμένοι από κράτος και ανθρώπους. Στη θυσία τους στηρίχτηκε το αστικό ελληνικό κράτος που μοίρασε συντάξεις στα κομμουνια που προσπάθησαν να το καταλύσουν.Εγώ θα έλεγα, ακόμα καλύτερα, επειδή οι κουκουέδες μας έχουν σπάσει τα αρχίδια εδώ και 40 χρόνια με μπαρούφες για την δήθεν "αντίσταση" (για την οποία και αρκετοί, συχνά γεννημένοι και μετά το 1930 πήραν και τιμητικές συντάξεις από τον απατεώνα παπαντρέα!), για τα επόμενα 40 χρόνια να γιορτάζουμε ΜΟΝΟΝ τις μέρες μνήμης για τους νεκρούς (συνήθως άγρια δολοφονηθέντες) της εθνικής παράραξης και φυσικά την επέτειο της συντριβής του κομμουνιστισυμμοριτοσμού στο Γράμμο και το Βίτσι και ΜΕΤΑ από 40 χρόνια να τα ξεχάσουμε όλα!
Δεν σου φαίνεται πιο fair;
Akarnan
Μέλος
- Εγγρ.
- 21 Φεβ 2012
- Μηνύματα
- 1.277
- Like
- 731
- Πόντοι
- 96
Στο Μελιγαλά
15 Σεπτέμβρη 1944. Έπειτα από 3ήμερο σκληρό αγώνα κατά των ταγματασφαλιτών, οι δυνάμεις του 8ου και 9ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, μαζί με τον εφεδρικό ΕΛΑΣ Μεσσηνίας, απελευθερώνουν την κωμόπολη του Μελιγαλά, στην οποία είχαν ταμπουρωθεί σχεδόν 1.000 ταγματασφαλίτες σε μια ύστατη προσπάθεια να εμποδίσουν την απελευθέρωση της Μεσσηνίας από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Οι ταγματασφαλίτες είχαν συγκεντρωθεί στο Μελιγαλά από διάφορες περιοχές της Μεσσηνίας, ενώ στο διάβα τους είχαν προβεί σε ανείπωτες λεηλασίες, βιασμούς και σφαγές (το τρομοκρατικό αυτό όργιο συνεχίστηκε και στον ίδιο το Μελιγαλά).
Όταν ο ΕΛΑΣ έφτασε στο Μελιγαλά οι ταγματασφαλίτες αρνήθηκαν να παραδοθούν, σίγουροι για τα πλεονεκτήματα που τους προσέφεραν οι ισχυρές γερμανικές οχυρώσεις της κωμόπολης, αλλά και ενθαρρυμένοι από τους Εγγλέζους (που τους χρειάζονταν για να χτυπήσουν το λαϊκό κίνημα και να αποκαταστήσουν στην αστική εξουσία την «επόμενη μέρα» του πολέμου). Όπως αναφέρει ο γιατρός Στάθης Κανναβός, στις 14 Σεπτέμβρη «μια εγγλέζικη αποστολή έρχεται καταϊδρωμένη και ζητάει να περάσει στις γραμμές της εθνοπροδοσίας. Θα έπειθε, λέει, τους αλήτες να σταματήσουν την αιματοχυσία, να παραδοθούν στον ΕΛΑΣ και να περιμένουν να κριθούν από την Κυβέρνηση. Όταν το παράλλο πρωινό, αιχμάλωτοι πια του ΕΛΑΣ, οι διπλοπουλημένοι αυτοί στους ξένους επιδρομείς "εθνικόφρονες" ρωτήθηκαν γιατί έστω και την τελευταία στιγμή δε δέχτηκαν να σταματήσουν την αιματοχυσία, η απάντησή τους ήταν και πάλι αυτή του αναίσθητου, επαγγελματία προδότη: - Οι Εγγλέζοι μας πίεσαν να συνεχίσουμε...».
Μετά τη μάχη ο λαός της περιοχής ζητούσε με κάθε τρόπο να εκδικηθεί τις εγκληματικές αυτές μορφές των ταγματασφαλιτών που είχαν διαπράξει ανήκουστα κακουργήματα σε βάρος του. Μόνο έπειτα από την αποφασιστική επέμβαση των καπεταναίων έγινε εφικτό να κατευναστεί η εκδικητική ορμή λαού και ανταρτών.
Έκτοτε, οι διάφοροι νοσταλγοί των Ταγμάτων Ασφαλείας (βλ. χρυσαυγίτες και όχι μόνο), με την ανοχή του αστικού πολιτικού κόσμου, συναθροίζονται στο Μελιγαλά, για να «τιμήσουν» τους «ηρωικούς» όπως λένε νεκρούς, που σφαγιάστηκαν από τους «κομμουνιστοσυμμορίτες».
15 Σεπτέμβρη 1944. Έπειτα από 3ήμερο σκληρό αγώνα κατά των ταγματασφαλιτών, οι δυνάμεις του 8ου και 9ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, μαζί με τον εφεδρικό ΕΛΑΣ Μεσσηνίας, απελευθερώνουν την κωμόπολη του Μελιγαλά, στην οποία είχαν ταμπουρωθεί σχεδόν 1.000 ταγματασφαλίτες σε μια ύστατη προσπάθεια να εμποδίσουν την απελευθέρωση της Μεσσηνίας από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Οι ταγματασφαλίτες είχαν συγκεντρωθεί στο Μελιγαλά από διάφορες περιοχές της Μεσσηνίας, ενώ στο διάβα τους είχαν προβεί σε ανείπωτες λεηλασίες, βιασμούς και σφαγές (το τρομοκρατικό αυτό όργιο συνεχίστηκε και στον ίδιο το Μελιγαλά).
Όταν ο ΕΛΑΣ έφτασε στο Μελιγαλά οι ταγματασφαλίτες αρνήθηκαν να παραδοθούν, σίγουροι για τα πλεονεκτήματα που τους προσέφεραν οι ισχυρές γερμανικές οχυρώσεις της κωμόπολης, αλλά και ενθαρρυμένοι από τους Εγγλέζους (που τους χρειάζονταν για να χτυπήσουν το λαϊκό κίνημα και να αποκαταστήσουν στην αστική εξουσία την «επόμενη μέρα» του πολέμου). Όπως αναφέρει ο γιατρός Στάθης Κανναβός, στις 14 Σεπτέμβρη «μια εγγλέζικη αποστολή έρχεται καταϊδρωμένη και ζητάει να περάσει στις γραμμές της εθνοπροδοσίας. Θα έπειθε, λέει, τους αλήτες να σταματήσουν την αιματοχυσία, να παραδοθούν στον ΕΛΑΣ και να περιμένουν να κριθούν από την Κυβέρνηση. Όταν το παράλλο πρωινό, αιχμάλωτοι πια του ΕΛΑΣ, οι διπλοπουλημένοι αυτοί στους ξένους επιδρομείς "εθνικόφρονες" ρωτήθηκαν γιατί έστω και την τελευταία στιγμή δε δέχτηκαν να σταματήσουν την αιματοχυσία, η απάντησή τους ήταν και πάλι αυτή του αναίσθητου, επαγγελματία προδότη: - Οι Εγγλέζοι μας πίεσαν να συνεχίσουμε...».
Μετά τη μάχη ο λαός της περιοχής ζητούσε με κάθε τρόπο να εκδικηθεί τις εγκληματικές αυτές μορφές των ταγματασφαλιτών που είχαν διαπράξει ανήκουστα κακουργήματα σε βάρος του. Μόνο έπειτα από την αποφασιστική επέμβαση των καπεταναίων έγινε εφικτό να κατευναστεί η εκδικητική ορμή λαού και ανταρτών.
Έκτοτε, οι διάφοροι νοσταλγοί των Ταγμάτων Ασφαλείας (βλ. χρυσαυγίτες και όχι μόνο), με την ανοχή του αστικού πολιτικού κόσμου, συναθροίζονται στο Μελιγαλά, για να «τιμήσουν» τους «ηρωικούς» όπως λένε νεκρούς, που σφαγιάστηκαν από τους «κομμουνιστοσυμμορίτες».
Επισκέπτης
