Το μαγαζί ανέδιδε μια καλτίλα περίεργη που σε έφτιαχνε. Εκανε το ενδόμυχο όνειρο του θαμώνα πραγματικότητα, μια και τον έκανε να αισθάνεται "άρχοντα" του τύπου μπαίνω σε ένα bar με μουνάρες πίνω στο χαλαρό το ποτό μου με επόπτευση χώρου και οποια αποφασίσω τη γαμάω.
Από την άλλη πλευρά για κάτι βαρεμέμους όπως η αφεντισ μου ήταν σχολή ανθρώπινης ψυχολογίας.
Για παράδειγμα ερμηνεύοντας τα βλέμματα των θαμώνων και κρυφακούοντας ακούσια κάποιες συζητησεις μου φαινόταν αστείο το γεγονός οτι ενώ είχαν στη διάθεσή τους 10 -15 όμορφες γυναίκες, κάποιοι ορέγονταν και ρωτούσαν για τη πηνελόπη την barwoman. Αυτά και πολλά αλλα που τώρα βαριέμαι να γράφω.
Καλή συνέχεια.