Για να καταφέρει να φάει κάποιος πόρτα σε μπουρδέλο τέτοιας κατηγορίας κάτι πάει πάρα πολύ λάθος.
Ωστόσο ένας τύπος που βγαίνει τσάρκα με χιόνια, βροχές, καύσωνα, σεισμούς από το 1980 μέχρι σήμερα ακατάπαυστα ε κάποια μέρα θα φάει και πόρτα κι ας είναι και ο μπραντ πητ στη μάπα. Έχεις να κάνεις με κόσμο που έχει πολλά ψυχολογικά προβλήματα, με μεγάλα σκοτάδια και δε ξέρεις τι φρίκες μπορεί να βαρέσει και γτ.
Να εξηγήσουμε κάτι εδώ...
Άλλο πράγμα το "μπουρδελιάω συστηματικά εδώ και μισό αιώνα" και, εντελώς άλλο "μπουρδελιάζω συστηματικά, πάνω απο τρείς φορές την εβδομάδα στην ίδια". Στην πρώτη περίπτωση, ναι, αν ή όταν τελικά φας πόρτα, μιλάμε για τα ψυχολογικά βάραθρα της εκάστοτε πόρνης, που, μεταξύ μας, λιγάκι δικαιολογημένα τα έχει τα ψυχολογικά. Στη δεύτερη, δεν χρειάζεται να έχει η πόρνη ψυχολογικά, παίζει να είναι και υγιέστατη στο μυαλό, αλλά το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο... θα φας πόρτα. Νομοτελειακά, θα τη φας την πόρτα, γιατί, το τελευταίο που θέλει η πουτάνα, είναι ένας ερωτευμένος πελάτης που μπορεί και να αρχίσει να ζηλεύει. Και, ο τυπάκος που ξεκίνησε το θρέντ, μπορεί να μην είναι τέτοιος τύπος, η πόρνη όμως δεν το ξέρει αυτό. Θα τον διώξει για να λυτώσει τα πιθανά χειρότερα στο μέλλον. Θα προτιμήσει να χάσει μερικά εύκολα εικοσάρικα, απο το να κινδυνέψει να χάσει όλα τα υπόλοιπα εικοσάρικα