Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (11/09/2011 – 16/09/2011)
Στις 11/09/2011 (ώρα 09:20 πμ) είχα κλείσει ραντεβού με τον Μπάο στην πλατεία Βάρκιζας, για να πάμε για μπάνιο και για να τον βοηθήσω να περάσει την ανάλυση παλινδρόμησης. Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 07:50 πμ και στη στάση του Ε22 «Πλατεία Βάρκιζας» έφτασα στις 09:15 πμ. Μόλις έφτασα, συνεννοήθηκα με τον Μπάο και μου είπε ότι σε λίγο θα ερχόταν. Έτσι λοιπόν, στις 09:19 πμ πήρα τηλέφωνο τον φίλο μου τον Wang Tao στην Κίνα και μιλήσαμε μέχρι τις 09:36 πμ (του είπα και για την ιστορία με την κυρία Νίκη). Μετά το τηλεφώνημα, κάθισα στο παγκάκι (στη στάση του Ε22) και περίμενα τον Μπάο να μου κορνάρει με το αυτοκίνητό του. Στις 09:49 πμ κάθισε στην άλλη άκρη του καναπέ, μια 80χρονη γριά, η οποία είχε βαμμένα μαλλιά και φορούσε μαύρα γυαλιά ηλίου, ασπρόμαυρη φούστα και φυσικά πολυκαυλωτικά χρυσά κοσμήματα. Στις 09:52 πμ η γριά αυτή σηκώθηκε και άρχισε να κόβει βόλτες στην περιοχή. Εγώ τότε άλλαξα θέση και κάθισα στη μέση του καναπέ, ώστε σε περίπτωση που επέστρεφε να την είχα δίπλα μου. Στις 10:02 πμ πράγματι η α-καπέλο επέστρεψε και κάθισε δίπλα μου. Τότε έστειλα μήνυμα στον φίλο μου τον Μπάο για να τον ρωτήσω, αν θα αργήσει και εκείνος μου απάντησε ότι ήταν ακόμα σπίτι του. Στις 10:03 πμ ξεκίνησε μια σύντομη γνωριμία με τη γυναίκα αυτή. Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο εξής:

ΓΡΙΑ: Το λεωφορείο του Σουνίου, ξέρετε μήπως πριν πόση ώρα πέρασε;
ΤΑΚΜΑΝ: Πριν από 2-3 λεπτά.
ΓΡΙΑ: Κρίμα, το έχασα. Τώρα θα πρέπει να περιμένω μέχρι τις 10:30 πμ. Εσείς πιο λεωφορείο περιμένετε;
ΤΑΚΜΑΝ: Κανένα. Περιμένω ένα φίλο μου, ο οποίος με έχει στήσει. Είχαμε κλείσει ραντεβού στις 09:20 πμ και ακόμα δεν έχει έρθει.
ΓΡΙΑ: Πολύ άργησε.
ΤΑΚΜΑΝ: Μην κλείσετε ραντεβού με δίδυμο. Θα σας στήσει τουλάχιστον μια ώρα.
ΓΡΙΑ: Α μάλιστα. Εσείς τι ζώδιο είσαστε;
ΤΑΚΜΑΝ: Λέων.
ΓΡΙΑ: Και εγώ. Πότε έχετε γενέθλια;
ΤΑΚΜΑΝ: Στις 20 Αυγούστου.
ΓΡΙΑ: Κοντά είμαστε. Εγώ στις 17.
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαστε και οι δυο λέοντες του τρίτου δεκαημέρου.
ΓΡΙΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Πριν για να περάσει η ώρα μου, πήρα τηλέφωνο ένα Κινέζο φίλο μου.
ΓΡΙΑ: Πού τον γνωρίσατε τον Κινέζο;
ΤΑΚΜΑΝ: Έχουμε τελειώσει και οι δυο το ίδιο πανεπιστήμιο. Γνωριζόμαστε από το 2003.
ΓΡΙΑ: Ποια σχολή έχετε τελειώσει;
ΤΑΚΜΑΝ: Έχουμε τελειώσει Στατιστική και Ασφαλιστική στο ΠΑΠΕΙ. Ο Κινέζος πήρε το πτυχίο στα 4.5 χρόνια και από το 2008 έχει επιστρέψει στην Κίνα.
ΓΡΙΑ: Μπράβο, μπράβο.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ έχω κάνει και μεταπτυχιακό και τώρα έγινα δεκτός στο πανεπιστήμιο του Southampton για διδακτορικό. Στις 18 Σεπτεμβρίου φεύγω για Αγγλία. Έχω βγάλει ήδη το εισιτήριό μου. Έτσι θα ξεφύγω και από την κρίση.
ΓΡΙΑ: Μπράβο, σας εύχομαι καλή σταδιοδρομία.
ΤΑΚΜΑΝ: Σας ευχαριστώ. Είμαι σίγουρος ότι σε 2-3 χρόνια η Αθήνα θα έχει ερημώσει από Νεοέλληνες και στη στάση θα κάθονται δίπλα σας Πακιστανοί.
ΓΡΙΑ: Όλα τα παιδιά τώρα φεύγουν έξω.
ΤΑΚΜΑΝ: ΔΝΤ, Τρόικα, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, ανεργία, απολύσεις, κτλ. Ποιος νέος θα μείνει με αυτές τις συνθήκες;
ΓΡΙΑ: Τα σκάτωσε εντελώς ο Παπανδρέου.

Μετά από αυτό το διάλογο, κάθισε δίπλα μου ένας γέρος, ο οποίος μου έκανε χαλάστρα. Μόλις κάθισε, άρχισε να εκφράζει τις πολιτικές του απόψεις στη γριά (ο γέρος αυτός υποστήριζε τον Σαμαρά). Έτσι λοιπόν, ξενέρωσα και κάθισα αλλού για να τους αφήσω να τα πουν με την ησυχία τους. Στις 10:36 πμ ήρθε ο Μπάο με το αυτοκίνητό του και πήγαμε για μπάνιο. Η γνωριμία αυτή μου βελτίωσε προσωρινά την ψυχολογία μου και είχε θετική επίδραση στη στύση μου. Έτσι λοιπόν, το βράδυ της Κυριακής βάρεσα μια special μακακία.
Στις 12/09/2011 (ώρα 11:30 πμ) οι γονείς μου φύγανε από το σπίτι (πήγαν στο εξοχικό στην Εύβοια). Στις 12:00 μμ κατέβηκα στο Μοναστηράκι για να αγοράσω κάμερα και μικρόφωνο για το Skype και στις 13:45 επέστρεψα σπίτι. Στις 14:05 άκουσα κλειδιά από τον κάτω όροφο και κατάλαβα ότι η κυρία Νίκη επέστρεψε από τα ΚΑΠΗ. Έτσι λοιπόν, στις 14:06 της τηλεφώνησα. Η τηλεφωνική συνομιλία ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Σε παρακαλώ, μπορώ να έρθω κάτω να σε δω;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ τώρα. Μόλις γύρισα και είμαι πάρα πολύ κουρασμένη. Θα πέσω να ξαπλώσω.
ΤΑΚΜΑΝ: Τουλάχιστον μπορώ να έρθω αύριο;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Αύριο το πρωί θα κάνω εξετάσεις αίματος και το μεσημέρι θα λείπω.
ΤΑΚΜΑΝ (κλαίγοντας): Σε παρακαλώ πάρα πολύ, θέλω να σε δω, έστω και για λίγο. Τώρα είναι ευκαιρία, γιατί οι γονείς μου λείπουν. Το ξέρεις ότι σε αγαπάω. Την Κυριακή φεύγω και μετά δεν θα έχουμε άλλη ευκαιρία να τα πούμε. Να έρθω κατά τις 16:00;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα στις 16:00.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ συγχώρεσε με, αν σου δημιουργώ πρόβλημα, αλλά έχω πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη να σε δω, πριν φύγω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Κανένα πρόβλημα δεν μου δημιουργείς. Θα τα πούμε στις 16:00.
ΤΑΚΜΑΝ: Άντε θα τα πούμε. Έλα γεια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γεια.

Στις 14:30 έφαγα μεσημεριανό. Κατόπιν, ξάπλωσα για τη μεσημεριανή μου σιέστα και έβαλα το ξυπνητήρι του κινητού μου στις 15:55. Μόλις έπεσα στο κρεβάτι, άρχισα να κλαίω. Από τη μια με στενοχώρησε η ψυχρή συμπεριφορά της κυρίας Νίκης στο τηλέφωνο και από την άλλη είχα αγωνία, αν στις 16:00 θα κατάφερνα να τη δω. Είναι γεγονός ότι μέχρι να σηκωθώ, το δάκρυ μου έτρεχε ποτάμι. Στις 15:55 σηκώθηκα, σκούπισα τα μάτια μου και πήρα τηλέφωνο τον πατέρα μου για να μη με ενοχλήσει την επίμαχη στιγμή. Κατόπιν, πήρα το κινητό και τα κλειδιά μου και στις 15:58 χτύπησα το κουδούνι της κυρίας Νίκης.
Η κυρία Νίκη μου άνοιξε αμέσως και με έβαλε να καθίσω στο σαλόνι. Αυτή κάθισε στον απέναντι καναπέ. Με κέρασε παγωτό, χυμό βατόμουρο και σταφύλια. Της μίλησα για τα σχέδιά μου για την Αγγλία, για την ωραία παραλία της Βάρκιζας, για τη δυσπεψία της 9ης Σεπτεμβρίου (κολύμπησα, ενώ αισθανόμουν το φαγητό στο στομάχι) και για τις δακρύβρεχτες προσευχές, που είχα κάνει για εκείνη τις τελευταίες μέρες. Αυτή μου μίλησε για την αναιμία της και για το εγκεφαλικό του αδερφού της (ευτυχώς θα πήγαινε για εξετάσεις αίματος στις 14 Σεπτεμβρίου, οπότε στις 13 μπορούσα να τη δω). Όταν της μίλησα για τα κλάματα, που είχα ρίξει για εκείνη το τελευταίο διάστημα, μου είπε «Γιατί, γκόμενα με έχεις;». Εγώ τότε της απάντησα «Όχι, αλλά σε θεωρώ πάρα πολύ δικό μου άνθρωπο και σε αγαπάω». Η επίσκεψη διήρκησε μέχρι τις 17:02. Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου (15:00 – 17:00). Πριν φύγω, την αγκάλιασα και τη φίλησα σταυρωτά.
Στις 19:00 βγήκα με το Γιοντώ στην πλατεία του αγίου Θωμά. Επιστρέφοντας στο σπίτι, με έπιασε το παράπονο και έκλαιγα επί μια ώρα απαρηγόρητος. Το γεγονός ότι η Τρίτη 13/09/2011 θα ήταν η τελευταία μέρα, που θα μπορούσα να απολαύσω τη συντροφιά και τη στοργή της κυρίας Νίκης, με είχε διαλύσει ψυχολογικά.
Στις 13/09/2011 (ώρα 10:18 πμ) πήγα στο μαγαζί της 2-Hut, για να καθίσουμε παρέα δίπλα-δίπλα μια τελευταία φορά πριν από τη μεγάλη φυγή. Ευτυχώς την πέτυχα μόνη της. Έτσι λοιπόν, πήρα μια καρέκλα και κάθισα δίπλα της για κουβεντούλα και χούφτωμα. Στις 10:21 πμ με πήρε ο Μπάο στο κινητό, για να με ρωτήσει για την κατάληψη στο ΠΑΠΕΙ. Επειδή ο Μπάο είναι δίδυμος, η συζήτηση διήρκησε μέχρι τις 10:28 πμ. Δυστυχώς όμως, μόλις έκλεισα το τηλέφωνο μπήκε στο μαγαζί η Σούλα. Μόλις την είδα, φρίκαρα, ξενέρωσα και απομακρύνθηκα από το μαγαζί της 2-Hut.
Στις 13:30 έφαγα μεσημεριανό και κατόπιν έπεσα για τη μεσημεριανή μου σιέστα. Στις 14:50 πήρα τηλέφωνο τον πατέρα μου για να φύγω από την υποχρέωση και στις 15:05 χτύπησα το κουδούνι της κυρίας Νίκης.
Η κυρία Νίκη μου άνοιξε χωρίς καθυστέρηση και για αρχή καθίσαμε στο σαλόνι ο ένας απέναντι από τον άλλον. Αυτή τη φορά με κέρασε μόνο χυμό βατόμουρο, γιατί το παγωτό είχε σωθεί. Δεν συζητήσαμε κάτι καινούργιο. Ένα μεγάλο μέρος της συζήτησης ήταν γλυκόλογα και ανταλλαγή ευχών. Στις 16:00 αλλάξαμε στέκι και καθίσαμε στην κρεβατοκάμαρά της δίπλα-δίπλα. Είχα κουβαλήσει μαζί μου το Laptop και της έδειξα διάφορες φωτογραφίες με τον Πινόκιο και τον Γύπα. Μέχρι τις 16:45 την αγκάλιαζα συνεχώς, της χούφτωνα τα βραχιόλια, την κοίταζα τρυφερά και της έδειχνα την αγάπη μου. Στις 16:45 μάζεψα το Laptop και στις 16:47 έγινε ο σπαραξικάρδιος αποχαιρετισμός. Πριν φύγω, την αγκάλιασα, την φίλησα και της ευχήθηκα καλά αποτελέσματα για τις εξετάσεις αίματος. Το βράδυ της ίδιας μέρας έκανα μια δακρύβρεχτη προσευχή για την κυρία Νίκη. Ευχαρίστησα την Παναγίτσα, που μου έδωσε την ευκαιρία να απολαύσω την αγάπη και τη στοργή της κυρίας Νίκης πριν φύγω μετανάστης και την παρακάλεσα για την υγεία της κυρίας Νίκης. Αχ ψυχίτσα μου γλυκιά, καρδούλα μου. Σε αγαπάω πολύ, είμαι κοντά σου και δεν θα σε εγκαταλείψω ποτέ.
Στις 14/09/2011 (ώρα 12:47 μμ) πήγα ξανά στο μαγαζί της 2-Hut, για να καθίσουμε παρέα και να απολαύσω μια τελευταία φορά τα ριγκάκια της. Ευτυχώς την πέτυχα μόνη της και έτσι με δέχτηκε για παρέα. Δυστυχώς όμως, στις 12:52 μμ εμφανίστηκε ο γνωστός καρκινοπαθής, ο οποίος στρογγυλοκάθισε. Όχι μόνο δεν έφευγε ο καρκινοπαθής από το μαγαζί, αλλά συνεχώς έμπαιναν πελάτες. Η υπομονή μου ήταν γαϊδουρινή, καθώς ο καρκινοπαθής έφυγε από το μαγαζί στις 13:41. Δεν πέρασε ένα λεπτό και μπήκε στο μαγαζί ο Πακιστανός προμηθευτής της. Ε αυτό ήταν. Η υπομονή έχει και τα όριά της. Αποχαιρέτησα τη 2-Hut και επέστρεψα σπίτι.
Στις 14:08 κατέβηκα στο κέντρο για συνάλλαγμα (ήθελα να μετατρέψω σε λίρες κάποια ευρώ, που είχα). Επέστρεψα στο σπίτι στις 15:12. Στις 15:25 έφαγα μεσημεριανό και αμέσως μετά ξάπλωσα στον καναπέ. Στις 16:12 πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη, μήπως και είχε χρόνο για κανένα 20λεπτο, να την έβλεπα για τελευταία φορά. Η τηλεδιάσκεψη, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Με συγχωρείς πάρα πολύ, που σε παίρνω. Ήθελα να σε ρωτήσω, αν έχεις καθόλου χρόνο, έστω και για 10 λεπτά, να σε δω μια τελευταία φορά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ αυτή τη φορά Δημητράκη μου. Σε λίγο θα έρθει η ξαδέρφη μου για να πάμε εκκλησία.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει δεν πειράζει. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων βγήκαν;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Όχι Δημητράκη μου, αύριο το μεσημέρι θα βγουν.
ΤΑΚΜΑΝ: Σου εύχομαι καλά αποτελέσματα. Θα σε πάρω τηλέφωνο αύριο για να με ενημερώσεις.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εντάξει αγάπη μου. Πάρε με όποτε θες. Αν είμαι εδώ, θα το σηκώσω και θα σου μιλήσω.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Σήμερα το απόγευμα θα βγω στο Παγκράτι και αύριο το πρωί θα κάνω το τελευταίο μου μπάνιο στη Βάρκιζα. Οπότε αυτά. Δεν ήθελα τίποτα άλλο. Θα τα πούμε, επειδή θέλω και εγώ να ετοιμαστώ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ναι αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Έλα γεια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γεια.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι οι γονείς μου επέστρεψαν Αθήνα το βράδυ της Τετάρτης. Στις 15/09/2011 το απόγευμα βγήκα με τον Πινόκιο στην Κηφισιά για bowling και για φαγητό. Η βόλτα διήρκησε μέχρι τις 21:35. Στις 21:50 τηλεφώνησα στην κυρία Νίκη από τα Πευκάκια. Η τηλεφωνική συνομιλία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Με συγχωρείς πάρα πολύ για την ώρα, που σε παίρνω. Ο Δημήτρης είμαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ να σου μιλήσω τώρα. Έχω κόσμο στο σπίτι.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει. Θα σε πάρω αύριο. Χίλια συγνώμη για την ενόχληση. Θα τα πούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (έκλεισε το τηλέφωνο).

Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο, πήρα το Α8 και μόλις βρήκα θέση σταύρωσα τα χέρια μου για να προσευχηθώ για την αγαπημένη μου κυρία Νίκη. Μετά από όλα αυτά, αποφάσισα στις 16/09/2011 το πρωί να διοργανώσω την αποχαιρετιστήρια στουντιότσαρκα στην περιοχή της Βριλησσού.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 16/09/2011 (ώρα 10:45 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα τη γνωστή μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Περπάτησα μέχρι τα δικαστήρια Ευελπίδων, πήρα το λεωφορείο 224 και στις 11:30 πμ έφτασα στην περιοχή της Βριλησσού.
Στις 11:32 πμ χτύπησα το κουδούνι στο αγαπημένο μου στούντιο της οδού Βριλησσού 36. Αμέσως μου άνοιξε η γνωστή, ευγενική και γλυκύτατη υπηρεσία. Μόλις με είδε, με χαιρέτησε εγκάρδια και μου παρουσίασε τη Μόνικα. Η Μόνικα είναι 26 ετών από την Πολωνία, ψιλή, ξανθιά και φυσικά φορούσε ένα πολυκαυλωτικό ριγκάκι και ένα πολυκαυλωτικό βραχιόλι με χάντρες. Χωρίς δεύτερη σκέψη αποφάσισα να τιμήσω τη Μόνικα με το 50ρικο μου.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Έτσι λοιπόν, πήγα στο δωμάτιο του έρωτα και έσκασα το 50ρικο στην υπηρεσία, κάνοντας κλασσικά το deal να καθίσουμε παρέα στην κουζίνα για κουβεντούλα και χούφτωμα μετά το sex. Μόλις η υπηρεσία έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα, έβγαλα του Γύπα τα εννιάμερα από την μπουρδελότσαντα και ξάπλωσα ανάσκελα για να περιμένω τη Μόνικα. Η αναμονή, αν θυμάμαι καλά, διήρκησε κανένα 5λεπτο. Είναι γεγονός ότι από τις 14/09/2011 η ερωτική μου επιθυμία άρχισε να πέφτει σαν το χρηματιστήριο και τη θέση της πήρε μια ανιδιοτελής Ποσειδώνια αγάπη για όλο τον κόσμο (και ιδιαίτερα για την κυρία Νίκη), μια διαρκής ανάγκη για προσευχή και περισυλλογή και μια στενάχωρη διάθεση. Ο κυριότερος λόγος της στουντιότσαρκας δεν ήταν σαρκικός, αλλά ήταν η ανάγκη μου να δω μια τελευταία φορά αυτή τη γλυκύτατη υπηρεσία και να απολαύσω τη στοργή της.
Μόλις μπήκε η Μόνικα στο δωμάτιο, ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:

ΜΟΝΙΚΑ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΜΟΝΙΚΑ: Τι κάνεις μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά (καλάμια).

Μετά από την παραπάνω σύντομη στιχομυθία, ακολούθησε η ερωτική πράξη, η οποία εξελίχθηκε στις κάτωθι φάσεις:
1η φάση: Τα κλασσικά. Για αρχή, όπως πάντα, της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα και μου φόρεσε το προφυλακτικό.
2η φάση: Πολυκαυλωτικός χορός (εκτιμώμενη διάρκεια: 2 λεπτά). Στη φάση αυτή χορέψαμε βαλς. Φυσικά της κρατούσα τα χεράκια με πάθος, ενώ το πέος μου έτριβε το αιδοίων της. Κατά τη διάρκεια του χορού σκεφτόμουν την 2-Hut, αλλά η φαντασίωση μου έβγαινε με το ζόρι, γιατί σε δυο μέρες θα έφευγα. Είναι γεγονός ότι εξαιτίας της αρνητικής συναισθηματικής κατάστασής μου, η ενέργειά μου εξαντλήθηκε πρόωρα.
3η φάση: Κλασσική πίπα (εκτιμώμενη διάρκεια: 4 λεπτά). Όταν αισθάνθηκα κούραση από το χορό, ξάπλωσα ανάσκελα και ζήτησα από τη Μόνικα να μου πάρει την κλασσική πίπα. Δεν χρειάζεται φυσικά να διαθέτει κανείς μαντικές ικανότητες, για να προβλέψει, ότι κατά τη διάρκεια της πίπας της κρατούσα με μανία το ελεύθερό της χέρι. Το παράδοξο είναι, ότι εξαιτίας του πάθους μου έγινε ατύχημα, καθώς κάποια στιγμή έσπασε το βραχιόλι και όλες οι χάντρες εκτοξεύτηκαν σε διαφορετικά σημεία του κρεβατιού. Ευτυχώς η Μόνικα δεν θύμωσε μαζί μου και συνέχισε τη δουλειά της κανονικά. Μετά από 1-2 λεπτά, έχοντας στο μυαλό μου τη φούστα και τα κοσμήματα της 2-Hut, έχυσα στο στόμα της Μόνικας.
Μετά την ολοκλήρωση της ερωτικής πράξης, πέταξα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό στα σκουπίδια. Κατόπιν, καθάρισα την επίμαχη περιοχή με 1 υγρό μαντήλι Wet Hankies και έπλυνα τα χέρια μου. Η Μόνικα με τη σειρά της, ντύθηκε, με χαιρέτησε και έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Μόλις έφυγε η Μόνικα, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα για να απολαύσω τη στοργή της υπηρεσίας.
Με την υπηρεσία κάθισα για 15-20 λεπτά. Συζητήσαμε για την τρίμηνη διαμονή μου στην Αγγλία και για τις τελευταίες εξελίξεις της σχέσης μου με την κυρία Νίκη. Φυσικά, όση ώρα μιλούσαμε, της κρατούσα τα χεράκια και ανταλλάζαμε γλυκόλογα. Η υπηρεσία προσπάθησε να μου μεταδώσει την αισιοδοξία και το κουράγιο της. Ο αποχαιρετισμός συνοδεύτηκε από διευθυντικό sandwich, αγκαλίτσα, ευχές και στοργικά βλέμματα.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Ούτε από τη Μόνικα, ούτε φυσικά από τη γλυκύτατη υπηρεσία είχα κανένα παράπονο. Σε όλα 10.

Ε) ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Στις 16/09/2011 (ώρα 12:29 μμ) πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη, για να ενημερωθώ για την κατάσταση της υγείας της και γιατί είχα ανάγκη να ακούσω για μια τελευταία φορά ένα καλό λόγο από το στόμα της. Δυστυχώς όμως, δεν την βρήκα σπίτι. Στις 13:00, στις 13:30 και στις 13:45 επανέλαβα το πείραμα, αλλά το αποτέλεσμα ήταν ανεπιτυχές.
Στις 17/09/2011 (ώρα 10:30 πμ) η μαμά μου πήγε στο κομμωτήριο. Στις 11:00 πμ πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη, αλλά δεν ήταν σπίτι. Την ξαναπήρα στις 11:19 πμ, στις 11:36 πμ, στις 12:09 μμ, στις 12:24 μμ και στις 13:09, αλλά «Oh shit».
Στις 13:30 η μαμά μου επέστρεψε σπίτι. Επειδή αισθανόμουν πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη να μιλήσω στο τηλέφωνο με την κυρία Νίκη και να ακούσω ένα «καλό ταξίδι αγάπη μου», στις 14:05 βγήκα από το σπίτι για να αγοράσω 2 παγωτά Nirvana. Στις 14:08 την πήρα τηλέφωνο και η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ τώρα να σου μιλήσω. Είμαι στο σπίτι με κάτι φίλες.
ΤΑΚΜΑΝ: Ήθελα να ακούσω ένα «καλό ταξίδι» από το στόμα σου, τέλος πάντων.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τι να κάνουμε;
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Θα σε πάρω το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου από το Southampton. Με συγχωρείς πολύ για την ενόχληση.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (έκλεισε το τηλέφωνο).

Το γεγονός, ότι δεν μπόρεσα να πετύχω την κυρία Νίκη σε «καλή στιγμή» τις 3 τελευταίες μέρες, με στενοχώρησε αρκετά. Για αυτό το λόγω, ο μεσημεριανός ύπνος του Σαββάτου συνοδεύτηκε από αρκετά δάκρυα.
Το Σάββατο βράδυ δεν μου κόλλησε καθόλου ύπνος. Πότε αναπολούσα ωραίες στιγμές, που έζησα στην Αθήνα εντός του 2011, πότε σκεφτόμουν την κυρία Νίκη, πότε τους φίλους μου, κτλ. Αχ Παναγίτσα μου.
Στις 18/09/2011 από τις 12:02 μμ μέχρι τις 14:02 με πήραν τηλέφωνο ο Μπάο, ο Τρ, τα ξαδέρφια μου, ο θείος μου και η γιαγιά μου για να μου ευχηθούν καλή τύχη στην Αγγλία. Μετά από κάθε τηλεφώνημα, αισθανόμουν συγκίνηση και κυλούσαν δάκρυα από τα μάγουλά μου.
Κατά τη διάρκεια του αεροπορικού ταξιδιού, αισθανόμουν διαρκώς την ανάγκη να δακρύσω, με αποτέλεσμα να χαλάσει το στομάχι μου και να μην μπορέσω να φάω βραδινό.
ΥΓΣ: Σας ευχαριστώ όλους μέσα από την ψυχή μου για τα σχόλιά σας και για τη συμπαράστασή σας. Σας αγαπάω όλους.
Υπογραφή: ΤΑΚΜΑΝ.