Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Η ζωή είναι ωραία. Αυτή είναι μια κουβέντα που την λέμε όλοι κάποια στιγμή, η ουσία όμως είναι πόσο την εννοούμε.

Είχα προγραμματίσει σήμερα να κάνω κάτι για τον εαυτό μου. Κάτι που να είναι εντελώς δικό μου. Μετά από επικοινωνία με άλλα studio (γνωστά ή άγνωστα) εκείνο που με συγκίνησε ήταν το Studio 46. Βέβαια, για όσους διαβάζουν και θυμούνται τις κριτικές μου μπορούν άνετα να πουν πως έχω μια ιδιαίτερη προτίμηση στο συγκεκριμένο. Αυτό είναι σωστό, δεν συμβαίνει όμως όλες τις φορές. Ειδικά για σήμερα ήθελα μια συγουριά. Ήθελα να ζήσω την στιγμή αυτή όσο πιο καλά γινόταν. Είχα και μια φαντασίωση την οποία έπρεπε να πραγματοποιήσω. Δεν θα μπορούσα να πάω κάπου που δεν θα ήμουν άνετος να ζητήσω κάτι αν δεν με ξέρουν.

Η συνάντηση έκλεισε μέσω τηλεφώνου την προηγούμενη ημέρα και επιβεβαιώθηκε σήμερα. Η κυρία με την οποία μίλησα εχθές και της είπα τον λόγο που θα επισκεπτόμουν το studio την επομένη, με διαβεβαίωσε πως θα ήταν ένα καινούργιο μωρό που ακούει στο όνομα ΕΒΕΛΙΝ. Μου είπε πως είναι πολύ καλή και θα χάσω αν δεν περάσω.

Ξημέρωσε λοιπόν η σημερινή ημέρα και δεν έβλεπα την ώρα και την στιγμή που θα βρεθώ αγκαλιά με το μωράκι. Μετά από ιεροτελεσική προετοιμασία και εφοδιασμένος με τα σύνεργα της φαντασίωσης βρέθηκα να κτυπώ το κουδούνι κατά το μεσημέρι. Μου άνοιξε μία ευγενάστατη κυρία. Πέρασα μέσα και κάθησα στο σαλονάκι. Ο χώρος αυτός με ηρεμεί αφάνταστα. Δεν ξέρω. Έχει ένα χαρακτήρα που μου αρέσε. Η ώρα της αναμονής δεν με χάλασε. Η κυρία της υποδοχής παρέμεινε στο σαλόνι και πιάσαμε την κουβέντα. Το μυαλό μου δεν ήταν κολλημένο στην κοπέλα. Μιλάγαμε σαν να βρισκόμασταν σε κάποιο καφέ στην παραλία. Ευγενική και κατανοητή.

Είχε περάσει αρκετή ώρα όταν βγήκε η κοπέλα από το δωμάτιο και ήρθε στο σαλόνι. Τι ήταν αυτό που είδα. Ένα υπέροχο πλάσμα με υπέροχο χαμόγελο να μου μιλάει. Τα μάτια μου δεν κοιτούσαν τα επίμαχα σημεία της. Είχαν καρφωθεί στα υπέροχα και μεγάλα μάτια της Έβελιν. Δεν ήταν ευγενικό να μου μιλάει και εγώ να κοιτώ το φοβερό της στήθος ή την μέση δακτυλίδι ή τα πανύψηλα πόδια της. Το επόμενο βήμα ήταν να κάνω την συμφωνία με την κυρία της υποδοχής και να περάσω στο κάτω δωμάτιο. Έκανα το μπανάκι μου και μετά από λίγο την άκουσα να κατεβαίνει τα σκαλιά. Όταν μπήκε στο δωμάτιο ένιωσα σαν να έχω μπροστά μου μια γνωστή και δεκτική κοπέλα. Οι πρώτες αναγνωριστικές επαφές ήταν μπροστά στον μεγάλο καθρέπτη. Την χάϊδευα και με χάϊδευε. Η επιδερμίδα της ήταν baby. Μόνο με την επαφή του κορμιού της πάνω στο όργανό μου αυτό άρχισε να ερεθίζεται. Με έφερε με ωραίο τρόπο στο κρεβάτι και άρχισε να μου χωρεύει αισθησιακά. Είχα πάθει σοκ αν και δεν είμαι πρωτάρης. Η συνέχεια ήταν η πραγματοποίηση της φαντασίωσης. Δεν γράφω περισσότερα. Να ξέρετε όμως πως έζησα την στιγμή της φαντασίωσης σε όλη της την έκταση.

Το μόνο συμπέρασμα που βγαίνει στο τέλος είναι πως η ζωή είναι ωραία. Και το εννοώ.