Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Η ώρα ήταν 11:30. Ως λάτρης των βυζόμπαλων και έχοντας διαβάσει κριτικές πήγα καρφωτός στο εν λόγω ίδρυμα. Στο πάνω υπήρχε η Αλεξάνδρα η οποία είχε προστυχόφατσα αλλά εγω ήμουν προδιθετιμένος για Αλίνα. Έτσι κατέβηκα κάτω. Η τσατσά ευγενική. Η Αλίνα εμφανίστηκε με το δικτυωτό που πραγματικά τονίζει ιδιαίτερα αυτές τις χάρμα οφθαλμών φυσικές (όπως αργότερα διαπίστωσα αυτοχερσί). Είναι θεωρώ γνωστό ότι τα δωμάτια (και στο πάνω και στον κάτω όροφο) δεν διαθέτουν νιπτήρα. Η Αλίνα εμφανίστηκε χαμογελαστή. Μου πρόσφερε τις βυζάρες και άρχισε φιλιά ολούθε (που έλεγε και ο Γκιωνάκης στα "κίτρινα γάντια") εκτός της περιοχής που καιγόμαστε πολύ, την οποία περιοχή την τοποθέτησε στην βυζοχαράδρα και άρχισε τα γνωστά ισπανικά κόλπα. Αφού τοποθετήθηκε ο σκούφος άρχισε μια μέτρια ποιότητας πίπα. Επαναλαμβάνω ότι η πίπα δεν είναι κακή δεν είναι όμως και άριστη. Της ζήτησα να γυρίσει σε στάση 69. Καθώς γύριζε μου γυάλισε η κρέμα και της ζήτησα να την σκουπίσει, κάτι που έκανε με ελαφρά απροθυμία. Κατά την διάρκεια του 69 δεν άφηνε δακτυλάκι να εισέλθει ούτε στην πίσω ούτε στην μπροστινή πόρτα. Άφηνε όμως τρίψιμο της κλειτορίδας και έδειχνε να το χαίρεται.

Στη συνέχεια κάθισε (κατόπιν παραγγελίας) πάνω στον άγριο Πασχαλάκη και άρχισε το ταξίδι για την Λάρισα. Η συμμετοχή ήταν αρκετά καλή και περιλάμβανε βογγητά και προσφορά στήθους. Ο τερματισμός δεν άργησε να έρθει. Σηκώθηκε αργα νωχελικά και έφυγε λέγοντας "χρόνια πολλά".

Συγκριτικά με της εργαζόμενες στα διπλανά ιδρύματα υστερεί. Δηλαδή τόσο η Μικαέλα, η Σόνια, όσο και η Αλίνα της Δροσοπούλου 95 ή η άλλη η βυζαρού του 97 (που κάνει και ξεσκούφωτο) ή ακόμα και η πλειοψηφία των εργαζομένων στο ίδρυμα τις Κεφαλληνίας είναι για μένα προσωπικά καλύτερες. Έτσι συνιστάται αποκλειστικά για τους λάτρεις των μεγάλων φυσικών βυζιών και μόνο ως αλλαγή και αυστηρά για μία μόνο φορά.