Λεπτομέρειες αξιολόγησης

ΜΑΡΓΚΟ ΜΕ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΣ



Σε ποίημα θα σας διηγηθώ, δυσάρεστα συμβάντα,

της νύχτας τα καμώματα, καλά δεν είναι πάντα,



Ήμουν σε γάμο κολλητού, με ρίζα από Πόντο,

επήγα με full διάθεση, και δώρα απ’ το Hondo,



Ρωσία και Πόντος μπλέχτηκαν, πολλά σας λέω είδα

στις βότκες πλακωθήκαμε και γίναμε σταφίδα,



Η διάθεση μου ανέβηκε, αρχίσανε τα κόρτα,

και η πούτσα μου εχτύπαγε στου σώβρακου την πόρτα,



Ο γάμος ετελείωσε, η κούραση μεγάλη,

μα ηρεμία δεν είχε πιά το κάτω μου κεφάλι,



Μικρό το budget βρε παιδιά, και που να ξεπεζέψω,

ευθύς λοιπόν για Βριλησσού, την καύλα να μαζέψω,



Το νούμερο 57, το σπίτι φωτισμένο,

η κάψα μου πελώρια, γιατί να περιμένω;



Παρκάρω τ’ αυτοκίνητο, κουστούμι Porto bello,

νονός της νύχτας έμοιαζα, μου ‘λειπε το καπέλο,



Το στούντιο ειν’ ισόγειο, τσατσά απ’ τη Ρωσία,

λες και έχουν μες στην καύλα μου καμία σημασία,



Στο σαλονάκι κάθομαι, μονάχος περιμένω,

το περιβάλλον κλασσικό, το φως χαμηλωμένο,



“Κορίτσι έχουμε σήμερα, με μάστερ στην φροντίδα”,

“Μαργκό είναι το όνομα, Ρωσία η πατρίδα”,



Εκείνη εμφανίζεται στα κόκκινα ντυμένη,

τακούνι είχε ασορτί και μάτι που πεθαίνει,



Μου λέει παιχνιδιάρικα, “είσαι καλά μωρό μου;”

σκέψεις φρικτές, ανώμαλες, γεμίσαν το μυαλό μου,



Τα μάτια της ναζιάρικα, κόκκινο το μαλλί της,

γι’ αυτήν στο δρόμο να βρεθώ, να γίνω και αλήτης,



Ο κώλος της κουνιότανε, επάνω στα τακούνια,

αυτή παιδιά εκαύλωνε, και γέρους με μπαστούνια,



Χωρίς μιά σκέψη δεύτερη, βαλάντιο ετοιμάζω,

και ένα πενηντάευρω, από την τσέπη βγάζω,



Λες μέσα μου να το ‘ξερα, πως θα προκύψει κάτι;

το *σύστημα μου το γνωστό*, διέγραψα απ’ το χάρτη,

(*βλέπε “ΤΟ ΡΟΜΙΝΑΚΙ”)



Στο δώμα ετοιμάζομαι, και βγάζω το κουστούμι,

να δεις που λάθος ήτανε, βότκα μαζί με ρούμι,



Παρ΄ όλη μου την κούραση, αναμονή με πιάνει,

παμπάλαιες τσόντες χάζευα, «λες να ‘χουνε πεθάνει;;;!!»



Μεγάλη μου η προσμονή για τον γνωστό τον ήχο,

αυτόν απ’ τα τακούνια της, αντανακλά στον τοίχο,



Ξάφνου ακούω έρχεται, ο ήχος δυναμώνει,

και η καρδιά μου πάλλεται, φουσκώνει ξεφουσκώνει,



Ετούτο το συναίσθημα ποτέ δεν θα μ’ αφήσει

και άπειρα χιλιόμετρα αν έχω στο γαμήσι,



Αυτή είναι φίλοι η ομορφιά, της προσμονής η χάρη,

αυτή θεριεύει το καυλί, και τρέφει το παπάρι,



Οι σκέψεις μου διακόπτονται το πόμολο σαν τρίζει,

το βλέμμα μου καρφώνεται, το βλέπω να γυρίζει,



Μα η χαρά δεν κράτησε, σας λέω, άλλη ώρα,

και μόλις την αντίκρισα. πήρα την κατηφόρα,



Τι ήταν φίλοι μου αυτό, που βλέπουνε τα μάτια,

η κίνηση της μ’ έκανε, ευθύς χίλια κομμάτια,



Μάτι μπλαζέ αδιάφορο, και ύφος «δεν θα πάρω»,

στο ένα χέρι το σκουφί, και στ’ άλλο το τσιγάρο,



Κάπνιζε και με κοίταζε, εγώ αμηχανία,

μα τω θεώ με έπιασε, σφίξιμο, αηδία,



Τσιγάρο εγώ στο στόμα μου ποτέ δεν έχω βάλει,

καλά κουκούτσι έχει αυτή στο άδειο της κεφάλι;;;



Την πρώτη κρύα έφαγα, μα θα την ξεπεράσω,

εκάθησα και σκέφτηκα, «τον πάγο εγώ θα σπάσω»,



“Τσιγάρο; Κάνεις διάλειμμα;”, αυτή δεν απαντούσε,

το βρώμικο τασάκι της κοντά μου ακουμπούσε,



Δύσκολη θα ‘ταν σκέφτομαι, ετούτη εδώ η μέρα,

και ο καπνός με έπνιγε, γέμιζε τον αέρα,



Την τελευταία τράβηξε, και το τσιγάρο σβήνει,

τέτοιο ρεζίλι φίλοι μου δεν έχει ξαναγίνει,



Ανάσκελα εξάπλωσα, μα διάθεση καμία,

τα χάδια της αδιάφορα, έκδηλη η ανία,



Μα μήπως λάθος έκανα, και έσφαλα σε κάτι,

γιατί έτσι μου φέρεται;; δεν είναι αυτό κρεβάτι!



Με τα πολλά σηκώθηκε, κατέβαλα αγώνα,

τ’ ανάσκελα εξάπλωσε, σωστή παγοκολώνα,



Ας όψεται ο οβολός αλλιώς θα είχα φύγει,

τον πούτσο μου της έχωσα, τα πόδια της ανοίγει,



Λίγο αυτή η αναίδεια, λίγο η κούραση μου,

στο τέλος βραχυκύκλωσα, έπεσε το καυλί μου,



Της λέω κόλπο κάνε μου και τα τακούνια φόρα,

μπορεί το βίτσιο μου αυτό να δώσει λίγη φόρα,



Και τι απάντησε ρε σεις, τ’ αυτιά μου με γελάνε;

“Τακούνια;;;; αποκλείεται!!! Τα πόδια μου πονάνε!!!”



Μιλάμε για βρομόστομα, το είπαν κι’ οι ειδήσεις,

“Για φόρα τα να δούμε εσύ, μπορείς να περπατήσεις;;;!!!!”



Μάγκες δεν ξέρω τι να πω, τα λογικά μου χάνω,

«Να φύγεις πρίν την ώρα σου, χάρη δεν θα σου κάνω»,



Την ύστατη προσπάθεια κάνω να ανακάμψω,

«Στην κριτική θα δεις εσύ, τι έχω να σου γράψω»,



Παρατηρώ την έκφραση, αδιάφορη τελείως,

«Μιλάμε κότσος πιάστηκα, λοιπόν είμαι γελοίος!»,



Τα παίρνω τώρα άσχημα κι απ’ το μουνί της βγαίνω,

το σκούφο βγάζω και πετώ, και κάτω κατεβαίνω,



Χαθήκαν από μέσα μου της ανθρωπιάς τα ίχνη,

το τεντωμένο χέρι μου την έξοδο της δείχνει,



Το πρόσωπό μου κόκκινο, το βλέμμα μου σκοτώνει,

για μία στιγμή εσάστησε, φάνηκε να κωλώνει,



“Θέλεις να φύγω;” με ρωτά, απάντηση καμία,

της γύρισα την πλάτη μου, στάθηκα στη γωνία,



Τα πράγματά της μάζεψε και βρόντηξε τη θύρα,

λοιπόν μ’ αυτό το σκηνικό εγώ πολύ τα πήρα,



Στο τάκα τάκα ντύνομαι και κατεβαίνω κάτω,

Ξεχειλισμένος με οργή, απ’ την κορφή ως τον πάτο,



Καρφί πηγαίνω στην τσατσά, να κάνω ιστορία,

Ολίγον κρύα θα ‘λεγα, η εν λόγω η κυρία,



Της λέω είν’ απαράδεκτη, το δήθεν σου αστέρι,

στα πρόθυρα εγκεφαλικού κόντεψε να με φέρει!



Να πάει σπίτι της, αλέ, η δήθεν κούκλα «Μάργκο»

αλλιώς στο στούντιο αυτό, θα κάνουμε εμπάργκο!!!!



Νομίζουν πως με το μουνί τον κόσμο κυβερνάνε,

έχει κι αλλού πορτοκαλιές, στο διάολο να πάνε!!!!!



MariosTheScorpio AKA HardCorePoet



Υ.Γ.

Και πάλι με μπλοκάρατε, 0 για να μην βάλω,

αυτό για να καταργηθεί, προσπάθεια καταβάλλω!!



1) ESTY MY LOVE

http://www.bourdela.tv/content/view/2432/1/#jreview_9921



2) ΤΟ ΡΟΜΙΝΑΚΙ

http://www.bourdela.tv/content/view/1708/224/#jreview_9984



3) ΜΑΡΓΚΟ ΜΕ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΣ