Κριτικές από ΤΑΚΜΑΝ

Σε γενικές γραμμές θα έλεγα ότι η κατάσταση των συναισθηματικών μου δεν είναι και στα καλύτερά της τους τελευταίους 2 μήνες. Από 19/10/2010 έως 18/11/2010 έκανα ταχύρυθμα στα Αγγλικά για το δίπλωμα TOEIC και έδωσα εξετάσεις στις 26/11/2010 στην Ελληνοαμερικανική Ένωση. Επειδή ήθελα να αποδώσω τα μέγιστα, το διάστημα αυτό δεν έβγαινα ούτε για ψώνια (βγήκα μόνο για να κεράσω για τη γιορτή μου). Από 27/11/2010 μέχρι τις 01/12/2010 ήμουν αρκετά αγχωμένος για τα αποτελέσματα και δεν ήμουν ιδιαίτερα ευδιάθετος. Στις 01/12/2010 βγήκαν τα αποτελέσματα και έβγαλα score 750 (πολύ καλύτερα από ότι περίμενα). Κατόπιν πήγαμε οικογενειακώς στο εξοχικό για να γιορτάσουμε την επιτυχία μου (επιστρέψαμε 04/12/2010). Εκτός από τα παραπάνω έχασα και εκείνη την 90-χρονη «κοπέλα», η οποία στρατοπέδευε καθημερινά έξω από την τράπεζα (και κάθε φορά που περνούσα από εκεί της έκανα τρικ-τρικ τα ποτηράκια = bic-bic τα βραχιολάκια). Όμως, στις 05/12/2010 (νέα σελήνη στον 5ο οίκο) που πήγα να αγοράσω γάλα από αυτή τη «βυζοπούλα 70άρα γειτόνισσα» της χούφτωσα τα ριγκάκια της με τη γνωστή διευθυντική χειραψία και της διηγήθηκα το κατόρθωμά μου (οι λέοντες είμαστε πολύ μετριόφρωνες). Επιπλέον κατά το διάστημα 06/12/2010 - 07/12/2010 που ήμουν όλο το πρωί έξω για κάτι γραφειοκρατικές δουλειές (για μια αίτηση πρόσληψης για σύμβαση ορισμένου χρόνου σε μια δημόσια υπηρεσία) είδα τις κουκλάρες καλοντυμένες γριές με τα σέξυ κοσμήματα ... και φτιάχτηκα (και κατά τη διάρκεια του Νοεμβρίου τις έβλεπα, αλλά δεν ήμουν σε ψυχολογική διάθεση για καμάκι). Στις 09/12/2010 μάζεψα όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά και κατέθεσα την αίτηση αυτή (τώρα το αν θα με πάρουν Αθήνα ή σε κανένα νησί είναι άλλη υπόθεση). Μετά από την ψυχολογική και σωματική κούραση της παραπάνω περιόδου, αποφάσισα να κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου. Να κάνω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα. Στις 10/12/2010 (ώρα 12:29) ξεκίνησα από το σπίτι για το σκοπό αυτό. Αρχικά περπάτησα από την Ομόνοια μέχρι το Μοναστηράκι για να δω και λίγη ... τσόντα. Μετά πήρα το Μετρό και κατέβηκα στον Κεραμεικό. Για τα στούντιο έχω εφεύρει ένα καινούργιο σύστημα μοριοδότησης, το οποίο είναι το εξής:
Απαραίτητα προσόντα: Η πουτάνα πρέπει να φοράει τουλάχιστον 1 ριγκάκι στο ένα από τα δυο της χέρια και να με εμπνέει η φάτσα της.
Επιπλέον προσόντα
1) Η πουτάνα φοράει τουλάχιστον 2 ριγκάκια στο ίδιο χέρι (1 μόριο για δυο ριγκάκια και 1 επιπλέον μόριο ανά extra ριγκάκι).
2) Η πουτάνα φοράει τουλάχιστον 1 βραχιολάκι στο ίδιο χέρι (1 μόριο για ένα βραχιολάκι και 1 επιπλέον μόριο ανά extra βραχιόλι).
3) Η πουτάνα φοράει σε κάθε της χέρι τουλάχιστον 1 κόσμημα (2 μόρια για ένα κόσμημα σε κάθε χέρι και 1 επιπλέον μόριο ανά extra κόσμημα).
4) Όλα τα παραπάνω κοσμήματα αποτελούνται από ατόφιο χρυσάφι (+ 4 μόρια).
4) Η πουτάνα φαίνεται να είναι ηλικίας άνω των 35 ετών (+ 2 μόρια).
5) Η τσατσά είναι ευγενική (+ 1 μόριο).
6) Η τσατσά φαίνεται να είναι ηλικίας άνω των 65 ετών (+ 2 μόρια).
7) Η τσατσά φοράει φούστα (+ 3 μόρια).
8) Η τσατσά φοράει τουλάχιστον ένα οποιοδήποτε κόσμημα σε ένα από τα δυο της χέρια (+ 3 μόρια).
9) Κάθε ένα από τα χέρια της τσατσάς κοσμούνται από τουλάχιστον 1 κόσμημα (+ 5 μόρια).
10) Όλα τα παραπάνω κοσμήματα αποτελούνται από ατόφιο χρυσάφι (+ 4 μόρια).
11) Η φάτσα της τσατσάς είναι φυσιολογική και δε μοιάζει με αλεπού (+ 0.5 μόρια).
Αρχικά έκανα μια ανιχνευτική βόλτα στα στούντιο της οδού Κωνσταντινουπόλεως και Κασσάνδρας και κατέληξα στο στούντιο της οδού Κωνσταντινουπόλεως 80 (6 μόρια). Όταν μπήκα δεύτερη φορά στο συγκεκριμένο στούντιο (αυτή τη φορά όχι για ανίχνευση, αλλά για να πηδήξω) είπα στην τσατσά ότι μοριοδοτώ τα στούντιο με κριτήρια ΑΣΕΠ και ότι το στούντιο αυτό κέρδισε τα περισσότερα μόρια. Η τσατσά τότε μου είπε ότι θα πρέπει να περιμένω, διότι η κοπέλα ήταν στο δωμάτιο με έναν άλλο πελάτη. Τότε εγώ της είπα «No problem, έχω άπλετο χρόνο» και μου έδειξε το δωμάτιο. Τότε, της έδωσα το 50ρικο (χωρίς να της χουφτώσω το ριγκάκι, γιατί είναι αρκετά νέα). Κατόπιν γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου στη συνεδριακή τσάντα και έβγαλα από εκεί το ριγκάκι και το βραχιολάκι του Γύπα (τα οποία τα κουβαλάω πάντα μαζί μου σε τέτοιες περιπτώσεις). Η κοπέλα ήρθε μετά από 15-λεπτη αναμονή στο δωμάτιο. Μόλις ήρθε, συστηθήκαμε και της φόρεσα κατευθείαν του Γύπα τα εννιάμερα (όνομα: Εύα, ηλικία: 26, καταγωγή: Καλαμάτα). Η Εύα είναι μελαχρινή, ύψος γύρω στο 1,70 και σε καθένα από τα δυο της χέρια φοράει ένα ριγκάκι. Της είπα φυσικά πριν κάνουμε οτιδήποτε να μου φορέσει το προφυλακτικό (τη θέλουμε την υγεία μας). Αρχικά της πρότεινα να χορέψουμε, γεγονός που το δέχτηκε αβίαστα. Κατά τη διάρκεια του χορού, της άγγιζα με τον πούτσο μου το μουνί της και αυτή εκθείαζε τα προσόντα μου. Επιπλέον της έσφιγγα και τα δυο της τα χέρια. Αξίζει να σημειωθεί το γεγονός ότι η καύλα μου τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ήταν «Προσοχή υψηλή τάση». Ήταν τόσο έντονο το πάθος που έτρεμε το χέρι μου σα να είχα πάθει Πάρκινσον, ενώ η καρδιά μου χτύπαγε δυνατά από έρωτα. Μετά από το ρομαντικό χορό, ξάπλωσα ανάσκελα και μου πήρε την κλασσική πίπα. Μετά από 1-2 λεπτά (αφού ο κ. Προύτσος ανυψώθηκε όσο έπρεπε) με ρώτησε ποια στάση με βόλευε. Εγώ φυσικά ως γνήσιος εκπρόσωπος σταθερού ζωδίου (ο ουρανός στο λέοντα είναι σε αδυναμία) της πρότεινα να καθίσω εγώ ανάσκελα και αυτή μπρούμυτα (στα σταθερά ζώδια δεν αρέσουν οι αλλαγές). Αυτή φυσικά, δέχτηκε. Μετά από 1-2 λεπτά με ρώτησε, αν ήθελα να αλλάξουμε στάση. Εγώ της είπα να μην αλλάξουμε, γιατί η συγκεκριμένη στάση έχει πολλάκις δοκιμαστεί. Συνεχίζοντας λοιπόν μετά από λίγα δευτερόλεπτα έχυσα στο μουνί της. Στο τέλος της έδωσα ένα υγρό μαντήλι Hankies για να καθαριστεί και χαιρετηθήκαμε. Ύστερα ντύθηκα, χαιρέτησα τις παρευρισκόμενες κυρίες επί του οικήματος (η τσατσά δε βγήκε να με ξεπροβοδίσει)και εξήλθα γεμάτος χαρά.

Στις 28/09/2010 πήρα τα ΚΤΕΛ για Ιστιαία (ΑΘΗΝΑ-ΙΣΤΙΑΙΑ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 28/09/2010, ΩΡΑ: 12:45, ΘΕΣΗ: 23, ΕΙΔΟΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ, ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: 14,50 €) για να κάνω ένα διήμερο διάλειμμα από τις υποχρεώσεις μου και για να δώσω στη γιαγιά μου το δώρο που της αγόρασα από τη Shanghai. Στις 14:45 μπήκα στο ferryboat για Αιδηψό. Απέναντί μου καθόταν μια 75-αρα, με διχτυωτό-σεξουαλικό καλσόν, η οποία έκανε κάτι σπαστικές κινήσεις με τα χέρια της, σα να έδιωχνε μύγες (οι οποίες δεν υπήρχαν). Αν και δεν φορούσε βραχιόλια (αυτό συγκαταλέγεται στα αρνητικά), μου προκαλούσε μια στοιχειώδη καύλα. Επειδή δεν υπήρχε κάποια άλλη ελεύθερη γριά από το λεωφορείο, αποφάσισα να την πλησιάσω... και ότι ήθελε προκύψει. Στις 14:57 πήρα την απόφαση (μετά από βαθιές εισπνοές) να της μιλήσω. Έτσι έγινε ο εξής διάλογος:
ΕΓΩ: Αύριο είναι η τελευταία ζεστή μέρα, μετά θα χαλάσει ο καιρός.
ΑΥΤΗ: Άκρα του τάφου σιωπή.
ΕΓΩ: Συγνώμη και εσείς στην Ιστιαία πάτε;
ΑΥΤΗ: Όχι στην Αιδηψό (με φανερά ενοχλημένο τόνο φωνής).
ΕΓΩ: Θα μείνετε μέρες; Από περιέργεια ρωτάω δηλαδή.
ΑΥΤΗ: Ναι.
ΕΓΩ: Θα κάνετε και κανένα μπάνιο;
ΑΥΤΗ: Μπορεί.
Κατόπιν αυτή άρχισε να κοιτάζει τριγύρω της με ανήσυχο βλέμμα και άλλαξε θέση. Επειδή ξενέρωσα με την αγένεια και την αντικοινωνικότητά της, βγήκα στη βεράντα του ferryboat. Εκεί είδα μια γύρω στα 60, η οποία ταξίδευε με το αυτοκίνητό της. Αυτή μου έβγαζε την αύρα της ανεξάρτητης υδροχόου, της οποίας το μότο είναι «Μα ναι, περνώ και μόνη μου καλά, τα καταφέρνω μια χαρά, δε σε έχω ανάγκη ευτυχώς, μου είσαι πλέον περιττός ο ο ο ο ο ο ο ο α α». Δυστυχώς ούτε και αυτή φορούσε κοσμήματα (μόνο ένα χρυσό ρολόι), αλλά από ολότελα καλή και η Παναγιώταινα. Αυτή ήταν πιο κοινωνική. Έτσι φρόντισα να φέρω τη συζήτηση για τις περιπέτειές μου στη Shanghai, με σκοπό να της δείξω τις εκτυπωμένες φωτογραφίες που είχα φέρει μαζί μου. Έτσι την ώρα που της έδειχνα την κάθε φωτογραφία, της χούφτωνα και λίγο το χέρι.
Στις 30/09/2010 (ώρα 17:00) που επέστρεφα, καθόταν απέναντί μου στο λεωφορείο μια 70-άρα χήρα, η οποία επέστρεφε από την Αιδηψό και φορούσε ένα χρυσό βραχιόλι σε σχήμα φιδιού. Αυτή η γυναίκα μου ανέβασε τη λίμπιντο στα ύψη. Μετά την Αρκίτσα της έπιασα την κουβέντα με το πρόσχημα ότι στο ταξίδι στη Σαγκάη ήμουν 19 ώρες χωρίς παρέα (επειδή δεν καθόταν κανένας Έλληνας δίπλα μου) και της είπα ότι, επειδή είμαστε Έλληνες πρέπει να είμαστε ενωμένοι (θεέ μου, τι παπαριές λέω για να ρίξω τις γυναίκες). Όταν σταματήσαμε στα 90, πήρα τηλέφωνο το Γύπα για να μου δώσει γυναικεία συμβουλή (έπρεπε κάτι να της πω για να καθίσουμε δίπλα-δίπλα και όχι απέναντι), λέγοντάς της ότι κουβαλάω μαζί μου τις φωτογραφίες από τη Σαϊγκόν (παλιά πρωτεύουσα του Βιετνάμ). Έτσι μετά τα 90, της πρότεινα να καθίσουμε παρέα για να της δείξω τις φωτογραφίες από τη Σαγκάη (και να της κάνω bic-bic = χούφτωμα στα βραχιολάκια της). Αυτή δυστυχώς μου αρνήθηκε. Έτσι και εγώ το βούλωσα και με έπιασε η μελαγχολική καρκινίσια διάθεση. Όλα τα παραπάνω γεγονότα μου προκάλεσαν μέχρι τις 02/10/2010 μια νευρική καύλα. Από τις 03/10/2010 όμως, που άρχισα να δίνω αγώνα δρόμου για να τελειώσω τις εκκρεμότητές μου και να αρχίσω μαθήματα για το TOEIC, σε συνδυασμό με το πρόωρο χειμωνιάτικο σκηνικό, η ερωτική μου διάθεση έπεσε κατακόρυφα (αχ τι κάνει αυτό το άγχος). Έτσι για να νιώσω και λίγο άντρας αποφάσισα στις 20/10/2010 να πάω την καθιερωμένη στουντιό-τσαρκα στην περιοχή του Βοτανικού. Όταν είδα στη διεύθυνση www.greeceladies.com, ότι στη Χαλκιδικής 83 δούλευε η Στεφανία, ξετρελάθηκα με το ριγκάκι της και σκέφτηκα να της κάνω την τιμή. Για να σιγουρευτώ όμως ότι φοράει ριγκάκια, πήρα τηλέφωνο το συγκεκριμένο στούντιο. Στο τηλέφωνο έγινε ο ακόλουθος διάλογος:
ΕΓΩ: Ναι γεια σας, ήθελα να ρωτήσω ποια κοπέλα δουλεύει αυτή την ώρα;
ΤΣΑΤΣΑ: Η Στεφανία.
ΕΓΩ: Θα κάνω τώρα μια ερώτηση λίγο αδιάκριτη. Επειδή έχω μανία με τα κοσμήματα, ήθελα να ρωτήσω φοράει κανένα βραχιολάκι κανένα δαχτυλιδάκι;
ΤΣΑΤΣΑ: Τι;
ΕΓΩ: Καλά τέλος πάντων. Αλλά αν δε φοράει ούτε ένα βραχιόλι, εγώ δεν έρχομαι.
ΤΣΑΤΣΑ: Έχει και από αυτό. Σε περιμένουμε.
Τότε μόλις έκλεισα το τηλέφωνο, με έπιασε νευρικό γέλιο, πήρα τηλέφωνο το Γύπα, της διηγήθηκα την ιστορία και σκάσαμε παρέα από τα γέλια.
Ξεκίνησα από το σπίτι στις 13:25. Όταν έφτασα στο συγκεκριμένο στούντιο και την είδα από κοντά, φρίκαρα και ξενέρωσα. Κατόπιν πέρασα από το studio Artemis (όπου παλιά ήταν μια τσατσά με την οποία καύλωνα), αλλά ήταν (ίσως εκείνη την ώρα) κλειστό. Έτσι αποφάσισα να επισκεφτώ κάποιο από τα studio της οδού Κασσάνδρας. Αφού έκανα μια ανιχνευτική βόλτα σε όλα τα στούντιο της οδού αυτής, αποφάσισα να επισκεφτώ το συγκεκριμένο στούντιο (Estimated Arrival Time: 14:40, αναφέρομαι στο κάτω). Όταν χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε κατευθείαν η Μαριάννα. Η Μαριάννα είναι ξανθιά, ηλικίας γύρω στα 25 από τη Ρωσία. Το ατού στην εμφάνισή της είναι τα υπερμεγέθη χρυσά βραχιόλια που φοράει. Το αρνητικό είναι ότι η φάτσα της εκπέμπει πολύ μαγκιά. Μόλις μπήκα στο στούντιο (για δεύτερη φορά), έγινε ο ακόλουθος διάλογος:
ΕΓΩ: Τελικά αποφάσισα να έρθω εδώ.
ΑΥΤΗ: Ναι ε; Ποιο πρόγραμμα θα πάρεις;
ΕΓΩ: Το απλό.
ΑΥΤΗ: Δώσε μου τα 50 €.
ΕΓΩ (αφού της τα έδωσα): Εδώ δεν υπάρχει υπηρεσία;
ΑΥΤΗ: Όχι. Εγώ είμαι και υπηρεσία.
ΕΓΩ: Κάτσε για να καταλάβω. Δηλαδή, αν την ώρα που θα είμαστε μαζί στο δωμάτιο, χτυπήσει κάποιος την πόρτα, θα διακόψεις, θα σηκωθείς και θα του ανοίξεις;
ΑΥΤΗ: Όχι (Ευτυχώς η πόρτα άνοιγε αυτόματα).
Τότε μπήκα στο δωμάτιο και γδύθηκα. Μόλις ήρθε η Μαριάννα (αφού συστηθήκαμε), της είπα να μην κάνει τίποτα, αν δεν μου φορέσει την καπότα. Έτσι, αρχικά μου φόρεσε την καπότα. Τότε εγώ, της φόρεσα συμπληρωματικά στο άλλο της χέρι, το ριγκάκι και το βραχιολάκι του Γύπα, λέγοντάς της ότι της τα φοράω προσωρινά για να φτιαχτώ καλύτερα. Αυτή τα φόρεσε χωρίς πολλές κουβέντες. Αμέσως μετά, αποπειράθηκε να μου πάρει την κλασσική πίπα. Τότε εγώ τη διέκοψα (cut – cut – cut), προτείνοντάς της να χορέψουμε πρώτα για να ανάψουμε σιγά-σιγά. Αυτή δυστυχώς, δεν ενστερνίστηκε τον ρομαντισμό το δικό μου (προφανώς δεν είχε πολύ χρόνο), λέγοντάς μου «Δε θες να κάνουμε σεξ;». Προσπάθησα να της εξηγήσω, αλλά κατάλαβα ότι μίλαγα στο βρόντο. Τι να της πεις τώρα; Προκειμένου να το κάνει βαριεστημένα, αναγκάστηκα να υποχωρήσω. Έτσι λοιπόν, συνέχισε να μου παίρνει πίπα (ενώ εγώ παράλληλα της έσφιγγα τα χέρια), μέχρι η στύση μου να φτάσει το επιθυμητό μήκος. Όταν έφτασε στο μήκος που θέλαμε (δεν άργησε καθόλου), της είπα ότι θέλω να καθίσω εγώ από κάτω. Αυτή δέχτηκε χωρίς να πει τίποτα, ανέβηκε από πάνω μου και σε 1 λεπτό (μην πω και πιο σύντομα), έχυσα στο όργανό της. Τέλος, της έδωσα 1 υγρό μαντήλι Hankies να καθαριστεί, καθαρίστηκα εγώ με ένα άλλο και χαιρετηθήκαμε. Αμέσως μετά, ντύθηκα και την έκανα. Δε θα έλεγα ότι ήταν από τις πιο συναρπαστικές μου εμπειρίες σε στούντιο, αλλά όταν βλέπω τέτοιο βραχιόλι, όλα τα άλλα για μένα είναι απλά οδοντόκρεμες.

Την Τρίτη 31/08/2010 ταξίδεψα με την Emirates από Αθήνα για Dubai (Departure Time: 16:40, Boarding Time: 15:40, GATE: A09, Flight Number: EK 106). Από την ουρά στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, είχα σταμπάρει μια 70-χρονη χήρα, η οποία ήταν τίγκα στα βραχιόλια και ταξίδευε μόνη της. Στο αεροπλάνο δυστυχώς δεν με έβαλαν δίπλα σε καμία καλοστεκούμενη μοναχική γριά ταξιδιώτισσα (που τέτοια τύχη), αλλά κάθισα δίπλα σε ένα νεαρό ζευγάρι που πήγαιναν διακοπές στις Μαλβίδες. Όταν έφτασα στο Dubai, εκεί που χάζευα τα σουβενίρ στα Duty Free, ξαφνικά την είδα μπροστά μου (εγώ ήμουν transfer για Shanghai). Μόλις την είδα, την πήρα από πίσω μέχρι να τελειώσει τα ψώνια της στο συγκεκριμένο κατάστημα. Όταν τέλειωσε, την πλησίασα και έγινε ο εξής διάλογος:
ΕΓΩ: Για να δούμε προς τα που κατευθύνεται ο απόδημος ελληνισμός. Συγνώμη και εσείς στη Σαγκάη πηγαίνετε;
ΑΥΤΗ: What?
ΕΓΩ: Oh sorry. I have seen you from Athens International Airport and i was thinking that you are from Greece. You do not speak Greek?
ΑΥΤΗ: No.
ΕΓΩ: Ok sorry.
.. και όπου φύγει φύγει (περίμενα ότι θα ήταν Ελληνίδα και ήθελα να την κεράσω κανένα γλυκό στα star-backs, να κουβεντιάσουμε...και ότι ήθελε προκύψει).
Στις 01/09/2010 ταξίδεψα από Dubai για Shanghai (Departure Time: 02:50, Boarding Time: 02:05, Gate: 215, Flight Number: EK 302). Κατά τη διάρκεια της διαδρομής κάθισα δίπλα σε έναν Ολλανδό (τον οποίο τον είχα φλομώσει στις κλανιές), ενώ στο αεροπλάνο δεν υπήρχε ούτε ένας Έλληνας. Εντωμεταξύ, το σπίτι του Κινέζου φίλου μου, με τον οποίο είχα συμφωνήσει να με φιλοξενήσει, ήταν εντελώς τριτοκοσμικό (διαμέρισμα με κοινόχρηστο μπάνιο και κουζίνα, το οποίο βρώμαγε ποντικίλα και επιπλέον δεν είχε μαξιλάρι). Εξαιτίας αυτού, δεν άντεξα να μείνω παραπάνω από μια νύχτα στο σπίτι του και στις 02/09/2010 έψαξα για ξενοδοχείο. Μέχρι να βρω ένα καλό και φθηνό κατάλυμα (με ελεύθερο δωμάτιο) για να μείνω, ταλαιπωρήθηκα και βίωσα τον ρατσισμό σε ολόκληρο το μεγαλείο, καθώς στην Κίνα υπάρχουν αρκετά ξενοδοχεία που δέχονται μόνο Κινέζους. Όλα τα παραπάνω γεγονότα, έριξαν την κάβλα μου στο ναδίρ.
Στις 08/09/2010 στην πτήση από Shanghai για Dubai (Departure Time: 09:10, Boarding Time: 08:25, Gate: G69, Flight Number: EK 305) κάθισα με μια νεαρή Κινέζα, η οποία έβηχε συνέχεια και στην πτήση από Dubai για Αθήνα (Departure Time: 17:30, Boarding Time: 16:45, Gate: 204, Flight Number: EK 103) με μια μιλφάρα, η οποία διάβαζε τους New York Times, αλλά δυστυχώς δεν ήξερε γρι Ελληνικά.
Στις 10/09/2010, αν και δεν ήμουν ιδιαίτερα καβλωμένος (λόγω του jet-lank και λόγω έλλειψης σχετικών παραστάσεων), αποφάσισα να κάνω την καθιερωμένη μηνιαία στουντιό-τσαρκα, γιατί αργότερα πιθανό να μην έχω χρόνο για τέτοια μεγαλεία. Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 18:45 και πήγα κατευθείαν στο ίδρυμα της οδού Αριστοτέλους (επειδή η τσατσά που δουλεύει εκεί, έχει δείξει μια προθυμία να κάνουμε κάτι μαζί). Πριν προλάβω να χτυπήσω το κουδούνι, μου άνοιξε η ευγενέστατη και γλυκιά τσατσά και μου παρουσίασε τη γνωστή Μαρία (οπότε εγώ βουρ στο δωμάτιο). Καθώς της έδωσα το 50ρικο, της έπιασα το βραχιολάκι της και με πονεμένο ύφος τη ρώτησα, αν γίνεται μετά το γαμήσι να καθίσουμε παρέα στον καναπέ (όχι στα όρθια φυσικά) για να τα πούμε (ήθελα να καθίσουμε δίπλα-δίπλα κανένα δεκάλεπτο, να συζητάμε και να της κρατάω το χεράκι, για να νιώσω έστω και στα ψέματα ότι υπάρχει μια γριά που με βλέπει σεξουαλικά).
Με το που γδύθηκα, παρουσιάστηκε κατευθείαν η Μαρία. Αρχικά της φόρεσα μόνο το βραχιολάκι του Γύπα, καθώς σκόπευα να χαρίσω το ριγκάκι στην τσατσά (για να τη δελεάσω και να τη συγκινήσω).
Στην αρχή (αφού μου φόρεσε το προφυλακτικό), χορέψαμε και της άγγιζα το μουνί της με τον πόυτσο μου, ενώ τη χούφτωνα στο χέρι με το βραχιόλι. Κατά τη διάρκεια αυτής της στάσης, της είπα και τα νέα από τη Σαγκάη.
Μετά λύπης διαπίστωσα, ότι η στάση αυτή δεν ήταν ιδανική για το συγκεκριμένο timing, καθώς το μέγεθος του πούτσου μου δεν παρουσίασε στατιστικώς σημαντική αύξηση σε επίπεδο σημαντικότητας α=5%. Έτσι έβγαλα από τη συνεδριακή τσάντα τον άσο που έκρυβα στο μανίκι μου (δηλαδή το ριγκάκι του Γύπα, το οποίο και της φόρεσα) και αμέσως μετά της είπα να ξαπλώσω ανάσκελα και να μου πάρει την κλασσική και πατροπαράδοτη πίπα. Κατά τη διάρκεια της πίπας, έγινε ο παρακάτω διάλογος:
ΑΥΤΗ: Πες τίποτα για να καβλώσουμε.
ΕΓΩ: I go to Shanghai. Where do you go my Lady? To Perth? To Dhaka? To Christ Burch? To Oakland? To Seychelles?
ΑΥΤΗ: Εγώ τι να πω τώρα;
ΕΓΩ: Πες «I go to Shanghai».
ΑΥΤΗ: Έτσι μωρό μου, να σε βλέπω να καβλώνεις.
ΕΓΩ: Oh me to. Do you want to eat together a piece of cake in Star-backs?
ΑΥΤΗ: Ναι.
Μετά από αυτά, υπήρξε ανόρθωση της στύσης. Έτσι, της πρότεινα να κάτσει αυτή από πάνω μου και εγώ ανάσκελα (αφού με ξέρετε ότι είμαι τεμπελάκος στο σεξ). Επειδή όμως το μήκος της στύσης μου, δεν έφτασε όσο έπρεπε, με το που κάθισε αυτή από πάνω μου, πόνεσα και για αυτό το λόγω της είπα να μου πάρει και άλλη πίπα.
Αυτή μου πήρε και άλλη πίπα, αλλά χαΐρι δεν είδα (δεν ήταν η μέρα μου), καθώς η στύση μου παρέμεινε σε σχετικά χαμηλά επίπεδα και μου ήταν εντελώς αδύνατο να χύσω.
Έτσι, αποφάσισε να μου τον παίξει, εφαρμόζοντας τη γνωστή τεχνική του άτεχνου φραπέ. Επειδή όμως, δεν έπιασε ούτε το συγκεκριμένο κόλπο, της πρότεινα να μου πάρει πίπα για μια τελευταία φορά. Με την παραπάνω πίπα και σφίγγοντας το ριγκάκι της με όλη μου τη δύναμη, η στύση μου βελτιώθηκε, αλλά και πάλι δεν μπορούσα να χύσω με τίποτα.
Τότε, ξαφνικά η τσατσά δυνάμωσε τη μουσική (για να δώσει το σύνθημα «τέλος χρόνου»). Η Μαρία συνέχιζε να μου λέει «Χύσε μωρό μου, χύσε».
Επειδή όμως εγώ ξενέρωσα (δεν μπορώ να το κάνω με άγχος), της είπα να χαιρετηθούμε και να δοκιμάσουμε άλλη φορά. Έτσι και έγινε.
Όταν βγήκα από το δωμάτιο, είπα στην τσατσά να καθίσουμε δίπλα-δίπλα για να της διηγηθώ τα νέα μου από την Κίνα, αλλά αυτή μου είπε ότι έχει δουλειά και έτσι τα είπαμε για δυο λεπτά στα όρθια (εγώ εννοείται ότι της έπιανα και το βραχιολάκι κατά τη διάρκεια της συζήτησης). Όταν όμως χτύπησε το κουδούνι, τη χαιρέτησα δια διευθυντικής χειραψίας και σηκώθηκα και έφυγα.

Από τις 02/08/2010 μέχρι τις 06/08/2010 πήγα με τους γονείς μου διακοπές στην Αλόννησο. Στις 02/08/2010, στο πλοίο EXPRESS ΠΗΓΑΣΟΣ (ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ-ΣΚΙΑΘΟΣ-ΣΚΟΠΕΛΟΣ-ΑΛΟΝΝΗΣΟΣ) είχαμε κλείσει θέση DECK (κατάστρωμα για όσους δεν ξέρουν Αγγλικά). Καθώς περνούσαμε από το σαλόνι της οικονομικής θέσης, είδα μια γιαγιά γύρω στα 70-75, που καθόταν μόνη της. Εκείνη τη στιγμή με έπιασε μια νευρική κάβλα.. (γιατί σκεφτόμουν τι ωραία θα ήταν, αν ταξίδευα μόνος μου). Επιπλέον στις 06/08/2010, καθώς αποβιβάζονταν οι επιβάτες του ιπτάμενου δελφινιού EXPRESS EVIA I στη Σκιάθο (ΠΕΥΚΙ-ΣΚΙΑΘΟΣ), ήταν μια γιαγιά, η οποία ταξίδευε μόνη της και δυσκολευόταν να κατέβει τη σκάλα. Τότε ο μούτσος της είπε: «Το χέρι σου γαμώτο». Αυτή του έδωσε το χέρι της και αυτός την ώρα που τη βοηθούσε, της έτριψε λίγο το ριγκάκι. Τότε εγώ σκέφτηκα «κοίτα τι κωλόφαρδοι είναι μερικοί άνθρωποι» και κάβλωσα από τη ζήλια μου. Αλλά το αποκορύφωμα συνέβη σήμερα το πρωί στην Αθήνα. Καθώς κατευθυνόμουν προς τη στάση του τρόλεϊ για να κατέβω κέντρο, είδα μια γριά γύρω στα 90-95, η οποία είχε κατασκηνώσει έξω από μια τράπεζα. Η γριά αυτή, είχε καμένο πρόσωπο, αλλά ήταν τίγκα στα δαχτυλίδια. Μόλις πέρασα από το σημείο αυτό, κοντοστάθηκα και την κοίταζα αποσβολωμένος. Αυτή με ρώτησε, αν μπορώ να πεταχτώ απέναντι στο περίπτερο για να της πάρω ένα καλαμάκι για το χυμό της. Εγώ φυσικά δέχτηκα και της πήρα το καλαμάκι που ήθελε. Μετά κάθισα δίπλα της, της χαίδεψα λίγο την πλάτη και κατόπιν τα ριγκάκια της. Αυτή πλάνταξε από το γέλιο. Εγώ τη ρώτησα γιατί γελούσε. Αυτή τότε μου απάντησε: «Είσαι καλό παιδί με αρχές». Τότε εγώ τη ρώτησα γιατί κάθεται σχεδόν όλη τη μέρα (την έχω ξαναδεί και άλλες φορές στο παρελθόν) έξω από τη συγκεκριμένη τράπεζα. Αυτή μου απάντησε ότι την πονάει το πόδι της. Τότε εγώ τη χαιρέτησα δια χειραψίας (καταλαβαίνετε γιατί) και συνέχισα τη βόλτα μου. Όλα τα παραπάνω γεγονότα εκτόξευσαν την κάβλα μου στο ζενίθ. Έτσι αποφάσισα το απόγευμα να πάω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα. Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 19:45. Αρχικά πέρασα από τα στούντιο της Δροσοπούλου, αλλά ξενέρωσα. Στις 20:05 έφτασα στο συγκεκριμένο στούντιο. Μόλις μου άνοιξε η τσατσά, αυξήθηκαν οι καρδιακοί μου παλμοί (γιατί η συγκεκριμένη τσατσά ήταν γύρω στα 70 και φορούσε ένα χρυσό-στριφτό-σεξουαλικό βραχιόλι). Αμέσως τότε, η τσατσά μου σύστησε τη Μαρία. Η Μαρία είναι 25 ετών, μελαχρινή με πιασίματα από την Κύπρο. Επειδή κάβλωσα πολύ με τη συγκεκριμένη τσατσά, αποφάσισα να μπω μέσα. Πριν δώσω το 50ρικο στην τσατσά τη ρώτησα, αν μπορώ μετά το γαμήσι να της εμπιστευτώ κάτι προσωπικό. Αυτή μου είπε ότι ήταν όλη αυτιά. Έτσι της έδωσα το 50ρικο (χουφτώνοντας φυσικά λίγο το βραχιολάκι της) και γδύθηκα για να περιμένω την κοπέλα. Πριν κάνουμε οτιδήποτε, στην αρχή συστηθήκαμε (αυτή μου είπε ότι γεννήθηκε στην Κύπρο τον Μάρτη του 1985). Κατόπιν της φόρεσα το ροζ δαχτυλίδι και το βραχιόλι του Γύπα, τα οποία τα δέχτηκε αβίαστα (χωρίς πολλές κουβέντες). Μετά από αυτά με ρώτησε σε ποια στάση θα το κάνουμε. Εγώ της πρότεινα στην αρχή (αφού μου φόρεσε το προφυλακτικό), να κάνουμε πισωκολλητό στα όρθια. Αφού στηθήκαμε και οι δυο κατάλληλα, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:
ΕΓΩ: Κυρίες και κύριοι. Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι εξαιτίας των ισχυρών ανέμων που πνέουν στην περιοχή, το πλοίο EXPRESS ΠΗΓΑΣΟΣ θα σταματήσει στο λιμάνι του Αγνώντα, αντί για το λιμάνι της Σκοπέλου. Παρακαλούνται οι επιβάτες που σκοπεύουν να αποπλεύσουν τις επόμενες μέρες από το λιμάνι της Σκοπέλου, να επικοινωνήσουν με τα κατά τόπους λιμεναρχεία. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας.
ΑΥΤΗ: Έτσι μωρό μου. Θέλω να σε βλέπω να καβλώνεις.
ΕΓΩ: Πλάκα δεν έχω;
ΑΥΤΗ: Ναι.
Κατόπιν, χορέψαμε (εγώ της έτριβα το μουνί της με τον πούτσο μου). Στο σημείο αυτό, έγινε ο παρακάτω διάλογος:
ΕΓΩ: Κυρία μου, δώστε μου το χέρι σας, να σας βοηθήσω να κατέβετε τη σκάλα.
ΑΥΤΗ: Ναι.
ΕΓΩ: Να σας βοηθήσω λίγο με τις βαλίτσες;
ΑΥΤΗ: Ναι.
ΕΓΩ: Για να δω λίγο το εισιτήριό σας; Από ότι βλέπω, κάθεστε στη θέση 19Α. Δώστε μου το χέρι σας, να σας οδηγήσω εγώ.
ΑΥΤΗ: Έτσι.
Επειδή σε καμία από τις παραπάνω στάσεις δεν κατάφερα να χύσω, της πρότεινα να εφαρμόσουμε την παραδοσιακή μέθοδο (δηλαδή να καθίσω εγώ ανάσκελα και αυτή μπρούμυτα). Αυτή δέχτηκε. Κατά τη διάρκεια της στάσης αυτής (και ενώ της έπιανα και της έτριβα με μανία και τα δυο της τα χέρια με τα κοσμήματα), έγινε ο εξής διάλογος:
ΕΓΩ: Φτάσαμε στο λιμάνι της Σκιάθου. Πάμε να καθίσουμε σε αυτή την καφετέρια;
ΑΥΤΗ: Πάμε μωρό μου.
ΕΓΩ: Λοιπόν εγώ θα παραγγείλω ένα παγωτό μπανάνα-σοκολάτα.
ΑΥΤΗ: Αχ πολύ μου αρέσει η μπανάνα σου (και εννοούσε φυσικά τον πούτσο μου).
ΕΓΩ: Πάμε σε αυτό το περίπτερο κοντά στο φάρο να κάνουμε τρελίτσες;
ΑΥΤΗ: Ναι.
Εντωμεταξύ όμως, η στύση μου μειώθηκε και έτσι άρχισα να πονάω. Της το είπα και αυτή αποφάσισε να μου πάρει την κλασσική πίπα, για να επανέλθει η στύση μου. Εκεί που ήμουν έτοιμος να καταθέσω στο στόμα της, τον έβγαλε από το στόμα και έτσι το υγρό-πυρ εκτοξεύτηκε στο χέρι της. Τη χαιρέτησα και της είπα ότι θα ξανάρθω μετά τις 18 Αυγούστου. Με την τσατσά, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:
ΕΓΩ: Έρχεστε λίγο για να σας εμπιστευτώ κάτι που θέλω;
ΑΥΤΗ: Ναι μωρό μου.
ΕΓΩ: Λοιπόν, θα σας κάνω μια εισαγωγή. Ξέρετε με τι γυναίκες μου αρέσει να κάθομαι όταν ταξιδεύω μόνος μου με τα ΚΤΕΛ;
ΑΥΤΗ: Με τι;
ΕΓΩ: Με 70άρες και βάλε.
ΑΥΤΗ: Κλείσε μου και εμένα εισιτήριο, για να ταξιδέψουμε και να καθόμαστε όλη την ώρα μαζί.
ΕΓΩ: Δεν ξέρω αν γίνετε, αλλά ήθελα να ρωτήσω αν υπάρχει κάποια μέρα και ώρα να μπορώ να έρθω εδώ και να κάνουμε κάτι μαζί (εννοείται τι).
ΑΥΤΗ: Όποτε θες αγάπη μου.
ΕΓΩ: Δεν πιστεύω να με παρεξηγήσατε με αυτά που σας είπα.
ΑΥΤΗ: Καθόλου αγάπη μου, άντε στο καλό.
Τότε τη χαιρέτησα με διευθυντική χειραψία και έφυγα γελώντας. Αύριο το απόγευμα (δεν ξέρω ακόμα ώρα) που θα πάρω τα ΚΤΕΛ Ν. ΕΥΒΟΙΑΣ, θα πω ότι το εισιτήριο δεν είναι για μένα, αλλά για τη γιαγιά μου. Θα σας πω νέα μετά.

Από την Κυριακή 11/07/2010, είχα προγραμματίσει στουντιό-τσαρκα για την Τετάρτη 14/07/2010. Όμως, επειδή την Τετάρτη μου έτυχε ένα ξαφνικό ραντεβού με τον καθηγητή μου στο Πανεπιστήμιο, αναβλήθηκε για σήμερα.
Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 12:25 με προορισμό την περιοχή του Βοτανικού, η οποία είναι τίγκα στα στούντιο. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής προς το Σύνταγμα, συνέβη ένα γεγονός το οποίο μου αύξησε την κάβλα μου κατακόρυφα. Λίγο πριν το πολυτεχνείο, άδειασε η θέση δίπλα σε μια 70άρα, η οποία φορούσε κατάλευκα ρούχα, σεξουαλική κυριλέ φούστα, μυστηριώδη μαύρα γυαλιά, χρυσό ρολόι και 2-3 ριγκάκια (= δαχτυλιδάκια). Φυσικά, άρπαξα αμέσως την ευκαιρία και κάθισα δίπλα της. Τότε έγινε ο εξής διάλογος:
ΑΥΤΗ: Συγνώμη αυτή ποια στάση είναι;
ΕΓΩ: Πολυτεχνείο.
ΑΥΤΗ: Η επόμενη;
ΕΓΩ: Ομόνοια. Ελπίζω να πάει μέχρι το Σύνταγμα, γιατί σήμερα ψηφίζεται το ασφαλιστικό.
ΑΥΤΗ: Εγώ θέλω να πάρω το μετρό.
ΕΓΩ: Τη γραμμή 2 ή 3; Γιατί αν είναι να πάρετε τη γραμμή 2, θα πρέπει να κατεβείτε Ομόνοια, ενώ αν είναι να πάρετε τη γραμμή 3, θα πρέπει να κατέβετε Σύνταγμα. Αναλόγως, πού θέλετε να πάτε.
ΑΥΤΗ: Μην ανησυχείτε, ξέρω πού θα κατέβω.
Αυτή λίγο πριν τη στάση Πανεπιστήμιο, μου είπε: «Μπορώ να κατέβω;». Εγώ έκανα δήθεν ότι ζαλίστηκα από το απότομο φρενάρισμα του οδηγού και της άγγιξα το ριγκάκι της, την ώρα που θα κατέβαινε (ήταν τέλεια). Μετά με ευχαρίστησε (και φυσικά ήμουν με σηκωμένο τον πούτσο και γέλαγα σαν ηλίθιος).
Μετά από αυτά έφτασα Σύνταγμα και ύστερα με το μετρό στο Βοτανικό. Μετά από τουλάχιστον μια ώρα περιπλάνηση στα σπιτάκια της περιοχής (και χωρίς να δω κάτι αξιόλογο), κατέληξα στο συγκεκριμένο στούντιο. Η τσατσά μου άνοιξε και μου παρουσίασε την Ιρένα. Μόλις την είδα, εντυπωσιάστηκα με την εμφάνισή της, καθώς φορούσε ένα χρυσό βραχιόλι, ριγκάκια και έλαμπε ολόκληρη. Έτσι αποφάσισα να πάω μαζί της. Μπήκα στο δωμάτιο που μου υπέδειξε η τσατσά, της έσκασα το 50ρικο και περίμενα την κοπέλα. Μετά από 5 λεπτά (αφού είχα γδυθεί και εγώ) ήρθε η Ιρένα στο δωμάτιο. Αμέσως μόλις ήρθε, της φόρεσα το ροζ ριγκάκι και το βραχιολάκι του Γύπα (τα οποία ευτυχώς δέχτηκε να τα φορέσει χωρίς αντιρρήσεις).
Κατόπιν μου φόρεσε το προφυλακτικό και έγινε ο εξής διάλογος (αφού είχαμε συστηθεί):
ΑΥΤΗ: Ποιος από τους δυο θα καθίσει από πάνω;
ΕΓΩ: Εσύ φυσικά, αλλά θα μου πάρεις πρώτα πίπα.
Μετά αυτή μου πήρε την κλασσική πίπα (όπου κατά καιρούς γαργαλιόμουνα). Αφού έφτασε ο κ. Πρέος σε ένα επιθυμητό μήκος, έκατσε από πάνω μου η Ιρένα.
Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:
ΕΓΩ: Πόσο χρονών είσαι;
ΑΥΤΗ: 25.
ΕΓΩ: Ωχ ίδια ηλικία έχουμε; Τι ζώδιο είσαι;
ΑΥΤΗ: Λιοντάρι. Γεννήθηκα στις 05/08/1985 στην Τσεχία.
ΕΓΩ: Ωχ 15 μέρες διαφορά έχουμε. Εγώ γεννήθηκα 20/08/1985 στην Αθήνα. Πάντως στην προηγούμενη ζωή μου πρέπει να ήμουν κοσμηματοπώλης.
ΑΥΤΗ: Γιατί;
ΕΓΩ: Γιατί τρελαίνομαι για κοσμήματα. Αν η γυναίκα δεν φοράει κοσμήματα δεν λειτουργώ.
ΑΥΤΗ: Σταμάτα μόνο να κουνιέσαι (κούναγα τον πούτσο μου μέσα-έξω).
ΕΓΩ: OK, θα κάτσω ήσυχο παιδάκι.
ΑΥΤΗ: Α πολύ δύσκολος είσαι εσύ.
Επειδή στη συγκεκριμένη φάση και τη δεδομένη χρονική στιγμή, μου ήταν αδύνατο να ολοκληρώσω, μου πρότεινε να καθίσω εγώ από πάνω. Εκεί όμως τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Αν και η κλειτορίδα της ήταν διογκωμένη (και το πουλί μου σε μια άλφα στύση) ήταν αδύνατο να προσεγγίσει το όργανό μου το δικό της. Τότε της πρότεινα να ξαναπροσπαθήσουμε την αρχική μας στάση (της υποσχέθηκα ότι θα καθίσω ήσυχος).
Τότε μου ξαναπήρε δεύτερη πίπα (επειδή ένα τμήμα της στύσης είχε χαθεί) και ξανακάθισε από πάνω μου. Ωστόσο, επειδή δεν είχα και πολύ άνετη πρόσβαση στο βραχιολάκι της, η στύση εξαφανίστηκε σε dt.
Τότε, μου ξαναπήρε πίπα για τρίτη φορά (της είπα μην ανησυχείς, αυτή τη φορά θα τελειώσω). Εκεί που ήμουν έτοιμος να χύσω τους χυμούς μου στο στόμα της, έβγαλε τον πούτσο μου από το στόμα της την τελευταία στιγμή και έχυσα στο χέρι της (YES! YES! YES!). Τότε χαιρετηθήκαμε και βγήκε από το δωμάτιο. Τέλος, αφού ντύθηκα, χαιρέτησα την τσατσά και εξήλθα από το κτίριο.

Την Πέμπτη 17/06/2010 πήρα το λεωφορείο των 12:45 για Ιστιαία (εκεί μένει η γιαγιά μου). Στο ferry-boat γνώρισα μια 70άρα πολύτεκνη (η οποία φορούσε ριγκάκια), η οποία ήταν από τον Βουτά, και όταν την πρωτοείδα έπαθα την πλάκα μου (το πουλί μου κελάηδησε). Μετά την Αιδηψό, άλλαξα θέση και με τρεμάμενη φωνή της ζήτησα να καθίσουμε δίπλα-δίπλα (αφού είχε προηγηθεί η γνωριμία στο καράβι). Αυτή δέχτηκε και εκεί που συζητήσουμε (εννοείται ότι της έλεγα ένα κάρο μαλακίες) άρχισα τις αγκαλιές και τα χαιδολογήματα. Αυτή μου είχε πει ότι θα επέστρεφε την Κυριακή 20/06/2010 στις 12:45 στην Αθήνα, επειδή ο γιός της νοσηλεύεται στον Ευαγγελισμό. Εδώ ισχύει αυτό που λέμε "το νινί σέρνει καράβι". Ενώ προγραμμάτιζα να επιστρέψω το απόγευμα, επέστρεψα με το μεσημεριανό δρομολόγιο για να συνεχίσω ακάθεκτος τη δουλειά που ξεκίνησα την Πέμπτη (και ήτοι δυνατόν να ανταλλάξουμε κινητά). Δυστυχώς όμως την Κυριακή έτυχε την ίδια ώρα να ταξιδεύει και ένας συγχωριανός της (και έτσι ακόμα και το καλημέρα μου το είπε με το ζόρι). Από το "Χ" που έφαγα στην αρχή ήμουν στενοχωρημένος και μετά είχα τις "καύλες της ζήλιας". Έτσι αποφάσισα την Τετάρτη 23/06/2010 το πρωί να κάνω μια στουντιο-τσαρκα στην περιοχή του Βοτανικού. Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 11:50. Αφού σύγκρινα όλα τα στούντιο της οδού Κασσάνρας και το στούντιο στην οδό Χαλκιδικής, αποφάσισα να τιμήσω το συγκεκριμένο στούντιο. Μόλις μπήκα στο στούντιο, η τσατσά μου παρουσίασε την Σιλβή. Η Σιλβή είναι ξανθιά, ψιλή, λεπτή, ηλικίας γύρω στα 25, από την Τσεχία. Έτσι έσκασα το 50ευρω στην τσατσά (πιανοντας και λίγο το βραχιολάκι της) και μπήκα στο δωμάτιο. Μόλις μπήκε η Σιλβή στο δωμάτιο, επιχείρησα να της φορέσω το βραχιολάκι και ένα από τα δαχτυλιδάκια του Γύπα. Αυτή όμως, δέχτηκε μόνο το βραχιολάκι, καθώς πίστευε ότι το δαχτυλίδι είναι μαγικό (ντοιν!!!!). Μετά της ζήτησα να μου πάρει πίπα και κατά τη διάρκεια της πίπας να της πιάνω το βραχιόλι, καθώς μόνο έτσι "φτιάχνομαι". Αυτή απάντησε "Ναι ε;", και στήθηκε με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην έχω άνετη πρόσβαση εκεί που θέλω. Αφού υπήρξε στατιστικά σημαντική ανόρθωση του Μήτσου (μέσω της πίπας και του χουφτώματος στο βραχιόλι), με ρώτησε πώς θέλω να το κάνουμε. Εγώ της απάντησα ότι θέλω στο σεξ να έχω τη στρατηγική θέση (δηλαδή να κάθομαι ανάσκελλα) και αυτή μπρούμυτα. Αυτή, αφού με ρώτησε αν έχω πάει στρατό, δέχτηκε (μετά βαριεστημάρας). Όμως τη συγκεκριμένη φορά, η στάση αυτή δεν ήταν "η τυχερή μου". Έτσι μετά από 1-2 λεπτά μου έπεσε. Αυτή μου ξαναπήρε πίπα και μου πρότεινε αυτή τη φορά να το κάνουμε πλαγιαστά. Εγώ δέχτηκα, επειδή ήθελα να δοκιμάσω και κάτι καινούριο, και όντως (μετά από αρκετές δυσκολίες να βρει ο πούτσος μου το μουνί της) πέτυχε. Όταν τα καταφέραμε, έχυσα σε dt. Στο τέλος τη χεραίτησα και ντύθηκα. Η τσατσά (προφανώς βαριόταν) δεν βγήκε καθόλου να με ξεπροβοδήσει. Για μια φορά καλά ήταν, αλλά για δεύτερη θα το σκεφτώ πολύ καλά.

Την Τετάρτη 02/06/2010 επιστρέφοντας από τον Πειραιά με το 040, είχα δει πολλές σέξυ "γκόμενες" (ηλικίας 55-60). Επειδή ήθελα να ξεσπάσω αυτή την κάβλα, αποφάσισα την Παρασκευή 04/06/2010 να κάνω μια στούντιο-τσαρκα στην περιοχή του Βοτανικού (η οποία είναι τίγκα στα στούντιο). Ξεκίνησα από το σπίτι την Παρασκευή, γύρω στις 12:15. Μόλις έφτασα στην Κωνσταντινουπόλεως (με το μετρό), με κουτσούλησε ένα περιστέρι στο πουκάμισό μου (μπλιαχ). Επισκέφτηκα στην αρχή τα στούντιο της οδού Κασσάνρας και το στούντιο στην οδό Χαλκιδικής, αλλά δε μου άρεσε ιδιαίτερα καμία από τις κοπέλες (και μάλιστα σε ένα από αυτά έτυχε να ανέβω με έναν αράπη και η τσατσά μας είπε ότι η κοπέλα δεν το κάνει με μαύρους και φάγαμε και οι δυο πόρτα). Μετά από αυτά αποφάσισα να επισκεφτώ το συγκεκριμένο στούντιο, για να δω "τι παίζει". Έφτασα στο στούντιο στις 13:40. Η τσατσά ευγενέστατη (και κατά τη γνώμη μου και αξιογάμητη) μου είπε ότι εδώ είναι η Ιρένα. Από εμφάνιση δεν μπορώ να πω ότι σκίζει (έχει αρκετά περιτά κιλά), αλλά επειδή η παραπάνω τσατσά με καβλώνει πάρα πολύ, αποφάσισα να μπω μέσα και να φαντασιωθώ ότι πηδάω αυτή. Της έσκασα τα 50 ευρώ (χουφτώνοντάς τη λίγο στο βραχιολάκι) και μπήκα στο δωμάτιο. Μου είπε ότι το video είναι χαλασμένο και ότι θα το φτιάξει ο τεχνικός. No problem της είπα. Μόλις μπήκε η Ιρένα στο δωμάτιο, της φόρεσα το βραχιολάκι και το μαύρο δαχτυλίδι του Γύπα. Επιπλέον της έδειξα το προφυλακτικό του Μπάο (ο οποίος αξίζει να αναφερθεί ότι δεν είναι ο πασίγνωστος Κινέζος ύψους 2,47m, αλλά ένας κολλητός μου από το πανεπιστήμιο) και της είπα να μου το φορέσει, επειδή το προφυλακτικό αυτό έχει συναισθηματική αξία. Μετά μου το φόρεσε και έγινε ο ακόλουθος διάλογος:
ΕΓΩ: Φαντάσου ότι είμαστε στο κατάστρωμα του πλοίου Άγιος Γεώργιος, ότι βρισκόμαστε στα ανοιχτά της Κύθνου και ότι απολαμβάνουμε το ηλιοβασίλεμα (και ταυτόχρονα της χούφτωνα το χέρι με τα κοσμήματα).
ΑΥΤΗ: Ναι μωρό μου. Βλέπω σε καβλώνει το χέρι μου?
ΕΓΩ: Ναι ναι.
ΑΥΤΗ: Το πούτσο σου είναι σαν φίδι φίδι.
ΕΓΩ: Έτσι.
Κατόπιν μου πήρε την κλασσική πίπα (με καπότα). Επειδή μου ήρθε να χύσω πολύ γρήγορα, 30 δευτερόλεπτα πριν χύσω, της είπα "μη μη". Αλλά δεν πρόλαβε να ακούσει και έτσι τέλειωσα στο στόμα της. Στο τέλος συζητήσαμε για διακοπές και της είπα και την περιπέτειά μου με τον αράπη (για να γελάσουμε). Φεύγοντας χεραίτησα την τσατσά με διευθυντική χειραψία. Γενικά πέρασα πολύ ωραία και γέλασα πολύ.

Την Τρίτη 11/05/2010 είδα ύστερα από χρόνια μια βιβλιοπώλισσα, η οποία είναι 60+ ετών και φαρμακομούνα, καθίσαμε, συζητήσαμε και της χούφτωσα λίγο τα βραχιόλια. Επειδή όμως γνωρίζει τη μαμά μου, μου είναι δύσκολο να της κάνω πρόταση για έναν πήδουλο (η γυναίκα αυτή φοράει τζιν φούστα και χρυσές γόβες). Από τότε είχα συνέχεια κάβλες και έπρεπε κάπου να ξεσπάσω. Μόλις είδα στο Internet ότι την Πέμπτη 13/05 το απόγευμα δουλέυει η Βαλεντίνα (την οποία έχω πηδήξει άλλες δυο φορές) πήγα ντουγρού στο συγκεκριμένο στούντιο. Ώρα άφιξης στο στούντιο: 19:26. Χτυπάω το κουδούνι, μου ανοίγει η τσατσά και μου λέει ότι έχουμε τη Βαλεντίνα σήμερα. Δεν προλαβαίνω να καθίσω ένα λεπτό στον καναπέ και εμφανίζεται μπροστά μου. Όταν διαπίστωσα ότι είναι η γνωστή Βαλεντίνα (η οποία στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο ωραία από ότι στις φωτογραφίες), έσκασα το πενηντάρι στην τσατσά και χώθηκα μέσα στο δωμάτιο (το οποίο διαθέτει και ντους). Μόλις μπήκε στο δωμάτιο χεραιτηθήκαμε (είμαστε παλιοί γνώριμοι), της φόρεσα το βραχιολάκι και του ριγκάκι του Γύπα (αυτό είναι το παρατσούκλι της κοπέλας που μου τα χάρισε) και τη ρώτησα αν θέλει να φορέσει το προφυλακτικό που μου χάρισε ο Μπάο (αυτό είναι του παρατσούκλι ενός φίλου που μου το χάρισε για να το χρησιμοποιήσω για τη συγκεκριμένη δουλειά). Αυτή μου είπε να φορέσω το παραπάνω προφυλακτικό (μάρκας DUO), όταν το κάνω με την κοπέλα μου. Έτσι μου φόρεσε το προφυλακτικό που διαθέτει το μαγαζί. Κατόπιν με ρώτησε τι θέλω να κάνουμε. Εγώ της πρότεινα να χορέψουμε λίγο για να φτιαχτούμε στην αρχή. Τότε η Βαλεντίνα βγήκε έξω από το δωμάτιο και είπε στην τσατσά να βάλει μουσική. Κατόπιν επέστρεψε στο δωμάτιο και χορέψαμε (βασικά ο χορός είναι προπέτασμα καπνού, αφού στην πραγματικότητα κάναμε πισωκολλητό και λικνιζόμασταν, όπως κάνουν τα 15χρονα που πάνε στα club). Κατά τη διάρκεια του "χορού", της έσφιγγα με δύναμη και τα δυο της τα χέρια και παράλληλα τη χούφτωνα στα βυζιά. Στη συνέχεια μου φόρεσε το προφυλακτικό και με ρώτησε "Πώς θες να το κάνουμε;". Της είπα να καθίσω εγώ ανάσκελα και αυτή μπρούμυτα (αυτή είναι η κλασσική στάση την οποία εφαρμόζουν οι άντρες που εκπέμπουν αισθησιασμό, αλλά παράλληλα είναι τεμπέληδες). Αυτή συμφώνησε. Έχυσα με την ταχύτητα του φωτός. Στο τέλος ακολούθησε λίγη κουβεντούλα. Όσοι συναγωνιστές είστε fun της Βαλεντίνας τρεχάτε να προλάβετε, γιατί σε μια εβδομάδα θα πάει Τσεχία για διακοπές. Στο τέλος ευχαρίστησα δυο φορές την τσατσά (προφανώς την πρώτη φορά δεν θα την άκουσε, διότι θα σκεφτόταν τα δικά της) και έφυγα.

Από μέρες είχα προγραμματίσει μια μπουρδελότσαρκα στις 06/05/2010. Επειδή όλη τη μέρα την είχα ελέύθερη, αποφάσισα να πάω το πρωί (για να έχει λιγότερο κόσμο). Από το σπίτι μου ξεκίνησα στις 10:45. Γύρω στις 13:00 έφτασα στο συγκεκριμένο ίδρυμα (προτού έρθω εδώ, είχα επισκεφτεί 5 με 6 studio στο Βοτανικό, αλλά από κανένα δεν έμεινα ιδιαίτερα ικανοποιημένος). Οι εξωτερικές σκάλες μου έβγαζαν την αύρα ενός εγκαταλελειμένου κτιρίου και όχι ενός σύγχρονου studio. Μπαίνω μαζί με έναν άλλο συναγωνιστή. Χτυπάω την πόρτα, ανοίγει η τσατσά και μας ρωτάει αν έχουμε ξανάρθει στο studio αυτό. Της απαντάμε και οι δυο "όχι". Κατόπιν μας λέει ότι η κοπέλα θα αργήσει λίγο και εξαφανίζεται (ευτυχώς ο εσωτερικός χώρος δεν θύμιζε σε τίποτα τον εξωτερικό). Αναμονή γύρω στα 15-20 λεπτά. Κατά τη διάρκεια της αναμονής, παρακολουθούσα την κλασσική ταινία (η οποία φυσικά δεν ήταν ο Λάκης ο Γλυκούλης). Όταν παρουσιάστκε η Λάνα, κατάλαβα ότι η αναμονή αυτή άξιζε τον κόπο. Ξανθό μιλφ από τη Ρωσία με λίγα περιττά κιλά (γεγονός που το εντάσσω στα προτερήματα). Είπα στον συναγωνιστή να περάσει πρώτος στο δωμάτιο, ώστε να απολαύσω το σεξ χωρίς βιασύνες και άγχος. Μετά από 2-3 λεπτά εμφανίστηκε η τσατσά και μου έδειξε το δωμάτιο. Της έσκασα τα 50 ευρώ και περίμενα. Όταν ήρθε η Λάνα, κατευθείαν της φόρεσα το βραχιολάκι και το ριγκάκι, που μου χάρισε μια φίλη μου από το Πανεπιστήμιο. Έγινε ο παρακάτω διάλογος:
ΛΑΝΑ: Πολύ ωραία αυτά τα κοσμήματα. Μου τα χαρίζεις;
ΤΑΚΗΣ: Ναι για τα 15-20 λεπτά που θα είμαστε μαζί.
Η Λάνα, τότε μου είπε να ξαπλώσουμε.
Κατόπιν έγινε ο εξής διάλογος:
ΤΑΚΗΣ: Σε χαίρομαι που είσαι λίγα χρόνια μεγαλύτερη. Δε με ενδιαφέρει πόσο είσαι. Δεν γουστάρω τα 18χρονα.
ΛΑΝΑ: Τι να σου κάνουν τα 18χρονα, δεν έχουν πείρα.
Εγώ τότε την αγκάλιασα, της χούφτωσα το βραχιολάκι και της είπα "Έτσι μωρό μου, θέλω αγάπη".
ΛΑΝΑ: Και εγώ τι θες να κάνω;
ΤΑΚΗΣ: Έχεις χρόνο;
ΛΑΝΑ: Ναι.
ΤΑΚΗΣ: Ωραία. Λέω αρχικά να χορέψουμε για να ανάψουν λίγο τα αίματα.
Τότε χορέψαμε για κανένα πεντάλεπτο αργεντίνικο ταγκό. Κατά τη διάρκεια του χορού την έτριβα με τον πούτσο μου (ο οποίος αξίζει να σημειωθεί ότι ήταν σηκωμένος) στο μουνί και στον κώλο της, ενώ αυτή φώναζε "ποπό μεγάλο λούτσο". Ταυτόχρονα την κρατούσα σφιχτά και από τα δυο τα χέρια (της χούφτωνα τα βραχιόλια και το ριγκάκι και φαντασιωνόμουν ότι χόρευα με την Πιπιλή στο Dancing with the stars). Μετά από τον αισθησιακό χορό, μου πήρε την κλασσική πίπα (με καπότα). Κατά τη διάρκεια του σεξ, εγώ ήμουν ανάσκελα και αυτή μπρούμυτα. Η κατάθεση έγινε στο μουνί της σε κλάσματα δευτερολέπτου. Τέλος, χεράιτησα την τσατσά και έφυγα.

Ξεκίνησα την μπορδελότσαρκα στις 19:00. Αφού επισκέφτηκα 4 σπίτια, από τα οποία δεν ικανοποιήθηκα έφτασα στο εν λόγω ίδρυμα. Η συμπεριφορά της τσατσάς δεν μου έκανε ιδιαίτερα καλή εντύπωση (ήταν αρκετά ψυχρή). Μετά από μια 15-λεπτη αναμονή ήρθε η Αφροδίτη. Μου έδωσε το χέρι της και εντυπωσίαστκα από την εμφάνισή της (ψηλή, ξανθιά με πιασίματα και βραχιολάκι για τους φετιχιστές). Μέχρι να μπει στο δωμάτιο, είχα ψιλοκαβλώσει και συνάμα σκεφτόμουν τα ριγκάκια της. Μόλις μπήκε στο δωμάτιο της λέω: "Γειααα" και με τρεμάμενο και ιδρωμένο χέρι της είχα φορέσει το ένα βραχιολάκι και ένα ριγκάκι, που μου είχε πάρει δώρο μια κοπέλα από το Πανεπιστήμιο. Της έκανα αρχικά σύντομης διάρκειας πισωκολλητό (στα όρθια). Μετά της είπα: Πάρε πίπα για να αυξηθούν και άλλο τα spreads (και ενοούσα τον άρχοντα των νοτίων προαστίων). Αρχικά πήγε να μου πάρει ακάποτη πίπα και μου είπε ότι αυτό κοστίζει 70 ευρώ. Εγώ της είπα ότι θέλω την κλασσική πίπα (με το προφυλακτικό που κοστίζει 50 ευρώ). Μετά αποπειράθηκε να μου τον παίξει. Στη συνέχεια ήθελα να προχωρήσουμε στο κυρίως πιάτο (εγώ ανάσκελα και αυτή από πάνω). Τη ρώτησα: "Έχεις χρόνο ακόμα να κάνουμε τρελίτσες;". Αυτή μου απάντησε: "Όχι, γιατί περιμένει ένας κύριος ακόμα έξω". Τότε της πρότεινα για να τελείωνουμε στα σβέλτα να μου τον πάρει στο στόμα και να της κρατάω τα βραχιόλια. Έτσι τέλειωσα σε dt. Όταν έφυγα, η τσατσά δεν με αποχεραίτησε, γιατί μίλαγε στο τηλέφωνο. Γενικά όμως πέρασα καλά.