Ιάσονος 31 (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Πέμπτη, ώρα 11:51 π.μ
'Ενας τενεκεδένιος τοίχος έφραζε τη δίοδο προς το ημιυπόγειο. Υποχρεωτική πορεία λοιπόν δεξιά.Το καινούργιο υπερυψωμένο ισόγειο λειτουργούσε. Στο ευρύχωρο σαλόνι του καθόταν ένας μελαψός συναγωνιστής. Κάθισα παραδίπλα. «Γεια σας!», μας ευχήθηκε η υπηρεσία. «Καλημέρα», μας ευχήθηκε κι η πόρνη που την ακολουθούσε˙ μια μπικινοφορούσα νεαρή, με ίσιο καστανό μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά, ενδιαφέρον πρόσωπο, μικρό στήθος, κανονικό (προς χαμηλό) βάρος, αψηλούτσικη —πάνω στα πορνοτάκουνα—, καλοσχηματισμένη.
«Το μωρό μου είναι, με ωραίο τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, από πάνω, όλες τις στάσεις, δέκα ευρώ». Ο συναγωνιστής την "έκανε" πριν η τσατσά τελειώσει. Του λόγου μου —αφού ολοκλήρωσε— σηκώθηκα και την πλησίασα με το ακριβές αντίτιμο στο χέρι.
«Μόλις ήρθε το μωρό μου και θα περάσεις ωραία!», ενημέρωσε και στη συνέχεια υποσχέθηκε. «Πώς τη λένε;», θέλησα να μάθω. «Ελένη», ήταν η απάντηση της μεσήλικης γυναίκας. Κίνησα προς το δωμάτιο του σαλονιού — και τα τρία δωμάτια ήταν άδεια. «Περάστε, γδυθείτε, κλείστε και την πόρτα σας και θά 'ρθει», μου χαμογέλασε.
Πράγματι ήρθε ύστερα από πέντε λεπτά.
«Γεια σου μωρό μου!». «Γεια σου, θα χρειαστεί και λίγο χαρτί, δεν έχει», την ενημέρωσα αμέσως — δεν υπήρχε παρά ένα υπόλειμμα από κωλόχαρτο. «Να πάω να πάρω», προθυμοποιήθηκε κι εξήλθε. «'Ηλθα μωρό μου!», μου χαμογέλασε έπειτα από λίγο, μ' ένα καινούργιο ρολό στο χέρι. «Μπράβο, καλώς ήλθες!», της χαμογέλασα, ολόγυμνος και ξαπλωμένος στο ικανοποιητικό κρεβάτι. «Καλώς σε βρήκα!», ανταπέδωσε και σπρώχνοντας κάτι με το πόδι της κατάφερε ν' ασφαλίσει την πόρτα που μέχρι τότε δεν ασφάλιζε και παρέμενε δύο δάχτυλα ανοιχτή.«Πώς το κλείνεις αυτό;», τέντωσα τον λαιμό μου. «Α, με το τακούνι, κατάλαβα». Είχε χρησιμοποιήσει το τακούνι του πορνοπάπουτσου σφηνώνοντάς το στη χαραμάδα. «Εγώ το χάλασα, σήμερα το πρωί και τώρα πήρα τον φύλακα νά 'ρθει να το φτιάξει. Μου λέει: "Τι, χαλνάς τις πόρτες;". "Ε, τι να κάνω; Χάλασε", του λέω», παραδέχτηκε και στη συνέχεια εξήγησε.
«Μμμ... τι κάνεις μωρό μου;», έγειρε από πάνω μου φέρνοντας το πρόσωπό της πολύ κοντά στο δικό μου. «Καλά μωρό μου, από πού είσαι;», απάντησα και στη συνέχεια ρώτησα, χαϊδεύοντας τα μαλλιά της. «Εμένα με λένε Ελένη Πετράκη», ήταν η απάντησή της — πάλι καλά που δεν μου είπε: Ελένη Πετρουλάκη... «Ελληνίδα είσαι;». «Μμ» (καταφατικό). «Σώπα...». «Δεν σου λέω ψέματα. Είμαι από την Κρήτη, απ' τα Χανιά». «Α, ωραία... Κι εγώ 'Ελληνας είμαι».
Ξεκίνησε με φιλάκια και ηδονικά γλειψιματάκια σε θηλές, λαιμό, μάγουλα —πλησίασε πολύ κοντά στο στόμα μου, αλλά δεν με άφησε να τη φιλήσω— μαλακίζοντάς με ταυτόχρονα. «'Ετοιμος», της έκανα γνωστό — εν τω μεταξύ είχα αναλάβει εγώ το τρίψιμο της ψωλής μου. «Ωραίος!», μ' επαίνεσε κοιτάζοντας τη στύση μου.
Ακολούθησε πέρασμα της καπότας σαν κάλτσα, αλλά χωρίς να πάρει αέρα η θηλή και ξεκίνημα μιας αργής, βαθιάς πίπας, που συμπεριλάμβανε: ηχηρά «ποπ», χαμηλής έντασης «μμμ», έντονο άι κόντακτ. Βγάζοντας το βρακάκι της στήθηκε στα τέσσερα˙ απέναντι απ' τον κρεμαστό καθρέφτη. 'Ηταν ήδη λιπασμένη. Χώθηκα μέσα της κι άρχισα να μπαινοβγαίνω νιώθοντας ικανοποιητικά την πρόστριψη. Δεν άργησα ν' αναφωνήσω: «Αχ!» και να συμπληρώσω: «Τέλειωσα, θενκ γιου». Προσθέτοντας ένα «τσαφ!», στο κωλομέρι της. «Εντάξει μωρό μου;», ενδιαφέρθηκε να μάθει λίγο μετά την αποκόλληση. «Οκέι», της απάντησα ψιλολαχανιασμένος. «Να 'σαι καλά μωράκι μου», μου χαμογέλασε βάζοντας το κιλοτάκι της. «Και 'συ», ανταπέδωσα. «Καλή συνέχεια», μου ευχήθηκε ανοίγοντας την πόρτα — έξω περίμενε συναγωνιστής. «Γεια σου», της ευχήθηκα με τη σειρά μου.

...ακόμη μια 24ωρη εφημερία μου φούσκωσε τα βολβοσηρραγώδη σωμάτια , και έτσι είπα να ποντάρω 10ευρώ στην αποτελεσματικότητα του οργαστικού μου αντανακλαστικού , το οποίο παρεπιπτόντως το τελευταίο καιρό με χει κάνει πολλάκις ρεζίλι (!)...
τέλοσπάντων αντίκρυσα την άντζελα μια καλοκάγαθη στρουμπουλούλα βουλγάρα πόρνη , με την οποία το αιδοιλειχικό και ακάλυπτο παρελθόν , με καλούσε να επαναληφθεί στο μέλλον...
...με το που αφαιρέθηκε το βρακί μου , μια ικανοποιητική ποσότητα αίματος τουμπάνιασε ευθύς εξαρχής το πέος μου , το οποίο η κοπέλα άρχισε να το λείχει άνευ πλαστικών εμποδίων...
...αναχαίτισε τις αιδοιολειχικές μου τάσεις (και με το δίκιο της εν προκειμένω...) την ανέβασα απο πάνω μου για να θωπεύσω τις παλλόμενες καμπυλότητες και ύστερα την έστησα στην παθητική κυνική στάση για να εκτονώσω τα ομώνυμα ένστικτά μου μέχρι τα υγρά να αποβληθούν απο μέσα μου...
...ήταν καλά, το τέλος με βρήκε να ρουφάω το φραπέ μου χαζεύοντας τις διερχόμενες καμπυλότητες που διαγράφονταν κάτω απο τα καθημερινά καλοκαιρινά πλέον , ιμάτια...

Χθες το πρωί, όπως σχεδόν κάθε πρωί, στο ημιυπόγειο αυτό μπουρδέλο δούλευε η 'Αντζελα. Μία νέα στην ηλικία Βουλγάρα, με ίσιο ξανθωπό μαλλί μέχρι τους ώμους (παλιότερα το είχε κοντό), γλυκό προσωπάκι, μεσαίο προς μεγάλο φυσικό στήθος, μετριοχαμηλό ανάστημα, αρκετά κιλά. Την 'Αντζελα την είχα πρωτοπάρει στον όροφο της Κολοκυνθούς 38 πριν περίπου 2 χρόνια.
«Καλημέρα!», μου ευχήθηκε. «Τι κάνεις, καλά είσαι;», ενδιαφέρθηκε να μάθει. «Καλά». «Χε χε... θες να περάσεις;», ρώτησε όπως κάνει πάντα όταν με βλέπει. «Θα–». «Εγώ είμαι μόνο, δεν έχουμε άλλη». «Θα περάσω», της απάντησα τελικά. «'Ελα», μου έδειξε τη στενή πόρτα που, διαμέσου ενός επίσης στενού διαδρομάκου, οδηγούσε σ' ένα ψιλοάθλιο, στενόχωρο δωμάτιο.
Μετά από κάνα πεντάλεπτο άκουσα χαχανητά κι ευχές. «Χα χα χα... 'Αντε γεια! Χα χα χα... Καλή ξεκούραση!». Η υπηρεσία αποχωρούσε. Τη επόμενη στιγμή άκουσα τακούνια να πλησιάζουν. «'Ετοιμος καρδούλα;», παραμέρισε το υφασμάτινο διαχωριστικό. «Γεια σου», της ευχήθηκα απ' το κρεβάτι όπου βρισκόμουν ξαπλωμένος. «Γεια σου αγάπη!... Τι μου κάνεις; Χε χε». «Καλά». «Ωραία!».
Προχώρησε στο εσωτερικό κι έμεινε ολόγυμνη. «Ζέστη εδώ, καλό;», ρώτησε. «Ζέστη, αλλά δεν–».«Δεν είναι πολύ! 'Αμα είναι πολύ να το σβήσουμε, άμα θέλεις!». «Ε, εντάξει... Δεν με πειράζει, δεν υπάρχει πρόβλημα». «'Ο,τι σ' αρέσει εσένανε αγάπη μου!», είπε και πήρε να τακτοποιήσει τα πράγματά της. «Κάτσε τώρα, να βάλουμε αυτά, εδώ... (τα εσώρουχά της πάνω σε μια καρέκλα) Οπ!... (τα έβαλε) Να μη μας πειράζουνε, χε χε... Να κάτσω εγώ εδώ, δίπλα... 'Οπα!... (γονάτισε πλάι μου).
«Τσιμπουκάκι καρδούλα πώς θες να κάνουμε;... Με καποτούλα, χωρίς;...». «Ε, μάλλον με καπότα». «Μ-μ!», συμφώνησε. «Αλλά πρώτα, θα ήθελα λίγο–», ξεκίνησα να λέω. «Να χαϊδευτούμε!... Βεβαίως!», αντιλήφθηκε τι θα της ζητούσα. «Απλώς έτσι ρωτάω, για να ξέρω», δικαιολογήθηκε. «Κάτσε να το βάλουμε αυτό εδώ (το υγρό μαντιλάκι)... γιατί σημάδια (στο σεντόνι)». «Να χαϊδέψουμε λίγο το μωρό, να καυλώσει καλά καλά! Χε χε...», είπε και πήρε να με θωπεύει. Θώπευα και χούφτωνα και του λόγου μου τις δίπλες της...
«Εσύ πρώτη φορά μπαίνει εμένα, έτσι;», θέλησε να μάθει. «Ναι», είπα ψέμματα. «Ελπίζω να περάσουμε ωραία! Xε χε χε...», «Μμμ, να φιλήσουμε δεν σε πειράζει...», ρώτησε. «'Οχι», της απάντησα. (Κάτι πράγματα που ρωτάει!...). «Καθαρός είσαι...», διαπίστωσε και ξεκίνησε επιφανειακά φιλάκια και ακρογλώσσια γλειψιματάκια σε θηλές, στήθος, κοιλιά: «Μμμ, ματς!... μμμ, μουτς!... Καυλιάρη μου! Χε χε χε... ». Της ρούφαγα-έγλειφα-φιλούσα και του λογου μου τα βυζιά. «Στον λαιμό καθόλου φιλάς;», ρώτησα βλέποντας πως απέφευγε την περιοχή. «'Οχι, προς τα εκεί δεν πλησιάζω! Χε χε χε...», μου έκανε γνωστό.
Εντωμεταξύ, ήταν εμφανές πως είχα καυλώσει. «Καθάρισέ τον για να ξεκινήσεις πίπα». 'Οπως επίσης πως είχα αποφασίσει να μου τον ρουφήξει ακάποτα. «Βεβαίως να καθαρίσω, ό,τι θέλεις εσύ!», συμφώνησε με θέρμη. «Εσύ καθαρός είσαι, αλλά εγώ το μαντηλάκι το περνάω... μήπως έχεις καμιά τριχούλα...», ένιωσε την ανάγκη να εξηγήσει. «'Ετοιμος!», είπε έχοντας τελειώσει με το καυλί και καθαρίζοντας τον λαιμό της («γκούχου γκούχου!») άρχισε να ρουφάει και να γλείφει.
Τον κώλο της τον είχε φέρει στο πλάι της κεφαλής μου, οπότε είχα πρόσβαση για χάδια, δάχτυλα, χαστουκάκια. Τσιμπούκωνε ήρεμα, ρυθμικά, ρηχά, θωπεύοντας παράλληλα τ' αρχίδια μου κι εκπέμποντας ένα χαμηλής έντασης συνεχόμενο «μμμ». Εάν συνεχίζαμε έτσι, δεν υπήρχε περίπτωση, θα τελείωνα... Της ζήτησα να στηθεί στα τέσσερα. Τον έχωσα στη λιπασμένη μουνοσήραγγά της κι άρχισα τις γαμικές ωθήσεις και τα κωλοσκάμπιλα. «Α!... Α!... Α!...», βογγούσε ευλογοφανώς. 'Υστερα από κάμποσες παλινδρομήσεις, έβγαλα την καπότα και της είπα πως επιθυμούσα να χύσω με πίπα. Δεν είχε αντίρρηση. Ξάπλωσα ανάσκελα. Πήρε να γλείφει-ρουφάει την πούτσα μου και να χαϊδεύει τους όρχεις και το περίνεό μου. Συνέχισε έτσι μέχρι που... «Αα! (εγώ)... Μμμ (εκείνη)... Αα!... Μμμ... Ααα!... Μμμ... 'Εχυσα μέσα στην καταπιώνα της!...
«Τελικά κάνεις τελειωτικό εσύ!». «Μ-μ!», συμφώνησε έχοντας το σπέρμα μου στο στόμα της (για μια στιγμή νόμισα πως το είχε καταπιεί...). «Μάλιστα...». «Χμφ χμφ χμφ!...», (γέλασε μπουκωμένη). «Δεν το λες όμως στο σαλόνι, πως κάνεις τελειωτικό». «Μ-μ!» (αρνητικό).
Στον νιπτήρα έφτυσε κι έκανε μπουκώματα με νερό. «Α!... Παγωμένο νερό! Πάγωσαν τα δόντια μου!», είπε και κόβοντας κωλόχαρτο σκουπίστηκε. «Να έχεις κανένα αντισηπτικό να κάνεις μπουκώματα», τη συμβούλεψα. «'Εχω εγώ (ανέφερε ένα όνομα γνωστής μάρκας)!». «Μπράβο!». «Και πάντα μετά από κάθε τσιμπουκάκι βάζω», συνέχισε. «Δεν είναι ακριβώς ακριβώς (ξανανέφερε το προϊόν), είναι πιο ελαφρύ. Γιατί το... (συγκεκριμένο προϊόν) είναι πολύ δυνατό. Μου καίει τη γλώσσα!», εξήγησε. «Από πού είσαι;», ρώτησα στο άσχετο. «Απ' τη Βουλγαρία!». «Α, Βουλγαρία...». «Το... (γνωστό προϊόν), θέλει δύο φορές την ημέρα. Εγώ παίρνω ένα άλλο, πιο ελαφρύ, για να το βάζω μετά από κάθε τσιμπούκι», ολοκλήρωσε. «Είναι πάντως επικίνδυνο να κάνεις γυμνό τσιμπούκι, ε;», παρατήρησα. «Δεν είναι!... Εγώ έχω ρωτήσει τους γιατρούς, δεν έχει–». «Εάν κάποιος έχει στην πούτσα του κονδυλώματα;», τη ρώτησα. «Ε, άμα έχει δεν θα το κάνω!» «Μπορεί να έχει κανένα μικρό που δεν φαίνεται...» «Εγώ τα βλέπω! Φαίνονται αυτά!», με διαβεβαίωσε. «Σοβαρά;», ρώτησα αμφιβάλλοντας. «Μου έχει τύχει, πολλές φορές!».
Καθώς πήρα να πλυθώ, έκανα ένα σχόλιο για τη βρύση (το στόμιο ήταν πάρα πολύ κοντά στο πίσω μέρος του νιπτήρα). Συμφώνησε και στη συνέχεια αποχώρησε. «Ευχαριστώ πολύ καρδούλα και καλή σου μέρα!»
Προσπαθώντας να πλυθώ, την άκουσα να ενημερώνει για το πρόγραμμά της στο σαλόνι και στη συνέχεια, μέσα απ' το κουζινάκι, ν' απαντάει στην ερώτηση της καινούργιας υπηρεσίας: «'Αντζελα με λένε!».

Μπουρδελότσαρκα με φιλαράκια, κλασσικά, βρήκαμε την Ελπίδα και μια άλλη νταρντάνα κοπελίτσα.Κανονικού ύψους και φοβερό βυζί και με ελάχιστη κυταρίτιδα, η εν λόγω κοπέλα έκανε τσαλίμια και κόπλα σε όλους.Κανείς από τα φιλαράκια δεν διατείθονταν να μπεί, οπότε μπήκα εγώ.Ξάπλωσα στο κρεβάτι, και εκείνη ρίχτηκε απο πάνω μου σαν μαινόμενος τάυρος, αρχίζοντας να με πιπώνει μόλις μου φόρεσε την καπότα.Στην συνέχεια, εφάρμοσε τον πούτσο μου στο μουνί της και άρχισε να χωροπηδάει.Πολύ καλό γαμήσι, ωστόσο με κόμπλαρε με αποτέλεσμα, σαν πρωτάρης, να βρίσκομαι σε μια κατάσταση και γαμάω και δεν γαμάω.Έχυσε με χειροκίνητη μαλακία της, ενώ με κοιτούσε λάγνα και πρόστυχα!Όσον αφορά την καταγωγή της, ένας παλιός της πελάτης που έχει πει ότι είναι Πορτογαλέζα.Πάντως, όπως προανέφερα, κάνει εξαιρετικό κρεβάτι!

ήμουν ήδη φτιαγμένος και υπέθεσα ότι ένα γαμήσι σε παρακμιακό πορνείο υπο αντίξοες συνθήκες , θα αποτελούσε επιβραδυντικό παράγοντα στην εύφλεκτη στύση μου.
...αυτή η τρύπα έκρυβε δύο υπερώριμα γύναια .
διάλεξα αυτό που είχε αποκεκαλυμμένους τους χυτούς μαστούς του , τις λιπώδεις συσσωρεύσεις να περισεύουν στην περικοιλιακή ζώνη , είχε κάπως άγριο πρόσωπο ,ζωγραφισμένα με μαρκαδόρο φρύδια , ήταν κινητική και ανέδυε ώριμη θηλυκότητα...
...το τσαρδί δεν είχε πόρτες στα δωμάτια παρά μόνο παραβάν...
τέθηκε σε αμυντική κουλουριαστή στάση και άρχισε την πεολειχία...
παρατηρούσα προσεκτικά τις σφαγίτιδες να προεξέχουν ενώ μου μάλασσε το πέος με το στόμα της και ψηλαφούσα τις ακανθώδεις αποφύσεις των σπονδύλων της που προεξείχαν στη ράχη της καθώς κουλουριαζόταν ...
πέτυχα μια εβδομηνταπεντάρα στύση (75%) και την έχωσα στον υπέρλιπασμένο κόλπο της και προσπαθούσα να πετύχω τριβή επιταχύνοντας τις γαμωθήσεις μου...
εις μάτην , τριβή δεν υπήρχε...
άρχισα να λείχω τους μαστούς της και κατέβαινα το σαρκίο της , στην κοιλιά της , στις μηροβουβωνικές χώρες , μέχρι που άρχισα να γλείφω μανιασμένα το αιδοίο της , κάνοντας kegelιανές ασκήσεις ταυτόχρονα , για να διοχετεύσω το αίμα στα βολβοσηρραγγώδη σωμάτια...
...ούρλιαζε απο δήθεν ηδονή , την έστυσα στην κυνική στάση , γράπωσα τις λαγόνιες ακρολοφίες της και την έσπρωχνα δυνατά μέχρι που το υγρό χύθηκε και κείνη βιαστικά απεγκλωβίστηκε απο το πέος μου ,πετώντας ένα "i love you" τραβηξε το παραβάν και εξαφανίστηκε...
...τις τελευταίες ριπές σπέρματος τις έριξα μόνος με το χέρι μου και πέταξα το λάστιχο στον κάδο...
περπατούσα στα ομονοιακά στενά και το συνουσιοπιοειδές επεξεργαστηκε απο τον φλοιό και μετουσιώθηκε στην εξής σκέψη :

"το πραγματικό κόστος είναι όταν η γυναίκα απασχολεί το μυαλό σου έστω και ένα δευτερόλεπτο, μετά το πέρας της παράτριψης σου στο κρέας της."
rigormortis

Πέμπτη, ώρα 9:20 π.μ
Στο σαλονάκι του ημιυπόγειου αυτού μπουρδέλου βρίσκονταν, την ώρα που μπήκα, η υπηρεσία κι η ολόγυμνη Νάντια, από το ισόγειο της Κολωνού 30 και τις πιάτσες των Αθηνών, μια χαμηλού αναστήματος άσχημη ξανθιά με ατσούμπαλο σώμα, ενώ απ' το κουζινάκι εμφανίστηκε και μια νεαρή αθιγγανοειδής νταρντάνα με ίσιο μαύρο μαλλί, μέτριο πρόσωπο, μεσαίο στήθος, ένα μικρό τρίμπαλ στην οσφύ.
«Γεια σας! Τσιμπουκάκι, μουνάκι, ελεύθερα πιασίματα, δέκα! Το αριστερά (μου έδειξε την νταρντάνα)... Το άλλο κορίτσι (η Νάντια), φουλ!». «Ναι!», συμφώνησε η κοντή ξανθιά. «Τσιμπούκι χωρίς καπότα–», ξεκίνησε να διευκρινίζει η τσατσά. «Χωρίς!... Κωλαράκι!», τη διέκοψε για να συμπληρώσει η Νάντια. «Κωλαράκι, δέκα!», κατάφερε να ολοκληρώσει εκείνη. «Κωλαράκι δέκα...», επανέλαβα μηχανικά και κοιτάζοντας προς το μέρος της νταρντάνας ρώτησα: «Εσένα πώς σε λένε;». «Εμένα Χριστίνα», απάντησε. «Χριστίνα, ε;... Λοιπόν εντάξει, θα περάσω με την κοπέλα, την ψηλή!», αποφάσισα.
Μπήκα στο δωματιάκι δίπλα απ' την είσοδο. Η Χριστίνα έσπρωξε την πόρτα του μετά από τέσσερα λεπτά. «Γεια σου μωρό μου!». «Γεια σου». «Από πού είσαι μωρό μου;». «'Ελληνας, εσύ;». «Εγώ Ρουμανία». Ζητώντας να της κάνω χώρο στο μονό κρεβάτι ξάπλωσε δίπλα μου χωρίς να βγάλει το κορμάκι της, απ' τον στηθόδεσμο του οποίου απελευθέρωσε τ' αφράτα βυζιά της. «Να κάτσουμε λίγο έτσι να σου σηκωθεί, γιατί κατευθείαν...» και με αυτά τα λόγια πήρε να με χαϊδεύει δυνατά –σαν να ζύμωνε ένα πράγμα... «Από δω είσαι;», ρώτησε. «Ναι, Αθήνα», της απάντησα. Στη συνέχεια τη φίλησα-έγλειψα στις θηλές, στον λαιμό, ενώ κι εκείνη –αφού της το ζήτησα εγώ– μου έδωσε δυο-τρία πεταχτά φιλάκια στα μάγουλα. «Ωραία βυζάκια έχεις!», παρατήρησα κάποια στιγμή. «Πιάσε όσο θέλεις!», μου έδωσε το ελεύθερο. 'Ηρθε κι η ώρα της πίπας. «Κάτσε, σιγά σιγά θα στη σηκώσω εγώ!», υποσχέθηκε εφαρμόζοντας την καπότα στην ακόμα "μελάτη" ψωλή μου. Ακολούθησαν μια μέτρια πεοχειχία κι ένα μέτριο γαμήσι (πισωκολλητό γονατιστό) με δυνατά κωλοσκάμπιλα όμως...
«Πρωινή είσαι ή έρχεσαι από βράδυ;», ενδιαφέρθηκα να μάθω λίγο μετά την εκσπερμάτισή μου. «Βράδυ. Δεν βλέπεις; Δεν έχω κοιμηθεί καθόλου...»

Στο σαλόνι εμφανίζεται η λυγερόκορμη Κάρμεν, φοράει διχτυωτό ολόσωμο που ανοίγει στην περιοχή της ήβης και του ποπού και ένα πράσινο στριγκάκι που τα καλύπτει. Αποπνέει μια φτηνή προστυχιά και μαζί μια αχνή αρχοντιά. Το πρόσωπο της δωρικό και γωνιώδες, άγρια και αυστηρά χαρακτηριστικά που εναρμονίζονται άψογα. Πιθανώς να σου θυμίσει τη στριμμένη και μονοκόματη γυμνασιάρχισα σου, αλλά οι τρόποι της θα σου διαλύσουν άμεσα την ψευδαίσθηση. Η ευγένια της δείχνει έμφυτη και αν την ανταποδώσεις το βέβαιο είναι ότι δύσκολα θα κλάψεις τα λεφτά σου.

Μπαίνει στο ελλεεινό δωμάτιο όπου την περιμένω και, καθώς η θεόχαζη τσάτσά έχει ξεχάσει να πάρει το αντίτιμο, τη ρωτάω αν το θέλει πριν ή μετά την πράξη και εκείνη το αφήνει στην ευχέρεια μου. Κυρία. Μου αρχίζει ένα βασιλικό τσιμπούκι κατά την διάρκεια του οποίου επιστρατεύω όλες τις τεχνικές αυτοσυγκράτησης για να μην τελειώσω. Είναι κρίμα να χάσω τέτοιο κώλο και πράγματι η αυτοκυριαρχία μου επιβραβεύεται καθως τον αντικρίζω στο πιάτο. Χαλαρός, καλοσχηματισμένος, μαυριδερός. Βάζει λίγο σάλιο στη σουφρίτσα της, αφού η θεόχαζη τσατσά δεν την πληροφόρησε για το πρόγραμμα ωστέ να πάρει μαζί την κρέμα της, και με καλεί τον απολαύσω.

Το τρισάθλιο δωμάτιο επιτείνει τον ερεθισμό, το κλιματιστικό πρέπει να είναι ρυθμισμένο στους πενήντα βαθμούς , έξω Σιβηρία μέσα Ντουμπάι. Η Κάρμεν σκούζει με επαγγελματική συνέπεια. Ο παράδεισος βρίσκεται στο παχύ έντερο της πόλης, αυτό που οι κάθε λογής κρυόκωλοι απορρίπτουν μετά βδελυγμίας. Το πέος μου παλινδρομεί στα τοιχώματα του δικού εντέρου της καθώς οι νοερές αναθυμιάσεις της ρομαντικής παρακμής τυλίγονται γύρω από το λαιμό προσφέροντας μου τη μέγιστη αιμάτωση και κορυφώνοντας την έκσταση. Αγγίζω για ένα κλεφτό χιλιοστό του δευτερολέπτου το απόγειο και ακολούθως γκρεμίζομαι σαν άλλος Σίσσυφος στην αρχή. Αυτή είναι η μοίρα της αντρικής φύσης, και αυτή είναι η Κάρμεν. Μια ιέρεια καταδικασμένη να την υπηρετεί…

Υ.Γ1: Κατά την έξοδο η θεόχαζη τσατσά, μου έδωσε ρέστα ένα δεκάευρω αντί για πεντάευρω, της το επισημάναμε μαζί και μου έδωσε πίσω τα σωστά ρέστα. Εν ολίγοις θα μπορούσα να έχω απολαύσει την παραπάνω εμπειρία εντελώς δωρεάν, όμως το κάθε τι στη ζωή οφείλει να διαθέτει ένα τίμημα φίλτατοι και επιπροσθέτως από τη συγκεκριμένη κυρία δεν θα καταδεχόμουν να κλέψω ούτε σέντς.

Υ.Γ2: Η τσατσά παραμένει θεόχαζη

Η πολιτισμενη αθιγγανη μιλφ κοντομαλουσα μελαχροινη Καρμεν ειναι παλια γνωριμη. Ειναι σιγουρα στα τοπ 5 γαμησια του Μεταξουργειου με εξαιρετικο στοματικο που περιλαμβανει και λαρυγκωμα κατ επιλογην.
Μου ανεφερε οτι εκοψε οριστικα το ακαποτο και στους γνωστους πια γιατι αρχισε να το σιχαινεται. Και μου αρνηθηκε ρητα και το εξτραδακι που προτεινα. Οπως και να χει η πιπα παρα πολυ καλη και στο σεξ τιμια με τον ωριμο κολο της στα 4 να φανταζει πολυ ομορφος.

26.12.2014 2η Καταθεση στην Νατασα στο Ιασωνος 31 , στο Μεταξουργειο μετα τις 18,00 αφου πριν εριξα ένα στο Κορινα στο Κολονου 23 . Γυρνουσα μεσα στο Μεταξουργειο περα δωθε οι πορτες κλειστες και μποχα , τα πιο πολλα λογω αλλαγης βαρδιας 17,00 η ωρα αλλαζουν και τις περιμενουν ποτε ναρθουν. Αν ηθελες κατι στο τσακ μπαμ μεχρι να φυγει το κοριτσι εχασες το δεκαρικο αλιως περιμενετε να αλλαξει η βαρδια.
Η Νατασα Ρωσιδα θειτσα , κανει γυμνη πιπα και κωλο και χυσια οπου θες.Ολα με 10 ευρω. Ο χωρος είναι απαισιος , δεν εχει πορτα στο δωμα μονο μια κουρτινα αντι πορτα . Η θιτσα ενταξει καλα εξηγηται στο γαμησι σε αυτά που λει στην υποδοχη. ΔΕΝ βιαστηκε ισως λογω τις αλλαγης βαρδιας .Γραφουν απεξω στην πορτα «Προσοχη Σκυλος δαγκωνει» μετα το άλλο παλι το «μαγαζι κλεινει αυτοματα» εξω από το καθιστικο που καθονται υπηρεσια και τανα από δεξια .
Δεν με δαγκωσε κανενας σκυλος ουτε εκλισε αυτοματα το μαγαζι τι να ενοουν αραγες οι ταμπελες του μαγαζιου ?
Στην αλλαγη βαρδιας η μελαχρινη τανα εκανε την τσατσα στην Νατασα . Η δε Νατασα εκανε διπλοβαρδια. Μεσα βρωμουσε ο χωρος μπαφο , ο νεροχυτης ακαθαρτος , οι καποτες κατω χαρτι και σαπουνι ολιγο ισα ισα .
Αν ηταν πιο καθαρος ο χωρος ανακαινισμενος θα την προτιμουσα την θειτσα Νατασα για τα γουστα , ετσι σε αυτό το χωρο ας βρει αλλα κοροιδια . Βγηκα εξω και ακομα μυριζαν τα ρουχα μου τα μαλια μου αναγκαστηκα να φυγω τρεχοντας να παω να κανω μπανιο και να βαλω τα ρουχα στο πλυντηριο μιλαμε για τετοια βρωμα.

Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε Δευτέρα απόγευμα στις 19.40. Σήμερα στον οίκο δούλευε η Σοφία ενώ θα πήγαινε και η Μαρίνα η οποία είχε αργήσει…Η Σοφία είναι μια κοπέλα από την Αλβανία 25 ετών , ξανθιά με τα μαλλιά πιασμένα πίσω , κανονικών κιλών σώμα 2.5άρι βυζί , έχει πίρσινγκ στον αφαλό και ένα τατουάζ από κάτω. Κάνει απλό πρόγραμμα στα 10 ευρώ και δίνει και κώλο στα 15 ευρώ. Πλήρωσα τα 15 ευρώ και πέρασα σε ένα από τα καλτ δωμάτια του οίκου στα δεξιά από το κουζινάκι στο μέσα μέσα. Η Σοφία ήρθε σχεδόν αμέσως στο δωμάτιο , ελληνικά μιλάει καλά . Έβγαλε τα εσώρουχα της και πήγε να ανέβει από πάνω μου , της είπα να μην το κάνει και να στηθεί στα τέσσερα στην άκρη του κρεβατιού , σηκώθηκα όρθιος και πήγα από πίσω της και άρχισα να χουφτώνω το υπέροχα στημένο κωλαράκι της , έπαιξα λίγο με τα δάχτυλα μου με το μουνάκι της και ελαφρώς την κωλοτρυπίδα της. Είχα καυλώσει και της είπα να μου φορέσει το προφυλακτικό , της είπα ότι δεν θέλω πίπα . Την ξαναέστησα στα τέσσερα μπήκα στο μουνάκι της και άρχισα να την γαμάω πισωκολλητα , δεν είχα όρεξη για άλλη στάση και αφού την γάμησα για κάνα 5λέπτο της ζήτησα κώλο. Έβαλε λίγο τζέλ και σχετικά εύκολα μπήκα στην κωλοτρυπίδα της η οποία αν και οπτικά αλλά και στο δαχτύλιασμα φαινόταν μικρή άνοιξε απίστευτα εύκολα. Την γαμούσα αυξάνοντας σιγά σιγά την ένταση μέχρι που έχυσα . Στο δωμάτιο έκατσα 10 λεπτά και η συνέβρεση στην ουσία ήταν σε στήνω και σε γαμάω , τίποτα περισσότερο μίας και σήμερα δεν ήθελα κάτι άλλο και στην κυριολεξία ταυτίστηκα και εγώ με την φράση του φίλου farkeli ότι μερικές φορές γαμούμε από συνήθεια. Δεν έχω ολοκληρωμένη άποψη για την κοπέλα αφού ούτε πίπα ήθελα ούτε αλλάξαμε στάσεις , πάντως στο πρωκτικό δεν κλέβει.