Ιάσονος 19Α (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

...τα στερητικά , με χτύπησαν με παράξενες φοβίες και μ'έπιασε ένας παράξενος πανικός.
στο δρόμο ένα πρεζάκι πεσμένο κάτω εξώπορτα μιας πολυκατοικίας με ένα ξυράφι έκοβε μια άσπρη σκονη...
...αντίκρυσα ένα λυγερόκορμο ξανθό με κάπως ξινό χαμόγελο , ο τσάτσος διέγνωσε ότι είμαι "εύκολο θήραμα" και έτσι θήρεψε ένα ρόζ χαρτάκι απο την τσέπη μου, και σα να μην έφτανε αυτό , μες την τσατσιά του και την πουστιά του , με παρότρυνε να του δώσω γρηγορότερα το ρόζ για να θηρέψει και κανάν άλλο χάνο απο μια παρέα στο σαλόνι ,πρίν εξαφανιστούν απο το τσαρδί ...
...λίγες φευγαλεες χειλεο τραχηλικές επαφές εκατέρωθεν , λίγες θωπείες των μαστογλουτιαίων ισχνών καμπυλοτήτων της και το πέος ήταν έτοιμο προς πεολειχία...
...κάθησα ύπτια αναστέναζα κοιτώντας το ταβάνι,με τις παλάμες μου στο πίσω μέρος του κεφαλιού , αισθανόμουνα τις ανιούσες αισθητικές οδούς να ερεθίζουν το λιμβικό μου ενώ η κοπέλα μου στοματομάλασε το πέος μου...
...πρώτη στάση , η "απο πάνω μου" , η πύελός της βίαια παλλόταν κατακόρυφα επι του πέους μου δινοντάς μου τη δυνατότητα να θαυμάζω την υπέροχη σιλουέτα της...
...δεύτερη στάση η "κυνική" μέχρι τα υγρά να εκχυθούν στο πλαστικό.
...το άλγος που με οδήγησε μετάξι κάπως υφέθηκε ξεπλένοντας απ'τη μνήμη μου επώδυνες παραστάσεις και πληροφορίες...
καθόμουν στη μπάρα ρουφώντας το καφεϊνικό υγρό μου , κοιτώντας αδιάφορα απ'τη τζαμαρία έναν "καρνάβαλο" να προσπαθεί να καλυφθεί απ'τη βροχή παλεύοντας ν'ανοίξει την ομπρέλα "της"...

Κυριακή, ώρα 9:47
Περνώντας την εξώπορτα του οροφομπουρδέλου και κατευθυνόμενος προς το σαλόνι παρατήρησα, πρώτον: πως το μοναδικό δωμάτιο που δεν είχα περάσει –εκείνο του διαδρόμου– ήταν διαθέσιμο, δεύτερον: πως τ' άλλα δύο δωμάτια –εκείνα του χώρου αναμονής και παρουσίασης– είχαν τις πόρτες τους κλειστές.
Μετά από λίγα δευτερόλεπτα η πόρτα του ενός άνοιξε κι ένας συναγωνιστής, με το τσιγάρο στο στόμα να καπνίζει, περπάτησε προς την έξοδο.
«Χα χα χα!», άκουσα ένα γυναικείο γέλιο πίσω απ' το υφασμάτινο παραβάν. Την επόμενη στιγμή μια μπικινοφορούσα νεαρή κοπέλα, με ίσιο σκούρο μαλλί πιασμένο σε κοντή αλογοουρά, ενδιαφέρον προσωπάκι, μικρό στηθάκι, καλοσχηματισμένο κορμάκι με διαστίξεις στη δεξιά κνήμη και την ομόπλευρη ωμοπλάτη, ωραίο κωλαράκι, καλοφτιαγμένα ποδαράκια, εμφανίστηκε και ήρθε κοντά μου.
«Γεια! Μουνάκι, τσιμπουκάκι...», ενώ πλησιάζοντας τα χείλη της στ' αυτί μου ψιθύρισε: «χωρίς καπότα!». Για να συμπληρώσει στο καπάκι: «Δέκα ευρώ».
«Και πώς είναι τ' ονοματάκι σου;», ρώτησα χωρίς να κάνω κίνηση για το πορτοφολάκι μου. «Αλίνα!». «Εντάξει, θα περάσω», αποφάσισα και έχωσα το χέρι στην τσέπη. Τότε εκείνη έστριψε για να φύγει (προφανώς συνηθισμένη να τη συνοδεύει μια υπηρεσία που αναλάμβανε τα υπόλοιπα), αλλά ενθυμούμενη πως ήταν μόνη κι ακόμα δεν είχε εισπράξει το ποσό, γύρισε λέγοντάς μου: «Δώσε μου 10 ευρώ!», δείχνοντάς μου ταυτόχρονα το άδειο δωμάτιο του σαλονιού που μόλις είχε εγκαταλείψει ο καπνιστής.
«Θα μπω εκεί, γιατί εδώ ο προηγούμενος κάπνιζε και δεν μπορώ!», της έκανα γνωστό δείχνοντας με τη σειρά μου το δωμάτιο του διαδρόμου.
«Εντάξει, έλα!», συμφώνησε χουφτώνοντας το χαρτονόμισμα.
Μέσα στην ανακαινισμένη κάμαρα περίμενα 12 λεπτά, μέχρι ν' ακούσω τα τακούνια της πάνω στο ξύλινο πάτωμα να πλησιάζουν.
«Γεια σας». «Καλημέρα, πρωί πρωί δουλειά βλέπω!», σχολίασα απ' το κρεβάτι όπου βρισκόμουν ξαπλωμένος. «Ε;». Επανέλαβα τη διαπίστωσή μου. «Κυριακή είναι», εξήγησε.
Αφού ξεβρακώθηκε γονάτισε πλάι μου και ζήτησε να μάθει πως θα ήθελα να με τσιμπουκώσει. «Τσιμπούκι θέλω καλύτερα με καπότα», της έκανα γνωστό. «Να ξεκινάμε έτσι μωρό μου!», συμφώνησε και πήρε το προφυλακτικό.
Ξεκίνησε. Αργό ρούφηγμα, αργό πάνω-κάτω, εξωτερικοί γλωττισμοί. Καύλωσα. «Ποπ!... 'Ελα!». Το λάστιχο βέβαια ήθελε αλλαγή, μιας κι είχε μαζευτεί στη βάλανο. «Κάτσε να φέρω μια καπότα!», της είπα.
Αρχικά τη γάμευσα ιεραποστολικά. Με 'κείνη να με φιλάει και να με γλείφει ηδονικά σε λαιμό, μάγουλα, αυτιά. «Κοίτα που τελικά έγλειφε και φιλούσε!... Και δεν μου τα έκανε απ' την αρχή, έτσι ώστε να καυλώσω καλά και να μπει σωστά το προφυλακτικό!», είπα από μέσα μου. Τέλος πάντων. Μετά το ιεραποστολικό μαμήσι, ξάπλωσα ανάσκελα και 'κείνη κοπανήθηκε από πάνω μου, σκύβοντας παράλληλα για να φιλήσει και να γλείψει λαιμό, παρειές, ώτα και επιπροσθέτως τις θηλές μου. Συνεχίσαμε έτσι μέχρι την εκσπερμάτισή μου.
«Δούλευες κι αλλού εσύ Αλίνα;», ρώτησα από το κρεβάτι, όπου συνέχιζα να βρίσκομαι ξαπλωμένος, ενώ εκείνη μόλις είχε ετοιμαστεί και ήταν έτοιμη να φύγει. «Ε;». Επανέλαβα την ερώτηση. «Ναι». «Σ' έχω ξαναδεί κι αλλού;». «Ναι!... 'Ομως δεν έχεις περάσει!». «Πού πού, για πες μου!». «Στο Καλλέργη 33». «Α, ναι μπράβο, Καλλέργη 33! Δεν σε θυμάμαι εκεί. Αλλού;». «Και στο 23 στο Κολωνού–». «Στο πάνω ή στο κάτω;», τη διέκοψα. «Και πάνω και κάτω και παντού!». «Είδες;... Μπράβο, να 'σαι καλά, ευχαριστώ πολύ!», είπα και σηκώθηκα. «Παρακαλώ», είπε και βγήκε έξω.

Τρίτη, ώρα 18:15 (όροφος)
«Γεια σας παιδιά! Η κοπέλα είναι, η κοπέλα έχει: μουνάκι, τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, ελεύθερο στοματικό, όλες οι στάσεις στο δωμάτιο! 'Ελα Σουζάνα!». Ο υπηρέτης εμφανίστηκε αμέσως και κάλεσε την πόρνη δις. «Σουζάνα!».
Η περί ης ο λόγος ήταν μια 23άχρονη χοντροποδαρού Βουλγάρα, με ίσιο ξανθό μαλλί μέχρι την πλάτη, μέτριο φιλήδονο πρόσωπο, μικρό προς μεσαίο στήθος, κοιλίτσα, αφράτο ποπό. Εμφανίστηκε γυμνόστηθη. «Γεια σας!».
«Η κοπελάρα μου παιδιά», είπε με "καμάρι" ο τσάτσος, συνεχίζοντας: «περάστε και δεν θα το μετανιώστε, τώρα ήρθε η κοπέλα, είναι φρέσκια, ελάτε να περάστε, δέκα ευρώ μόνο!».
Ο μοναδικός απ' την ομήγυρη που εκδήλωσα ενδιαφέρον ήμουν εγώ. Μου έδειξε το δωμάτιο που είχα συνευρεθεί με την Τζένη την προηγούμενη βδομάδα μιας και «είναι καλύτερα εδώ». Του έδειξα το απέναντι, μιας και ήθελα κάτι καινούργιο... «'Οπου θέλετε, όπου θέλετε!», συμφώνησε.
Η ανακαινισμένη κάμαρα ήταν ικανοποιητική, αλλά μέσα επικρατούσε ψυχρούλα αφού το κλιματιστικό δεν λειτουργούσε.
Η πόρνη δεν άργησε ν' ανοίξει την πόρτα. «Γεια σου μωρό μου!». Αμέσως έβγαλε την κιλότα, μένοντας τσίτσιδη και γονατίζοντας πλάι μου εφάρμοσε το ελαστικό στο πεσμένο μόριό μου (προηγουμένως της είχα κάνει γνωστό πως δεν επιθυμούσα γυμνό στοματικό). 'Επειτα πήρε να ρουφάει. Της ρούφηξα και του λόγου μου κομματάκι τα βυζιά, μιας και προκαταρκτικά από μέρους της δεν έπαιζαν, της χάιδεψα τα μαλλιά, την κωλάρα, της έβαλα λίγο δαχτυλάκι.
Στο πισωκολλητο γονατιστό ακούμπησε την κορυφή τής κεφαλής της στο σεντόνι, βλέποντάς μας απ' τον πλαϊνό καθρέφτη και τη σήκωσε μόνο όταν δυνάμωσαν οι γαμικές ωθήσεις. «ΠΛΑΦ ΠΛΑΦ ΠΛΑΦ!», ακούγονταν οι επαφές. Τη γάμησα και λίγο ιεραποστολικά. Αλλά μετά της ζήτησα να ξαναπέσει στα τέσσερα. 'Ενιωθα πως δύσκολα θα ολοκλήρωνα. 'Οταν δε άρχισε και ο υπηρέτης να καλεί... σήμανα τη λήξη.
«Δεν φταίω εγώ μωρό μου!», απολογήθηκε η Σουζάνα.
«"Δεν φταις εσύ, η φαντασία μου τα φταίει, που σ' έπλασε όπως ήθελε αυτή..."», σκέφτηκα.

Τετάρτη, ώρα 19:15
Στο σαλόνι του πρόσφατα αυτού ανακαινισμένου οροφομπουρδέλου ήμουν μόνος. Ο υπηρέτης με τη θηλυπρεπή φωνή, τον είχα πετύχει και στο Καλλέργη 33, ήρθε αμέσως. «Γεια σας κύριε! Κοπέλα είναι! (Πάλι καλά!...) Κοπέλα έχει: μουνάκι, τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, όλες οι στάσεις στο δωμάτιο, δεν βιάζεται, θα περάσεις υπέροχα!... 'Ελα Τζένη!».
«Τακ-τουκ τακ-τουκ τακ-τουκ!...», ακούστηκαν τα τακούνια πάνω στο ξύλινο πάτωμα και μια αψηλή νεαρή ξανθιά, με το ίσιο μαλλί της να φτάνει μέχρι σχεδόν τη μέση της, καλό πρόσωπο, μαστίδια, ομορφοσχηματισμένη σωματάρα με ωραία κωλάρα και χυτές ποδάρες, έκανε την εμφάνισή της. «Γεια σου!».
«Η κοπέλα μου κύριε! Πολύ ωραία, θα περάσεις όμορφα! Σιγά σιγά!», υποσχέθηκε ο τσάτσος γι' άλλη μια φορά.
Του έδωσα το δεκάρικο και κίνησα προς το ένα απ' τα δύο δωμάτια του σαλονιού.
«Περίμενε μην μπεις στο δωμάτιο, ν' ανάψω το ερ κοντίσιον!».
Περιμένοντας, απ' το σαλόνι όπου βρισκόμουν, έριξα μια ματιά στις άλλες δυο επίσης επιμελημένες κάμαρες. Εκείνη του διαδρόμου μου φάνηκε καλύτερη.
«Να μπω εδώ;», τον ρώτησα όταν επέστρεψε.
«Δεν έχει ερ κοντίσιον εκεί, θα πεθάνεις απ' το κρύο, μπες εδώ!», με προειδοποίησε.
«Γεια σου αγάπη, τι κάνεις;», ενδιαφέρθηκε να μάθει η πόρνη, με τη λεπτή φωνή της, μπαίνοντας.
Μένοντας ολόγυμνη γονάτισε πλάι μου κι ετοίμασε την καπότα.
«Από πού είσαι Τζένη;», ρώτησα χουφτώνοντας το κωλομέρι της. «Ρουμάνα». «Εγώ 'Ελληνας», είπα χαϊδεύοντάς την στην πλάτη. «Το ξέρω!». «Το ξέρεις, από πού το ξέρεις;». «Αφού φαίνεσαι!».
'Αρχισε την πίπα. «Σλουρπ σλουρπ σλουρπ». Το πουλί μου μάκραινε και λέπταινε με κάθε ρούφηγμά της. «Αχ, σιγά!... Πιο μαλακά», διαμαρτυρήθηκα κάποια στιγμή όταν ένιωσα τα δόντια της επώδυνα πάνω στο καυλί μου. Συμμορφώθηκε. «Και λίγο το χεράκι σου, άμα θέλεις...», πρόσθεσα, μιας κι ο αγώνας της μου πίεζε τον βουβώνα.
Της ζήτησα να πάρει θέση στα τέσσερα. Το έκανε χωρίς να βγάλει τα πορνοπάπουτσα. Η κωλάρα και το τρίμπαλ τής μέσης της απλώθηκαν μπροστά μου, ενώ το αιδοίο μισάνοιξε έτοιμο να υποδεχτεί τον φαλλό μου. Κρατώντας την απ' τις λαγόνες "έσπρωξα" κάμποσες φορές. «Πλαφ πλαφ πλαφ!».
Στη συνέχεια της είπα να ξαπλώσει ανάσκελα. Το έκανε ενώ καπακώνοντάς την έγλειψα κομματάκι τις ρώγες της. Σκλήρυναν. 'Αρχισα να γαμάω, με τις ποδάρες της να στηρίζονται στ' αγύμναστα μπράτσα μου και το πρόσωπό μου ν' απέχει λίγα εκατοστά απ' το θαμπό δικό της (καταραμένη πρεσβυωπία!). 'Εχυσα μετά από λίγο.
«Δούλευες και πουθενά αλλού;», τη ρώτησα λίγο πριν φύγει –κάτι μου θύμιζε. «Φυλής. «Φυλής πού;». «Εξήντα επτά». «Α, ήταν η...», προσπάθησα να θυμηθώ –την ήξερα!... «Μήπως δούλεψες και στο 200;». «Ναι». «Μάλιστα... στη Φυλής σαν Τζένη ήσουν;». «Ναι, Τζανίνα». «Α, μπράβο, Τζανίνα!», είπα από μέσα μου. Τη θυμήθηκα τελικά!
«Και πώς ήρθες εδώ;». «Ε, δεν είχε δουλεια, τι να κάνω;». «Εδώ έχει δουλειά;». «Ε, έτσι κι έτσι». «Μάλιστα». «Γεια σου, ευχαριστώ», είπε ανοίγοντας την πόρτα.
«Η κοπέλα είναι! Μουνάκι, τσιμπουκάκι...»

λοιπον η αλεξια ειναι η κοπελα με το κοντο μαλλι και τα μικρα σαπια βυζια.τη διαφημιζουν σαν ρουμανα ενω ειναι αλμπανα αν και αυτο λιγη σημασια εχει.αυτο που εχει πιο πολυ ειναι οτι πριν λιγο καιρο που ηρθε εκανε γλωσσιδια αφηνε δαχτυλιασματα και δεν ειχε θεμα με το χρονο.τωρα ειναι ακριβως το αντιθετο.που και παλι δεν εχει τοση σημασια αν εξαιρεσουμε το γεγονος οτι ενω την ειχα μπρουμυτα και τη γαμουσα κοντευοντας να ξεφλοκιασω τραβηχτηκε σαν να χτυπησε κουδουνι στο σχολειο για διαλειμμα.για καλη της τυχη εκεινη την ωρα ερχονταν και τα φλοκια και βγηκανε αφου ειχε τραβηχτει.οπως ειπα και στην τσατσα μισο λεπτο να ειχε φυγει νωριτερα θα ειχα παρει το δεκαρικο πισω για το γαμωτο.δεν ειχα 7-8 λεπτα στο δωματιο...μακρο στο ρουμανιδι απο τους αγιους σαραντα.αν δε θελει να ειναι πουτανα εχει πολλεσ σκαλες για καθαρισμα

Είπα να την δοκιμάσω, πιτσιρίκα είναι δεν είχε και κάτι καλύτερο (σκεφτόμουν την Κορίνα στο Κ23 αλλά προτίμησα την δοκιμή). Μελαχρινή προς καστανή , γύρω στο 1,60 ωραίο τσουπωτό κωλαράκι και στηθάκια που ξεχειλίζαν μέσα από το σουτιέν μαρτυρώντας ότι δεν στέκονται αγέροχα αλλά χαμηλοβλέπουν. Τελικά χαμηλοβλέπουν πολύ πολύ για την ηλικία της.
Μπήκε ρώτησε αν μιλάω αγγλικά, δεν μιλάει ελληνικά λέει αλλά καταλαβαίνει. Γδύθηκε και ξεκίνησε μαλακία και εγώ χούφτωμα. Μετά έβαλε το λάστιχο και άρχισε πίπα αργή και απαλή - όπως μου αρέσει.
Ανέβηκε από πάνω όπου ίππευσε άχαρα, έπαιξα και τόλμησα να φιλήσω στήθη, ίππευσε και άλλο πάνω μου τριβόμενη, την γύρισα στα 4 όπου στήθηκε πολύ καλά αλλά δεν είχα καλή αίσθηση εγώ με χάλασε όμως δυσάρεστη υποψία οσμής κώλου και 1-2 σπυριά οπότε την γύρισα ιεραποστολικό και τελείωσα εκεί παρά το ότι δεν άνοιγε εντελώς τα πόδια της.
Ξεχάστηκε ήδη ...............

Η Ναντια είναι μια 20χρονη Ρουμανα με καστανα μαλλια συμπαθητικο
προσωπο ωραιο τουρλωτο τσουπωτο κωλαρακι και με ένα γεματο 2αρι βυζι
που όμως κρεμαει αρκετα με βγαλσιμο του σουτιεν.
Σε θεμα καθαριοτητας η συγκεκριμενη υπηρεσια ηταν αθλια...
με εβαλε σε ένα δωματιο οπου βρωμαγε ποδαριλα ανελέητα
και υπηρχε χρησιμοποιημενη καποτα με χυσια πανω στο κομοδινο.
Της ειπα ότι για κανενα λογο δε μπαινω σε αυτό το δωματιο και μου
προτεινε να περιμενω να βγει πελατης από άλλο δωματιο για να
περασω.Οταν βγηκε ο άλλος πελατης απλως μου ειπε περνα εδώ χωρις να ριξει
ουτε μια ματια μεσα.
Η κοπελα πολύ βιαστικη στην εισοδο της στο δωματιο ουτε το μπουφαν μου
δεν ειχα βγαλει.. την κυνηγησα και της ειπα να ερθει σε κανα δυο λεπτα.
Ελληνικα ελαχιστα με αγγλικα χειρονομιες κλπ η επικοινωνια.
Η Ντιανα στα του αγωνα κανει μια μετριοτατη πιπα με χερι και πολύ ρηχη
ελαχιστα ενιωθα ότι τον εχω μεσα στο στομα της, θελει πολύ βελτιωση εκει.
την εστησα στα τέσσερα οπου αντεχει χτυπήματα και είναι σφιχτουλα..
γυρισμα κανονικα οπου είναι πιο χαλαρα μεσα της,εκανα μια κινηση να γλείψω
τα βυζια της αλλα ειχαν μελανιες από δαγκωματα και σιχαθηκα..
χουφτωσα τα κωλομερια της και την γαμουσα μεχρι να χυσω...
δεν δυσανασχετησε σε κατι ουτε μου αρχισε τα μη και μα και μου


Δεν εχω τιποτα να θυμαμαι από αυτή τη καταθεση, ένα μετριο πιπινι με ένα
μετριο γαμησι, ελπιζω να περασετε καλυτερα.

Επισκεψη χτες το βραδακι στο Μεταξι.Μπηκα στο εν λογω ρδελο για να δω αν ηταν η Αντζελα την οποια ειχα στο στοχο μου εδώ και δυο εβδομάδες.Αφου επιβεβαιωσα ότι ηταν αυτή αμεσως λοκαρα που θα καταθεσω για σημερα.Η Αντζελα είναι μια νεαρη κοντη κοπελιτσα,με σκουρο μαλλι,εντονο μακιγιαζ,μικρο σχετικα βυζι και ωραιο κωλαρακι.Προελευση Αλβανια μαλλον.Κανει απλο πρόγραμμα.Εδωσα το 10αρικο και μπηκα στο δωματιο νουμερο ένα.Κλασικο δωματιο Ιασωνος θα ελεγα που παιζει στο μεσο ορο καθαριοτητας του δρομου αυτου.Η μικρη δεν αργησε να ερθει καθως δεν ειχε άλλο δωματιο εκεινη την ωρα.Μπηκε μεσα με χαιρετησε με χαμογελο εβγαλε τα εσώρουχα της με ρωτησε πως με λενε και από που είμαι κλπ κλπ.Γενικα αν και δεν μιλαει καλα Ελληνικα είναι προσχαρη θα ελεγα και ευχαριστη.Το πρωτο μειον της είναι τα μηδενικα προκατ.Ουσιαστικα μου εκανε μονο παιξιμο του πεους και μου χαιδευε λιγο την κοιλια-στηθος για να με διεγηρει.Το μονο θετικο ηταν ότι ειχε στηθει με τετοιο τροπο ώστε μπορουσα και να χουφτωσω το υπεροχο κωλαρακι της αλλα και να εχω φατσα στον καθρευτη τις δυο τρυπουλες της για τα ματια μου μονο .Με τα πολλα ειχα ανορθωση και ετσι μου εβαλε καποτα και αρχισε τσιμπουκι μετριο με δοντι σχετικα ερασιτεχνικο θα ελεγα.Με γυρω περιοχη δεν ασχοληθηκε.Αρχισα να την γαμαω ιεραποστολικα σε μετριους ρυθμους.Το μουνι της ειχε καλη αισθηση σφιχτη.Εκει μου πεταει μια ατακα"αα σου αρεσει σιγα σιγα".Αρχικα πιστεψα ότι το ελεγε για να κανω πιο γρηγορα να ξεμπερδευει αλλα πρωτου προλάβω να πω κατι μου λεει ετσι μου αρεσει σιγα όχι μου λεει σαν καποιους που ερχονται γαμανε γρηγορα και τελειωνουν στο ένα λεπτο και τσαμπα το δεκαρικο.Αυτα είναι λογια της Αυτο το βαζω οποτε στα θετικα της καθως δεν θελει να ξεπετάει τακα τακα τους πελατες και σεβεται το 10αρικο μας.Τεσπα δευτερη σταση στα τέσσερα με θεα το υπεροχο κωλι της και την μικρη να εχει παρει πολύ καλη σταση σωματος.Την σφυροκοπησα μετρια στην αρχη και φορτσαρα στο τελος με πολλα πλαφα πουφα χωρις να κανει κιχ η μικρη μεχρι να ολοκληρωσω το εργο μου.Χρονος στο δωματιο 12 λεπτα περιπου κανενα πρόβλημα από τσα2 και κοπελα.
Αρα όπως λεει και ο τιτλος τιμια επιλογή βαση χρονου αλλα μετρια σαν επιδοση υπηρεσιων.Βεβαια για ένα δεκαρικακι πιστευω την περνεις για μια δυο φορες ανετα.

Την εν λόγω πόρνη την είχα πάρει πριν αρκετούς μήνες στο Κολωνού 11Β όταν ήταν στην αρχή της καριέρας της. Οι εντυπώσεις τότε ήταν καλές καθώς ο ζήλος που επιδύκνειε για να χτίσει πελατολόγιο ήταν αξιοθαύμαστος. Αποφάσισα λοιπόν να την ξαναπάρω στο εν λόγω μαγαζί της Ιάσωνος αφού το σωματάκι και ιδιαίτερα το κωλαράκι της με έκαναν να βγάλω το δεκαρι απο την τσέπη σχεδόν χωρίς δεύτερη σκέψη. Μου αρέσει που πλέον στο καυλάντισμα στο σαλώνι και πριν μπει σε δωμάτιο χαιδεύει το μικρο της στήθος.
Μέσα τα πράγματα ήταν αρκετά πεσμένα αφού η Αντζελα εμφάνιζε μια βαριεστημάρα, μια νωχελικότητα. Δεν είχε πέρασμα απο μπαλάκια όπως την πρώτη φορα ούτε τα χαμογελάκια και γενικα την συμμετοχή. Άλλαξαμε τρεις στάσεις εκ των οποίων άφησα τελευταία την κυνική για να τελειώσω παφλάζοντας στο κωλαράκι της. Ο κόσμος πολύ κακής ποιότητας (ίσως να έχει ξενερώσει με αυτό η Αντζελα) η τσατσά λες και παρουσίαζε την ιέρεια του σεξ και το πάρκινγκ πάντα στο 10ρι λόγω μοτο.

Τρίτη, ώρα 7:34 το πρωί.
Στο νούμερο 19 της Ιάσονος το ισόγειο μπουρδέλο δεν λειτουργούσε, στο οροφοπορνείο όμως το φανάρι ήταν "κόκκινο". Καθώς ανέβαινα τη σκάλα, ήχοι από τσιφτετέλια έφταναν στ' αυτιά μου. Περνώντας την εξώπορτα, μπαίνοντας στον υποφωτισμένο διάδρομο και από 'κει στο σκοτεινό σαλόνι συνειδητοποιούσα την ξενική προέλευσή τους.
Ενας νέος στην ηλικία, μελαχρινός υπηρέτης, με φαλάκρα και κάποια τατουάζ πλησίασε, ενώ αφού με καλημέρισε ξεκίνησε να λέει...
– Η κοπέλα κάνει τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό με 10 ευρώ! Είναι πολύ καλή στο δωμάτιο, θα περάσετε ωραία μαζί της, είναι πολύ καλή!
Απ' το βάθος του μακριού διαδρόμου διέκρινα μία σγουρομακρυμαλλούσα μελαχρινή, με το μαύρο μαλλί να φτάνει χαμηλά στην πλάτη, η οποία με ταχύ βηματισμό μας προσέγγιζε. Ηταν νεαρή, μέτριου αναστήματος, με γλυκό πρόσωπο, μικρό στήθος, κάπως φαδιά λεκάνη, καλοθρεμμένα (όχι αντιαισθητικά χοντρά) πόδια και φορούσε ψηλοτάκουνα παπούτσια.
– Γεια σας, με χαιρέτησε και αμέσως μετά με ρώτησε: Τι έγινε;
– Καλά, εσύ;
Η φυσιογνωμία της μου ήταν οικεία. Κάπου εκεί τριγύρω έπρεπε να την είχα ξαναδεί. Εβγαλα να πληρώσω, γιατί εντωμεταξύ είχα αποφασίσει πως θα περνούσα μαζί της, αλλά πριν προλάβω να λύσω την απορία μου εκείνη είχε αποχωρήσει.
– Πώς τη λένε; ρώτησα τον τσάτσο δίνοντάς του το χαρτονόμισμα.
– Αννα!
Πήγα να μπω στο ένα απ' τα δύο δωμάτια που γειτνίαζαν με τον χώρο αναμονής-επίδειξης, αλλά ο υπηρέτης με σταμάτησε για να μου προτείνει το άλλο, επειδή εκεί ήταν «πιο καθαρά!» όπως είπε.
Λίγο αργότερα στεκόμουν ολόγυμνος μπροστά απ' τον νιπτήρα του μικρού δωματίου με τους κόκκινους τοίχους, πλένοντας τα χέρια μου, όταν άκουσα τα τακούνια της Αννας να πλησιάζουν. Αμέσως μετά η πόρτα άνοιξε!
– Γεια σου! τη χαιρέτησα κοιτάζοντάς την πάνω απ' τον ώμο μου συνεχίζοντας το πλύσιμο.
– Γεια σου αγάπη μου, γεια σου!
– Καλά είσαι; ενδιαφέρθηκα να μάθω, στρέφοντας τώρα το κεφάλι πάλι μπροστά, ενώ με το χέρι μου ξετύλιγα λίγο κωλόχαρτο για να σκουπιστώ.
– Καλά καλά!
Πετώντας το υγρό χαρτί στο καλαθάκι των απορριμμάτων γύρισα και πλησιάζοντας στο κρεβάτι, όπου εκείνη είχε ήδη καθίσει φορώντας ακόμα το μπικίνι της, ρώτησα...
– Η Αννούλα, ε;
– Ναιαιαι! απάντησε χαμογελώντας.
– Πού σ' έβλεπα εγώ, στο Λεωνίδου είκοσιιι...«Κοίτα που κόλλησα τώρα!»
– Οκτώ! συμπλήρωσε εκείνη.
– Ναι! Εκεί δεν ήσουνα;
– Οχι.
– Πού σ' έβλεπα τότε; την ξαναρώτησα. Ημουν σίγουρος ότι εκεί την είχα δει!
– Δεν ξέρω.
– Κάπου σ' έβλεπα εσένα! είπα χωρίς να επιμείνω για τον συγκεκριμένο οίκο, αφού είχε αρνηθεί ότι δούλεψε εκεί.
– Οχι, δεν ξέρω...Εγώ δουλεύω στο 19, έξι μέχρι έξι.
– Δεκαεννιά πού, στο πάνω ή στο κάτω;
– Στο πάνω!
– Κάτσε, εδώ πού είμαστε τώρα;...Α, είμαστε στο πάνω!
– Ναιαιαι, χε χε!...
Kαλά, και ακόμα ήταν πρωί με δροσιά!...Πού να έφτανε το μεσημέρι με τις υψηλές θεροκρασίες, χα χα χα!...Τέλος πάντων.
Ηδη είχα καθίσει δίπλα της χαϊδεύοντάς την στα μπούτια όταν συνειδητοποίησα πως δεν είχε ακόμα βγάλει τον στηθόδεσμο, οπότε τη ρώτησα...
– To βυζάκι σου μπορώ να το γλείψω λίγο;
– Μπορείς! είπε με χαμόγελο και λύνοντας από πίσω το σουτιέν το αφαίρεσε. Τότε το μάτι μου "έπεσε" στη μικρή δερματοστιξία πάνω απ' τον αριστερό μαστό της.
– Α, μπράβο! Εσύ είσαι! Τώρα σε γνώρισα απ' το ταττού! Σίγουρα δεν δούλευες στη Λεωνίδου στον όροφο;
– Τσου!
Καλάαα!...
Οι ρώγες της χάθηκαν εναλλάξ μέσα στο στόμα μου και η φιλήδονη γλώσσα μου ανέλαβε να τις σκληρύνει και να τις μεγαλώσει. Παράλληλα με το δεξί μου χέρι τη χάιδευα ψηλά, ανάμεσα στους μηρούς! Ελα όμως που εμένα μ' έτρωγε" να μάθω πού (στην ευχή!) την είχα ξαναδεί;...Οπότε διακόπτοντας το γλείψιμο, της έκανα μία καινούρια ερώτηση...
– Ρουμάνα είσαι;
– Μπουλγκάρα.
– Εσύ είσαι! Λεωνίδου 28 στον όροφο δούλευες! δήλωσα αυθόρμητα.
– Οχι! αρνήθηκε ήρεμα για πολλοστή φορά.
– Εντάξει, μπορεί να κάνω και λάθος! Συγκατένευσα, αλλά τώρα ήμουν σχεδόν σίγουρος πως ήταν εκείνη! 'Οχι πως είχε καμιά σημασία, αλλά ξέρετε πώς είναι όταν "κολλάς" με κάτι!
Πάντως μετά την "ασχολία" μου με τα στηθάκια της, τις θωπείες μου στο εσωτερικό των μηρών της και κάποια δικά της χάδια σε μένα, μου είχε ψιλοσηκωθεί, οπότε όπως ήταν φυσικό, ξετύλιξε την καπότα κατά μήκος της ημικαυλωμένης πούτσας, αρχίζοντας μια τυπική πίπα (μονότονη, λίγο υγρή, σχετικά βαθιά) κατά τη διάρκεια της οποίας έκανα άλλη μια ερώτηση...
– Βουλγάρικα είναι αυτά τα τραγούδια;
Τα τσιφτετέλια συνεχίζονταν!
– Μμμ; έκανε με απορία διακόπτοντας το τσιμπούκι.
– Λέω, βουλγάρικα είναι τα τραγούδια;
– Ναι...και λίγο ρουμάνικα έχει! Εχουμε απ' όλα!
Μου έκανε πίπα για λίγο ακόμα, μέχρι που της ζήτησα να σταθεί στα τέσσερα.
– Ετσι; ρώτησε καθώς έπαιρνε τη στάση.
– Ετσι! συμφώνησα γονατίζοντας πίσω της.
– Ναι...Α! Περίμενε να βγάλω...
Την κιλότα της! Ακόμα δεν είχε "απαλλαγεί" απ' την κιλότα της! Τέλος πάντων ξεβρακώθηκε γρήγορα, αλλά στη συνέχεια ξάπλωσε μπρούμυτα!...
– Οχι, σήκω, σήκω! Χα χα...Πιο μπροστά...Αυτό είναι! Της είπα μιας και δεν επιθυμούσα πισωκωλομπρούμυτο. Τουλάχιστον όχι γι' αρχή!
Τώρα ήταν εντάξει, με την κωλάρα της να "βλέπει" στο ταβάνι και το σκουρόχρωμο μουνί της να εμφανίζεται ανάμεσα απ' τα σε απαγωγή μπούτια της, ήταν έτοιμη να γαμηθεί!
– Ωραίο κώλο και πολύ μαύρο μουνί έχεις! παρατήρησα ρίχνοντάς της μερικές ήπιες ξυλιές στα καπούλια, ενώ στη συνέχεια γραπώνοντάς την απ' τη στενή της μέση έμπηξα την καυλωμένη ψωλή μου στη λιπασμένη μουνάρα της για ν' αρχίσω τη γάμευση, που σ' εκείνη τη στάση διήρκεσε αρκετά, "μπαινοβγαίνοντας" πότε αργά και πότε γρήγορα, πότε σιωπηλά και πότε λαγνοβογγώντας, πότε κρατώντας με τα δυο μου χέρια σφιχτά τη μέση της και πότε μόνο με το ένα, ενώ το άλλο το χρησιμοποιούσα για να τη χτυπάω (μαλακά) στα κωλομέρια, και αυτό συνεχίστηκε μέχρι που πόνεσαν τα γόνατά μου! 'Ηταν τότε που της είπα να ξαπλώσω εγώ ανάσκελα και 'κείνη να κάτσει πάνω μου ιππαστί. Πράγμα που έγινε και κρατώντας την απ' τα καπούλια, έπειτα από άλλες παλινδρομήσεις, έχυσα!
– Πόσων χρονών είσαι; τη ρώτησα αμέσως μετά την εκσπερμάτωση, λίγο πριν ξεκαβαλήσει.
– 23.
Ααχ, «να 'σαν τα νιάτα δυο φορές»!...
Λοιπόν, συνοψίζοντας ως συνήθως τη συνεύρεση, δεν ξέρω εάν τελικά η Αννούλα ήταν εκείνη η 'Αννα που συναντούσα στον όροφο της οδού Λεωνίδου 28, αλλά ξέρω πως αυτή η ευπαρουσίαστη, χαμηλών τόνων κοπέλα, δεν μου έκανε προκαταρκτικά, μου πήρε μια μέτρια πίπα, ουσιαστικά δεν συμμετείχε στο γαμήσι, αλλά από την άλλη, απάντησε σε μια ντουζίνα ερωτήσεις που τις έκανα χωρίς να δυσανασχετήσει, με άφησε να τη γαμίσω χωρίς «μη» και «δεν» –και η αλήθεια είναι ότι ευχαριστήθηκα!– και τέλος όλη η ιστορία μου στοίχισε 10 ευρώ!
Τώρα εάν θα την ξαναπληρώσω;...Το πιο πιθανό!