Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Σήμερα το απόγευμα κατά τις 18:00 έφτασα στο μετάξι, έχοντας ως συγκεκριμένο στόχο το μπουρδελάκι HOSTEL, που θέλω εδώ και αρκετό καιρό να τιμήσω από τότε που άνοιξε. Πρώτα έκανα μια βόλτα, αλλά θεωρώ περιττή μια ενημέρωση μιας και έχω γράψει πάμπολες φορές για την απογευματινή βάρδια στο μετάξι. Όσοι έχετε περάσει απ’το σπιτάκι θα έχετε δει ότι έχει μια εξωτερική πύλη απ’την οποία ξεκινά ένας στενός διάδρομος που έχει και απ’τις 2 πλευρές μεταλλικά πλαίσια και καταλήγει σε ένα υπόγειο, όπου δίπλα απ’την είσοδο, υπάρχει ένα κουτί της ΔΕΗ το οποίο γράφει «ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ». Περνώντας την κύρια είσοδο μπαίνουμε στο σαλόνι, το οποίο είναι ένας μικρός χώρος 1,5χ2.5, με χαμηλό φωτισμό, 1 μαδέρι οικοδομής για κάθισμα και άλλο ένα σε υπερυψωμένη θέση, για να μπορούν να γέρνουν οι υποψήφιοι μελλοθάνατοι τα κορμιά τους. Οι τοίχοι έχουν πολλές λακούβες και είναι βαμμένοι με ένα κατακόκκινο χρώμα, που ο θρύλος θέλει να προέρχεται απ’το αίμα φτωχών κουρδοαφγανών μεταναστών, που βγάζουν τίμια το ψωμί τους, σπάζοντας τζάμια αυτοκινήτων για να τα ληστέψουν. Δίπλα ακριβώς απ’την είσοδο υπάρχει ένα δωμάτιο και απέναντι το κουζινάκι. Δίπλα απ’το κουζινάκι υπάρχει ένας μυστηριώσης διάδρομος που οδηγεί καπου...

Όταν μπήκα στο σαλόνι έβγαινε ένα μπουλούκι από ευωδιαστούς παντοφλάτους συναγωνιστές, οι οποίοι γελούσαν δυνατά και όπως φάνηκε μάλλον μιλούσαν κοροίδευτικά για την κοπέλα του ιδρύματος. Η τσατσά μιλούσε με έναν πάκη, ενώ η κοπέλα βγήκε και μου ανακοίνωσε το πρόγραμμα. Πρόκειται για την γνωστή μιλφ του ιδρύματος η οποία έχει μάγκικο ύφος, ψυχοπαθή βλέμμα, μεσαίο πεσμένο στήθος, φουσκωτό κώλο, με 3-4 κιλά παραπάνω συνολικά. Κανονικά είναι καστανή με σπαστό μαλλί, σήμερα όμως παρουσιάστηκε με ξανθή κοντή περούκα. Με λίγα λόγια η συγκεκριμένη πόρνη είναι ότι πρέπει για το σπιτάκι αυτό. Ανακοινώθηκε βασικό στα 10, ενώ άλλες φορές είχε ανακοινωθεί βασικό και αυταρχικό στα 10 και πρωκτικό στα 100 ευρώ! Την ρώτησα αν θα έχουμε άνεση χρόνου στο δωμάτιο και μου απάντησε κοφτά: «Θα χύσεις και μετά θα φύγεις!». Την ώρα εκείνη ο πάκης ενώ είχε βγάλει χρήματα να πληρώσει, τα έβαλε πίσω στη τσέπη του και έγινε καπνός, τρώγοντας πραγματικά πολύ βρισίδι απ’την πόρνη η οποία εκνευρίστηκε πολύ! Αμέσως γύρισε σε μένα και με πολύ ήρεμη φωνή μου είπε: «Έλα ψυχή μου, πέρνα στο δωμάτιο στο βάθος». Σηκώθηκα λοιπόν και μπηκά στον μυστηριώση διάδρομο...

Ο διάδρομος είναι αρκετά στενός, με τοίχο απ’τη μία πλευρά και μεταλλικά πλαίσια απ’την άλλη όπως η αυλή, μήκους 4-5 μέτρων και καταλήγει στο δεύτερο δωμάτιο του σπιτιού, το οποίο κύριοι ΔΕΝ έχει πόρτα, αλλά μόνο ένα μπερντέ-κουβέρτα, που καλύπτει την είσοδο του δωματίου. Μόλις μπήκα, άρχισα να ξεντύνομαι αμέσως, για να εξερευνήσω το χώρο. Έχει αρκετά χαμηλό φωτισμό, ένα κάδρο με το περίγραμμα μιας όμορφης γυμνής πόρνης (αναμφίβολα του Νταλί...), άνα καθρέυτη δίπλα απ’το κρεβάτι και ψηλά σε ένα τμήμα του τοίχου, μια χοντρή κουβερτοειδής κουρτίνα. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να δω τι έχει από πίσω, γιατί εκείνη τη στιγμή μπήκε η πόρνη...

Μόλις μπήκε λοιπόν η πόρνη άρισε να ξεντύνεται, ενώ εγώ έκανα την παράτολμη κίνηση χιμώντας της με φιλιά και χουφτώματα! Ανταπέδωσε κι αυτή λέγοντας «Μωρό μου τι καβλιάρης, τι ζεστός που είσαι!» φιλώντας με παράλληλα στο λαιμό. Σε ερώτηση μου, μου απάντησε ότι την λένε Εύα και είναι από ρωσσία. Στη συνέχεια με ξάπλωσε στο κρεβάτι όπου μου φόρεσε καπότα και ξεκίνησε μια αδιάφορη πίπα, ενώ εγώ έπαιζα με τις ωραίες ρώγες της και χάιδευα το μουνάκι της που ήταν τίγκα στην κρέμα. Πρόλαβα να βάλω και λίγο δάχτυλο πριν γυρίσει το κεφάλι της και μου πει «Μη το ξανακάνεις, γιατί θα στο κόψω!». Μόλις τελείωσε η σχετικά σύντομη πίπα, ξάπλωσε ανάσκελα, λέγοντας μου «έλα πάνω μου». Όταν μπήκα μέσα της, δεν ένιωθα και πολλά πράγματα γιατί η ποσότητα της κρέμας ήταν πραγματικά υπερβολική! Άρχισα να την φιλώ στις ρώγες και στο λαιμό, ενώ πλησίασα και στο πρόσωπο, προκαλώντας περαιτέρω την τύχη μου. «Ναι μωρό μου φίλα με, αγάπησε με» μου ψυθίρισε στο αυτί. Εγώ αποκρίθηκα πως την αγαπώ και άρχισα να την φιλάω στο στόμα, αλλά σταμάτησα πολύ γρήγορα γιατί είχα γίνει μουνί απ΄το κραγιόν το οποίο παρεπιπτόντως είχε πολύ άσχημη γεύση (χάθηκε ο κόσμος να βάλει ένα με γέυση φράουλας, αντί γεύση πάκικης ψωλής;). Μετά από 2-3 λεπτά άρχισε να κάνει ελιγμούς αποφυγής και την γύρισα για πσοκωλλητό όπου πήρε καλή σχετικά στάση, κρατώντας όμως μια απόσταση ασφαλείας. Στη στάση αυτή δεν είχαμε ελιγμούς αποφυγής, η αίσθηση παρέμεινε κακή, έχοντας όμως ωραία πίσω θέα, κατάφερα να τελιώσω μετά από 3-4 λεπτά. Ντύθηκε γρήγορα και με ευχαρίθστησε πολλές φορές πριν αποχωρήσει απ’το δωμάτιο. Ντύθηκα κι εγώ στα γρήγορα με σκοπό να βγάλω καμιά φωτογραφία ή κανένα βίντεο. Δυστυχώς βγήκαν πολύ σκοτεινές (παρά το φλας) και αποφάσισα να τις σβήσω.

Ανακεφαλαιώνοντας να πω ότι δεν το έκλαψα το 10άρικο, αλλά σίγουρα υπάρχουν καλύτερες περιπτώσεις στο 10άρικο. Όσο για το χώρο, είναι πραγματικά μοναδικός. Σε σχέση με άλλα καλτ μπουρδελάκια (όπως Κωλοκυνθούς 38 πάνω, Μενάνδρου 45, γατόσπιτο στην πιπίνου, ιάσωνος 33 και 36) έχει πολύ πιο ενδιαφέρουσα αριτεκτονική και σε μερικούς μήνες που θα μαζέψει την απαραίτητη βρωμιά (χύσια, αίματα, διαμελισμένα πτώματα, πεταμένα έντερα) θα είναι το πιο καλτ μπουρδελάκι της Αθήνας.