Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Τρίτη, ώρα 18:33
Ανεβαίνοντας τα σκαλάκια η ακοή μου βομβαρδίστηκε από φωνές, γέλια, μουσική στη διαπασών. Μια γυμνόστηθη, μετριοχαμηλού αναστήματος νεαρή, με ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι την πλάτη χαμηλά, γλυκό πρόσωπο, μικρομεσαίο στήθος, καλοφτιαγμένο κορμί —η Λώρα, απ' το ισόγειο της Φυλής 84—, χαριεντιζόταν με μία ομάδα ανδρών.
«Γεια σας! Νόρμαλ σεξ: τσιμπουκάκι, μουνάκι, ελεύθερα πιασίματα, πισωκολλητό, εξήντα εννιά. Είναι πολύ καλή!», μ' ενημέρωσε η υπηρεσία. Της έδωσα το δεκάρικο που μέχρι τότε είχα στο τσεπάκι του πουκαμίσου μου. «'Ελα!», μου έδειξε το πρώτο απ' τα τρία δωμάτια του μπουρδέλου˙ μία άθλια καμαρούλα.
Η Λώρα άνοιξε την πόρτα ύστερα από πέντε λεπτά. «Γεια σας!», μου χαμογέλασε. «Γεια σου, τι κάνεις;», της χαμογέλασα κι εγώ. "Speak english?", ρώτησε αντί γι' απάντηση. "I speak romanian", της αποκρίθηκα, χωρίς να ήμουν 100% σίγουρος (ήμουν... 95%) πως ήταν Ρουμάνα. "A, da?" (Α, ναι;), το χαμόγελό της έγινε πλατύτερο. "Ești din România, nu?" (Είσαι από τη Ρουμανία, έτσι;), ζήτησα να μου επιβεβαιώσει —θα μπορούσε να ήταν Μολδαβή. 'Οχι πως θα είχε κάποια σημασία... "Da! Ηa ha...". "I speak english too, if you want", χωράτεψα κομματάκι. Δεν είπε κάτι.
Γονατίζοντας ολόγυμνη στο κρεβάτι, πλάι μου, ξεκίνησε με φιλάκια και γλειψιματάκια στην κοιλιά, στο στήθος, στις θηλές, πασπατεύοντάς μου ταυτόχρονα τ' αχαμνά, ενώ όταν εμφανίστηκε η στύση συνέχισε μαλακίζοντάς με. Του λόγου μου της χάιδευα το σφιχτοδεμένο κορμί, της θώπευα-δαχτύλιαζα το ξυρισμένο αιδοίο, της μάζευα τα μαλλία σε αλογοουρά έτσι ώστε να βλέπω το πρόσωπό της και τη δράση του στόματός της. «Πόσων χρονών είσαι;», θέλησα να μάθω, ρωτώντας στη γλώσσα της φυσικά. «Είκοσι». Της ζήτησα να με φιλήσει-γλείψει και στον λαιμό. Το έκανε ικανοποιητικά φτάνοντας μέχρι τους λοβούς των αυτιών μου. Την έλγειψα-φίλησα κι εγώ στα αυτά σημεία. 'Εκανα και κίνηση για γλωσσόφιλο. Την ένιωσα να τραβιέται. «Δεν φιλάς στο στόμα, ε;». "Nu", ήταν η απάντησή της. Κάποια στιγμή κοίταξε προς το κλιματιστικό, έχοντας μια έκφραση δυσαρέσκειας στο πρόσωπό της. «'Εχει ζέστη εδώ μέσα, αυτό δεν λειτουργεί σωστά», σχολίασα. Συμφώνησε. Μου φόρεσε την καπότα και ξεκίνησε μια ρουφηχτή βαθιά πίπα. 'Οταν το ζήτησα με καβάλησε πρόθυμα. Τον έχωσε εντός της κι άρχισε ν' ανεβοκατεβαίνει, να τρίβεται, να στριφογυρίζει. Συνεχίσαμε για λίγο και ιεραποστολικά, όπου —χωρίς να είχε κάποια ιδιαίτερη συμμετοχή—, ύστερα από αρκετά «πλαφ» καλής πρόστριψης, έχυσα...
Πριν φύγει —δεν βιάστηκε— μου είπε πως συνήθως κάνει την πρώτη βάρδια στη Φυλής και τη δεύτερη εδώ —μιας και στη Φυλής δεν έχει δουλειά—, ενώ μου έκανε γνωστό πως στις 29 του μήνα φεύγει για την πατρίδα της, "și nu știu dacă mă întorc" (και δεν ξέρω εάν επιστρέψω).