Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Τρίτη, ώρα 18:22
Στο ιστορικό αυτό ισόγειο μπουρδέλο με υποδέχτηκε μια υπηρεσία που έπρεπε να διήνυε την ένατη δεκαετία της ζωής της. «Η Νανά είναι, την ξέρετε;», ρώτησε ευγενικά. Με το που άκουσε «ναι», μου έδειξε προς τα ενδότερα. «...θα περάσω», ολοκλήρωσα την πρότασή μου. «Ορίστε», της έδωσα το εικοσάρικο. «Ευχαριστώ», είπε και μ' έμπασε στο μέτριο δωμάτιο απέναντι απ' το κουζινάκι.
Μετά από ένα-ενάμισι λεπτό, μία χαμηλού αναστήματος γυναίκα, στην έκτη δεκαετία της ζωής της αυτή, με ίσιο ξανθό μαλλί μέχρι τους ώμους, μέτριο πρόσωπο με δύο βαθιές ρυτίδες έκφρασης ζερβόδεξα των τσιμπουκόχειλών της, μικρομεσαίο νερουλό στήθος με προπετείς θηλές, αδύνατο κορμί, η οποία φορούσε κορμάκι, εισήλθε χαμογελαστή.
«Δεν είμαι έτοιμος ακόμα...», της έκανα γνωστό ενώ κρεμούσα το πανταλόνι μου στον καλόγερο. «Καλά, θα πάω δίπλα», είπε τότε και ξανάρθε ύστερα από 17 λεπτά (για κανένα πεντάλεπτο, μέχρι τη συμπλήρωση των 17 λεπτών, την άκουγα που αστειευόταν με την τσατσά, ενώ ενδιάμεσα στα χαχανιτά άκουγα να τρέχει νερό).
Μπήκε κρατώντας δύο καπότες. «Γεια σου μωρό μου, καλά;», ρώτησε με λεπτή φωνή και γονατίζοντας πλάι μου πάνω στο κρεβάτι, μου έκανε ένα ολιγοδευτερόλεπτο στριπτίζ. Στη συνέχεια έσκυψε κι άρχισε να με φιλάει ψιθυρίζοντας συνεχώς «μ, ναι... μ, ναι... μωρό μου!... μ, ναι... αχ, ναι... μμ... μωράκι μου...». Με απαλοφιλούσε χωρίς να γλείφει, σε θηλές (εδώ είχαμε ακρογλώσσιο γλείψιμο και ήπια δαγκώματα), λαιμό, μάγουλα, μέτωπο. 'Ομως με το πέρασμα της ώρας άρχισε να χρησιμοποιεί και τη γλώσσα της. Τη χάιδευα και τη χούφτωνα και του λόγου μου, ενώ ανά διαστήματα έπαιρνε κομμάτια από καθαρό κωλόχαρτο για να σκουπίζει το στόμα της. "'Επαιξαν" και κάποια "ψόφια" γλωσσόφιλα. 'Ελευθερο στοματικό την είχα ενημερώσει πως δεν επιθυμούσα.
Κατά τη διάρκεια των προκαταρκτικών άπλωσα το χέρι κι έπιασα ένα προφυλακτικό, από τα τρία-τέσσερα που βρίσκονταν στο κομοδίνο. Το άνοιξα πίσω απ' το κεφάλι της, έλεγξα να είναι απ' τη σωστή πλευρά και το ξετύλιξα κατά μήκος της καυλωμένης ψωλής μου.
«Ανεβαίνεις από πάνω;», της ζήτησα. «Ναι...», συμφώνησε και σαλιώνοντας το θαμνώδες αιδοίο της "καρφώθηκε"... Από ένα προηγούμενο "ψαχουλεματάκι" που είχα πραγματοποιήσει στην περιοχή δεν είχα αισθανθεί λιπαντική γέλη... έτσι και τώρα, η μουνοσήραγγά της μου φάνηκε στεγνή. «Α, ναι!... Μ, ναι!...», συνέχιζε να κάνει. «Κρακ κρακ κρακ!», τα ελάσματα του κρεβατιού έτριζαν δυνατά!
Τελικά ολοκλήρωσα στο στήθος της αυνανιζόμενος, ενώ εκείνη μου μάλασσε τις "μπάλες" και με παρότρυνε. «'Ελα μωράκι μου, έλα μωράκι μου...»
Η ίδια δεν έδειξε να βιάζεται κατά τη διάρκεια των περίπου 15 λεπτών που έμεινε μαζί μου στο δωμάτιο, ενώ κι η ηλικιωμένη υπηρεσία δεν ενόχλησε.
«Μέχρι τι ώρα δουλεύεις;», ενδιαφέρθηκα να μάθω μετά το πέρας της συνεύρεσης. «Δώδεκα (τα μεσάνυχτα)», απάντησε. «Α, ωραία», έκανα σαπουνίζοντας το πρόσωπό μου. «Ναι», την άκουσα να συμφωνεί και να συμπληρώνει: «Μετά τις εννιά, ησυχάζω πολύ». «Τι πράγμα, "ησυχάζεις";», ρώτησα ξεβγάζοντας τη μούρη μου. «Μετά τις εννέα, έχουμε πολύ ησυχία», εξήγησε.

*Που είχε πει, σε πρώτο πρόσωπο, κάποια γνωστή, συγχωρεμένη πια, συνάδελφός της