Λεπτομέρειες αξιολόγησης

«Γεια σας!... Δύο είναι τα κορίτσια μας, τσιμπουκάκι χωρίς προφυλακτικό...». Ξεκίνησε να μου λέει η υπηρεσία όταν κάποιος έσπρωξε την εξώπορτα και κατέβηκε στο σκοτεινό σαλονάκι, με αποτέλεσμα να το πάρει απ' την αρχή: «Γεια σας! Δύο κοριτσάκια έχουμε, τσιμπουκάκι χωρίς προφυλακτικό, κωλαράκι, εξήντα εννέα, πισωκολλητό, πιασίματα ελεύθερα με είκοσι ευρώ! Δεν βιάζονται στο δωμάτιο θα περάσετε σούπερ!». Απ' το κουζινάκι εμφανίστηκαν και χαιρέτησαν («Γεια σας!»), «η Κορίνα!...», μια μετριοχαμηλού αναστήματος νεαρή, με ίσιο μαύρο μαλλί, γλυκό προσωπάκι, μικρό στήθος, καλό κορμάκι, «και η Μόνικα!», νεαρή κι αυτή αλλά πιο αψηλή, με ίσιο καστανό μαλλί που σκέπαζε τους ώμους, συμπαθητικό πρόσωπο, μεσαίο ομορφοσχηματισμένο στήθος, καλοφτιαγμένο αδύνατο κορμί. «Η Μόνικα κάνει και τελειωτικό, και παρτούζα κάνουν τα κορίτσια! Τέλεια και τα δύο, όποιο αν διαλέξτε θα περάσετε τέλεια!», συμπλήρωσε ολοκληρώνοντας η τσατσά.
«Θα περάσω με τη Μόνικα», της έκανα γνωστό δίνοντας το εικοσάρι. «Ευθεία!», μου είπε παίρνοντας το τραπεζογραμμάτιο. Εντωμεταξύ, αυτός που είχε μπει λίγο μετά από μένα θα περνούσε με την Κορίνα.
Το δωμάτιο ήταν κατασκότεινο. «Το φως ανάβει;», τη ρώτησα αφού πρώτα έψαξα ανεπιτυχώς να βρω τον διακόπτη. «Ναι ναι εδώ, αλλά μου κλέψαν αυτό, δεν ξέρω για ποιο λόγο...». Τελικά υπήρχε ροοστάτης, που όμως του έλειπε το κομβίο. Πάντως με το κατάλληλο στρίψιμο του κολοβώματος λειτούργησε και φώτισε πολύ ικανοποιητικά τον ικανοποιητικό χώρο.
Η Μόνικα ήρθε μετά από κανένα πεντάλεπτο.
«Τι κάνεις;». «Καλά». «Κρύο έξω μωρό μου;». «Ορίστε;». «Κρύο έξω;». «Ναι, έχει λίγο».
Το πρωί βαριακούω κομματάκι, είναι μέχρι να "ζεσταθώ"! Χα χα χα...
Στα πρώτα αυτά λόγια καλά τα πήγε. Βέβαια αργότερα φάνηκε πως δεν γνώριζε επαρκώς την ελληνική –μικρό το κακό– με αποτέλεσμα να της ξεφεύγουν ρουμάνικες κουβέντες ανάμεσα στα σπαστά ελληνικά της...
Ξεκίνησε μ' επιφανειακά φιλάκια, σε θηλές, λαιμό, μάγουλα, ενώ στην πορεία –έπειτα από δική μου επιθυμία– πρόσθεσε και γλειψιματάκια. Τη φίλησα-έγλειψα κι εγώ στα αυτά σημεία, χωρίς να παραλείψω να ρουφήξω και το ερωτικό της στήθος. Σ' ερώτησή μου εάν φιλάει στο στόμα («κις ον μάουθ;»), απάντησε πως δεν της αρέσει(ω). Τέλος πάντων συνεχίσαμε για λίγο ακόμα μέχρι που την άκουσα να ρωτάει: «Τσιμπουκάκι με προφυλακτικό;». Απάντησα πως ναι, θα ήθελα με προφυλακτικό. Ακολούθησε μια μέτρια πίπα. 'Οταν ένιωσα τη στύση μου ικανή για διείσδυση της έκανα νόημα να με καβαλήσει. «Sa vin asupra?» (Να έρθω πάνω;) της ξέφυγε δείχνοντας. «Ναι», απάντησα. Αφού "θήκιασε", ξεκίνησε να τρίβεται μπρος-πίσω, βογγώντας ευλογοφανώς, κάνοντάς με να νιώθω ηδονικά την πρόστριψη. Ο χρόνος περνούσε. Επειδή είχε γονατίσει δεξιά κι αριστερά μου και με τις παλάμες της στηριζόταν στο (ακόμα) αγύμναστο στήθος μου δεν έδειχνε σημεία κόπωσης διατηρώντας το ρυθμικό της μπρος-πίσω. Είχα βολευτεί και του λόγου μου, οπότε το τέλος ήρθε κάπως έτσι.
"Μάχιμος χρόνος" (προκαταρκτικά, μαμήσι) κανένα δωδεκάλεπτο. Δεν ήταν άσχημα, αλλά από την άλλη πλέρωσα (έτσι, μ' έψιλον!...) κι ένα εικοσάρικο...
Μου φαίνεται πως καλόμαθα στο (ρυπαρό) Μεταξουργείο! Χα χα χα...