Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Τρίτη, ώρα 18:14
Το μεγάλο σαλόνι του αριστερού μπουρδέλου –όπως μπαίνουμε από την είσοδο της Κολωνού– δεν είχε κόσμο, ενώ η μουσική ακουγόταν στη διαπασών. Η μεσήλικη υπηρεσία καθώς πλησίαζε με ρώτησε μαγκιόρικα: «Τι κάνεις;... Θα ρίξουμε κανένα πούτσο της προκοπής;...». Της χαμογέλασα. Εκείνη συνέχισε την ερώτησή της: «...και 'συ να περάσεις καλά και 'μεις να πάρουμε μεροκάματο;...». Για να καταλήξει: «Θα το ευχαριστηθείς, μπορεί να τις ξέρεις...». «Για να δω...», είπα. «'Εχω δύο κοριτσάκια, πάντα νορμάλ περιποίηση! Αλλά εδώ κοιτάμε να κάνουμε πελάτες, έτσι; 'Οχι νορμάλ ξεπέτα... Νάτες!... Αυτό είναι το Μαρινάκι κι αυτή είναι το Λαουράκι».
Το «Λαουράκι», ήταν η "αιτία" τής... «ξαφνική(ς) παρόρμηση(ς)» που ένιωσα στο υπόγειο της Κεραμεικού 13 στις αρχές του μήνα. Επρόκειτο για μια αψηλή, πάνω στα πορνοτάκουνα, αδύνατη, καλλίκορμη, μικρόστηθη, εκφυλομούρα νεαρή, με σκουροκάστανη κόμη μέχρι την πλάτη ψηλά. Το «Μαρινάκι», ήταν επίσης νεαρής ηλικίας, παρόμοια εκφυλομούρικο, όπως κι αδύνατο, με μικρομεσαίο στήθος.
«Ωραία, θα περάσω!», αποφάσισα. «Ελάτε!», είπε η τσατσά ενώ τα κορίτσια αποσύρoνταν. «Θα περάσω με το Μαρινάκι», έκανα γνωστό δίνοντας το "παράβολο" (χε χε χε, ήθελα να το ξαναπώ αυτό!). «Ελάτε από δω... Στο πρώτο δεξιά», μ' έστειλε σ' ένα ψιλοσυμπαθητικό δωμάτιο που δεν είχα ξαναμπεί.
«Γεια σου τι κάνεις;», ενδιαφέρθηκε να μάθει η πόρνη μπαίνοντας. Ακολούθησαν τα καθιερωμένα: «Καλά, εσύ;», «Καλά!».
Γονατιστή στο πλάι μου, έχοντας την καπότα στο στόμα, πήρε να με χαϊδεύει στο στήθος, στ' αχαμνά, ενώ κι εγώ ανταπέδωσα τις θωπείες στον κώλο, στα μπούτια, στα βυζιά της. Για φιλάκια βέβαια ούτε λόγος. Η πίπα –που ξεκίνησε με πεσμένο τον πούτσο– ήταν μετριοκαλή, αλλά όταν επήλθε η στύση το προφυλακτικό χρειάστηκε ν' αντικατασταθεί από ένα ούλτραθιν δικό μου.
Στο γαμήσι δοκίμασα μία στάση (την ιεραποστολική) και έπειτα από αυξομειούμενης έντασης και βάθους μέσα-έξω (χωρίς ιδιαίτερη δική της συμμετοχή) κατάφερα να ολοκληρώσω...