Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Τρίτη, ώρα 7:07 το πρωί.
Περπατούσα στη Λεωνίδου και πλησίαζα. Πλησίαζα το αναμμένο "κόκκινο" φανάρι του γωνιακού αυτού μπουρδέλου. Του μοναδικού εκείνης της σειράς που ήταν ανοιχτό.
Κάθισα στο σαλόνι ακούγοντας γυναίκες να συζητούν στο κουζινάκι. Δήλωσα τη βιασύνη μου καλημερίζοντας δυνατά. Την επόμενη στιγμή εμφανίστηκε η γνωστή, νέα στην ηλικία, ευτραφής υπηρεσία φωνάζοντας μία Αλεξάνδρα, ενώ αμέσως μου έκανε γνωστό πως «Δέκα ευρώ έχει η Αλεξάνδρα. Τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό» και ότι ήταν «πολύ καλή!»
'Οχι, που δεν θα ήτανε... Για τις τσατσάδες και τους τσάτσους, οι πόρνες που κάνουν μαζί βάρδια είναι από καλές μέχρι φοβερές! Τώρα τι αποδεικνύεται αργότερα, είναι μια άλλη ιστορία...
Η Αλεξάνδρα, ακολουθώντας το πρόσταγμα, παρουσιάστηκε χαμογελαστή, «Γεια σου!». Επρόκειτο για μια νεαρή γυναίκα, με ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι τους ώμους, καλογραμμένο πρόσωπο με μια ελίτσα στο άνω χείλος δεξιά, στήθος κρυμμένο πίσω απ' τον μικρό στηθόδεσμο, αψηλή, αδύνατη, καλλίκορμη, με ωραίο κωλαράκι και χυτά ποδάρια.
Σήκωσα το δεξί μου χέρι κρατώντας ένα διπλωμένο 10ρικο κι η υπηρεσία πλησίασε να το πάρει. Τα τρία δωμάτια ήταν άδεια, οπότε με άφησε να διαλέξω. Στο εκ δεξιών των εισερχομένων στο σαλόνι είχα περάσει με μία Μαρία, στο μέσα αριστερά με μια Ναταλί, οπότε μπήκα στο έξω αριστερά, ο φωταγωγός του οποίου "έβλεπε" στη Λεωνίδου –όπως και του μέσα αριστερά–, είχε έναν μεγάλο επίτοιχο καθρέφτη μπροστά απ' το χαμηλό κρεβάτι με το τρύπιο κατωσέντονο, ενώ ο κάδος των απορριμμάτων ήταν γιομάτος από τσαλακωμένα κωλόχαρτα...
Μπαίνοντας η Αλεξάνδρα χαιρέτησε (ξανά), ενδιαφέρθηκε να μάθει πώς ήμουν, ρώτησε τ' όνομά μου και από πού καταγόμουν, ενώ απάντησε («Ρομένια», «[Είμαι] Πρωινή») και σε δυο δικές μου ερωτήσεις.
Βγάζοντας το μπικίνι της (πεσμένο βυζί, καμπυλωτός ποπός) με "σκούφωσε" και αφού κουλουριάστηκε πλάι μου ξεκίνησε μια καλούτσικη πίπα (μονότονη, βαθιά, χωρίς εξωτερικούς γλωττισμούς, διαρκείας), συμμορφούμενη στις υποδείξεις μου («Σιγά σιγά!»), σε ό,τι αφορούσε τον τρόπο που με τσιμπούκωνε, αλλά αρνούμενη («Νο νο!») ακόμα και να της χαϊδέψω το αιδοίο... Τ' άλλα μέρη του σώματός της με άφησε να τα χουφτώσω κανονικά...
Στο πισωκολλητό γονατιστό στήθηκε όμορφα επιτρέποντάς μου να θαυμάσω καλοσχηματισμένα, ξυρισμένα μουνόχειλα κι ένα ολοστρόγγυλο περικλανίδιο, ενώ υπέμεινε καρτερικά τη γάμευσή της, όση ώρα αυτή διήρκεσε, βογγώντας ευλογοφανώς!
Στο ιεραποστολικό άνοιξε καλά τα πόδια και με άφησε να τη γαμήσω φέις του φέις αλλά και τσικ του τσικ, ενώ στο πλαγιαστό, που τη γάμησα την περισσότερη ώρα, έχοντας και αρκετές τζούφιες ψωλιές (κατά τη διάρκεια των παλινδρομήσεων έβγαινε ο πούτσος απ' το μουνί...), εκσπερμάτωσα! (Μέσα στο μουνί... Πάντα φορώντας την καπότα!...)
– Κεν αι γκόου; με ρώτησε τα επόμενα δευτερόλεπτα.
– Οφ κορς, θενκ γιου βέρυ ματς!
Στην Ελλάδα, απ' ό,τι μου είπε στ' αγγλικά, είναι μόλις ένα μήνα.
Εντάξει, δεν ήταν άσχημα (όμορφη κοπέλα που αδιαμαρτύρητα έπαιρνε τις στάσεις που ήθελα και δεν αρνιόταν να γαμηθεί), αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν πολύ καλά (καθόλου προκαταρκτικά!).
Επειδή(ς) μου είπε πως είναι νεοφερμένη στη χώρα, ίσως την ξαναεπισκεφτώ...