Και μαζί και μόνος, πάλι νοιώθω μόνος.

Το γνωστό άσμα λέει συνοπτικά κάποια πράγματα. Καλό το σέξ, πληρωμένο η όχι. Αλλά αρκεί ??

Ας μη βιαστούν οι συνηθισμένοι αγριογαμήκουλες να απαντήσουν, ούτε να με χαρακτηρίσουν πιρφόρο.

Είμαι ακριβώς στον αντίποδα καταστάσεων πιρφορίας μέγιστη έκφραση των οποίων αντιπροσωπεύουν για τους άντρες  τα παντός τύπου σπονσοριλίκια.

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Τι είναι μοναξιά ???  Και πόσο κακή είναι στα αλήθεια η μοναξιά ???

Προσωπικά έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους, άντρες η γυναίκες που ενώ είναι ιδιαίτερα κοινωνικοί αισθάνονται, δηλώνουν και ουσιαστικά πράγματι  είναι … μόνοι.

Από την άλλη πλευρά είναι  κάποιοι άνθρωποι στη ζωή μας που η συναναστροφή μαζί τους μας δίνει μια αίσθηση πληρότητας. Λες και κρατάνε ένα μαγικό ραβδάκι και χρησιμοποιώντας το, κάνουν ξεχωριστή τη ζωή μας χωρίς καν κάποιες φορές να είναι δίπλα μας.

Και είναι και κάποιοι άλλοι που λες και ρουφάνε σαν βαμπίρ όλη τη θετική μας ενέργεια και μας κάνουν να νιώθουμε  αδύναμοι, ασήμαντοι μικροί και τελικά ...τόσο μόνοι.

Η μοναξιά είναι πολύ '''βαρύ'' συναίσθημα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να καπελώνει πολλά άλλα συναισθήματα. Είναι όπως το αλάτι στο φαγητό, που η γεύση του είναι τόσο έντονη που χαλαρά καλύπτει όλες τις άλλες γεύσεις.

Επίσης έχει και μια άλλη σημαντική ιδιότητα. Ελκει την μελαγχολία όπως το σκατό έλκει τη μύγα. Για αυτό και το Prozac, τα παράγωγα λιθίου, το lexotanin, και διάφορες ποικίλες μορφές ντρόγκας γίνονται ατελή υποκατάστατα κάποιας γνήσιας ανιδιοτελούς ανθρώπινης σχέσης.

Εβαλα τις λέξεις ανιδιοτελής και ανθρώπινη σχέση μαζί ??? Μμμμ καλός μαλάκας είμαι και εγώ, αλλά τέλος πάντων ας το προσπεράσω  γιατί θα πάει αλλού η κουβέντα.

Αυτός είναι ο κύριος λόγος που πολλοί άνθρωποι ανέχονται από το περιβάλλον τους  ένα κάρο μαλακίες προκειμένου  να έχουν μια επίφαση σχέσης και να μην είναι μόνοι.

Υπάρχουν για παράδειγμα γυναίκες που ανέχονται επί χρόνια ξυλοκόπημα από μεθύστακες γιατί φοβούνται ότι αν ο μεθύστακας που τις κακοποιεί σωματικά και ψυχικά φύγει τότε θα είναι … ΜΟΝΕΣ.

Υπάρχουν άντρες που ΕΝ ΠΛΗΡΕΙ ΓΝΩΣΗ ΤΟΥΣ ανέχονται να τους μαδάνε κάποιες γυναίκες αρπακτικά ( που εγώ ονομάζω γκομενοβαμπίρ ) προκειμένου να έχουν την ψευδαίσθηση μιας σχέσης και να αυτοπαραμυθιάζονται ότι δεν είναι …ΜΟΝΟΙ. Αντιθέτως μοστράρονται σαν επιτυχημένοι κατακτητές προκαλώντας γύρω τους θυμηδία.

Εχεις καί όλους τους παπάρες γύρω γύρω να σου διαλαλούν σε όλους τους τόνους ότι 'ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙΣ'' τη ζωή σου όταν σε βλέπουν χωρίς άντρα/γυναίκα, λές και η ζωή σου είναι ''χαλασμένη'' όταν δεν έχεις κάποιον δίπλα σου.

Την ίδια βέβαια στιγμή που ένα μεγάλο μέρος αυτών  ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΞΑΝ ΤΗ ΖΩΗ τους περνάνε ειδυλλιακά μέσα σε ένα παράδεισο Κεράτων, ξυλοκοπημάτων, αδιαφορίας, συνεχών καυγάδων, και άλλων ''ονειρικών καταστάσεων'' σε ένα ιδιότυπο τσίρκο που καμμιά φορά σε ακραίες εκφάνσεις του τροφοδοτεί και πρωτοσέλιδα  εφημερίδων. ΑΛΛΑ … προς θεού !!! Δεν είναι μόνοι !!! Εχουν φτιάξει τη ζωή τους.

Mindreader έγραψε:

Αυτός είναι ο κύριος λόγος που πολλοί άνθρωποι ανέχονται από το περιβάλλον τους  ένα κάρο μαλακίες προκειμένου  να έχουν μια επίφαση σχέσης και να μην είναι μόνοι.

Υπάρχουν για παράδειγμα γυναίκες που ανέχονται επί χρόνια ξυλοκόπημα από μεθύστακες γιατί φοβούνται ότι αν ο μεθύστακας που τις κακοποιεί σωματικά και ψυχικά φύγει τότε θα είναι … ΜΟΝΕΣ.

Υπάρχουν άντρες που ΕΝ ΠΛΗΡΕΙ ΓΝΩΣΗ ΤΟΥΣ ανέχονται να τους μαδάνε κάποιες γυναίκες αρπακτικά ( που εγώ ονομάζω γκομενοβαμπίρ ) προκειμένου να έχουν την ψευδαίσθηση μιας σχέσης και να αυτοπαραμυθιάζονται ότι δεν είναι …ΜΟΝΟΙ. Αντιθέτως μοστράρονται σαν επιτυχημένοι κατακτητές προκαλώντας γύρω τους θυμηδία.

Κλικ για ολόκληρη προβολή...

Δυστυχως ισχυει

Άλλη παράμετρος που σωστά συχνά επισημαίνεται. Η επιτυχία φαίρνει μοναξιά. Όχι πάντα αλλά συχνά. Και αυτό διότι η επιτυχία, ιδίως η μεγάλη επώνυμη επιτυχία, δημιουργεί γύρω από τους επιτυχημένους ‘’αυλές κολάκων’’. Δηλαδή τσούρμο από συμφεροντολόγους αρσενικούς μαλάκες και θηλυκά  σαχλοκούδουνα -μαλακωτσιμπουκώματα που αποσκοπούν να αποκομίσουν κάτι από το γεγονός ότι τυχαίνει να γνωρίζουν σε κάποιο βαθμό τον επιτυχημένο. Αυτό ο επιτυχημένος που συνήθως δεν είναι ηλίθιος το αντιλαμβάνεται, και περιχαρακώνεται ψυχικά για να το αντιμετωπίσει. Όταν όμως περιχαρακώνεσαι μοιραία παίρνει σε κάποιο βαθμό  η μπάλα και τους πραγματικούς φίλους του, κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά, με αποτέλεσμα να νοιώθει τελικά μόνος.

Δεν είναι τυχαίο που πολλές ντίβες ηθοποιοί στα ‘’απομνημονεύματα’’ τους δηλώνουν ότι ενώ πέρασαν μια ζωή μέσα σε φανταχτερά Γκαλά, σε μυθικά party, σε glamorous εκδηλώσεις κλπ δήλωναν ότι τελικά ένοιωθαν… μόνες. Γιατί απλά καταλάβαιναν ότι όσο αυτές έλαμπαν μάζευαν γύρω τους σκιές. Όταν όμως πάψει η λάμψη τους οι σκιές εξαφανίζονταν. Γιατί πάντα σκιές ήταν.

Η επιτυχία λοιπόν αν δεν είσαι πολύ μαέστρος στη διαχείρισή της φέρνει μοναξιά. Για να γίνω λίγο αιρετικός λοιπόν θα αντιστρέψω το ερώτημα.

Μήπως η μοναξιά μπορεί να φέρει επιτυχία ???

Ας το θέσουμε πιο λαικά.  Η μοναξιά είναι λοιπόν φαρμάκι που λέει και ο λαός.

Μπορεί όμως το φαρμάκι να γίνει φάρμακο ??

Η εμπειρία μου τόσο προσωπική όσο και από παρατήρηση τρίτων,  λέει πως η απάντηση είναι ΝΑΙ. Μπορεί υπό συγκεκριμένες προυποθέσεις να γίνει φάρμακο για πολλά πράγματα.

Και εξηγούμαι παρακατω.

Η μοναξιά μπορεί να σου εξασφαλίσει τις ιδανικές εκείνες συνθήκες συγκέντρωσης που απαιτούνται ώστε να προχωρήσεις σε αυτό που λέγεται ενδοσκόπηση.

Η ενδοσκόπηση είναι πολύ χρήσιμη αλλά και αρκετά οδυνηρή διαδικασία. Σαν την κολονοσκόπηση ένα πράγμα.

Οι αρχαίοι οι δικοί μας μιλούσαν για γνώθι σαυτόν μέσα από τη σκέψη και την αρετή. Οι ανατολικοί εστίαζαν στη διαδικασία και την ονόμαζαν διαλογισμό. Οι χριστιανοί την ονόμαζαν μοναχισμό, όπου η αποχή από τη λαγνεία, τους πειρασμούς, τις έμφυτες ορμές και η συγκέντρωση στο πνευματισμό θα σε εξυψώσει ως άνθρωπο.

Όπως και αν το ονομάσει η το περιγράψει κάποιος σε κάποια στιγμή θα καταλήξεις μέσα από αυτή τη διαδικασία συγκέντρωσης να αντιμετωπίσεις το θηρίο του εαυτού σου κατάμουτρα με όλες του τις ασχήμιες.

Τότε είναι η κρίσιμη στιγμή.

Από τις ρωγμές στη ψυχή σου βγαίνει φως. Δεν αρκεί  όμως να κοιτάξεις. Πρέπει να δείς. Αντέχεις να δείς ???  Αυτή είναι η ουσιαστική λέξη… ΑΝΤΕΧΕΙΣ ???

Αρχικά σοκάρεσαι. Στην αρχή ο εαυτός σου συνήθως σε τρομάζει, σε πονάει, σε απαγοητεύει.

Και η καυτηρίαση όμως μιας πληγής στην αρχή πονάει και μάλιστα πολύ. Απολυμαίνει όμως !!! Και θέτει τις βάσεις της ίασης.

Δουλεύοντας σιγά σιγά συνειδητά αρχίζεις σταδιακά αφού δείς και καταλάβεις,  να κόβεις γωνίες, να λιμάρεις, να ανασχεδιάζεις κομμάτια του εαυτού σου μέσα από διαδικασίες που εμπεριέχουν εγγενώς κόπο και πόνο.

Και σε κάποια φάση ξανακοιτώντας το θηρίο, βλέπεις ότι αρχίζει κάπως να ομορφαίνει.

Η επιτυχία είναι αποκλειστικός κανίβαλος. Τρέφεται μόνο από επιτυχία. Σαν τη φωτιά που η σπίθα τρέφει τη μικρή φλόγα, και η μικρή φλόγα την μεγάλη. Η αρχική μικρή επιτυχία σε κάτι θα θρέψει την ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία σε κάτι άλλο. Και θα συνεχίσει με τον ίδιο τρόπο μέχρι εκεί που δοκιμάζονται οι προσωπικές αντοχές του καθενός μας.

Κάπου εκεί θα αρχίσεις να εκτιμάς τον εαυτό σου, με ένα διαφορετικό από τον μέχρι τώρα τρόπο,  σαν ένα αξιόλογο ολοκληρωμένο άνθρωπο που μπορεί να σταθεί ευτυχισμένος τόσο μόνος του όσο και ως μέρος ενός συνόλου.

Και αυτό με κάποιο μαγικό τρόπο ''εκπέμπεται'' προς τους άλλους ανθρώπους.

Γίνεσαι κάποιος που λειτουργεί όμορφα και έλκει άλλους ανθρώπους οντας ο εαυτός του και νοιώθοντας άνετα με τον εαυτό του, χωρίς επιτηδευμένες δηθενιές.

Οι Αγγλοσάξωνες που τους αρέσει η αφαιρετικότητα  και η απλούστευση αυτό το αποδίδουν με τη λέξη Cool.

Συνήθως οι άνθρωποι που οι Αγγλοσάξωνες αποκαλούν cool δεν έχουν ένα εύκολο παρελθόν. Εχουν περάσει ντε φάκτο μέσα από τη ζωή τους μέσα από διαδικασίες όπως αυτή που παραπάνω περιέγραψα. Δεν μπορεί να είναι cool o φλώρος. Όπως δεν μπορεί να είναι μάγκας ο φλωρούμπας.


Κάποιοι μάγκες που είχα τη τύχη να συνανστραφώ στη ζωή μου χρησιμοποιούσαν παλιά τη λέξη Κιρίζι. Ισως σε κάποιους παλιούς αυτό κάτι να θυμήζει.

Επιπλέον αρχίζει να διακρίνει καθαρά και να  ξέρει ποιοι από τον περίγυρό του αξίζουν πραγματικά, ποιοι ήταν εκεί για εκείνον, ποιοι του φέρθηκαν σκάρτα, ποιοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία.

Η μοναξιά λοιπόν μπορεί να γίνει φάρμακο. Μην τη μισήσεις !! Απλά χρησιμοποίησε την. Μην την αρνηθείς, μην την ξορκίσεις. 

Εκμεταλεύσου την. Είναι μεγάλος δάσκαλος. Μπορεί να σε έφερε στο σκοτάδι, σε ένα μονοπάτι με συναισθήματα  θλίψης, πόνου καμμιά φορά και απελπισίας αλλά είναι και  αυτή που θα σε κάνει να συνειδητοποιήσεις βαθιά ότι κανείς δεν θα σε αλλάξει και κανείς δεν θα σε σώσει αν δεν θέλεις εσύ ο ίδιος να αλλάξεις και να σωθείς.

Η μοναξιά θα σε κάνει να συνειδητοποιήσεις ότι τους  φόβους  σου μόνο εσύ μπορείς να τους θρέψεις και μόνο εσύ μπορείς να τους καταστρέψεις.

Θα σε κάνει να αντιμετωπίσεις τα τέρατα που ζουν μέσα σου και θα σε κάνει να καταλάβεις ότι στο χέρι σου είναι και μόνο αν θα τα αφήσεις να μεγαλώσουν ή όχι.


Ο  Καβάφης, το έλεγε όμορφα,  «Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου».


Μέσα από τη Μοναξιά μπορείς να ανακαλύψεις τη δύναμή που κρύβεις μέσα σου και απλά δεν την φαντάζεσαι.  Αποθέματα δύναμης που βγαίνουν εκείνη τη στιγμή που σκάβοντας τη ψυχή σου αναβλύζει φώς και σε κάνει να βλέπεις.

Επίσης κάτι άλλο σημαντικό. Μέσα από τη παραπάνω διαδικασία  συνειδητοποιείς ποιοι πραγματικά αξίζουν να πορευτείς μαζί τους στη ζωή.

Είναι αυτοί που σε εκτίμησαν και σε αγάπησαν πραγματικά για ότι είσαι με όλες σου τις αδυναμίες, και θα σε εκτιμήσουν ακόμη περισσότερο όταν βλέπουν ότι τις αδυναμίες σου τις διαχειρίζεσαι και τις ελαττώνεις.

Ακόμα είναι αυτοί που μερικές φορές σε έκαναν να θυμώσεις μαζί τους όταν σου έλεγαν την αλήθεια κατάμουτρα και δεν σου άρεσε. Την ίδια όμως στιγμή ήταν εκεί για να σε στηρίξουν όταν το χρειαζόσουν.

Επίσης θα καταλάβεις ότι δεν πρέπει να  δίνεις δεκάρα για όσους δεν αξίζουν να συναναστρέφεσαι μαζί τους.  Δεν θα ξαναδειάσεις ποτέ  ψυχολογικά γεμίζοντας με αρνητισμό από σχέσεις που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν καν στη ζωή σου.

Είναι απλό. Δεν χρειάζεσαι τοξικούς ανθρώπους δίπλα σου. Σε αυτούς χαμογελάς, κλείνεις την πόρτα πίσω σου, και χαίρεται.

Οι άνθρωποι που έχεις δίπλα σου να είναι λίγοι και καλοί. Μην αναλώνεσαι με ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις άσχημα, που σε μειώνουν, που δεν θέλουν το καλό σου, που δεν ξέρουν να δίνουν.

Μην εξαντλείσαι όπως ο Καβάφης πάλι προτείνει, «μέσα στην πολλή συνάφεια του κόσμου».

Τα κείμενα αυτά τα έγραψα τις ατέλειωτες ώρες πτήσης γυρίζοντας πέρυσι από ένα επαγγελματικό ταξίδι στη Σιγκαπούρη, αλλά είχαν παραπέσει σε κάποιο αρχείο που είχα ξεχάσει, και πρόσφατα ξέθαψα.


Η επίδραση της Σιγκαπούρης και μιας παλιάς μου εξωτικής γκόμενας που εκεί συνάντησα  είναι φανερή πάνω στο τρόπο σκέψης μου.

Οποτε μπορείτε ταξιδεύετε.

Σε όσο πιο διαφορετικά και εξωτικά μέρη μπορείτε. Φυσάει φρέσκος αέρας στο μυαλό σου και σε μπολιάζει με το ελιξίριο της ανανέωσης

Καλά ταξίδια πραγματικά και νοητικά σε όλους.

Συγνώμη για τα σεντόνια.

Ελπίζω να έδωσαν κάποια τροφή για σκέψη σε κάποιους φίλους που το θέμα πιθανόν να τους αφορά η απλά να τους απασχολεί.